จำยอม 🤴🏻
-
ดิน
-
ท่านชาย ปฐพี
กลับมาแล้วเหรอ
-
ดิน
.........
-
ผมหยุดเดินทันทีที่ได้ยินเสียงทักทายของบุคคลที่ปกติแล้วจะไม่อยู่บ้านในเวลานี้
-
ท่านชาย ปฐพี
ป้านงค์บอกฉันว่าเมื่อคืนแกไม่กลับบ้าน
-
ดิน
นี่พ่อสนใจด้วยเหรอว่าผมจะกลับหรือไม่กลับ
-
ท่านชาย ปฐพี
แต่เมื่อวานมีงานเลี้ยงต้อนรับคุณโอจิ ลูกค้ารายใหญ่ของเรา แกเป็นลูกฉันก็ควรจะอยู่
-
ดิน
ทำไมไม่ให้เมียพ่อมาต้อนรับล่ะ ปกติก็เห็นชอบเสนอหน้านี่
-
ท่านชาย ปฐพี
ฉันไม่อยากทะเลาะกับแกนะดิน วันนี้เตรียมตัว แกต้องไปกับฉัน
-
ดิน
ไม่ไป
-
ท่านชาย ปฐพี
ดิน!!
-
ดิน
เลิกบังคับผมได้ไหม!!
-
ท่านชาย ปฐพี
ฉันจะเปิดตัวแกให้หุ่นส่วนรู้จัก แกต้องไป
-
ดิน
...........
-
ผมเงียบเพราะน้ำเสียงที่เด็ดขาดของพ่อ และสีหน้าดุดันของท่าน
-
วรรณ
คุณพี ใจเย็นสิคะ
-
ดิน
.........
-
ท่านชาย ปฐพี
คุณไปเตรียมตัวนะ เตรียมเสื้อให้ผมด้วย
-
วรรณ
ได้ค่ะ
-
ดิน
เหอะ
-
ผมแสยะยิ้มเพราะยัยผู้หญิงชั้นต่ำคนนี้เดินเข้าไปกอดพ่อของผมต่อหน้าอย่างไร้ยางอาย
-
วรรณ
กลับมาแล้วเหรอคะคุณดิน
-
ดิน
คงยังมั้ง ที่ยืนอยู่ตรงนี้คงไม่ใช่ฉัน
-
วรรณ
คิกๆ อารมณ์ไม่ดีเหรอคะ
-
ดิน
........
-
ท่านชาย ปฐพี
คุณช่วยอบรมสั่งสอนมันด้วยนะ
-
วรรณ
ได้ค่ะ
-
ดิน
ฉันไม่จำเป็นต้องให้ผู้หญิงชั้นต่ำอย่างเธอมาสอน
-
วรรณ
คุณดิน!!!!
-
ท่านชาย ปฐพี
ไอ้ดิน!! ทำไมพูดแบบนี้
-
ดิน
พ่อก็เลิกให้ยัยนี่มายุ่งเรื่องของผมสิ
-
วรรณ
คุณพีเค้าก็แค่อยากให้ฉันดูแลคุณ แทนแม่ของคุณ
-
ดิน
!!!!!!!
-
ท่านชาย ปฐพี
.........
-
วรรณ
ไม่ดีเหรอคะ
-
ดิน
ฮึ่ย!!!
-
ท่านชาย ปฐพี
ดิน!!
-
วรรณ
ว้าย!!
-
ผมจับคอเสื้อของร่างบางตรงหน้าแล้วเงื้อมมือขึ้นจะตบหล่อนด้วยความโกรธ แต่คุณพ่อที่อยู่ข้างๆก็เรียกผมเอาไว้เสียงดังเพื่อเตือนสติ
-
ดิน
อย่าบังอาจเอาตัวเองมาแทนที่แม่ของฉัน เพราะท่านอยู่สูงเกินกว่าเมียน้อยอย่างเธอ
-
วรรณ
!!!!!
-
ดิน
ถ้าพ่อไม่อยากให้ผมตบเมียพ่อล่ะก็....ให้มันออกไปจากบ้านหลังนี้ให้เร็วที่สุด ถ้าผมลงมาแล้วยังเจอมันอีก เตรียมรับศพมันได้เลย
-
ท่านชาย ปฐพี
..........
-
ผมผลักร่างบางอย่างแรงก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยความหงุดหงิด หึ!! คิดจะมายืนแทนที่ของแม่ฉันงั้นเหรอ ไม่มีวัน
-
เพราะนังนั้นเข้ามาทำให้ครอบครัวของผมพังไม่เป็นท่า แม่ของผมต้องตรอมใจจนท่านล้มป่วยเพราะความน่าด้านของมันคนเดียว
-
ไม่สิ.....คงไม่ใช่แค่มันคนเดียว ถ้าพ่อไม่ทรยศแม่ เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น
-
ถ้าไม่ใช่เพราะแม่สั่งเสียให้ผมอยู่ที่นี่ผมคงไปนานแล้ว
-
ป้านงค์
คุณหนูคะ
-
ดิน
.........
-
ป้านงค์
ให้ป้าช่วยเตรียมชุดนะคะ
-
ดิน
ผมเกลียดมัน
-
ป้านงค์
รู้ค่ะ แต่เราต้องหัดใจเย็นนะคะ
-
ป้านงค์คงสนิทของแม่ผม แม่บ้านเก่าแก่ประจำตระกูล เปิดตู้เสื้อผ้าเตรียมสูทให้ผมและป้านงค์ก็คืออีกเหตุผลที่ผมอยู่บ้านหลังนี้
-
ผมไม่เคยภูมิใจเลยที่ไปไหนมาไหนด้วยการใช้นามสกุลของพ่อ ถึงจะเป็นถึงเจ้าของนักธุรกิจตกแต่งภายในและออกแบบบ้านรายใหญ่ของประเทศ ผมก็ไม่ภูมิใจ อยากไปให้พ้นๆจากที่นี่สักที
-
เพราะตั้งแต่เล็กจนโต คุณพ่อมีเวลาให้คนอื่นมากมาย แต่ไม่ใช่กับผม บ้านหลังใหญ่โตมีเพียงผมกับเด็กรับใช้ในบ้านเท่านั้น....ไม่มีคำว่าครอบครัวสำหรับผมกับพ่ออีกแล้ว
-
ดิน
บอกพ่อด้วยว่าผมไม่ไป
-
ป้านงค์
ทำแบบนี้มันไม่ดีนะคะคุณหนู
-
ดิน
........
-
ป้านงค์
คุณท่านอยากให้คุณหนูไปนะคะ
-
ดิน
แล้วไง
-
ป้านงค์
ทะเลาะกันทุกครั้งที่เจอหน้า ไม่เบื่อบ้างเหรอคะ
-
ดิน
เบื่อสิ
-
ป้านงค์
เราเปลี่ยนคุณพ่อไม่ได้ เปลี่ยนที่ตัวเราได้ไหมคะ
-
ดิน
.........
-
ป้านงค์
ทำแบบนี้คุณแม่จะไม่สบายใจเอานะ
-
ดิน
.........
-
ป้านงค์
ถือว่าทำในสิ่งที่คุณแม่สั่งเสียไว้นะคะ
-
ดิน
เฮ้ออออ
-
ผมยอมลุกเข้าไปในห้องอาบน้ำอย่างช่วยไม่ได้ เพราะแม่คือจุดอ่อนของผม
-
ดิน
-
ท่านชาย ปฐพี
นี่ดินลูกชายคนเดียวของผมครับ
-
ดิน
สวัสดีครับ
-
ผมยกมือไหว้หุ้นส่วนของบริษัทอย่างมีมารยาท ก่อนจะยืนนิ่งๆ เมื่อไหร่งานน่าเบื่อหน่ายนี่จะจบสักทีวะ ไล่ไหว้ทักทายแขกผู้ใหญ่เป็นร้อยๆคนแล้วเนี่ย
-
ท่านชาย ปฐพี
ไปเถอะ พ่อจะพาไปแนะนำกับหัวหน้าทีมงานดีเด่นของบริษัท
-
ดิน
ครับ
-
ท่านชาย ปฐพี
ดิน นี่คุณลิรา นักตกแต่งภายในอันดับหนึ่งของบริษัทเรา คุณลิราครับ นี่ดินลูกชายของผม
-
แม่ของมิรา
สวัสดีค่ะคุณดิน
-
ดิน
สวัสดีครับ
-
ท่านชาย ปฐพี
ในอนาคตคุณคงต้องสอนงานเค้าเยอะเลยนะ
-
แม่ของมิรา
ยินดีค่ะ แต่ลูกชายบอสคงเก่งเหมือนคุณพ่อ
-
ดิน
.........
-
ท่านชาย ปฐพี
ผมก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้น
-
ผมเบือนหน้ามองไปทางอื่นด้วยความเบื่อหน่าย อยากกลับบ้านจริงๆโว้ย!! งานหน้าเบื่อแบบนี้อย่าหวังว่าฉันจะมาอีกเลย
-
ดิน
เฮ้ย!!
-
ท่านชาย ปฐพี
!!!!!
-
แม่ของมิรา
!!!!
-
ดิน
ขอโทษครับ
-
ผมเอ่ยขอโทษพร้อมกับหันไปมองตรงมุมอาหารอีกครั้ง นี่ผมไม่ได้ตาฟาดใช่ไหม!! นั้นมัน....
-
ท่านชาย ปฐพี
จะไปไหน
-
ดิน
ผมขอตัวสักครู่นะครับ พอดีเจอเพื่อน
-
แม่ของมิรา
เชิญค่ะ
-
ผมเดินออกมาจากวงสนทนาทันทีก่อนจะก้าวขาให้ไวที่สุดเพื่อให้ถึงมุมอาหารอย่างรวดเร็ว
-
ดิน
มิรา!!
-
มิรา
!!!!!!
-
ดิน
เธอมาทำอะไรที่นี่!!
-
ผมมองร่างบางในชุดเดรสสีชมพูอ่อนอย่างไม่เชื่อสายตา มิรามาอยู่ในงานนี้ได้ยังไงกัน หรือสรรค์จะส่งของเล่นมาให้ผมแก้เบื่อกันนะ
-
จบ Story: Din 🤴🏻
-
มิรา
-
ฉันวางจานไก่ทอดในมือช้าๆ เมื่อได้ยินคำทักทายของร่างสูง นี่ดินคนที่ฉันไม่อยากเจอที่สุดมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน
-
ดิน
ฉันถามไม่ได้ยินเหรอ
-
มิรา
ฉัน.....แล้วนายล่ะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
-
ดิน
ว่าไง
-
มิรา
.......
-
ดิน
นี่เธอ!!
-
ฉันรีบเดินหนีออกมาจากงานทันทีที่ตั้งสติได้ คนตัวสูงรีบวิ่งตามหลังฉันมาไม่ห่างแต่ฉะนก็ก้าวเท้าหนีอย่างรวดเร็ว
-
มิรา
โอ๊ย!!
-
ดิน
หนีฉันทำไม!!
-
มิรา
ฉันไม่อยากให้แม่มาเห็น!!
-
ดิน
ทำไม!!
-
มิรา
ปล่อยฉันนะดิน
-
ดิน
แล้วจะหนีทำไม!!
-
มิรา
ฉันไม่อยากเจอนายอีก
-
ดิน
!!!!!!
-
มิรา
..........
-
ดิน
ทำไม!!
-
มิรา
โอ๊ย!!
-
ดิน
มานี่เลย!!
-
คนตัวสูงลากตัวฉันเข้าไปที่ห้องพักข้างๆห้องจัดงานเลี้ยงอย่างรวดเร็ว
-
มิรา
ปล่อยฉันนะดิน!!
-
ดิน
ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหม ว่าเธอคือทาสรับใช่ของฉัน!!
-
มิรา
อืออออ อย่า!!
-
คนตัวสูงกดตัวฉันนอนกับโซฟาก่อนจะคร่อมตัวฉันเอาไว้
-
ดิน
ถ้าไม่อยากให้ฉันทำมากกว่านี้ ก็ตอบคำถามฉันมา
-
มิรา
มากับแม่!!! แม่ฉันทำงานของบริษัทนี้
-
ดิน
งั้นเหรอ 😏
-
มิรา
คราวนี้จะปล่อยฉันได้หรือยัง
-
ดิน
ยัง
-
มิรา
ทำไม!!
-
ดิน
แม่เธอชื่ออะไร
-
มิรา
นายจะรู้ไปทำไม
-
ดิน
บอกมา
-
มิรา
ลิรา!!
-
ดิน
!!!!!
-
มิรา
........
-
ดิน
แบบนี้นี่เอง หึหึหึ
-
มิรา
นายขำอะไร
-
ดิน
นี่แม่เธอเป็นลูกน้องพ่อฉันงั้นเหรอ
-
มิรา
!!!!!!
-
ดิน
หึหึหึหึหึ
-
มิรา
นายขำอะไร!! คิดจะทำอะไรอีก!!
-
ดิน
ไม่ได้ขำอะไร แค่บริษัทที่แม่เธอทำงานอยู่เป็นของพ่อฉันเองแหละ
-
มิรา
!!!!!!!
-
ดิน
งานเลี้ยงนี่ก็จัดขึ้นเพื่อแนะนำตัวของฉัน ว่าที่ประธานคนใหม่ในอนาคต
-
มิรา
อึก!!
-
ดิน
หึหึหึหึหึ
-
มิรา
ยะ อย่านะ!!!
-
ฉันเบือนหน้าหนีคนตัวสูงที่ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับฉันอยู่ตรงหน้า นี่เค้าจะเหนือหว่าฉันทุกอย่างมสกเกินไปแล้วนะ!!
-
ดิน
ฉันจะทำให้แม่เธอออกจากงานเมื่อไหร่ก็ได้นะมิรา เพราะฉะนั้นเธออย่าคิดขัดใจฉัน
-
มิรา
.........
-
ดิน
ถ้าไม่อยากให้แม่เธอตกงาน ก็ฟังคำสั่งฉัน
-
มิรา
นาย....
-
ดิน
คราวนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าไม่ควรขัดใจฉันขนาดไหน
-
มิรา
เข้าใจแล้ว
-
ดิน
หึหึหึหึ ดีมาก
-
มิรา
........
-
ดิน
คราวนี้ก็อยู่นิ่งๆ ให้ฉันจูบเธอซะ
-
มิรา
อืออออ!!
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรง มือหนากอดรัดตัวฉันเข้าไปแน่บชิด
-
ร่างกายมันไม่ยอมขยับเลย ทำยังไงดี ถ้าเกิดเราขัดใจเค้าแล้วแม่ต้องตกงาน มันคงไม่ดีแน่ๆ ยังไงฉันก็คงต้องกลายเป็นทาสรับใช้ของเค้าโดยขัดใจอะไรเขาไม่ได้อีกแล้ว.....
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป.....🤴🏻🤴🏻🤴🏻🤴🏻
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น