อบอุ่น 🌸
-
มิรา
นี่นายจะพาฉันไปไหน!!
-
ดิน
หุบปากแล้วอยู่เฉยๆ ถึงแล้วก็รู้เอง
-
ดินมองถนนแล้วตะคอกใส่ฉันเสียงดัง อีคนเอาแต่ใจ!!
-
ดรากอน คลับ
-
มิรา
-
มิรา
นี่!!!
-
ดิน
ตามมาเงียบๆเถอะน่า!!
-
มิรา
เราอยู่แค่ม.4นะดิน!! เข้ามาในนี้ไม่ได้
-
ดิน
อย่าเคร่งครัดให้มากได้ไหม ฉันจะเข้าใครจะทำไม
-
มิรา
ปล่อยนะ!!
-
ดินไม่ยอมฟังคำที่ฉันพูดกลับลากฉันเข้าไปในลิฟต์ทันที
-
ดิน
เข้ามา!!
-
มิรา
ไม่!!
-
คนตัวสูงลากฉันเข้ามาในห้องก่อนจะผลักฉันลงไปที่โซฟานุ่มอย่างแรง
-
มิรา
-
ตะวัน
เฮ้ย!!
-
วายุ
!!!!!!
-
มิรา
ปล่อยฉันนะ!!
-
ดิน
ไม่ปล่อย!!!
-
มิรา
อืออออออ!!!
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรงและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ทั้งๆที่เพื่อนของเขานั่งอยู่ที่ห้อง
-
ตะวัน
........
-
เพี๊ยะ!!!!
-
ดิน
!!!!!!
-
มิรา
สารเลว!!
-
ฉันตบหน้าคนตัวสูงเต็มแรงด้วยความโกรธกล้าดียังไงมาลวนลามฉัน!!
-
ดิน
นี่เธอตบฉันเหรอ!!
-
มิรา
ฉันจะทำมากกว่านี้แน่ถ้านายยังไม่หยุดลวนลามฉัน
-
วายุ
ไอ้ตะวัน!!
-
ตะวัน
เฮ้ย!!
-
ตะวันรีบวิ่งเข้ามาคว้าตัวของดินเอาไว้ไม่ให้เข้ามาใดช้ฉันอีก ดูท่าทางเค้าจะโกรธฉันมากน่าดูเลย
-
วายุ
ไอ้ดิน!! ใจเย็นๆ
-
มิรา
!!!!
-
ดิน
ปล่อยกูได้วายุ!! ไอ้ตะวัน!!
-
ตะวัน
มิรา!! กลับไปก่อนนะ
-
ฉันรีบลุกขึ้นแล้วออกตัววิ่งทันทีแต่ก็ไปได้ไม่กี่ก้าว ดินที่หลุดจากการรั้งของเพื่อนก็วิ่งเข้ามาดึงตัวฉันเอาไว้อีกครั้ง
-
มิรา
กรี๊ดดดดดดดดดด
-
ดิน
มานี่!!
-
มิรา
มะ ไม่!! ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย!!
-
คนป่าเถื่อนอุ้มตัวฉันแล้วเข้าไปในห้องนอนตรงด้านในทันที ก่อนจะเหวี่ยงฉันลงบนเตียงอย่างแรง
-
ดิน
ร้องสิ!! ร้องให้ตายก็ไม่มีใครช่วยเธอได้!!
-
มิรา
อืออออ!!
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรง มือหนารวบแขนฉันเอาไว้ทั้งสองข้างจนฉันไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้
-
ดิน
กล้าตบหน้าฉัน!! มากไปแล้วมิรา
-
มิรา
อย่านะ!! ปล่อยฉัน!!
-
ดิน
เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก มิรา
-
มิรา
กรี๊ดดดดดดดดดดด
-
ฉันกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวเมื่อคนตัวสูงไม่มีทีท่าว่าจะหยุดการกระทำอันป่าเถื่อนลงง่ายๆ
-
ดิน
มิรา!!!!
-
มิรา
.........
-
เสียงเรียกของดินไม่สามารถทำให้สติของฉันกลับคืนมาได้ ร่างกายของฉันค่อยๆทิ้งตัวและฉันก็ไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกแล้ว
-
เวลา 19:00 น.
-
ดิน
อือออออ
-
มิรา
อืออออ
-
ฉันขยับตัวเพราะความอึดอัดจากอะไรสักอย่างที่ทับตัวฉันเอาไว้แน่น นี่มันอะไรกัน...ห้องนี้มัน...!!!!! ห้องนายดิน!!
-
ดิน
โอ๊ย!!
-
มิรา
กรี๊ดดดดดด อุ๊บ!!
-
ดิน
หยุดแหกปากได้ไหม!!
-
มิรา
ฉันเจ็บนะ!!
-
ดิน
เจ็บก็เงียบสิ!!
-
คนตัวสูงกดตัวฉันนอนลงที่เตียงนอนอีกครั้งก่อนจะขึ้นมาคร่อมตัวฉันเอาไว้
-
มิรา
ปล่อยนะ
-
ดิน
ฉันอุตส่าห์หายโมโหแล้วนะ
-
มิรา
..........
-
ดิน
อยากเจอดีหรือไง
-
มิรา
ไม่
-
ดิน
งั้นก็เงียบ
-
มิรา
.......
-
ฉันลุกขึ้นแล้วสำรวจตัวเองเพื่อเช็คความเรียบร้อย
-
ดิน
ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอหรอกน่า
-
มิรา
.......
-
ดิน
เล่นเป็นลมขนาดนั้น ฉันคงไม่ใจเหี้ยมข่มขืนเธอได้ลงหรอก
-
มิรา
นี่กี่โมงแล้ว
-
ดิน
ทุ่มนึง
-
มิรา
ตายแล้ว!!!
-
ดิน
!!!!!
-
ฉันเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที ตายแล้ว!!เวลาขนาดนี้แม่ด่าเละแน่
-
มิรา
กระเป๋าฉันอยู่ไหน!!
-
ดิน
อะไรของเธอ!! จะไปไหน
-
มิรา
กลับบ้านสิ!!
-
ดิน
ไม่!! ฉันไม่ให้ไป
-
มิรา
นายจะบ้าเหรอดิน!! เวลาขนาดนี้แล้วแม่ด่าฉันแน่
-
ดิน
........
-
มิรา
ปล่อยฉันนะดิน ฉันจะกลับบ้าน!!
-
ดิน
ทำไมต้องกลัว
-
มิรา
นี่!! ปล่อย
-
ดิน
แค่กลับบ้านดึกทำไมต้องด่า
-
มิรา
ฉันเป็นผู้หญิงนะดิน กลับบ้านช้าแม่เป็นห่วงสิ
-
ดิน
........
-
มิรา
นายน่าจะปลุกฉันนะดิน!! ไม่น่าจะปล่อยให้นอนนานขนาดนี้
-
ดิน
ก็ฉันไม่รู้ ฉันไม่เคยมีใครรอฉันกลับบ้าน
-
มิรา
..........
-
นี่ฉันคิดไปเองหรือเปล่าที่นายปีศาจเอาแต่ใจตัวเองกำลังมีแววตาเศร้า
-
ดิน
ถ้าแม่โกรธ ฉันจะบอกเองว่าเธอมากับฉัน
-
มิรา
มีหวังแม่ฉันฆ่านายแน่
-
ดิน
.........
-
มิรา
รีบปล่อยมือฉัน!!
-
ดิน
เดี๋ยวไปส่ง
-
มิรา
ไม่ต้อง
-
ดิน
มิรา!! ฉันจะไปส่ง
-
มิรา
.........
-
ดิน
นะ
-
มิรา
รีบสิ
-
ฉันสะบัดมือของดินทิ้งแล้วเดินออกมาจากห้องทันที
-
ดิน
......
-
มิรา
จอดตรงนี้แหละ ฉันเดินไปเอง
-
ฉันบอกคนตัวสูงให้จอดรถตรงสวนสาธารณะในหมู่บ้านเพราะไม่อยากให้แม่เห็นว่าฉันมากับใคร
-
ดิน
ทำไม
-
มิรา
กลับบ้านดึก โทรหาไม่รับแถมยังมีผู้ชายมาส่งถึงหน้าบ้าน แม่ฉันคงปรมมือต้อนรับฉันหรอก
-
ดิน
.........
-
มิรา
ปล่อยแขนฉัน
-
ดิน
จะไม่ขอบคุณฉันหน่อยเหรอที่มาส่ง
-
มิรา
ฉันไม่ตบนายรอบสองก็บุญขนาดไหนแล้ว
-
ดิน
มิรา พูดกับฉันดีๆได้ไหม
-
มิรา
ปล่อยแขนฉันเดี๋ยวนี้
-
ดิน
..........
-
มิรา
โอเค.....ฉันขอบคุณนะที่มาส่ง
-
ฉันหันไปขอบคุณดินอย่างช่วยไม่ได้ คนตัวสูงมองหน้าฉันนิ่งๆก่อยจะขยับเข้ามาจูบฉันเบาๆอย่างรวดเร็ว
-
ดิน
เดี๋ยวโทรหานะ
-
มิรา
..........
-
ดิน
ลงไปสิ ฉันจะรอจนกว่าเธอจะเข้าบ้าน
-
มิรา
อื้ม
-
ฉันลงจากรถด้วยหัวใจที่สั่นระรัว นี่ฉันเป็นอะไรไปกันเนี่ย ใจสั่นทำไมกันแค่เค้าจูบเองนะ เคยจูบกันมาแล้วนี่
-
แม่
มิรา!!!!
-
มิรา
แม่!!!
-
แม่มองฉันที่เข้ามาในบ้านด้วยสายตาดุดันนี่แหละสิ่งที่ฉันไม่อยากเจอ องค์แม่ลงแล้วไง!!
-
แม่
ไปไหนมา
-
มิรา
เอ่อ.....
-
แม่
ขอความจริง
-
มิรา
มีงานที่โรงเรียนค่ะแม่ หนูเลยทำงานดึกไปหน่อย
-
แม่
งานอะไร
-
มิรา
เตรียมงานสานสัมพันธ์ระหว่างฝั่งขายหญิงค่ะ
-
แม่
แล้วทำไมไม่โทรหาแม่
-
มิรา
หนูขอโทษนะคะ พอดีโทรศัพท์อยู่ในล็อคเกอร์
-
แม่
แล้วบอกน้องว่ารอหนาโรงเรียน ทิ้งน้องอีก มันสมควรไหมมิรา
-
แม่ถามฉันนิ่งๆแต่น้ำเสียงหนักแน่นและน่ากลัวสุดๆ
-
มิรา
หนูขอโทษค่ะ
-
แม่
ถ้าเป็นคณะกรรมการนักเรียนแล้วจะขาดความรับผิดชอบที่บ้านแบบนี้แม่ไม่ให้เป็นนะมิรา
-
มิรา
..........
-
แม่
แม่จะยอมให้ก่อนครั้งนี้ เพราะเป็นครั้งแรก
-
มิรา
ค่ะ
-
แม่
แต่ลูกต้องเป็นเวรล้างจานหนึ่งเดือน
-
มิรา
.........
-
แม่
เข้าใจไหม
-
มิรา
เข้าใจค่ะ
-
แม่
ออกมาได้แล้ว ไม่ต้องมาแอบฟังหรอก
-
เรย์นิน
.......
-
เรย์นินที่หลบอยู่ที่ห้องครัวค่อยๆเดินก้มหน้าออกมาหาฉันกับแม่ช้าๆ
-
มิรา
..........
-
เรย์นิน
แม่จะไม่ตีพี่มิราใช่ไหมคะ
-
แม่
อยากให้ตีไหมล่ะ
-
เรย์นิน
ไม่!!
-
มิรา
...
-
ยัยตัวเล็กรีบเข้ามากอดฉันเอาไว้เพราะความกลัวที่ได้ยินคำพูดของแม่
-
เรย์นิน
อย่าตีเจ๊นะคะแม่ หนูไม่อยากให้เจ๊เจ็บ
-
มิรา
เรย์นิน
-
แม่
น้องเป็นห่วงเรามากนะรู้ไหม
-
มิรา
ขอโทษนะที่ทิ้งน้อง
-
เรย์นิน
เรย์ไม่โกรธหรอกค่ะ ขอแค่พี่กลับมาก็พอ
-
มิรา
อืม
-
แม่
รีบไปอาบน้ำ แม่จะทอดไก่ให้
-
มิรา
ค่ะแม่
-
เรย์นิน
เย้ 🙌
-
แม่
แกกินแล้ว พอก่อน
-
เรย์นิน
หนูอยากกินข้าวกับพี่อีก
-
มิรา
หิวก็บอกอย่ามาอ้างพี่
-
เรย์นิน
คิกๆๆ
-
ฉันกอดน้องสาวด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะลูบหัวเรย์นินเบาๆ นี่แหละครอบครัวของฉันถึงจะไม่มีพ่อ เราก็อยู่กันได้....และอบอุ่นมากๆด้วย
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป.....🌸🌸🌸🌸
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
ขอกราบเบญจางคประดิษฐ์ สักสามร้อยครั้ง ขอโทษที่ทำให้รอนานนะคะทุกคน ไรท์เลิกงานช้ากว่าทุกวันเลยไม่มีเวลามานั่งพิมพ์นิยายเลยค่ะ แต่พอถึงบ้านก็รีบพิมพ์เลย วันนี้เลยลงช้าไปหน่อย ขอโทษอีกครั้งนะคะทุกคน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น