หลง 🤴🏻👸🏻
-
ณิษา
-
ณิษา
เฮ้ออออ
-
พอร์ช
ถอนหายใจซะแรงเชียว
-
คนตัวสูงเดินเข้ามานอนข้างๆฉันที่ถอนหายใจอยู่บนเตียงเสียงดัง
-
ณิษา
ก็ณิษาโล่งใจนี่คะ
-
พอร์ช
สบายใจก็ดีแล้ว
-
ณิษา
ที่นี่ทั้งอากาศดี ทั้งมีคุณพ่อคุณแม่
-
พอร์ช
...........
-
ณิษา
เราอยู่ที่นี่นานๆนะคะ
-
พอร์ช
แต่พี่ต้องกลับไปทำงานนะ
-
ณิษา
งั้นให้ณิษาอยู่ที่นี่นะคะ
-
พอร์ช
ไม่ได้นะครับ
-
ณิษา
แต่ณิษายังไม่อยากกลับนี่คะ
-
พอร์ช
........
-
ณิษา
นะคะ
-
พอร์ช
พี่ทำไม่ได้
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
คิดว่าพี่จะมีสมาธิในการทำงานหรือไงล่ะ
-
ณิษา
เฮ้ออออ
-
พอร์ช
พี่เป็นห่วงณิษา
-
ณิษา
ณิษาอยู่กับคุณแม่นะคะ ไม่ต้องห่วง
-
พอร์ช
ไม่ได้
-
คนตัวสูงทำเสียงเข้มก่อนจะส่งสายตาที่จริงจังมาให้ฉัน
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
อยู่นี่สักสองวัน แล้วกลับไปกับพี่นะ
-
ณิษา
ไม่ค่ะ ณิษาจะอยู่ที่นี่
-
พอร์ช
...........
-
คนตัวสูงมองฉันก่อนจะหลบสายตาแล้วนอนหันหลังให้กับฉันทันที
-
ณิษา
งอนเหรอ
-
พอร์ช
.........
-
ณิษา
พี่พอร์ช
-
พอร์ช
ฝันดีครับ
-
ณิษา
..........
-
สงสัยจะงอนจริงๆซะแล้วสิ ปกติจะกอดฉันทุกคืนแต่ตอนนี้กลับไม่กอดฉัน
-
พอร์ช
........
-
ณิษา
อือออออ
-
ฉันขยับเข้าไปกอดคนตัวสูงเบาๆก่อนจะซุกหน้าลงกับแผ่นหลังกว้าง
-
พอร์ช
ณิษา
-
ณิษา
อย่าโกรธเค้านะตัวเอง
-
พอร์ช
ไม่ต้องมาอ้อนเลย
-
ณิษา
ณิษาขออยู่ที่นี่สักอาทิตย์นึงนะคะ
-
พอร์ช
เฮ้ออออ
-
ณิษา
อืออออ นะคะ
-
พอร์ช
แค่อาทิตย์เดียวนะ
-
ณิษา
ค่ะ!!!!
-
พอร์ช
แต่พี่จะอยู่ด้วยจนกว่าจะกลับนะ
-
ณิษา
ไม่ไปทำงานเหรอคะ
-
พอร์ช
สั่งทางโทรศัพท์ได้
-
ณิษา
อืออออ น่ารักที่สุดเลยค่ะ
-
พอร์ช
ตามใจสุดๆเลยนะ ได้อะไรบ้างเนี่ย
-
ณิษา
จุ๊บ 😽
-
ฉันจุ๊บแก้มสามีเบาๆ ก่อนจะยิ้มหวานให้กับเค้า
-
พอร์ช
น่ารักแบบนี้จะไม่ให้พี่รักได้ยังไง
-
ณิษา
แล้วทำไมเมื่อก่อนไม่รัก
-
พอร์ช
รักสิ
-
ณิษา
ทำไมใจร้ายกับณิษาจัง
-
พอร์ช
ก็ณิษาดื้อ
-
ณิษา
คนใจร้าย
-
พอร์ช
ใครบอกให้ทำให้พี่หึงล่ะ
-
ณิษา
คนขี้หึง
-
พอร์ช
แล้วรักไหม
-
ณิษา
รักที่สุดเลยค่ะ
-
พอร์ช
ไหนมาให้หอมเดี๋ยวนี้เลย
-
ณิษา
อืออออ
-
คนตัวสูงกอดฉันแล้วแกล้งหอมแรงๆอย่างหยอกล้อ
-
พอร์ช
รักเมียที่สุดในโลกเลย
-
ณิษา
อืออออออ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยน เสียงเข้มกระซิบบอกรักฉันก่อนจะส่งฉันเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างฝันดี
-
เวลา 07:00 น.
-
คุณหญิง เขมมิกา
ตื่นแล้วเหรอลูก
-
ณิษา
พี่พอร์ชล่ะคะแม่
-
คุณหญิง เขมมิกา
ไปตลาดน่ะ
-
ณิษา
หืม?
-
คุณหญิง เขมมิกา
แม่ใช้ไปซื้อของ
-
ณิษา
คิกๆ แม่กล้าใช้งานคุณชายพอร์ชเหรอคะ
-
คุณหญิง เขมมิกา
นั้นสินะ เห็นตื่นแต่เช้าเลยใช้สักหน่อย
-
พอร์ช
มาแล้วครับ
-
คนตัวสูงแบกของพะรุงพะรังเข้ามาวางไว้ที่โต๊ะอาหาร
-
ณิษา
ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะ
-
พอร์ช
ของบำรุงเจ้าตัวเล็กทั้งนั้นเลยครับ
-
ท่าน อนัน
ผักสดๆจากสวนมาแล้ว
-
ณิษา
ว้าววว
-
ท่าน อนัน
แม่จ๋า ทำกับข้าวเลยนะ
-
คุณหญิง เขมมิกา
ได้จ้า
-
ณิษา
ณิษาช่วยนะคะ
-
พอร์ช
ไม่ต้อง!!
-
คุณหญิง เขมมิกา
ไม่ต้อง!!
-
ท่าน อนัน
ไม่ต้อง!!
-
ณิษา
!!!!!!!
-
ฉันตกใจเมื่อทุกคนพร้อมใจห้ามฉันเสียงดัง
-
พอร์ช
ไปพักดีกว่าครับ
-
ท่าน อนัน
พ่อเก็บส้มมาจากสวน ทานรอไปก่อนนะ
-
คุณหญิง เขมมิกา
นั้นสิ ห้ามขยับตัวเยอะนะลูก
-
ณิษา
เฮ้อออ ทุกคนเวอร์ไปแล้วนะคะ
-
พอร์ช
ไปนั่งนะครับ
-
ณิษา
ก็ได้ค่ะ
-
ฉันเดินไปนั่งอย่างช่วยไม่ได้ เฮ้อออ ฉันไม่อยากนั่งอยู่เฉยๆเลยนี่นา
-
พอร์ช
พี่แกะส้มให้นะ
-
ณิษา
ป้อนด้วยสิ
-
พอร์ช
ได้ครับ
-
ณิษา
ณิษาประชดค่ะ
-
พอร์ช
😒😒😒
-
ณิษา
ณิษาทำเองค่ะ
-
พอร์ช
พี่แกะให้นะครับ
-
ณิษา
ก็ได้ค่ะ
-
พอร์ช
อาาาา
-
ณิษา
อาาา
-
ฉันงับส้มในมือของพี่พอร์ชก่อนจะทานมันอย่างมีความสุข
-
พอร์ช
จะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงนะ
-
ณิษา
อยากได้ลูกชายไม่ใช่เหรอคะ
-
พอร์ช
คนแรกของลูกชาย คนที่สองผู้หญิง คนที่สามของผู้หญิง คนที่สี่เพศอะไรก็ได้
-
ณิษา
ณิษาเป็นคนอุ้มท้องนะคะ
-
พอร์ช
ในอนาคตไงครับ พี่อยากมีลูกเยอะๆ
-
ณิษา
เลี้ยงไหวเหรอคะ
-
พอร์ช
สบายมากครับ
-
ฉันขยับเข้าไปกอดสามีอย่างออดอ้อน
-
ณิษา
ลืมไปว่าสามีของณิษาเป็นถึงคุณชายพอร์ช
-
พอร์ช
ภูมิใจไหม
-
ณิษา
ภูมิใจที่ได้รักพี่พอร์ชมากกว่าค่ะ
-
พอร์ช
อืออออ อยากให้หลงเมียตายหรือไงครับ แค่นี้ก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วนะ
-
ณิษา
อือออออ อย่าค่ะคุณพ่อคุณแม่อยู่ในครัว
-
พอร์ช
นิดเดียว
-
ณิษา
อืออออ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยน คนตัวสูงมองตาฉันแล้วกระซิบบอกรักกับฉันอย่างมีความหมาย แล้วแบบนี้จะไม่ให้ฉันรักเค้ามากมายขนาดนี้ได้ยังไงล่ะ ความสุขของฉันมันพึ่งกำลังจะเริ่มต้นขึ้นต่อจากนี้.....
-
. . . . . . . . .
-
มีมี่
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
-
ร่างบางปัดหนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวการตั้งครรภ์ของณิษา ภรรยาสุดที่รักของคุณชายพอร์ช ทายาทตระกูลผู้ดีและนักธุรกิจผ้าไหมไทยระดับโลก และชีวิตก็ยิ่งแสนสมบูรณ์แบบมากขึ้นเมื่อมีณิษามาเคียงข้าง
-
มีมี่
ไม่มีวัน!!! ฉันไม่ยอมให้พวกแกมีความสุขแน่!!!
-
สายตาเคียดแค้นมองไปที่ใบแจ้งหนี้กองเท่าภูเขาตรงหน้า ก่อนจะเหยียบหนังสือพิมพ์ที่พื้นด้วยความโมโห
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป......🌸🌸🌸
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น