แปรปรวน 🌸
-
ณิษา
-
ณิษา
อ้วกกกกก
-
พอร์ช
โอเคไหมณิษา
-
พี่พอร์ชเคาะประตูห้องน้ำเพราะความเป็นห่วงฉัน ตั้งแต่ตื่นมาฉันไม่หยุดแพ้ท้องเลยสักนิดเดียว แถมยังเริ่มแพ้ท้องยิ่งขึ้นกว่าเดิมเสียอีก
-
ณิษา
ณิษาเวียนหัวค่ะ
-
พอร์ช
ออกมาหาพี่นะครับ เดี๋ยวพี่เรียกไอ้หมอมา
-
ณิษา
ไม่ต้องค่ะ ให้เค้ามาไกลขนาดนี้ได้ยังไง
-
ฉันบ้วนปากแล้วออกมาหาสามีที่ยืนรออยู่หน้าห้องไม่ไปไหน
-
พอร์ช
แล้วจะทำยังไงดีล่ะ
-
ณิษา
ขออะไรเปรี้ยวๆก็คงหายค่ะ
-
พอร์ช
ได้ครับ แต่ตอนนี้ไปนั่งก่อนนะ
-
คนตัวสูงพยุงฉันไปนั่งที่โซฟานุ่ม ก่อนจะกอดฉันเอาไว้แน่น
-
ณิษา
พี่พอร์ชรำคาญณิษาไหมคะ
-
พอร์ช
ทำไมถามแบบนั้นล่ะ
-
ณิษา
ก็ณิษาเอาแต่อ้วก
-
พอร์ช
โถ่ อย่าคิดมากสิครับ
-
ณิษา
อึก ฮือๆ ณิษาขอโทษนะคะ
-
พอร์ช
ณิษาของพี่
-
อยู่ๆน้ำตาก็ไหลลงมาอาบเต็มแก้ม ความรู้สึกผิดและอ่อนไหวในหัวใจทำให้ฉันร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้
-
ณิษา
ขอโทษนะ
-
พอร์ช
ไม่ต้องขอโทษหรอครับ พี่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษณิษาสิที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย
-
ณิษา
อืออออ อย่าทิ้งณิษาไปนะคะ
-
พอร์ช
ไม่มีวันครับ พี่รักณิษาจะตาย
-
ณิษา
จริงนะ
-
พอร์ช
แน่นอนครับ
-
ฉันกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นก่อนจะซึกหน้าลงกับแผงอกกว้างเพื่ออ้อนสามี
-
ณิษา
อือออออ หิวแล้วอะ
-
พอร์ช
อยากทานอะไรดีครับ
-
ณิษา
ชาบู
-
พอร์ช
ได้เลยครับ
-
คนตัวสูงกดโทรศัพท์สั่งลูกน้องให้หาของกินมาให้ฉัน ทั้งของคาวของหวาน แบบนี้ฉันต้องอ้วนแน่ๆเลย
-
ณิษา
น่ารักที่สุดเลยค่ะ
-
พอร์ช
เพื่อเมีย พี่จัดให้ครับ
-
ณิษา
คิกๆ
-
พอร์ช
หอมแก้มขอบคุณหน่อยสิ
-
ณิษา
จุ๊บ 😘
-
ฉันจุ๊บแก้มสามีเบาๆแล้วส่งยิ้มหวานให้ทำเอาคนตัวสูงเผลอยิ้มทันที
-
พอร์ช
ถ้าไม่ติดว่าท้องนะ
-
ณิษา
ทะลึ่ง!!
-
พอร์ช
อือออออ ออกไปทานข้าวกันเถอะครับ ป่านนี้คงเตรียมเสร็จแล้ว
-
ณิษา
เร็วปานนั้นเลย
-
พอร์ช
คุณชายพอร์ชซะอย่าง
-
ณิษา
ค่ะๆ ลืมไปว่าสามีณิษาเป็นถึงคุณชายพอร์ช เจ้าของกิจการส่งออกผ้าใหมไทยนะดับโลก
-
พอร์ช
ไม่ต้องอวยพี่ขนาดนั้นก็ได้
-
ณิษา
ก็สามีณิษาเพอร์เฟคที่สุดในโลกนี่คะ
-
พอร์ช
พี่เขินนะ
-
ณิษา
คิกๆ
-
คนตัวสูงเบือนหน้าหลบสายตาของฉันแบบเขินๆ คิกๆ น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆสามีฉัน
-
พอร์ช
ทานสิครับ
-
ณิษา
นี่สั่งมาประชดณิษาหรือเปล่าคะเนี่ย
-
พอร์ช
เปล่านะครับ พี่ก็จะทานด้วย
-
ณิษา
เยอะอะไรขนาดนี้
-
พอร์ช
พี่กินเยอะณิษาก็รู้
-
ณิษา
ค่ะๆ
-
คนตัวสูงเริ่มลวกเนื้อให้กับฉันทันที ฉันนั่งมองสามีที่จัดเตรียมทุกอย่างให้โดยที่ฉันไม่ต้องทำอะไรเลยสักอย่าง
-
พอร์ช
ทานเยอะๆนะครับ
-
ณิษา
แน่นอนค่ะ ลูกหิวจะแย่อยู่แล้ว
-
พอร์ช
ทานเยอะนะครับลูกพ่อ พรุ่งนี้พ่อจะพาไปหาคุณตาคุณยายนะ
-
ณิษา
!!!!!!!
-
พอร์ช
😊😊😊
-
ณิษา
พี่พอร์ช
-
พอร์ช
รีบทานแล้วพักผ่อน พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้านะครับ
-
ณิษา
ค่ะ!!
-
ฉันเผลอดีใจออกมาจนลืมตัวว่าท้องอยู่ รีบขยับเข้าไปกอดคุณสามีสุดที่รักด้วยความตื่นเต้น
-
บ้านสวน
-
ณิษา
-
พอร์ช
ใจเย็นๆครับ อย่าวิ่งนะ
-
ณิษา
ค่ะ
-
คนตัวสูงห้ามไม่ให้ฉันวิ่งเข้าไปในบ้านเพราะกลัวจะเป็นอันตราย
-
คุณหญิง เขมมิกา
ณิษา!!!
-
ณิษา
คุณแม่!!
-
ฉันสวมกอดคุณแม่ด้วยความคิดถึง อ้อมกอดอันอบอุ่นทำให้ฉันคลายเศร้าได้ในทันที
-
คุณหญิง เขมมิกา
มาได้ยังไงลูก
-
ณิษา
ณิษาอยากมาเจอคุณแม่ค่ะ
-
คุณหญิง เขมมิกา
โธ่ลูก
-
ณิษา
คุณพ่อล่ะคะ
-
คุณหญิง เขมมิกา
พ่อไปลดน้ำผักที่สวนหลังบ้านน่ะ
-
ณิษา
สวนผักเหรอคะ?
-
คุณหญิง เขมมิกา
ใช่จ๊ะ แม่ก็จะไปตามมาทานข้าวพอดีเลย
-
ท่าน อนัน
ณิษา!!
-
ณิษา
คุณพ่อ!!
-
ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดคุณพ่อทันทีที่ได้ยินเสียงท่าน
-
ท่าน อนัน
ลูกพ่อ
-
ณิษา
อึก ฮือๆ คุณพ่อ
-
ท่าน อนัน
มีความสุขดีไหมลูก
-
ณิษา
อึก ค่ะ
-
ท่าน อนัน
แบบนี้พ่อค่อยสบายใจหน่อย
-
ณิษา
คุณพ่อดูเหนื่อยๆนะคะ
-
ท่าน อนัน
พ่อพึ่งกลับมาจากสวน ไม่ใช่เรื่องแปลก
-
คุณหญิง เขมมิกา
คุณคะ เข้าไปอาบน้ำแล้วมาทานข้าวนะคะ
-
ท่าน อนัน
ครับ
-
ฉันเดินเข้าไปในบ้านก่อนจะรีบเข้าไปช่วยคุณแม่จัดเตรียมอาหาร
-
พอร์ช
ไปนั่งเถอะณิษาพี่ทำเอง
-
ณิษา
ไม่เป็นไรค่ะณิษาทำได้
-
คุณหญิง เขมมิกา
.........
-
ณิษา
พี่พอร์ช
-
พอร์ช
ไม่ได้ๆ ห้ามยกของหนัก
-
ณิษา
เฮ้อออ
-
ฉันกลับไปนั่งที่โต๊ะอาหารเพราะคนตัวสูงดุฉัน
-
ท่าน อนัน
ยกของแค่นี้ลูกพ่อคงไม่ลำบากหรอกพอร์ช
-
พอร์ช
ไม่ได้หรอกครับ ช่วงนี้ณิษาต้องระวังเป็นพิเศษครับ
-
คุณหญิง เขมมิกา
ทำไมล่ะลูก ไม่สบายเหรอ
-
คุณแม่วางชามแกงส้มลงที่โต๊ะอาหารแล้วจับมือฉันด้วยท่าทางเป็นห่วง
-
ท่าน อนัน
ณิษาไม่สบายเหรอลูก เป็นอะไร
-
ณิษา
ณิษา....
-
พอร์ช
บอกไปสิครับที่รัก
-
ณิษา
ณิษา ท้องค่ะ
-
คุณหญิง เขมมิกา
!!!!!
-
ท่าน อนัน
ณิษา!!
-
ฉันบอกข่าวดีกับคุณพ่อคุณแม่ด้วยความรู้สึกตื่นเต้น ท่านทันทีสองอึ้งอยู่สักพักก่อนจะเข้ามากอดฉันเอาไว้ด้วยความดีใจ
-
คุณหญิง เขมมิกา
แม่ดีใจที่สุดเลยลูก
-
ท่าน อนัน
ณิษาลูกพ่อ นีาพ่อจะได้เป็นตาแล้วเหรอ
-
ณิษา
ค่ะคุณตาคุณยาย
-
พี่พอร์ชยิ้มออกมาด้วยความสุข วันนี้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความปลื้มปีติยินดี
-
คุณหญิง เขมมิกา
ทานข้าวกันดีกว่านะลูก เดี๋ยวเย็นหมด
-
ท่าน อนัน
นั้นสินะ
-
พอร์ช
พี่ตักให้นะ
-
ณิษา
ค่ะ
-
ฉันตักแกงส้มให้คุณพ่อก่อนจะลงมือทานข้าวทันที
-
เวลา 19:00 น.
-
ท่าน อนัน
.........
-
ณิษา
นมอุ่นๆค่ะคุณพ่อ
-
ท่าน อนัน
ขอบใจนะลูก
-
ฉันวางแก้วนมลงที่โต๊ะเล็กให้คุณพ่อแล้วนั่งลงข้างๆท่าน คุณพ่อยังคงนั่งมองดูดาวอยู่โดยไม่หันมามองฉัน
-
ณิษา
ที่นี่อากาศดีจังเลยนะคะ
-
ท่าน อนัน
เป็นบ้านของธนาน่ะ เค้าให้พ่อมาอยู่
-
ณิษา
คุณพ่อ
-
ท่าน อนัน
พ่อผิดนัก ทำร้ายลูกมามาก
-
ณิษา
อึก คุณพ่ออย่าคิดแบบนั้นนะคะ
-
ฉันขยับเข้าไปกอดท่านเพราะกลัวว่าท่านจะคิดมาก
-
ท่าน อนัน
พ่อขอโทษนะลูก
-
ณิษา
เพราะคุณพ่อ เลยทำให้ณิษาเจอกับพี่พอร์ชไงคะ
-
ท่าน อนัน
ณิษามีความสุขใช่ไหมลูก
-
ณิษา
ค่ะ ณิษามีความสุขมากเลยค่ะ
-
ท่าน อนัน
แบบนี้พ่อค่อยตายตาหลับหน่อย
-
ณิษา
คุณพ่อ!! อย่าพูดแบบนี้นะคะ
-
ท่าน อนัน
ฮ่าๆ พ่อเปรียบเฉยๆ
-
ณิษา
ห้ามเปรียบแบบนี้นะคะ
-
ท่าน อนัน
ดุพอร์ชแบบนี้ทุกวันหรือเปล่าหึ ฮ่าๆ
-
ณิษา
อืออออ ณิษาคิดถึงคุณพ่อที่สุดเลยนะคะ
-
ท่าน อนัน
ณิษาไม่โกรธพ่อใช่ไหมลูก
-
ณิษา
ณิษาไม่เคยโกรธคุณพ่อเลยค่ะ แต่น้อยใจที่คุณพ่อคุณแม่ไม่ไปเยี่ยมณิษาบ้าง
-
ท่าน อนัน
เกิดเรื่องมากมาย พ่อไม่มีเวลาจริงๆ แล้วพ่อก็รู้สึกผิดต่อณิษาด้วย
-
ณิษา
เรามาเริ่มต้นใหม่กันนะคะคุณพ่อ
-
ท่าน อนัน
จ๊ะลูก
-
ฉันยิ้มให้กับคุณพ่อที่ลูบหัวฉันเบาๆด้วยความรู้โล่งใจ วันนี้เหมือนได้คลายความรู้สึกหลายๆอย่างลง ค่อยสบายใจขึ้นหน่อย
-
พอร์ช
ณิษา
-
ณิษา
คะ
-
พอร์ช
อาการเย็นมากแล้วนะ
-
ท่าน อนัน
นั้นสินะ พ่อว่าเราไปนอนดีกว่านะ
-
ณิษา
คุณพ่อก็ไปนอนได้แล้วนะคะ
-
ท่าน อนัน
พ่อขอนั่งตรงนี้สักพักนะ
-
ณิษา
ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายนะคะ
-
ท่าน อนัน
ก็ได้ๆ ดุจังเลยนะเรา
-
พอร์ช
ผมโดนอยู่บ่อยๆครับ
-
ท่าน อนัน
ฮ่าๆ ชินหรือยังล่ะ
-
พอร์ช
ชินแล้วครับ
-
ณิษา
เดี๋ยวเถอะ!!
-
พอร์ช
😅😅😅
-
ท่าน อนัน
ฮ่าๆๆ
-
คุณพ่อหัวเราะเสียงดังที่เห็นฉันดุพี่พอร์ชก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านด้วยอารมณ์ดีสุดๆ เฮ้ออออ ท้องนี่ทำให้ฉันอารมณ์แปรปรวนจริงๆเลย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป.....🌸🌸🌸
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น