ยัยเป็ดขี้เหร่ 🐥
-
ภาพอดีต
-
ณิษา
แงงงง
-
ฌอน
.........
-
เด็กชายหยุดเท้าที่จะเดินเข้าบ้านทันทีที่ได้ยินเสียงของเด็กน้อยคนหนึ่งร้องไห้
-
ณิษา
แงงงงง
-
ฌอน
เป็นอะไรยัยเป็ด
-
เด็กชายทักณิษาเด็กน้อยลูกสาวคนข้างบ้านที่ตอนนี้นั่งร้องไห้ไม่ยอมหยุด วันนี้เป็นวันเกิดของคุณแม่ของเด็กชายฌอน จึงทำให้เค้าต้องรีบวิ่งกลับมาจากโรงเรียนประถมเพราะไม่อยากพลาดวันสำคัญของท่าน
-
ณิษา
ชอๆ
-
ณิษาที่ติดปากเรียกเด็กชายแบบนั้นก่อนจะเดินเข้ามากอดเด็กชายเอาไว่แน่นไม่ยอมปล่อย
-
ฌอน
เป็นอะไรครับ
-
ณิษา
ณิษาหิว
-
ฌอน
โธ่ยัยเป็ด ทำไมไม่บอกผู้ใหญ่ล่ะ
-
ณิษา
ทุกคนไม่สนใจณิษา
-
ฌอน
ปะ เดี๋ยวพี่พาไป
-
เด็กชายจูงมือณิษาไปที่ห้องครัวก่อนจะตักกับข้าวให้คนตัวเล็กทาน
-
ณิษา
เย้ๆๆๆ
-
ฌอน
ทานเยอะๆนะยัยเป็ด
-
คนตัวเล็กมองเด็กชายด้วยสายตาไม่พอใจ ที่โดนเรียกว่ายัยเป็ด จริงๆแล้วเด็กชายก็จะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศแล้วคุณพ่อคุณแม่ก็จะย้ายไปด้วย คงไม่ได้เจอยัยเป็ดน้อยอีกนานเค้าเลยอยากจะแกล้งเล่นก็เท่านั้น
-
ณิษา
แงงงงง
-
ฌอน
เฮ้ย!!!
-
ณิษา
ณิษาม่ายช่ายเป็ด แงงงงง
-
ฌอน
ครับๆ ไม่เป็ดครับ
-
ณิษา
ณิษาม่ายได้เป็นเป็ดขี้เหร่น้า แงงง ณิษาจาเป็นเจ้าหญิง
-
ฌอน
โอ๋ๆๆ อย่าร้องไห้นะคะ พี่ขอโทษ
-
ณิษา
เพื่อนๆก็บอกว่าณิษาขี้เหร่
-
ฌอน
ไม่ใช่สักหน่อย
-
ณิษา
ณิษาคงไม่ได้เป็นเจ้าสาวแล้ว แงงงงง
-
ฌอน
โอ๋ๆ
-
เด็กชายกอดคนตัวเล็กเอาไว้แน่นเพื่อปลอบโยนหนูน้อยให้เลิกร้องไห้
-
ณิษา
เป็นเจ้าสาวม่ายด้ายแล้วววว
-
ฌอน
พี่จะเป็นเจ้าบ่าวให้เองครับ
-
ณิษา
อึก ฮือๆ จริงๆนะ
-
ฌอน
จริงสิครับ พี่จะแต่งงานกับณิษาเอง
-
ณิษา
สัญญานะ
-
ฌอน
สัญญาครับ
-
เด็กชายเกี่ยวก้อยสัญญาเด็กน้อยและให้คำมั่นสัญญากับเธอด้วยความหนักแน่น
-
. . . . . .
-
และมันก็เป็นแบบนั้นตลอดมา ณิษาคือรักแรกและรักเดียวของฌอน ตลอดเวลาที่เรียนต่างประเทศ ฌอนได้เฝ้ามองการเติบโตของณิษาและยิ่งหลงรักหล่อนมากขึ้นทุกวัน
-
และเขาก็คิดมาเสมอว่าคำสัญญานั้น หญิงสาวจะจำได้ แต่ความจริงแล้วมีแต่เขาเท่านั้นทีทยังจดจำมันได้
-
ความจริงที่เจ็บปวดมากกว่านั้นก็คือ เธอเป็นของคนอื่นไปแล้ว
-
จบภาพอดีต
-
ณิษา
พี่ฌอน
-
ฌอน
.......
-
ณิษา
ณิษา....
-
ฌอน
ขอโทษที่มาช้าเกินไป
-
ณิษา
อึก ฮือๆ ณิษาคิดว่าพี่เสียแล้ว
-
ฌอน
!!!!!!
-
ณิษา
ตอนที่ได้ข่าวว่าคุณพ่อคุณแม่ของพี่ประสบอุบัติเหตุตอนนั้น
-
ฌอน
ณิษา
-
ฉันไม่นึกเลยว่าเค้าจะคือพี่ชอๆของฉัน ฉันไม่เคยลืมเลยเพราะว่าเค้าคือรักแรกของฉัน
-
แต่ฉันไม่คิดว่าเค้าจะยังมีชีวิตอยู่
-
ณิษา
อึก ฮือๆ
-
ฌอน
ยังขี้แยไม่เปลี่ยนเลยนะเรา
-
ณิษา
พี่ฌอน ฮือๆ
-
ฌอน
วันนี้พี่จะมาลาเรา
-
ณิษา
พี่จะไปไหนคะ!!!
-
ฌอน
พี่ต้องไปถ่ายงานที่ต่างประเทศ คงไปหลายปี
-
ณิษา
ทำไมคะ ณิษาพึ่งจะจำพี่ได้
-
ฌอน
อย่าให้พี่อยู่นานเลย ไอ้พอร์ชมันรออยู่
-
ณิษา
พี่ฌอน
-
ฌอน
ลาก่อนนะครับ
-
ณิษา
เราจะได้เจอกันอีกไหม
-
ฌอน
ถ้ามีโอกาส
-
ณิษา
อึก ฮือๆ
-
ฌอน
ถ้ากลับมาอีกทีพี่สัญญาว่าจะมองณิษาเป็นแค่น้องสาวที่แสนน่ารักของพี่
-
ณิษา
พี่ฌอน
-
คนตัวสูงก้มลงมาจูบหน้าผากของฉันเบาๆก่อนจะเดินจากไปทันที ทำไมฉันถึงไม่เอะใจเลยว่าเค้ายังไม่ตาย
-
พอร์ช
ณิษา
-
ณิษา
!!!!!
-
ฉันมองคนตรงหน้าด้วยความตกใจ นี่เค้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่!!
-
พอร์ช
.......
-
ณิษา
อึก ฮือๆ
-
คนตัวสูงไม่พูดอะไรแต่กลับเดินเข้ามากอดฉันเอาไว้แน่น
-
พอร์ช
ครั้งนี้พี่จะยอมไปก่อนนะ
-
ณิษา
ฮือๆ
-
พี่พอร์ชพูดพร้อมลูบหัวฉันเบาๆก่อนจะพาฉันออกไปนั้งที่โต๊ะอาหาร
-
พอร์ช
เลิกเศร้าได้แล้ว เห็นเมียเศร้าเพราะผู้ชายคนอื่นมันเจ็บนะ
-
ณิษา
รู้แล้วค่ะ ณิษาแค่ใจหายที่เค้าคือคนที่ณิษาคุ้นเคย
-
พอร์ช
เลิกร้องได้แล้วครับคนดี
-
พี่พอร์ชเช็ดน้ำตาให้กับฉันเบาๆก่อนจะยิ้มให้กับฉัน
-
ณิษา
ทานข้าวเถอะค่ะ เดี๋ยวเย็นหมด
-
พอร์ช
ตอนนี้เย็นหมดแล้วล่ะแต่พี่สั่งใหม่ให้แล้วทานร้อนๆดีกว่า
-
ณิษา
ขอบคุณค่ะ
-
มือหนาเอื้อมมากอดเอวฉันเอาไว้ ความอบอุ่นของมือหนาทำให้ฉันสบายใจขึ้น หวังว่าเจอกันครั้งหน้า ฉันจะยิ้มต้อนรับพี่ชายที่แสนดีของฉันได้อย่างเต็มที่สักที พี่ฌอน
-
บ้านพักต่างอากาศริมทะเล
-
ณิษา
-
ณิษา
อืออออออ
-
พอร์ช
ตื่นได้แล้วครับ
-
ณิษา
อื้ม
-
พอร์ช
ไม่ตื่นพี่จะปล้ำบนรถนะ
-
ณิษา
!!!!!
-
ฉันรีบลืมตาขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำขู่ของคนตัวสูง
-
พอร์ช
แบบนี้ล่ะตื่นไวเชียวนะ
-
ณิษา
อย่าเล่นอะไรบ้าๆสิคะ ณิษาตกใจหมด
-
พอร์ช
เข้าบ้านกันเถอะ พี่ร้อนจะแย่แล้ว
-
ณิษา
ค่ะ
-
พี่พอร์ชโอบเอวฉันเข้าไปในบ้านทันที
-
พอร์ช
อือออออ
-
ณิษา
ง่วงจังเลยค่ะ
-
พอร์ช
สงสัยข้างนอกร้อนมั้ง
-
ณิษา
อืออออ ขอกอดหน่อย
-
พอร์ช
หืม ทำไมวันนี้อ้อนเป็นพิเศษ
-
ณิษา
อยากอ้อนอะ
-
พอร์ช
เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนหรอก
-
ณิษา
ไม่นอนก็ได้
-
พอร์ช
หืม!!!!
-
ณิษา
ณิษายอมทุกอย่างเลย
-
พอร์ช
แปลกนะเรา
-
ณิษา
จากเรื่องของพี่ฌอน ณิษารู้แล้วว่าเราไม่ควรปล่อยสิ่งสำคัญไว้นาน
-
พอร์ช
..........
-
ณิษา
พี่พอร์ชคือคนสำคัญในชีวิตของณิษานะคะ
-
พอร์ช
ณิษาก็เช่นกันครับ ชีวิตของพี่มอบให้ณิษาคนเดียว
-
ฉันลุกขึ้นไปคร่อมร่างของพี่พอร์ชเอาไว้ก่อนจะก้มลงจูบริมฝีปากร้อนตรงหน้าอย่างดูดดื่ม
-
ณิษา
อือออออ
-
พอร์ช
ไม่ไหวแล้ว
-
ณิษา
ให้ณิษาช่วยนะคะ
-
ฉันจัดการถอดเสื้อผ้าของคนตัวสูงออกก่อนจะขยับเข้าไปมอบสัมผัสอันลึกซึ้งและอ่อนโยนให้กับเค้าในที่สุด
-
เวลา 19:00 น.
-
พอร์ช
อืออออ
-
ณิษา
อือออออ
-
คนตัวสูงขยับเข้ามากอดฉันพร้อมลูบไล้บริเวณต้นคอของฉันอย่างอ่อนโยน
-
พอร์ช
ที่รักครับ
-
ณิษา
พอแล้วนะคะ
-
พอร์ช
ยังเร้าร้อนไม่หายเลย
-
ณิษา
อืออออ ไม่เอานะคะพอแล้ว
-
พอร์ช
อือออ
-
ณิษา
ณิษาหิวแล้วค่ะ
-
พอร์ช
อีกแล้วเหรอ พึ่งจะทานไปตอนเย็นเองนะ
-
ณิษา
ณิษาอยากทานหมูทอดค่ะ
-
พอร์ช
หมูทอดอีกแล้ว?
-
ณิษา
ค่ะ
-
พอร์ช
งั้นพี่ไปสั่งให้คนมาทำก่อนนะ
-
ณิษา
พี่นั้นแหละค่ะทำ
-
พอร์ช
หืม?
-
ณิษา
นะคะ
-
พอร์ช
ก็ได้ครับ
-
คนตัวสูงลุกขึ้นก่อนจะสวมเสื้อคลุมเพื่อเตรียมตัวลงไปทำกับข้าวให้กับฉัน
-
ณิษา
อือออออ ทำอะไรบ้างคะเนี่ย
-
พอร์ช
ไหนๆก็ทำแล้วก็จะทำหลายๆอย่าง
-
ณิษา
หอมจัง
-
ฉันกอดคนตัวสูงจากด้านหลังเอาไว้แน่นก่อนที่คนตัวสูงจะเอียงใบหน้าลงมาให้ฉันหอมเบาๆ
-
พอร์ช
ไปนั่งรอนะคะ เดี๋ยวน้ำมันกระเด็นใส่นะ
-
ณิษา
ได้ค่ะที่รัก
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาจุ๊บริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยน ก่อนที่ฉันจะไปนั่งรอเค้าทำอาหาร แผ่นหลังกว้างที่ดูอบอุ่นทำให้ฉันอยากเข้าไปกอดเค้าจริงๆ พ่อปีศาจของฉัน
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป.....♥️♥️♥️♥️
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น