แครอท 🥕🥕
-
คนตัวเล็กยืนกอดอกมองฉันกับพี่พอร์ชด้วยสายตาเย้ยหยัน ร่างบางเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกระเป๋าลากใบใหญ่ข้างกาย.....
-
พอร์ช
มีอะไร
-
มีมี่
แหมที่รักคะ ลืมนัดเราแล้วเหรอ
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
ใครนัดเธอ
-
มีมี่
คิกๆ ดีกับเมียแล้วลืมมีมี่แล้วเหรอ
-
มีมี่เดินเข้ามากอดพี่พอร์ชก่อนจะหอมแก้มเค้าอย่างอ่อนโยน
-
ณิษา
ณิษาขอตัวนะคะ
-
พอร์ช
เดี๋ยวสิ!!
-
ณิษา
ถ้ามีมี่ยังอยู่ในบ้านณิษาจะกลับ
-
พอร์ช
กลับไปซะมีมี่
-
มีมี่
ไม่ค่ะ
-
ณิษา
งั้นณิษาไปเอง
-
มีมี่
เธอน่าจะไปตั้งนานแล้วนะณิษา
-
ณิษา
!!!!!!!
-
ฉันหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินคำพูดของมีมี่
-
มีมี่
ยังไงเค้าก็ไม่ได้รักเธอ
-
ณิษา
คิดผิดแล้วมีมี่
-
มีมี่
..........
-
ณิษา
เค้าไม่ได้รักเธอต่างหาก
-
มีมี่
!!!!!!!!!
-
ณิษา
คนที่เค้ารักและเป็นเมียอย่างถูกต้องตามกฎหมายคือฉันไม่ใช่เธอ
-
มีมี่
อึก!!!
-
ณิษา
เป็นแค่แฟนเก่าหัดเจียมตัวซะบ้าง
-
มีมี่
กะ แก!!!!!
-
ณิษา
หัดทำตัวดีๆบ้าง
-
มีมี่
ก็แค่เมียขัดดอก ทำเป็นวางกล้าม เลวทั้งครอบครัว!!!!
-
ณิษา
!!!!!!!!!
-
พอร์ช
มีมี่!!
-
มีมี่
หรือมันไม่จริง!! พาลูกมาเร่ขายตัวให้ผู้ชายถึงบ้าน หน้าไม่อาย
-
ณิษา
............
-
คำพูดของมีมี่ทำให้ฉันหน้าชาทันที
-
มีมี่
หน้าด้านทั้งบ้าน!!!!
-
เพี๊ยง!!!!
-
ณิษา
..........
-
มีมี่
แก!!
-
ฉันฟาดฝ่ามือลงไปที่แก้มซ้ายของมีมี่อย่างแรงจนหล่อนหน้าหันตามแรงตบทันที
-
ณิษา
เธอจะด่าฉันยังไงก็ได้....แต่ถ้าเธอเอ่ยถึงครอบครัวของฉัน ฉันไม่ยอม!!!
-
มีมี่
กรี๊ดดดดด
-
พอร์ช
มีมี่!!!
-
พี่พอร์ชรีบคว้าตัวมีมี่เอาไว้ไม่ให้พุ่งเข้ามาตบฉัน
-
ณิษา
คนที่ขนข้าวของมาบ้านผู้ชายทั้งๆที่เค้าแต่งงานแล้วแบบเธอไม่มีสิทธิ์มาพูดจาแบบนี้กับใคร
-
มีมี่
!!!!!!!
-
ณิษา
เพราะเธอก็หน้าด้านไม่ต่างจากฉัน
-
มีมี่
กรี๊ดดดดดดดด
-
พอร์ช
จับไปที!!!
-
พี่พอร์ชสั่งคนในบ้านให้จับมีมี่ออกไปให้พ้นหน้าฉันก่อนจะรีบเดินเข้ามาหาฉันทันที
-
ณิษา
ณิษาขอตัวนะคะ
-
พอร์ช
ณิษา!!
-
ฉันเดินเข้าไปในห้องนอนทันทีโดยไม่รอพี่พอร์ชอีก คนตัวสูงรีบเดินเข้ามากอดฉันเอาไว้แน่นทันที
-
ณิษา
อึก ฮือๆ
-
พอร์ช
โธ่ คนดีของพี่
-
ณิษา
ณิษาอายค่ะ เพราะสิ่งที่มีมี่พูดมันคือความจริง
-
พอร์ช
ไม่จริงทั้งหมดสักหน่อย
-
ณิษา
อึก ฮือๆ
-
พอร์ช
พี่รักณิษาและณิษาก็รักพี่
-
ณิษา
.......
-
พอร์ช
เริ่มต้นอาจจะไม่ค่อยดีแต่ยังไงตอนนี้เราก็รักกัน
-
คนตัวสูงดึงฉันเข้าไปกอดก่อนจะเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้กับฉัน
-
ณิษา
รักจริงเหรอ
-
พอร์ช
พิสูจน์ไหมล่ะ
-
ณิษา
อือออออ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรงก่อนจะวางฉันลงบนเตียงเบาๆ
-
พอร์ช
รักมากที่สุดเลยครับ
-
ณิษา
รักแล้วทำไมใจร้ายจังเลยคะ
-
พอร์ช
ก็พี่หึง
-
ณิษา
ยอมรับแล้วเหรอคะว่าหึง
-
พอร์ช
ครับ
-
ณิษา
ห้ามใจร้ายอีกนะคะ
-
พอร์ช
ดูก่อนสิ อย่าทำให้พี่หึงแล้วกัน
-
ณิษา
ใครจะกล้าล่ะคะ
-
พอร์ช
อือออออ นุ่มจัง
-
ณิษา
อย่าทะลึ่งได่ไหมคะ
-
ฉันผลักคนตัวสูงให้ออกห่างเมื่อเค้าก้มลงมาคลอเคลียบริเวณเนินอกของฉัน
-
พอร์ช
ทะลึ่งกับเมียคนเดียวครับ
-
ณิษา
ไม่เชื่อค่ะ
-
พอร์ช
งั้นเดี๋ยวพิสูจน์ให้ดู
-
ณิษา
อือออออ
-
พอร์ช
จะทะลึ่งทั้งคืนเลย
-
ณิษา
คนบ้า!! อืออออ
-
คนตัวสูงก้มลงมาหอมแก้มฉันเบาๆก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม มือหนาจับใบหน้าของฉันเข้าไปจูบอย่างดูดดื่ม
-
พอร์ช
รักที่สุดเลยครับ
-
ณิษา
อืออออ รักเหมือนกันค่ะ
-
พอร์ช
อือออออ
-
คนตัวสูงก้มลงมามอบสัมผัสอันลึกซึ้งและอ่อนโยนให้กับฉันในที่สุด
-
เวลา 19:00 น.
-
ฉันลงมาด้านล่างแล้วจัดเตรียมอาหารค่ำให้กับพี่พอร์ชที่หลับไหลอยู่บนเตียงด้วยความอ่อนล้า
-
ณิษา
ทำอะไรดีนะ
-
มีมี่
ทำอาหารไทยสิ พอร์ชชอบ
-
ณิษา
เธอ!!!!
-
มีมึ่ยืนกอดอกมองฉันอยู่ นี่ยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกเหรอยัยผี!!!
-
มีมี่
คิดว่าให้บอดี้การ์ดเฝ้าหน้าบ้านฉันจะเข้ามาไม่ได้งั้นเหรอ?
-
ณิษา
เธอต้องการอะไร
-
มีมี่
หย่ากับพอร์ชซะ
-
ณิษา
ทำไมฉันต้องทำแบบนั้น?
-
ฉันกอดอกแล้วทำท่าทางเรียนแบบมีมี่ ทำเอาเจ้าหล่อนถึงกับเดือดเลยทีเดียว ในเมื่อพี่พอร์ชรักฉัน ฉันก็ไม่ควรถอย
-
มีมี่
เธอ!!!
-
ณิษา
คิดว่าตัวเองเป็นใคร? มาบอกให้สามีภรรยาเค้าหย่ากัน
-
มีมี่
!!!!!!!
-
ณิษา
ที่บอกว่าครอบครัวฉันหน้าด้าน แล้วสิ่งที่เธอทำมันต่างกันตรงไหน เผลอๆด้านกว่าด้วยซ้ำ
-
มีมี่
กะ อุ๊บ!!!!!
-
ฉันหยิบแครอทแล้วยัดใส่ปากมีมี่ที่กำลังจะกรี๊ดก่อนจะกระชากหัวหล่อนออกไปด้านนอก
-
ณิษา
ถ้ายังปล่อยให้ยัยนี่เข้ามาอีก ฉันจะบอกคุณชายพอร์ชไล่พวกนายออก
-
ฉันสั่งกำชับบอดี้การ์ดของพี่พอร์ชที่อยู่นอกบ้านเสียงดุจนชายร่างสูงทั้งสองคนถึงกับหน้าซีด
-
มีมี่
อย่าคิดว่าจะมีความสุขกันนะ นังสารเลว!!!
-
ณิษา
แกสิสารเลว
-
มีมี่
!!!!!
-
ฉันเดินเข้าบ้านโดยไม่สนใจมีมี่อีก ความสุขของฉันกับพี่พอร์ชมันขึ้นอยู่กับเราแค่สองคนเท่านั้น
-
พอร์ช
ที่รัก
-
ณิษา
ตื่นแล้วเหรอคะ
-
พอร์ช
ครับ
-
ฉันเดินเข้าไปหาพี่พอร์ชก่อนจะกอดเค้าเอาไว้แน่น
-
ณิษา
ณิษากำลังจะทำกับข้าว พี่อยากทานอะไรไหมคะ
-
พอร์ช
อย่าทำให้เหนื่อยเลย สั่งมาทานดีกว่า
-
ณิษา
งั้นเหรอคะ
-
พอร์ช
ดินเนอร์ใต้แสงจันทร์ โรแมนติกจะตาย
-
ณิษา
คิกๆ
-
พอร์ช
อืออออ อย่าขำสิ
-
ณิษา
ก็พี่ทำตัวน่ารักนี่คะ
-
พอร์ช
น่ารักแล้วรักไหม
-
ณิษา
รักที่สุดเลยค่ะ
-
พอร์ช
อืออออ ชื่นใจ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรงก่อนจะอุ้มฉันไปวางที่โซฟานุ่มอย่างเบามือ
-
ณิษา
อือออออ อย่าค่ะณิษาหิวข้าว
-
พอร์ช
ทานพี่ไปก่อนนะครับ
-
ณิษา
คนเจ้าเล่ห์
-
คนตัวสูงยิ้มให้ฉันเราสองคนต่างหอมแก้มกันและกันอย่างมีความสุข และมันก็จะเป็นแบบนี้ตลอดไป
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป......🥕🥕🥕
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น