กำลังจะดี 🤴🏻
-
เวลา 19:00 น.
-
ณิษา
-
พอร์ช
อือออออ
-
ณิษา
พี่พอร์ชหยุดได้แล้วค่ะ
-
ฉันพยายามดันตัวเองให้ออกห่างเพราะคนตัวสูงเริ่มขยับเข้ามาคลอเคลียฉันอีกครั้ง
-
พอร์ช
แค่อยากหอมเอง
-
ณิษา
หอมอย่างเดียวแน่นะคะ
-
พอร์ช
ครับ
-
ฉันปล่อยให้คนตัวสูงหอมแก้มฉันก่อนจะลุกขึ้นนั่งพิงหมอนนุ่ม
-
ณิษา
ดึกแล้วนะคะ กลับขึ้นไปข้างบนดีกว่า
-
พอร์ช
นอนนี่แหละ บรรยากาศกำลังดี
-
ณิษา
หืม? แน่ใจเหรอคะ
-
พอร์ช
ใช่ พี่อยากนอนที่นี่
-
ณิษา
ก็ได้ค่ะ
-
พอร์ช
อือออออ อุ่นจัง
-
ณิษา
ณิษาหายใจไม่ออกค่ะ
-
พอร์ช
ก็ใครใช้ให้น่ากอดล่ะ
-
ณิษา
อืออออ หยุดเลยนะคะ
-
พอร์ช
พรุ่งนี้พี่จะพาณิษาไปเที่ยว อยากไปไหนไหม
-
ณิษา
ณิษาไม่รู้ว่าที่นี่มีอะไรน่าเที่ยวบ้าง
-
พอร์ช
งั้นให้พี่นำทางนะ
-
ณิษา
ค่ะ
-
คนตัวสูงขยับเข้ามากอดฉันเอาไว้แน่น ก่อนจะกล่อมฉันให้หลับไหลเข้าสู่ห้วงนิทรา
-
เวลา 09:00 น.
-
พอร์ช
ใส่ชุดนี้นะณิษา
-
ณิษา
.......
-
ฉันมองชุดเดรสสีขาวยาวถึงตาตุ่มที่พี่พอร์ชซื้อมาให้
-
พอร์ช
ใส่คู่กับเสื้อพี่ไง
-
ณิษา
เสื้อตัวนี้พี่มีตั้งนานแล้วนี่คะ
-
พอร์ช
.........
-
ณิษา
จะใส่คู่กันได้ยังไงคะ
-
พอร์ช
ก็พี่อยากให้คู่กัน
-
ณิษา
........
-
ฉันยอมให้พี่พอร์ชขยับเข้ามากอด คนตัวสูงค่อยๆถอดเสื้อคลุมของฉันออกช้าๆ
-
พอร์ช
สวยมากเลยครับ
-
ณิษา
อือออออ อย่าค่ะ
-
พอร์ช
พึ่งจะใส่ ทำไมถึงอยากถอดแล้วนะ
-
ณิษา
บ้า!! ปล่อยเลยนะคะ
-
พอร์ช
หึหึหึ
-
ฉันตีแขนคนตัวสูงแรงๆก่อนจะเดินออกมาจากห้องทันที คนบ้า ลามกได้ตลอดเวลาจริงๆ
-
ณิษา
เราจะไปไหนกันคะ
-
พอร์ช
เดี๋ยวไปทานข้าวก่อน แล้วจะบอกนะ
-
ณิษา
ได้ค่ะ
-
ร้านอาหาร
-
พอร์ช
ทานอะไรดี
-
ณิษา
อะไรก็ได้ค่ะ แต่ณิษาขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะคะ
-
พอร์ช
พี่ไปด้วย
-
ณิษา
ไม่ต้องค่ะ ณิษาไปเอง
-
พอร์ช
ก็ได้ค่ะ
-
ฉันยิ้มกับคำว่า “ค่ะ” ของพี่พอร์ชแล้วเดินออกไปเข้าห้องน้ำทันที
-
ฌอน
ณิษา
-
ณิษา
ว้าย!!!
-
ในขณะที่ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก็ต้องตกใจเพราะอยู่ๆพี่ฌอนก็เรียกฉันแล้วรีบดึงฉันออกไปที่ทางบันไดหนีไฟ
-
ฌอน
หย่ากับมันซะ!!!!
-
ณิษา
พี่จะทำอะไรคะ
-
ฌอน
ณิษา!!!
-
ณิษา
!!!!!!
-
มือหนาจับไหล่ฉันเอาไว้แน่นแล้วออกแรงบีบจนฉันเจ็บที่บริเวณไหล่
-
ฌอน
ใช่เงินพี่!! ไปคืนมัน
-
ณิษา
พี่เป็นอะไรเนี่ย!!
-
ฌอน
รู้ไหมว่าพี่ตกใจแค่ไหนที่รู้ว่าณิษาแต่งงานกับมัน
-
ณิษา
ปล่อยนะคะ!! ณิษาเจ็บ
-
ฌอน
หย่ากับมันณิษา!!!
-
ณิษา
ไม่ได้....
-
ฌอน
ทำไม!! พี่จะใช้หนี้แทนเองไม่ต้องห่วง!!
-
ณิษา
..........
-
ฌอน
หย่ากับมันเถอะ ในเมื่อณิษาไม่ได้รักมัน
-
ณิษา
พี่ฌอน
-
ฌอน
จะทนอยู่กับมันทำไม พี่จะใช้หนี้แทนเองนะ
-
ณิษา
ณิษาจะเอาเงินพี่มาได้ยังไงคะ มันมากเกินไป
-
ฌอน
พี่ไม่แคร์.....พี่มีให้ณิษา
-
ณิษา
อย่าทำแบบนี้เลยนะคะพี่ฌอน
-
ฌอน
...........
-
ณิษา
ณิษาทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ
-
ฌอน
เกรงใจพี่ หรือว่ารักมันไปแล้วกันแน่
-
ณิษา
............
-
ฉันเงียบเพราะสิ่งที่พี่ฌอนพูดมันคือความจริง ฉันเกรงใจพี่ฌอนและฉันก็รักพี่พอร์ช!!!
-
ฌอน
คำตอบคืออย่างหลังสินะ
-
ณิษา
ค่ะ
-
ฌอน
!!!!!!!!
-
ณิษา
ณิษารักพี่พอร์ช
-
ฌอน
เข้าใจแล้ว
-
ณิษา
พี่ฌอน....
-
พี่ฌอนปล่อยตัวฉันแล้วพิงหลังกับกำแพงด้วยสีหน้าผิดหวัง
-
ฌอน
พี่คงมาช้าเกินไป.....
-
ณิษา
พี่ฌอน
-
ฌอน
พี่ขอให้เรามีความสุขมากๆนะ
-
คนตัวสูงขยับเข้ามากอดฉันเอาไว้แน่น ฉันรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดในใจของเขาเป็นอย่างมาก นี่มันอะไรกัน พี่ฌอนกับฉันเคยรู้จักกันอย่างนั้นเหรอ
-
พอร์ช
ณิษา!!!!
-
ณิษา
!!!!!!!!!!
-
พี่พอร์ชตะคอกเสียงดังใส่ฉันเสียงดัง สายตาอันโกรธจะดจ้องมองมาที่ฉันกับพี่ฌอน แย่แล้ว ทำยังไงดี
-
พอร์ช
มานี่!!!!
-
ณิษา
อึก!! โอ๊ย!!
-
ฌอน
ไอ้พอร์ช!!!
-
พอร์ช
อย่ามายุ่งกับเมียกู!!!!
-
ผัวะ!!!
-
ฌอน
!!!!!!!
-
ณิษา
กรี๊ด!!!
-
พี่พอร์ชสวนหมัดเข้าไปเต็มใบหน้าพี่ฌอนอย่างแรง
-
พี่พอร์ชกระชากแขนฉันออกไปด้านนอกแล้วตรงไปที่ลานจอดรถทันที
-
พอร์ช
เข้าไป!!!
-
ณิษา
พี่พอร์ช!! ฟังณิษาก่อนนะคะ
-
พอร์ช
อาลัยมันมากนักหรือไง!!!!
-
ณิษา
เปล่านะคะ
-
พอร์ช
แอบหนีผัวไปยืนกอดกับผู้ชายคนอื่น!! อายเป็นไหม
-
ณิษา
โอ๊ย!!
-
คนตัวสูงกระชากฉันเข้าไปในรถก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว
-
พอร์ช
.........
-
ณิษา
ณิษากับพี่ฌอน....
-
พอร์ช
อย่าพูดถึงมัน ไม่อย่างนั้นฉันจะกลับรถไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้แหละ
-
ณิษา
..........
-
ฉันเงียบเพราะรู้สึกถึงแรงอาฆาตที่แผ่ออกมาจากตัวพี่พอร์ช
-
บ้านพักริมทะเล
-
ณิษา
-
พอร์ช
...........
-
ณิษา
โอ๊ย!!!!
-
ร่างสูงเหวี่ยงฉันลงไปบนเตียงอย่างแรงก่อนจะขึ้นมาคร่อมตัวฉันเอาไว้
-
พอร์ช
อยากอยู่กับมันมากสินะ แต่ก็คงไม่ได้เพราะเธอเป็นเมียฉัน
-
ณิษา
.............
-
พอร์ช
ครบสองปีเมื่อไหร่ค่อยไปอยู่กับมันแล้วกัน
-
ณิษา
อึก
-
พอร์ช
ฉันหย่าให่แน่ ไม่ทนอยู่กับผู้หญิงง่ายๆแบบเธอหรอก
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
ฉันผิดเองที่เผลอใจอ่อน
-
พี่พอร์ชมองหน้าฉันด้วยสายตาเจ็บปวด ก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นความโกรธ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรงก่อนจะเลื่อนลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างร้อนแรง
-
ณิษา
ณิษาเจ็บค่ะ
-
พอร์ช
แค่นี้ยังน้อยไป!!! เธอยังต้องเจ็บอีกเยอะณิษา!!!
-
ณิษา
อืออออออ
-
คนป่าเถื่อนก้มลงมามอบสัมผัสอันลึกซึ้งและรุนแรงให้กับฉันอย่างแสนสาหัส
-
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ได้
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป......😭😭😭
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น