พร่ำบอก 🌸
-
เวลา 19:00 น.
-
พอร์ช
เรียบร้อยแล้วครับ
-
ฉันมองแผ่นกระดาษตรงหน้าแล้วมองหน้าพี่พอร์ชด้วยความหวั่นใจ นี่ฉันเซ็นทะเบียนสมรสกับพี่พอร์ชแล้งงั้นเหรอ ไม่อยากจะเชื่อ
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
งั้นผมขอตัวนะครับ
-
พี่พอร์ชเอ่ยลานายทะเบียนแล้วโอบเอวฉันเดินออกจากห้องไป
-
ณิษา
พี่พอร์ช
-
พอร์ช
ไปทานข้าวกันครับ พี่ให้คนเตรียมอาหารเอาไว้
-
ณิษา
ค่ะ
-
คนตัวสูงก้มลงหอมแก้มฉันเบาๆก่อนจะพาฉันกลับขึ้นไปบนห้องนอนอีกครั้ง
-
พอร์ช
อือออออ
-
ณิษา
อือออ ไหนบอกจะทานข้าวไงคะ
-
พอร์ช
ค่อยทานก็ได้
-
พี่พอร์ชกอดฉันเอาไว้แน่นก่อนจะคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างอ่อนโยน
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
พรุ่งนี้เราจะไปฮันนีมูนแล้ว ณิษาอยากไปไหนเลือกเลยนะ
-
ณิษา
ให้ณิษาเลือกเหรอคะ
-
พอร์ช
ครับ
-
ฉันมองแผ่นผับที่วางอยู่ลนเตียงแล้วเปิดดูช้าๆ นี่เค้าทำการบ้านเรื่องนี้ด้วยเหรอเนี่ย เขียนทุกตัวอักษรด้วยลายมือตัวเองเลย
-
ณิษา
เขียนเองเหรอคะ
-
พอร์ช
ครับ
-
ณิษา
พี่อยากไปไหนเหรอคะ
-
พอร์ช
ที่ไหนก็ได้ ขอแค่มีณิษาก็พอ
-
ณิษา
ณิษาอยากไปที่นี่ค่ะ
-
พอร์ช
หืม?
-
คนตัวสูงหยิบโทรศัพท์ที่ฉันยื่นให้ขึ้นมาดูแล้วมองหน้าฉันนิ่งๆ
-
ณิษา
ได้ไหมคะ
-
พอร์ช
ไปฮันนีมูนนะ ไม่ใช่กลับบ้าน
-
พี่พอร์ชพูดแล้วขยับมากอดฉันต่อ
-
ณิษา
ก็ฮันนีมูนที่บ้านณิษาไงคะ
-
พอร์ช
ฮันนีมูนคือต้องอยู่ด้วยกันแค่สองคนสิ
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
ไปนี่ดีกว่า
-
ณิษา
ไหนบอกให้ณิษาเลือกไงคะ
-
พอร์ช
ก็ณิษาตัดสินใจช้า
-
ณิษา
.........
-
ฉันมองโบชัวร์ทัวร์แพ็กเกจฮันนีมูนเกาะทะเลส่วนตัวราคาทัวร์เหมือนไปเกาะบนดาวอังคาร มันจะแพงอะไรเช่นนี้
-
พอร์ช
แต่ตอนนี้......
-
ณิษา
ว้าย!!!
-
คนตัวสูงผลักฉันให้นอนบนเตียงก่อนจะขึ้นมาคร่อมตัวฉันเอาไว้
-
พอร์ช
อืออออ
-
ณิษา
อืออออ!!
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยน
-
พอร์ช
วันนี้ณิษาสวยที่สุดเลยนะรู้ตัวไหม
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
หนุ่มๆในงานจ้องเจ้าสาวของพี่เป็นตาเดียวเลย
-
ณิษา
พี่พอร์ช
-
พอร์ช
อย่าครับคนดี
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
อืออออ
-
คนตัวสูงกระซิบข้างหูฉันแผ่วเบาก่อนจะก้มลงมามอบสัมผัสอันลึกซึ้งและอ่อนโยนให้กับฉัน
-
เวลา 07:00 น.
-
ณิษา
พี่พอร์ชพอแล้วค่ะ
-
ฉันขยับตัวหนีพี่พอร์ชที่เดินมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉัน ที่นั่งเช็ดผมอยู่ให้โต๊ะเครื่องแป้ง
-
พอร์ช
หอมจัง
-
ณิษา
จะขึ้นเครื่องเช้าไม่ใช่เหรอคะ
-
พอร์ช
ครับ แต่เรายังพอมีเวลา
-
ณิษา
เดี๋ยวก็ตกเครื่องหรอก
-
พอร์ช
เครื่องส่วนตัวครับ มีแค่พี่กับณิษา
-
ณิษา
อืออออ อย่าค่ะณิษาหิวแล้ว
-
พอร์ช
ก็ได้ครับ พี่ขอเวลาสิบนาที
-
ณิษา
ค่ะ
-
คนตัวสูงก้มลงมาหอมแก้มฉันเบาๆก่อนจะเดินไปเข้าห้องอาบน้ำไป ฉันเตรียมชุดให้กับพี่พอร์ชแล้วรีบแต่งตัวทันที
-
สิบนาทีผ่านไป
-
พอร์ช
.........
-
ณิษา
เอ่อ...พี่พอร์ชมีอะไรหรือเปล่าคะ
-
ฉันมองคนตัวสูงที่ยื่นเช็ดผมแล้วจ้องมาที่ฉันนิ่งๆด้วยสายตาน่ากลัว นี่ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ?
-
พอร์ช
จะใส่ชุดนี้จริงๆเหรอ?
-
ณิษา
ค่ะ?
-
ฉันมองชุดเดรสสั้นแขนกุดลายดอกไม้สีพาสเทสของฉันแบบงงๆ
-
พอร์ช
ไปเปลี่ยน
-
ณิษา
ทำไมคะ?
-
พอร์ช
มันทั้งสั้นทั้งผ่าลึก พี่ไม่ชอบ
-
ณิษา
แต่เราจะไปทะเลนะคะ
-
พอร์ช
ตอนนี้เราจะไปขึ้นเครื่องครับ ยังไม่ถึงทะเล
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
แล้วนี่อะไร?
-
ณิษา
ชุดที่คุณแม่ของพี่เตรียมเอามาให้ค่ะ เป็นเสื้อที่คู่กันกับชุดเดรสณิษา
-
พอร์ช
...........
-
ฉันพูดพร้อมมองเสื้อฮาวายสีแบบเดียวกับชุดของฉันอย่างนอยๆ
-
ณิษา
ณิษาขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ
-
พอร์ช
เดี๋ยว
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
ใส่ให้พี่หน่อยสิ
-
ฉันมองพี่พอร์ชก่อนจะยิ้มออกมาที่เค้ายอมใส่ ทำไมมันถึงได้รู้สึกดีใจขนาดนี้กันนะ
-
ณิษา
พอดีตัวเลยค่ะ ว้าย!!
-
พอร์ช
หึหึหึ
-
ยังไม่ทันที่ฉันจะสวมเสื้อให้เค้าให้เรียบร้อยพี่พอร์ชก็สวมกอดฉันเอาไว้แน่น
-
ณิษา
พี่พอร์ช!!
-
พอร์ช
อดไม่ได้ที่จะกอดณิษาจริงๆ
-
ณิษา
อือออ พอเลยค่ะ
-
พอร์ช
ทำไมล่ะครับ
-
ณิษา
เราต้องรีบลงไปแล้วนะคะ ณิษาหิวข้าว
-
พอร์ช
เฮ้ออออ ไว้ไปต่อบนเครื่องก็ได้
-
ณิษา
บ้า!!!
-
พอร์ช
ฮ่าๆๆ
-
คนตัวสูงหอมแก้มฉันเบาๆก่อนจะโอบเอวฉันเดินออกไปนอกห้องทันที
-
บ้านพักส่วนตัวริมทะเล
-
ณิษา
-
พอร์ช
เฮ้ออออ
-
พี่พอร์ชล้มตัวลงนอนบนเตียงทันทีที่เข้ามาถึงในตัวบ้าน ฉันเดินไปเปิดผ้าม่านเพื่อรับบรรยากาศสดชื่นของไอทะเลด้านนอกให้หายเหนื่อยจากการนั่งเครื่องมาเป็นเวลานาน
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
อือออออ
-
คนตัวสูงลุกขึ้นจากเตียงแล้วกอดฉันจากด้านหลังเอาไว้แน่น
-
ณิษา
อย่าค่ะณิษาเหนี่ยวตัว
-
พอร์ช
งั้นไปอาบน้ำด้วยกันนะ
-
ณิษา
ไม่เอาค่ะ พี่ไปอาบก่อนเลย
-
พอร์ช
ได้ไงล่ะ
-
ณิษา
ว้าย!!!
-
พอร์ช
หึหึหึ
-
คนตัวสูงอุ้มฉันเข้าไปที่ห้องอาบน้ำก่อนจะวางฉันลงที่ขอบอ่าง
-
ณิษา
จะทำอะไรคะ
-
พอร์ช
ใส่ส้นสูงทั้งวัน แช่น้ำหน่อยนะ
-
ณิษา
........
-
พี่พอร์ชเตรียมอ่างเล็กใส่น้ำอุ่นแล้ววางเท้าฉันลงไปแช่เพื่อให้รู้สึกผ่อนคลายแล้วค่อยๆนวดเบาๆที่เท้าของฉัน
-
พอร์ช
ดีไหม
-
ณิษา
ดีค่ะ แต่ไม่ต้องนวดแล้วค่ะ
-
พอร์ช
งั้นพี่.....
-
ณิษา
อือออออ
-
คนตัวสูงขยับเข้ามากอดฉะนแล้วก้มลงจูบริมฝีปากบางของฉันอย่างอ่อนโยน รสสัมผัสอันหอมหวานที่เค้ามอบให้กับฉันมันช่างละมุนซะเหลือเกิน
-
พอร์ช
ณิษา
-
ณิษา
คะ
-
พอร์ช
มีความสุขจังเลยครับ
-
ณิษา
อือออออ
-
คนตัวสูงก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรงก่อนจะอุ้มฉันลงไปนั่งอ่างน้ำอย่างเบามือ
-
พอร์ช
อืออออ
-
ณิษา
ณิษาเปียกหมดแล้วนะคะ
-
พอร์ช
เดี๋ยวพี่ถอดให้
-
ณิษา
อือออออ
-
คนตัวสูงก้มลงมาถอดชุดเดรสให้กับฉันก่อนจะก้มลงมามอบสัมผัสอันลึกซึ้งและอ่อนโยนให้กับฉัน
-
ทั้งๆที่เค้านั้นแสนร้ายแต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าการที่อยู่ข้างๆเค้านั้นมันช่างอบอุ่นหัวใจอยากจะหยุดเวลานี้ตรงนี้ไว้ไม่อยากให้มันจบลงเลยจริงๆ และตอนนี้หัวใจของฉันก็พร่ำบอกว่า ณิษา เธอกำลังตกหลุมรักนายปีศาจ.....!!!!
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป.....🌸🌸🌸🌸
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น