วันสำคัญ 🤴🏻👸🏻
-
ห้องนอนพอร์ช
-
พอร์ช
อือออออ
-
ณิษา
พี่พอร์ช
-
พอร์ช
ขอกอดแบบนี้สักพักนะ
-
คนตัวสูงไม่ยอมปล่อยตัวฉันไปง่ายๆแถมยังยิ่งกอดเอาไว้แน่นกว่าเดิมอีกต่างหาก
-
ณิษา
พี่พอร์ช....เราต้องลงไปแล้วค่ะ
-
พอร์ช
อืออออ
-
ณิษา
อย่าค่ะพี่พอร์ช
-
พอร์ช
หิวข้าวแล้วเหรอ?
-
ณิษา
ค่ะ
-
พอร์ช
ไว้ไปทานสองคนก็ได้
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
ให้พี่จูบก่อน
-
ณิษา
หืม!!
-
พอร์ช
ถ้าให้จูบจะยอมปล่อยให้ลงไปทานข้าว
-
ณิษา
คนบ้า!!
-
พอร์ช
เร็วสิ
-
ณิษา
อือออออ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยน
-
พอร์ช
ไปครับลงไปทานข้าวกัน
-
ณิษา
ค่ะ
-
พี่พอร์ชอุ้มฉันตรงเข้าไปในห้องอาบน้ำทันที
-
ห้องอาหาร
-
พอร์ช
อืออออ
-
ณิษา
พี่พอร์ชอย่านะคะ
-
พอร์ช
ไม่เห็นต้องอายเลย
-
ณิษา
ไม่ได้ค่ะ
-
คนตัวสูงขยับเข้ามากอดฉันอย่างไม่อายเด็กรับใช้ในบ้าน
-
พอร์ช
พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า คืนนี้จะยอมให้นอนเร็วนะ
-
ณิษา
นี่!!
-
พอร์ช
หึหึหึ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
เดี๋ยวน้องก็ช้ำหมดหรอกพอร์ช
-
ณิษา
........
-
คุณแม่ที่ยกจานปลาทอดมาวางที่โต๊ะอาหารแซวพี่พอร์ช
-
พอร์ช
ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมถนอมน้องจะตาย
-
ท่านชาย ธนา
มาๆ ทานข้าวกันดีกว่านะ
-
พอร์ช
ครับ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
ณิษา ทานเยอะๆนะลูกจะได้แข็งแรง
-
ณิษา
ค่ะ
-
พอร์ช
พี่ขอลูกชายนะณิษา
-
ณิษา
แค่กๆๆ
-
ท่านชาย ธนา
ฮ่าๆๆ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
ตาพอร์ช!! พูดอะไรแบบนั้นน้องเขินแล้วเห็นไหม
-
คนตัวสูงยิ้มหวานแล้วตักอาหารให้กับฉันโดยไม่สนใจว่าฉันจะหน้าแดงขนาดไหน คนบ้า!! พูดแบบนี้ได้ยังไง
-
เวลา 20:00 น.
-
พอร์ช
เฮ้อออ
-
พี่พอร์ชล้มตัวลงนอนที่เตียงทันทีที่เข้ามาถึงในห้อง
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
มานี่สิ
-
ณิษา
ณิษาอยากอาบน้ำค่ะ
-
พอร์ช
ไว้ค่อยไปอาบพร้อมกัน
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
มานอนข้างๆนี่เร็ว
-
ณิษา
.......
-
พอร์ช
ถ้าพี่เดินณิษาจะได้อาบน้ำอีกจนกว่าจะถึงเช้า
-
ณิษา
!!!!!
-
พอร์ช
เร็วสิ
-
ณิษา
อย่าค่ะ!! เดี๋ยวณิษาเดินไปเอง
-
ฉันรีบเดินเข้าไปหาพี่พอร์ชก่อนจะขยับเข้าไปกอดพี่พอร์ชตามที่เค้าสั่ง
-
พอร์ช
อือออออ พี่ชอบน้ำหอมณิษากลิ่นนี้นะ หอมดี
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
พรุ่งนี้เตรียมตัวให้สดชื่นนะ
-
ณิษา
ค่ะ
-
พอร์ช
ไปอาบน้ำแล้วเตรียมตัวนอนพรุ่งนี้จะได้สวยๆ
-
ณิษา
ณิษาแต่งยังไงก็ไม่สวยหรอกค่ะ
-
พอร์ช
ใครบอกล่ะ เมียพี่สวยที่สุดแล้ว
-
ณิษา
อืออออ พี่พอร์ชอย่าค่ะ
-
ฉันดันตัวพี่พอร์ชให้ออกห่างแล้วรีบเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำทันที
-
เวลา 10:00 น.
-
ณิษา
-
ณิษา
........
-
ฉันส่งยิ้มให้กับคุณแม่ก่อนจะหันไปมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง ร่างบางที่สะท้อนออกมาจากกระจกสวมชุดเจ้าสาวสีขาวยาวลากพื้นเปิดไหล่ดูสง่างามและสวยเหมือนนางในวรรณคดี แต่ทำไม....สีหน้าหล่อนถึงได้ดูเศร้าหมองเหลือเกิน
-
คุณหญิง เขมมิกา
ณิษา
-
ณิษา
!!!!!!!!!
-
ท่าน อนัน
........
-
ฉันตกใจเมื่อเห็นคุณแม่กับคุณพ่อที่เดินเข้ามาในห้องแต่งตัว
-
ณิษา
อึก ฮือๆ คุณแม่
-
คุณหญิง เขมมิกา
อึก ณิษา
-
ฉันวิ่งเข้าไปกอดคุณแม่จนลืมไปว่าชุดที่ใส่อยู่นั้นยาวมากๆ
-
ณิษา
ณิษาคิดถึงคุณแม่มากเลยนะคะ
-
ท่าน อนัน
ณิษา
-
ณิษา
อึก ฮือๆ
-
ท่าน อนัน
พ่อขอโทษ ขอโทษจริงๆลูก
-
คุณหญิง เขมมิกา
คุณ ฮือๆ
-
ณิษา
ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อ ณิษาไม่เป็นไรขอแค่คุณพ่อคุณแม่มาเยี่ยมณิษาบ้าง แค่นี้ก็ดีแล้ว
-
คุณหญิง เขมมิกา
แม่ไม่รู้เลยว่าเรื่องราวจะเป็นแบบนี้ ฮือๆ แม่ทำให้ณิษาลำบาก
-
ณิษา
คุณแม่อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ ฮือๆ ตั้งแต่เล็กจนโตคุณพ่อคุณแม่ให้ณิษามามากแล้ว ณิษาไม่เป็นไรค่ะ
-
ท่าน อนัน
โถ่ ลูกพ่อ
-
ณิษา
แต่ขอแค่คุณพ่อคุณแม่อย่าทิ้งณิษาไปนะคะ มาหาณิษาบ้าง
-
คุณหญิง เขมมิกา
ได้จ๊ะลูก แม่จะมาเยี่ยมบ่อยๆนะ
-
ณิษา
ค่ะ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
อ้าวมาแล้วเหรอเขม
-
คุณหญิง เขมมิกา
จ๊ะ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
ช่วงนี้ไม่มาหากันบ้างเลยนะ
-
คุณหญิง เขมมิกา
เอ่อ....ฉันยุ่งๆน่ะ
-
ท่าน อนัน
พ่อขอตัวไปดูงานข้างนอกก่อนนะ
-
ณิษา
ค่ะคุณพ่อ
-
คุณพาอเดินออกจากห่้องแต่งตัวไปทันที และปล่อยให้ผู้หญิงอยู่ข้างในห้อง
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
ได้เวลาแล้วนะจ๊ะ เตรียมตัวได้แล้วนะ
-
คุณหญิง เขมมิกา
ไปเถอะลูก
-
ณิษา
ค่ะคุณแม่
-
ท่านเดินเข้ามาเช็ดน้ำตาให้กับฉันแล้วพาเดินออกไปที่ลานพิธีทันที
-
ท่าน อนัน
พ่อพาไปนะลูก
-
ณิษา
ค่ะ
-
คุณพ่อควงแขนฉันออกไปที่แท่นพิธีอย่างระมัดระวังแล้วส่งมือฉันให้กับพี่พอร์ชที่ยืนประจำที่เจ้าบ่าว
-
ท่าน อนัน
พ่อฝากดูแลณิษาด้วยนะพอร์ช
-
พอร์ช
ไม่ต้องห่วงครับคุณพ่อ
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
ผมจะดูแลน้องเป็นอย่างดีครับ
-
คุณพ่อยิ้มให้ฉันและพี่พอร์ชก่อนที่เราสองคนจะเอ่ยคำสาบานต่อหน้าบาทหลวง เพื่อเป็นคำมั่นว่าเราสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอดไป.....แต่มันไม่เป็นความจริง!!
-
ห้องหอบ่าวสาว
-
พอร์ช
.........
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
ยืนทำอะไรล่ะ มานั่งสิพี่จะถอดชุดให้
-
พี่พอร์ชที่นั่งอยู่บนเตียงปลดเน็กไทออกเพื่อคลายความอึดอัด
-
ณิษา
ณิษาถอดเองได้ค่ะ
-
พอร์ช
อย่าดื้อได้ไหม พี่ถอดให้
-
ณิษา
อือออออ
-
คนตัวสูงดึงฉันให้นั่งลงที่เตียงก่อนจะปลดซิบชุดแต่งงานให้กับฉันช้าๆ
-
พอร์ช
อืออออ
-
ณิษา
อย่าค่ะ
-
พอร์ช
พี่ไม่ทนแล้วณิษา
-
ณิษา
ณิษาเหนื่อยค่ะ อยากนอนพัก
-
พอร์ช
ไม่ได้ครับ ยังพักไม่ได้
-
ณิษา
หืม?
-
พอร์ช
เพราะคืนนี้เราจะมีจดทะเบียนสมรสกัน
-
ณิษา
คืนนี้!!!
-
ทำไมมันช่างปุบปับขนาดนี้กันนะ เค้าจะรีบไปไหนกัน
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป.....🌸🌸🌸🌸
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น