ของหวาน 🍭
-
คฤหาสน์ บดินทร์ภพ
-
ณิษา
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
นอนห้องพอร์ชไปก่อนนะลูก
-
ณิษา
ค่ะคุณป้า
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
เรียกแม่สิจ๊ะ
-
ณิษา
.....
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
เดี๋ยวก็แต่งงานกับตาพอร์ชแล้ว
-
ณิษา
ค่ะคุณแม่
-
ท่านชาย ธนา
อ้าวณิษา
-
ณิษา
คุณลุง!!
-
ท่านชาย ธนา
มานอนนี่เหรอลูก
-
คุณลุงมองกระเป๋าเดินทางที่เด็กรับใช้ถือเข้ามา ท่านชายธนาดูสุดขรุมและมีสง่าราศรีมากเลยทีเดียว ไม่แปลกเลยที่บุคลิกแบบนี้จะสืบทอดไปให้ลูก แค่ภายนอกเท่านั้นนะ
-
ณิษา
สวัสดีค่ะ
-
ท่านชาย ธนา
ตามสบายนะลูก
-
ณิษา
ค่ะ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
เย็นนี้แม่จะทำอาหารสุดฝีมือเลยแหละ
-
ณิษา
เอ่อ....
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
หืม?
-
ณิษา
ณิษาขอไปพบคุณแม่ที่บ้านได้ไหมคะ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
ดะ....
-
ท่านชาย ธนา
อย่าพึ่งเลยนะณิษา
-
ณิษา
.........
-
ท่านชาย ธนา
ยังไงวันแต่งงานทั้งสองคนก็มาอยู่แล้ว
-
ณิษา
ค่ะ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
งั้นหนูณิษาไปพักดีกว่านะลูก
-
ณิษา
ค่ะคุณแม่
-
ฉันเดินขึ้นไปบนชั้นสองแล้วตรงเข้าไปในห้องนอนของพี่พอร์ชทันที เฮ้ออออ ก็ยังดีกว่านอนกับพี่พอร์ชล่ะมั้งนะ
-
Story: Porsche 🤴🏻
-
พอร์ช
เวร!!
-
ขุนพล
เฮ้ยใจเย็นสิวะ
-
คิณณ์
เออ พรุ่งนี้ก็วันแต่งงานแล้ว
-
เพื่อนของผมที่นั่งกระดกเหล้าด่าผมเมื่อเห็นอาการหงุดหงิดของผม
-
โรม
ทำเป็นใจร้อนไปได้นะมึง
-
เฮดีส
เออ รักเค้าแล้วสิ
-
พอร์ช
..........
-
เฮดีส
อย่ารู้ตัวช้านะมึง เดี๋ยวจะเหมือนกู
-
พอร์ช
รู้ตัวตั้งนานแล้ว
-
คิณณ์
หืม!!!
-
ขุนพล
กูดูออก
-
ผมยอมรับหน้าตายก่อนจะยกแก้วบรั่นดีชั้นเยี่ยมขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
-
พอร์ช
เออ
-
โรม
รักก็ทำตัวดีๆกับเค้าหน่อยสิวะ
-
เฮดีส
มึงทำดีตายแหละไอ้โรม กูล่ะสงสารเมียมึงจริงๆ
-
ขุนพล
พวกมึงก็ไม่ต่างกันหรอกไอ้ดีส มึงคือคนที่ไม่ควรไปต่อว่าเพื่อนที่สุด
-
เฮดีส
😒😒😒
-
คิณณ์
แล้วยังไง บอกเค้าไปดิวะ
-
พอร์ช
บอกยังไงวะ ทำตัวหน้าโมโหตลอด
-
ขุนพล
งั้นก็แดกยาระงับประสาทบ้างนะมึง สงบสติอารมณ์หน่อย
-
คิณณ์
มึงก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่สมัยเด็กแล้วล่ะ ภายนอกดูสุภาพเหมือนคุณชายแต่ข้างในปีศาจร้าย เลวชิบหาย
-
โรม
กูยังจำได้อยู่เลยตอนที่มันถีบจักยานพวกที่มาแกล้งน้องสาวไอ้เฮดีส พอถูกจับได้ยืนยิ้มแป้นเฉยเลย
-
เฮดีส
ปีศาจ!!
-
พอร์ช
กูปกป้องน้องมึงไอ้เวร
-
เฮดีส
เออจริง
-
คิณณ์
ว่าแต่ก็ไม่ได้เจอนานแล้วนะ ป่านนี้จะเป็นยังไงวะ
-
เฮดีส
กูขังไว้ในหอคอยแล้ว
-
ขุนพล
นั้นน้องสาวไม่ใช่ราพันเซล
-
โรม
มันหวงขนาดนั้น คงได้ออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันหรอก
-
เฮดีส
พูดเวอร์ไป สุขสบายสไตล์ครอบครัวสุขสันต์ไปแล้ว ส่วนกูน่ะเหรอ ทำงานงกๆ
-
พอร์ช
เหอะๆ
-
ผมขำไอ้เพื่อนรักที่บ่นถึงครอบครัว ตั้งแต่ที่พ่อของไอ้เฮดีสวางมือจากธุรกิจก็หอบทั้งแม่และน้องสาวไปอยู่ที่อเมริกา ทิ้งให้มันทำงานคนเดียว ฮ่าๆๆ ดูหน้ามันสิ ตลกชิบ
-
คิณณ์
ว่าที่เจ้าบ่าว ไปนอนได้แล้วมึง
-
พอร์ช
เออ
-
มีมี่
พอร์ช
-
ขุนพล
แม่มึงมาได้จังหวะจริงๆ
-
เฮดีส
มีจีพีเอสติดตัวไอ้พอร์ชเหรอมีมี่ ตามมาถูกตลอด
-
มีมี่
ว่าจะเปลี่ยนมาตามดีสแทน ดีไหม 😊
-
เฮดีส
ไม่ล่ะ แฟนหวง
-
มีมี่
คิกๆ
-
ผมกรอกตาด้วยความเบื่อหน่าย บอกตรงๆว่าผมรำคาญยัยนี่ชะมัด ที่เห็นไม่ขัดขืนเพราะอยู่ต่อหน้าณิษาหรอกนะ
-
พอร์ช
มีอะไร
-
มีมี่
ขอคุยด้วยหน่อยสิ
-
พอร์ช
พูดมา
-
มีมี่
จะคุยกันตรงนี้จริงๆเหรอ
-
พอร์ช
ใช่
-
มีมี่
คืนนี้ขอนอนด้วยนะ
-
มีมี่ขยับเข้ามากอดผมที่นั่งอยู่ที่โซฟาต่อหน้าเพื่อนๆของผมโดยไร้ยางอาย
-
พอร์ช
อยากนอนจริงๆเหรอ
-
มีมี่
อื้ม
-
พอร์ช
ได้สิครับ
-
มีมี่
จริงเหรอ!!!
-
พอร์ช
อือออออ
-
ผมก้มลงคลอเคลียบริเวณต้นคอของมีมี่ก่อนจะช้อนตัวหล่อนขึ้นอุ้มแล้วเดินออกไปทันที
-
มีมี่
คิกๆ พอร์ชก็....
-
พอร์ช
😏😏😏😏
-
ตุมมมมมม
-
มีมี่
กรี๊ดดดดดดดดดด
-
เฮดีส
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
ผมเหวี่ยงร่างบางลงไปในสระว่ายน้ำตรงระเบียงด้านนอกทันที คิดว่าเป็นใครกันวะ ถึงได้กล้ามายั่วคนอย่างผม
-
พอร์ช
เย็นไหม
-
มีมี่
ทำอะไร!!!!
-
พอร์ช
มุขยั่วโบราณมากเลยมีมี่ ไปเรียนมาใหม่นะ
-
มีมี่
กรี๊ดดดดดดดดด ไอ้บ้า!!!
-
ขุนพล
😏
-
โรม
กูจะเลวไหมถ้ากูขำ
-
คิณณ์
เลว!! แต่กูขำด้วย
-
ผมยิ้มหวานให้กับมีมี่ที่หาทางขึ้นมาบนบก แค่นี้มันยังน้อยไปสำหรับความเจ็บปวดที่ผมเคยได้รับ
-
เฮดีส
แล้วมึงจะไปไหน
-
พอร์ช
ไปหาเมียสิวะรออะไร
-
พูดแล้วก็คิดถึงจริงๆ เลยนะ ยัยตัวเล็กของผม
-
จบ Story: Porsche 🤴🏻
-
ณิษา
ต้มยำเผ็ดได้ที่แล้วค่ะคุณแม่
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
เดี๋ยวปิดไฟเลยนะ
-
ณิษา
ค่ะ
-
ฉันปิดเตาตามที่คุณแม่สั่งก่อนจะหันไปหั่นผักอีกทางหนึ่ง
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
แม่น่ะใฝ่ฝันอยากมีลูกสาวมาทำอาหารด้วยตั้งนานแล้วล่ะ ดีจังเลยนะ
-
พอร์ช
ต่อไปคงมาทำด้วยบ่อยๆ
-
ณิษา
!!!!!!
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
มาทำไมลูก !!!
-
พอร์ช
ทำไมถึงถามแบบนี้ล่ะครับ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
บอกว่าอย่ามาเจอไง!!
-
พอร์ช
ก็ผมคิดถึงน้อง
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
ตายล่ะ รีบกลับไปเลย
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
นี่แม่ไล่ผมเหรอครับ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
ใช่สิ พูดไม่รู้เรื่อง
-
ท่านชาย ธนา
อะไรกันคุณ ไล่ลูกแบบนี้ได้ยังไง
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
ก็ถือเคร็ดอยู่
-
พอร์ช
ไม่สนหรอกครับ ผมคนยุคใหม่
-
ณิษา
!!!!
-
พอร์ช
อือออออ คิดถึงจังเลยครับ
-
พี่พอร์ชเดินเข้ามากอดฉันเอาไว้แน่น นี้มันอะไรกันทำไมเค้าถึงมาล่ะ แล้วสิ่งที่ฉันคิดไว้ก็พังหมดน่ะสิ
-
ณิษา
พี่พอร์ชอย่างค่ะ
-
ท่านชาย ธนา
ณิษาขึ้นไปอาบน้ำเถอะ จะได้ลงมาทานข้าว
-
ณิษา
แต่.....
-
พอร์ช
พี่ก็อยากอาบเหมือนกัน เรากันไปเถอะ
-
ณิษา
!!!!!
-
คนตัวสูงกอดฉันแล้วดึงให้เดินตามไปที่ห้องทันทีโดยไม่สนใจคุณแม่ที่ยืนมองอยู่
-
ห้องพอร์ช
-
พอร์ช
หึ
-
ณิษา
อย่าค่ะพี่พอร์ช!!
-
พอร์ช
พี่บอกแล้วไงว่าอย่าคิดจะหนีพี่
-
ณิษา
ทะ ทำไมทำแบบนี้คะ
-
พอร์ช
พรุ่งนี้เราจะแต่งงานกันแล้ว จะนอนด้วยกันตลอดไป แปลกตรงไหน
-
ณิษา
อือออออ แต่...อุ๊บ!!
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรงก่อนจะผลักฉันให้นอนลงบนเตียงนุ่ม
-
พอร์ช
ขอกินของหวานก่อนทานข้าวหน่อยแล้วกัน
-
ณิษา
อือออออออ
-
คนตัวสูงก้มลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างอ่อนโยนก่อนจะขยับเข้ามามอบสัมผัสอันลึกซึ้งและร้อนแรงให้กับฉันในที่สุด
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป.....👿👿👿👿
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น