ไม่มีทาง 🔥
-
บ้านพักตากอากาศ พอร์ช
-
ณิษา
-
ณิษา
อืออออ
-
ฉันขยับตัวตื่นเพราะรู้สึกว่าหลับเต็มอิ่มแล้ว นี่ฉันหลับไปตอนไหนกันเนี่ย
-
พอร์ช
ตื่นแล้วเหรอ
-
ณิษา
ณิษาหลับไปตอนไหนคะ
-
พอร์ช
ดูสิตาบวมหมดเลย
-
ณิษา
.........
-
คนตัวสูงเอื้อมมือมาจับแก้มของฉันเบาๆ
-
พอร์ช
อดทานฝีมือแม่เลยนะเรา
-
ณิษา
จริงด้วย!!
-
พอร์ช
พี่ให้เด็กเอาไปทิ้งแล้ว
-
ณิษา
...........
-
พอร์ช
ณิษา เข้าไปอาบน้ำแล้วลงไปหาพี่ที่ชั้นล่างนะ
-
ณิษา
ค่ะ
-
ฉันเข้าไปอาบน้ำก่อนจะลงไปหาพี่พอร์ชตามที่เค้าสั่ง
-
พอร์ช
มานั่งนี่สิ
-
ณิษา
มีอะไรเหรอคะ
-
พอร์ช
ยื่นมือมา
-
ณิษา
หืม?
-
คนตัวสูงจับมือซ้ายของฉันเอาไว้แล้วสวมแหวนที่นิ้วนางให้กับฉัน
-
พอร์ช
แหวนแม่พี่สืบทอดมาจากคุณยาย
-
ณิษา
!!!!!!
-
พอร์ช
ท่านบอกว่าให้ภรรยาของพี่ตอนจะแต่งงาน
-
ณิษา
แต่เรา.....ไม่ได้จะแต่งงานกันจริงๆ
-
พอร์ช
ส่วนแหวนที่ให้ไอ้ธามออกแบบจะใช่ในพิธีนะ
-
พี่พอร์ชไม่ตอบคำถามฉันแต่พูดเปลี่ยนเรื่องทันที ทำไมเค้าต้องให้แหวนที่สำคัญขนาดนี้ด้วยล่ะ
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
ตายหายร้อนแล้ว แต่ต้องทานยาดักไว้ก่อน
-
ณิษา
ณิษาหายแล้วค่ะไม่ต้องทานยาแล้ว
-
พอร์ช
ต้องทานนะครับ
-
ณิษา
แต่.....
-
พอร์ช
ไม่มีแต่ครับ
-
เสียงดุดันทำให้ฉันเงียบอีกครั้ง ก็ใครจะอยากไปต่อกลอนกับเค้าล่ะ น่ากลัวขนาดนี้
-
ณิษา
ณิษาขอไปข้างนอกได้ไหมคะ
-
พอร์ช
ไปไหน
-
ณิษา
ไปซื้อของใช้จำเป็นค่ะ
-
พอร์ช
อะไร
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
ถ้าบอกพี่จะให้ไป
-
ณิษา
ไปซื้อ....
-
ฉันกระซิบบอกพี่พอร์ชเสียงเบาถึงสิ่งที่อยากจะซื้อ เพราะมันคือสิ่งสำคัญที่จะทำให้ฉันไม่ตั้งครรภ์!!! ยาที่แอบซื้อมาก็หมดแล้วสิ
-
พอร์ช
ไม่ต้องกินหรอก
-
ณิษา
!!!!!!
-
พอร์ช
ไม่เห็นจำเป็น
-
ณิษา
พูดอะไรของพี่คะ!!
-
พอร์ช
.........
-
ณิษา
ณิษาต้องกิน
-
พอร์ช
ยุ่งยาก
-
ณิษา
พาณิษาไปซื้อนะคะ
-
พอร์ช
........
-
คนตัวสูงเงียบแล้วมองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
-
ณิษา
พี่พอร์ช
-
พอร์ช
ก็ได้พี่จะพาไป
-
ณิษา
ขอบคุณค่ะ
-
พอร์ช
แต่....
-
ณิษา
แต่?
-
พอร์ช
😏😏😏
-
ณิษา
อุ๊บ!!!
-
คนตัวสูงรั้งต้นคอของฉันเข้าไปจูบอย่างดูดดื่มก่อนจะกดตัวฉันลงนอนกับโซฟานุ่ม
-
พอร์ช
ขอมัดจำไว้ก่อน ค่าเดินทาง
-
ณิษา
อืออออออ
-
พอร์ช
อืออออ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรงอีกครั้งก่อนจะเลื่อนลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างอ่อนโยน
-
ณิษา
พี่พอร์ช อย่าค่ะ
-
พอร์ช
อย่าหยุดใช่ไหม
-
ณิษา
มะ ไม่ใช่นะคะ
-
พอร์ช
หึหึหึ ไปแต่งตัวสิครับ
-
ณิษา
ค่ะ
-
คนตัวสูงยอมปล่อยตัวฉันอย่างว่าง่าย ฉันจึงรีบขึ้นไปแต่งตัวทันที
-
เวลา 15:00 น.
-
พอร์ช
พี่รออยู่ด้านนอกนะ
-
ณิษา
ค่ะ
-
ฉันเข้าไปในร้านขายยาก่อนจะซื้อสิ่งที่ตั้งใจเอาไว้แล้วรีบออกมาจากร้านทันที
-
พอร์ช
เสร็จแล้วเหรอ
-
ณิษา
ค่ะ
-
พอร์ช
งั้นไปกันเถอะ
-
ณิษา
คะ....
-
มีมี่
พอร์ช
-
พอร์ช
........
-
ณิษา
.........
-
ยังไม่ทันที่ฉันจะตอบพี่พอร์ชมีมี่ก็เดินเข้ามาทักพี่พอร์ชเสียงหวาน
-
มีมี่
บังเอิญจังเลยนะ
-
พอร์ช
ไม่บังเอิญมั้ง?
-
มีมี่
แบบนี้มันพรมลิขิตชัดๆ
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
ขอตัวนะ
-
มีมี่
เดี๋ยวสิ
-
มีมี่จับแขนพี่พอร์ชเอาไว้แน่นก่อนจะดันตัวฉันให้ออกห่างจากคนตัวสูงทันที
-
ณิษา
!!!
-
มีมี่
คุยกันก่อนสิ
-
พอร์ช
มีอะไรต้องคุยกันอีก
-
มีมี่
แหมมม อย่างอนมีมี่นานสิคะ
-
มีมี่เดินเข้าไปหาพี่พอร์ชแล้วกอดเค้าเอาไว้แน่น
-
พอร์ช
ปล่อยมีมี่
-
มีมี่
อือออออ มีที่คิดถึงคุณนะคะ
-
ณิษา
..........
-
ฉันยืนมองร่างบางที่กอดพี่พอร์ชเอาไว้แน่นด้วยหัวใจที่รวดร้าว ทำไมฉันต้องมายืนมองอะไรแบบนี้ด้วย
-
มีมี่
หึหึหึ แค่ล้อเล่นหรอกน่าที่รัก
-
พอร์ช
........
-
มีมี่
ไว้เจอกันนะคะ
-
ณิษา
!!!!!
-
มีมี่รั้งต้นคอของพี่พอร์ชเข้าไปจูบอย่างไม่อายใครและที่สำคัญเค้าก็ไม่ขัดขืนหล่อนด้วย ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน
-
มีมี่
อย่าลืมซะล่ะ ว่าเค้าแต่งกับเธอเพราะความจำเป็น
-
ณิษา
..........
-
มีมี่
เค้ารักฉัน.....ไม่ได้รักเธอ
-
ณิษา
!!!!!!!
-
ฉันได้แต่ยืนนิ่งเพราะคำพูดของมีมี่ ทำไมฉันถึงไม่ตอบโต้เธอน่ะเหรอ.....ก็เพราะสิ่งที่เค้าพูดมันคือความจริงยังไงล่ะ
-
พอร์ช
ณิษา
-
ณิษา
...........
-
พอร์ช
กลับกันเถอะ
-
ณิษา
...........
-
ฉันเดินไปโดยไม่ตอบพี่พอร์ชและไม่รอเค้าด้วย หยุดเจ็บปวดได้แล้วณิษา....เค้าไม่ได้รักเธอ จำเอาไว้!!!
-
พอร์ช
เดี๋ยวสิ
-
ณิษา
มีอะไรคะ
-
พอร์ช
โกรธพี่เหรอ
-
ณิษา
ณิษามีสิทธิ์โกรธพี่ด้วยเหรอคะ
-
พอร์ช
มีสิ ก็ณิษาเป็นเมียพี่
-
ณิษา
เมียที่พี่ไม่ต้องการใช่ไหมคะ
-
พอร์ช
..........
-
ณิษา
ณิษาลืมไปว่าที่เราแต่งงานกันเพราะความจำเป็น
-
พอร์ช
พูดแบบนี้อีกแล้วนะณิษา
-
ณิษา
ก็มันคือความจริง
-
พอร์ช
ขึ้นรถ
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
พี่ไม่อยากทะเลาะกับณิษาที่นี่
-
ณิษา
กลัวคนรู้หรือคะ ว่าเราไม่ได้รักกัน
-
พอร์ช
ณิษา!!!
-
ณิษา
ทำไมคะ!! หรือว่าณิษาพูดผิด
-
พอร์ช
ใช่!!! เราไม่ได้รักกัน แต่ยังไงณิษาก็ต้องอยู่กับพี่เพราะพ่อณิษาติดหนี้พี่!!!!
-
ณิษา
!!!!!!!
-
คนตัวสูงกระขากตัวฉันเข้าไปใกล้ก่อนจะบีบแขนฉันอย่างแรง
-
พอร์ช
ถึงอยากจะไปจากพี่แค่ไหน มันก็ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก!!!
-
ณิษา
อึก!!!
-
ฌอน
ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะ!!
-
พอร์ช
!!!!!
-
ณิษา
!!!!!!
-
คุณฌอนที่โผล่มาจากไหนไม่รู้เข้ามาจับแขนพี่พอร์ชเอาไว้แน่นก่อนจะผลักให้ออกห่างจากฉัน
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป......🔥🔥🔥
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น