ไม่รักก็ปล่อย ♥️
-
เวลา 09:00 น.
-
บ้านพักต่างอากาศ พอร์ช
-
ณิษา
-
พอร์ช
ขึ้นรถสิ จะต้องให้บอกทุกเรื่องเลยหรือไง
-
ณิษา
ค่ะ
-
ฉันค่อยๆก้าวขึ้นรถเพราะรู้สึกเจ็บที่เท้า คนใจร้ายขับรถออกไปทันที
-
พอร์ช
หลังจากถ่ายภาพเสร็จพี่จะพาเราไปล้างแผล
-
ณิษา
ค่ะ
-
พอร์ช
เสร็จแล้วก็ไปดูสถานที่จัดงานด้วย
-
ณิษา
ค่ะ
-
พอร์ช
เดินไหวไหม
-
ณิษา
ไหวค่ะ
-
พอร์ช
วันนี้ต้องเดินเยอะ ถ้าไม่ไหวก็บอก
-
ณิษา
ค่ะ
-
ฉันเบือนหน้าหนีไปมองที่หน้าต่างรถแทนการสบตาเค้า ตลอดทั้งคืนเค้าเอาแต่นังแกฉันไม่ยอมหยุด ทั้งๆที่ทำเรื่องใจร้ายกับฉันยังจะทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ
-
พอร์ช
หยุดกวนประสาทได้ไหม
-
ณิษา
.......
-
เอี๊ยดดดดดด
-
คนตัวสูงเหยียบเบรกรถแล้วจอดที่ข้างทางทันที
-
พอร์ช
เป็นอะไรอีก!!
-
ณิษา
!!!!!!
-
พอร์ช
พูดเป็นคำเดียวหรือไง!!!
-
ณิษา
ณิษาเจ็บนะคะ!!!
-
พี่พอร์ชกระชากแขนฉันเข้าไปใกล้แล้วตะคอกใส่ฉันเสียงดัง
-
พอร์ช
ทำตัวให้มันปกติหน่อยได้ไหม
-
ณิษา
ณิษาเป็นคนนะคะไม่ใช่หุ่นยนต์ ที่จะไม่รู้สึกอะไรเลยเมื่ออยู่กับปีศาจอย่างพี่!!!
-
พอร์ช
หึ!! แต่ยังไงปีศาจอย่างฉันก็เป็นผัวเธอ!!
-
ณิษา
หยาบคาย!!
-
พอร์ช
อย่ามาทำเป็นใจบาง
-
ณิษา
ฮึ่ย!!!!.........
-
พอร์ช
โอ๊ย!!!
-
ณิษา
ไอ้คนสารเลว!!
-
ฉันทุบกำปั้นใส่คนใจร้ายอย่างแรงด้วยความโมโห มือหนาคว้าข้อมือของฉันเอาไว้แล้วกำมันไว้แน่น
-
พอร์ช
เจ็บนะ!!
-
ณิษา
แล้วที่พี่กระชากณิษามันไม่ใช่ไหม!! อึก ณิษาเป็นคนนะไม่ใช่ท่อนไม้
-
พอร์ช
นี่!! หยุดตีพี่นะณิษา!!
-
ณิษา
ไม่!! ไอ้คนบ้า!!
-
พอร์ช
ณิษา!!
-
ณิษา
อืออออออ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรงร่างสูงกดตัวฉันให้นอนราบไปกับเบาะที่ถูกเค้าปรับนอนลงจนสุด
-
พอร์ช
ชอบความรุนแรงนักหรือไง โรคจิตนะเรา
-
ณิษา
ไอ้บ้า!! พี่สิโรคจิต!!
-
พอร์ช
หยุดด่าพี่ได้ไหม!!!
-
ณิษา
อึก
-
พอร์ช
ถ้าไม่อยากโดนปล้ำบนรถก็อย่ากวนประสาท
-
ณิษา
!!!!!
-
พอร์ช
ความอดทนพี่มีไม่มาก
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
เข้าใจไหม!!
-
ณิษา
เข้าใจแล้ว!!
-
พอร์ช
ดี
-
คนตัวสูงยอมปล่อยตัวฉันแล้วกลับไปนั่งประจำที่คนขับตามเดิม รถพอร์ชสีดำแล่นออกไปจากข้างทางอย่างรวดเร็ว
-
เวลา 12:00 น.
-
โรงพยาบาล R
-
พอร์ช
นั่งก่อน
-
พี่พอร์ชพาฉันเข้าไปนั่งที่ห้องวีไอพีก่อนจะนั่งลงข้างๆ
-
ณิษา
.......
-
โรม
โดนบาดนานหรือยังเนี่ย
-
ณิษา
เมื่อวานค่ะ
-
โรม
แล้วทำไมไม่รีบมาล้างแผล
-
ณิษา
.........
-
พี่โรมที่อยู่ในชุดกาวน์สีขาวเอ่ยติขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันไม่รีบมาล้างแผล
-
โรม
ดูแลเมียยังไงวะ
-
พอร์ช
เออ ก็มาล้างแล้วไง
-
โรม
ถ้าไม่ใช่โรงพยาบาลกูด่ามึงแรงๆแน่
-
พอร์ช
.........
-
โรม
แผลลึกขนาดนี้เดี๋ยวก็ติดเชื้อหรอก
-
พอร์ช
เออๆ มึงช่วยดูแผลเมียกูก่อน
-
โรม
ต้องเย็บนะ
-
ณิษา
คะ!!!
-
โรม
พี่ต้องเย็บแผลให้เรา ไม่งั้นแผลจะยิ่งเปิด
-
ณิษา
มะ ไม่เย็บได้ไหมคะ
-
พอร์ช
..........
-
โรม
ไม่ได้หรอก มึงไปรอข้างนอกก่อน
-
พอร์ช
ทำไม
-
โรม
อย่ามายืนกดดันกู
-
พอร์ช
กูจะดูอยู่เงียบๆ
-
โรม
ไม่ต้อง
-
พอร์ช
..........
-
โรม
ออกไป
-
พอร์ช
สัสหมอ
-
โรม
ไป!!
-
พี่พอร์ชยอมออกไปเพราะโดนพี่โรมไล่
-
ณิษา
ณิษากลัว
-
โรม
ไม่ต้องกลัวนะ มันเจ็บอยู่แล้ว
-
ณิษา
!!!!!!!
-
หมออะไร!! ไม่ปลอบคนไข้เลย
-
โรม
พี่ไม่อยากปลอบคนไข้
-
ณิษา
ก็ดีค่ะ จะได้ทำใจง่ายหน่อย
-
โรม
เจ็บตอนฉีดยาชาแค่นั้นแหละ
-
ณิษา
..........
-
ว่าแล้วพี่โรมก็ลงมีเย็บแผลให้ฉัน เห็นเถื่อนๆแบบนี้มือเบาใช่เล่นเลยนะ เฮ้อออ หมออะไรฉีกกฏทุกความเป็นหมอเลยนะ
-
โรม
เสร็จแล้ว
-
ณิษา
เป็นหมอสักได้เหรอคะ?
-
ฉันมองรอยสักตัวอักษรที่แขนของพี่โรมแล้วถามด้วยความสงสัย
-
โรม
ก็ไม่ได้หรอก แต่พี่อยากสัก
-
ณิษา
หืม?
-
โรม
ใช่ว่าสักแล้วจะรักษาคนไข้ไม่ได้นี่
-
ณิษา
ก็จริงค่ะ
-
โรม
คงเพราะเป็นโรงพยาบาลของพ่อพี่มั้ง ไม่งั้นคงไม่มีที่ไหนรับทำงาน
-
ณิษา
คิกๆ
-
โรม
ที่หลังก็มี จะดูไหม
-
พอร์ช
นี่มึงจะถอดเสื้อให้เมียกูดูเลยเหรอ?
-
โรม
เข้ามาทำไม
-
พอร์ช
กูเห็นพยาบาลออกไปแล้วแสดงว่ามึงทำแผลเสร็จแล้ว
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
ที่สักเพราะมันไม่อยากเป็นหมอ แต่เวรกรรมยังไงมันก็ต้องชดใช้
-
โรม
😒😒😒😒
-
พอร์ช
ถึงจะสักมึงก็ได้เป็นหมออยู่ดี
-
โรม
รู้มาก
-
พอร์ช
มึงกับกูอยู่ด้วยกันยิ่งกว่าผัวเมียอีก
-
โรม
กูขอเป็นผัวนะ
-
พอร์ช
สัส
-
ณิษา
คิกๆ
-
ฉันหลุดขำออกมาเพราะทั้งสองคนพูดจาติดตลกกัน
-
พอร์ช
กลับบ้านได้แล้ว
-
ณิษา
.........
-
โรม
ไปแดกข้าวเหรอ
-
พอร์ช
เออ
-
โรม
ไปด้วยดิ
-
พอร์ช
เมียมึงรออยู่
-
โรม
..........
-
ณิษา
ถ้าพี่โรมไม่รักเค้าก็ปล่อยเค้าไปเถอะค่ะ
-
พอร์ช
........
-
โรม
.......
-
ณิษา
ถ้าไม่รักเค้าจะเจ็บเปล่าๆนะคะ
-
โรม
ใครบอกว่าไม่รักล่ะ
-
ณิษา
!!!!!!
-
โรม
พี่แค่เหงาเพราะเค้าไปช่วยแม่พี่ทำขนมที่บ้าน
-
พอร์ช
ปากแข็งอยู่ได้
-
โรม
ว่าตัวเองทำไม
-
พอร์ช
...........
-
โรม
รักก็บอกว่ารักสิมึง
-
พอร์ช
😒😒😒😒
-
ณิษา
.......
-
พอร์ช
กลับได้แล้วณิษา
-
ณิษา
ค่ะ
-
โรม
บายๆนะณิษา ไว้เจอกันนะครับ
-
ณิษา
ค่ะพี่โรม
-
พอร์ช
🖕🏻🖕🏻🖕🏻
-
พี่พอร์ชรีบเข็นรถเข็นพาฉันออกมาจากห้องทันที
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
รออยู่ตรงนี้ก่อนนะ พี่ไปรับยาก่อน
-
ณิษา
ค่ะ
-
ไรท์: อย่าลืมรับยาแก้อาการไบโพล่าด้วยนะคุณชาย 😰
-
พี่พอร์ชเดินไปรับยาให้กับฉันและปล่อยให้ฉันนั่งรอที่รถเข็นคนเดียว แต่ตอนนี้ฉันปวดฉี่มากกกก ทำไงล่ะเนี่ย
-
ฌอน
ช่วยไหมครับ
-
ณิษา
........
-
ในขณะที่ฉันกำลังพยายามเข็นรถเข็นเองก็มีชายคนหนึ่งเข้ามาทักฉันเสียงเข้ม
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป......♥️♥️♥️
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น