รู้ตัว 💥
-
เวลา 07:00 น.
-
บ้านพักต่างอากาศ
-
ณิษา
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
.........
-
ฉันตักอาหารเข้าปากเงียบๆโดยไม่สบตาคนตัวสูงที่นั่งจ้องหน้าฉันอยู่ เมื่อคืนฉันไล่เค้าออกไปนอนที่อื่นและล็อกประตูห้องทันที
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
จะเป็นแบบนี้อีกนานไหม
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
ณิษา
-
ณิษา
อะไรคะ
-
พอร์ช
พี่ไม่ชอบเลยนะที่เราเป็นแบบนี้
-
ณิษา
เป็นอะไรคะ
-
พอร์ช
ก็แบบนี้ไง ไม่พูด
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
ที่ทำไปเพราะณิษาไม่รู้หรือไง
-
ณิษา
เพราะณิษาหรือเพราะตัวเองกันแน่คะ
-
พอร์ช
!!!!!!
-
ณิษา
ทุกคนก็ล้วนเห็นแก่ตัวทั้งนั้น!!!
-
ฉันตะคอกใส่คนตรงหน้าอย่างเหลืออด ใครๆก็พูดว่าทำเพื่อฉัน แต่จริงๆแล้วก็ทำเพื่อตัวเองทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อ คุณแม่ แม้กระทั่งพี่พอร์ช
-
พอร์ช
พี่ผิดเหรอที่ไม่อยากให้คนมองณิษาแย่ๆ
-
ณิษา
.......
-
พอร์ช
ณิษา!!
-
ณิษา
..........
-
คนตัวสูงเริ่มโมโหที่ฉันเงียบใส่เขา
-
พอร์ช
หัดเข้าใจอะไรง่ายๆหน่อยได้ไหม!!
-
ณิษา
ไม่ค่ะ!! ณิษายอมคนอื่นมามากแล้ว
-
พอร์ช
ณิษา!!!
-
ณิษา
ณิษาเกลียดพี่!!!
-
พอร์ช
!!!!!!!
-
ณิษา
เกลียดทุกคน!!
-
พอร์ช
ฉันก็ไม่ได้รักเธอ
-
ณิษา
อึก !!
-
พอร์ช
........
-
ณิษา
ณิษาก็ไม่เคยรักพี่!!!
-
พอร์ช
ก็ได้ณิษา....ในเมื่อพี่ทำดีแล้วไม่ชอบก็พอกันที!!!
-
ณิษา
!!!!!
-
แพล๊งงงง
-
คนตัวสูงปัดจานข้าวตรงหน้าของฉันล่วงลงไปที่พื้นจนมันแตกกระจาย
-
พอร์ช
รู้ไหมว่ากำลังทำตัวน่ารำคาญอยู่
-
ณิษา
อึก!!!
-
พอร์ช
หัดรู้บ้างสิว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไร อย่าทำเป็นเชิดให้มากนัก ถ้าเป็นหงส์เวลาหยิ่งมันก็จะดูมีค่าสง่างาม แต่ถ้าอีกาที่มันพยายามทำตัวเป็นหงส์น่ะ มันทุเรศ!!!
-
ณิษา
!!!!!!!!!
-
พอร์ช
อย่าให้พูดเรื่องเดิมๆซ้ำๆ และอย่าสำคัญตัวเองผิด
-
ณิษา
...........
-
พอร์ช
เข้าใจไหม!!!
-
ณิษา
โอ๊ย!!!
-
คนตัวสูงผลักฉันอย่างแรงจนฉันเซล้มไปที่พื้นที่มีเศษจาน และมันก็บาดเท้าฉัน คนใจร้าย
-
พอร์ช
!!!!!
-
ณิษา
อึก!!
-
พอร์ช
ณิษา!!
-
ณิษา
อึก ฮือๆ
-
พอร์ช
สมน้ำหน้า
-
ณิษา
ปล่อย!!
-
พอร์ช
อยากให้แผลติดเชื้อหรือไง
-
คนตัวสูงอุ้มฉันแล้วพาขึ้นไปชั้นบนทันที
-
ณิษา
ไม่ต้อง!! ณิษาทำเอง
-
พอร์ช
อย่าอวดเก่ง
-
ฉันพยายามดันคนตัวสูงที่นั่งอยู่กับพื้นและกำลังจะทำแผลให้กับฉัน
-
ณิษา
บอกว่าไม่ต้องไง!!
-
พอร์ช
.......
-
ณิษา
โอ๊ย!!
-
คนป่าเถื่อนกดสำลีที่ชุบแอลกอฮอล์ที่แผลของฉันเพื่อให้ฉันหยุดดื้อ
-
พอร์ช
บอกแล้วไงว่าอย่าดื้อ
-
ณิษา
ที่ณิษาเจ็บเพราะใคร!!
-
พอร์ช
ก็ใครล่ะที่อยากทำให้พี่โมโห!!
-
ณิษา
ปล่อย!! อึก ฮือๆ ณิษาเจ็บ!!
-
พอร์ช
เจ็บก็อยู่เฉยๆ
-
ณิษา
อึก ฮือๆ
-
พี่พอร์ชยังคงทำแผลให้กับฉัน คนบ้า!! ทำไมชอบทำให้ฉันเจ็บด้วย แค่หัวใจฉันยังเจ็บไม่พอใช่ไหม
-
พอร์ช
เข้าไปอาบน้ำ พี่จะพาไปหาหมอ
-
ณิษา
ไม่ อึก ไป
-
พอร์ช
........
-
ณิษา
อืออออออ!!!
-
คนตัวสูงจับใบหน้าของฉันเข้าไปจูบก่อนจะกอดฉันไว้ไม่ให้ดิ้นหนีเค้าได้
-
พอร์ช
พี่ไม่ชอบเด็กดื้อ จำไม่ได้เหรอ
-
ณิษา
พี่ก็ไม่เคยชอบอะไรในตัวณิษาอยู่แล้วนี่คะ
-
พอร์ช
.........
-
ณิษา
คนใจร้าย อึก ฮือๆ
-
พอร์ช
ใช่ พี่มันใจร้าย และก็จะไม่ใจดีกับคนดื้อด้วย
-
ณิษา
อืออออ
-
มือหนาประคองใบหน้าของฉันเข้าไปใกล้ก่อนจะก้มลงมาจูบฉันอย่างร้อนแรง
-
พอร์ช
พี่จะพาไปอาบน้ำ
-
ณิษา
ณิษาเดินเองได้
-
พอร์ช
บอกว่าอย่าดื้อ
-
ณิษา
..........
-
พี่พอร์ชอุ้มฉันเข้าไปในห้องอาบน้ำก่อนจะปล่อยให้ฉันอาบน้ำลำพัง
-
เวลา 10:00 น.
-
พอร์ช
นี่ยา
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
กินง่ายๆ จะได้ไม่ต้องพูดมาก
-
ฉันหยิบยาจากมือพี่พอร์ชแล้วกินเข้าไปอย่างว่าง่าย ก่อนจะล้มตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยล้า
-
ณิษา
!!!!!
-
พอร์ช
อยู่เฉยๆ
-
พี่พอร์ชขยับเข้ามากอดฉันเอาไว้แน่นก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มฉันเบาๆ
-
ณิษา
อย่า!!
-
พอร์ช
ณิษาไม่มีสิทธิ์มาสั่งห้ามพี่ เพราะต่อแต่นี้ไปพี่จะไม่มองณิษาเป็นคู่หมั้ยอีกแล้ว ณิษาจะอยู่ในฐานะลูกหนี้และนางบำเรอของพี่เท่านั้น
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
.........
-
พี่พอร์ชดันไหล่ของฉันให้นอนหงายก่อนจะกัมลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างอ่อนโยน
-
ณิษา
พี่พอร์ช
-
พอร์ช
อือออออ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอีกครั้งเพื่อไม่ให้ฉันพูดอะไรอีก ไหนบอกว่าไม่รักกันไงคนบ้า ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย คิดจะตบหัวแล้วลูบหลังหรือไง
-
ณิษา
เข้าใจแล้วค่ะ
-
พอร์ช
เข้าใจก็ดี
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
ในเมื่อไม่รักกัน ก็อยู่กันแบบเกลียดๆแบบนี้แหละ
-
ณิษา
...........
-
พอร์ช
ครบสองปีพี่จะหย่าทันทีไม่ต้องห่วง
-
คำพูดที่หลุดออกมาจากปากพี่พอร์ชมันเหมือนมีคนเอามีดทิ่มแทงหัวใจฉันเหลือเกิน เค้าอยู่กับฉันเพื่อรอวันหย่าแค่นั้นเหรอ
-
ณิษา
งั้นก็เชิญทำตามสบายเลยค่ะ ยังไงตอนนี้ณิษาก็มีแต่ร่างกายเท่านั้น
-
พอร์ช
รู้ตัวก็ดี ต่อไปจะได้ไม่กล้าโวยวายใส่ใจพี่อีก
-
คนตัวสูงก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรงก่อนจะเลื่อนลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างรุนแรง
-
ฉันนอนนิ่งและปล่อยให้คนตัวสูงทำตามใจชอบ มือหนาเอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อของฉันออกอย่างรวดเร็วก่อนจะก้มลงมามอบสัมผัสอันลึกซึ้งและรุนแรงให้กับฉันในที่สุด
-
เวลา 15:00 น.
-
ณิษา
อึก ฮือๆ
-
ฉันทรุดตัวลงนั่งกับพื้นด้วยความอ่อนไหว ฉันไม่อยากอยู่แบบนี้อีกแล้ว ไม่อยากอยู่เป็นนางบำเรอให้กับคนใจร้ายอีกแล้ว
-
พอร์ช
ณิษา
-
ณิษา
!!!!!!
-
ฉันรีบเช็ดน้ำตาออกอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้พี่พอร์ชรู้ว่าฉันร้องไห้
-
พอร์ช
อาบน้ำเสร็จแล้วก็ออกไปข้างนอก พี่จะอาบ
-
ณิษา
ค่ะ
-
พอร์ช
เดี๋ยว
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
พรุ่งนี้เตรียมตัวถ่ายพรีเวดดิ้งด้วยนะ
-
ณิษา
!!!!!!!
-
พอร์ช
นอนเยอะๆ พี่ไม่อยากให้ใครมาว่าเจ้าสาวของพี่ว่าโทรม
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
ทำตัวว่าง่ายแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย
-
คนตัวสูงก้มลงมาหอมแก้มฉันเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำด้วยท่าทางสบายใจ
-
อดทนไว้ณิษา ถ้าครบสองปีเมื่อไหร่ ฉันจะไปทันทีเลย
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป......😭😭😭
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น