ข้างเดียว 💔
-
ณิษา
-
พอร์ช
ณิษา
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
อือออออ มายืนทำอะไรตรงนี้ครับ
-
คนตัวสูงเดินออกมาแล้วกอดฉันที่ยืนอยู่ตรงระเบียงห้องเอาไว้แน่น ริมฝีปากร้อนก้มลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างอ่อนโยน
-
ณิษา
ณิษามายืนดูวิวน่ะค่ะ
-
พอร์ช
อากาศเย็นขนาดนี้เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก
-
ณิษา
....... พี่พอร์ชคะ
-
พอร์ช
หืม
-
ณิษา
ที่พูดเมื่อคืนนี้.....
-
พอร์ช
ที่ขอลูกชายเหรอ
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
ก็หมายความตามนั้น
-
ณิษา
แต่เรา.....
-
พอร์ช
เรา?
-
ณิษา
เราแต่งงานกันเพราะความจำเป็น....แล้วณิษา....จะมีลูกให้พี่ได้ยังไง
-
พอร์ช
ก็ทำให้มันเป็นจริงซะสิ
-
ณิษา
!!!!!!!!
-
พอร์ช
วันนี้พี่นัดลองชุดแต่งงานเอาไว้
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
ลงไปทานข้าวกันนะครับ
-
ณิษา
อืออออ อย่าค่ะ
-
พอร์ช
หรือจะกินณิษาแทนข้าวดีนะ
-
ณิษา
อย่านะ!!
-
พอร์ช
หึหึหึ ลงไปทานข้าวกันเถอะ
-
คนตัวสูงขำกับท่าทางของฉันก่อนจะโอบเอวฉะนให้เดินตามเค้าไป
-
เวลา 12:00 น.
-
ลลิน
ว้าวววววว
-
ธาม
........
-
พอร์ช
!!!!!!!!
-
ฉันเดินออกมาจากห้องลองชุดด้วยท่าทางเขินอาย ทุกคนต่างจับจ้องฉันเป็นตาเดียว
-
ลลิน
สวยจังเลยณิษา
-
ณิษา
ขอบคุณค่ะพี่ลลิน
-
ลลิน
ชอบไหม
-
พอร์ช
ชอบ...
-
ณิษา
........
-
ลลิน
ไหนๆ เจ้าบ่าวเจ้าสาวยืนถ่ายรูปด้วยกันหน่อยสิ
-
พี่พอร์ชที่อยู่ในชุดเจ้าบ่าวเดินมายืนคู่กับฉันก่อนจะเอื้อมมือมาโอบเอวฉันเอาไว้
-
พอร์ช
ณิษาสวยมากเลยรู้ไหม
-
ณิษา
ขะ ขอบคุณค่ะ
-
พอร์ช
อยากจูบ...
-
ณิษา
!!!!!!
-
คนตัวสูงก้มลงมากระซิบข้างหูฉันเสียงเบา
-
พอร์ช
หึหึหึ
-
ธาม
สวยจริงๆด้วย
-
ลลิน
หืม?
-
ธาม
แต่เมียพี่สวยกว่า หึหึ
-
ลลิน
แล้วงานของทั้งสองคนจะจัดอาทิตย์หน้าใช่ไหม
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
ใช่ ได้บัตรเชิญหรือยัง
-
ลลิน
ได้แล้ว งานนี้ไม่พลาดแน่
-
ธาม
เราเตรียมงานก่อนเป็นสองสามเดือน ดูมันเตรียมแค่อาทิตย์เดียว ไม่เสียชื่อคุณชายพอร์ชจริงๆ
-
พอร์ช
คนมันรีบไอ้น้อง
-
ณิษา
พี่พอร์ช
-
พอร์ช
ลองเสร็จแล้วเราไปหาอะไรทานกันนะ
-
ณิษา
ค่ะ
-
ว่าแล้วพี่พอร์ชก็พาฉันออกไปจากร้านของพี่ลลิน ก่อนที่ทุกคนจะกล่าวลากัน
-
ร้านอาหาร
-
พอร์ช
อืออออ
-
ณิษา
พี่พอร์ช
-
พอร์ช
ขอกอดหน่อย
-
ฉันผลักคนตัวสูงที่เอื้อมมือมากอดฉันเอาไว้แน่น ถึงที่นั่งของเราสองคนจะเป็นโซนวีไอพี ยังไงซะก็ยังมีลูกค้าคนอื่นๆอยู่ด้วย แล้วดูคนหน้าทนสิ กอดจูบฉันไม่รู้จักอายซะบ้างเลย
-
ณิษา
อย่าทำแบบนี้ได้ไหมคะ ณิษาอายคนอื่นเค้า
-
พอร์ช
ทำไมล่ะ ก็เรากำลังจะแต่งงานกัน
-
ณิษา
พี่พอร์ช
-
พอร์ช
อืออออ
-
ณิษา
!!!!
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรง ก่อนจะเลื่อนลงมาพรมจูบที่ไหล่ของฉัน
-
พอร์ช
ไม่ต้องอายหรอกน่า
-
ณิษา
แต่ณิษาอายนี่คะ อย่าทำแบบนี้เลยนะ
-
พอร์ช
ณิษาสวยมากเลยรู้ตัวไหม
-
พี่พอร์ชเขี่ยผมของฉันที่บังหน้าอยู่ไปด้านข้างก่อนจะก้มลงหอมแก้มฉันเบาๆ ทำไมเค้าถึงเป็นแบบนี้นะ อ่อนโยนแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
-
ทำเหมือนกับว่า.....เค้ารักฉัน
-
ถ้าณิษาจะคิดว่าพี่รักณิษา....มันจะผิดไหมคะ
-
ณิษา
พี่พอร์ช....
-
พอร์ช
ทานข้าวเถอะครับ
-
ณิษา
ค่ะ
-
ฉันทานอาหารที่พี่พอร์ชตักให้กับฉันแล้วหันมายิ้มหวานให้ฉันอย่างอ่อนโยน
-
มีความสุขจังเลย.....
-
เวลา 19:00 น.
-
พอร์ช
เฮ้อออออ
-
ณิษา
พี่พอร์ชคะ
-
พี่พอร์ชล้มตัวลงนั่งที่โซฟาในห้องนอนท่าทางอ่อนล้า
-
พอร์ช
หืม
-
ณิษา
ทำไมวันนี้พี่พอร์ชดูอ่อนโยนจังเลยคะ
-
พอร์ช
แล้วไม่ชอบเหรอ?
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
ที่อ่อนโยนแบบนี้
-
ณิษา
ชอบค่ะ....
-
พอร์ช
งั้นก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ
-
พี่พอร์ชหอมแก้มฉันเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำทันที
-
ณิษา
หืม!!!!
-
ฉันเดินไปดูโทรมือถือของพี่พอร์ชที่มีสัญญาณดังขึ้น
-
ข้อความ
-
“ภาพที่ให้ถ่ายวันนี้ อาจะเอาไปลงข่าวให้นะพอร์ช”
-
“จะว่ายังไงดีล่ะ กลบข่าวรักขัดหนี้ ดีไหม 555”
-
“จะได้ไม่ทีใครว่าณิษาอีกว่ามาขายตัวขัดหนี้”
-
ณิษา
!!!!!!!
-
ฉันมองดูภาพที่ถูกส่งมาก็ต้องตกใจ ภาพของชายหญิงนั่งทานข้าวด้วยกันอย่างหวานแหวว ทั้งสองคนดูเหมือนรักกันมากซะเหลือเกิน......
-
ที่เค้าทำมาทั้งหมดวันนี้ เพราะสร้างภาพงั้นหรอ!!!
-
พอร์ช
ณิษา
-
ณิษา
.........
-
ฉันมองหน้าพี่พอร์ชที่เดินออกมาจากห้องอาบน้ำด้วยสายตาเจ็บปวด
-
พอร์ช
เป็นอะไรไป....แล้วนั้นโทรศัพท์พี่ไม่ใช่เหรอ
-
ณิษา
เพราะแบบนี้ใช่ไหมคะ พี่ถึงได้อ่อนโยนกับณิษา
-
พอร์ช
...........
-
ณิษา
ที่ทำดีด้วยทั้งหมดเพราะอยากสร้างภาพให้คนอื่นเห็นว่าณิษากับพี่รักกันใช่ไหม!!!
-
ฉันปาโทรศัพท์ใส่พี่พอร์ชกาอนจะเดินหนีเค้าทันที
-
พอร์ช
จะไปไหน!!!
-
ณิษา
ปล่อยนะ!! อึก คนบ้า
-
พอร์ช
ใช่....พี่อยากให้คนอื่นเห็นว่าเรารักกัน ไม่ได้แต่งเพราะใช้หนี้
-
ณิษา
อึก!!!
-
ทำไม....ทำไมเราถึงคิดว่าพี่พอร์ชจะรักเรานะ ณิษา....เธอมันโง่เหลือเกิน
-
พอร์ช
หรืออยากให้คนอื่นมองว่ามาขายตัวจริงๆ
-
ณิษา
หรือมันไม่จริงล่ะคะ
-
พอร์ช
ณิษา!!!
-
ณิษา
ที่ณิษาเป็นอยู่ทุกวันนี้มันต่างอะไรกับการขายตัว
-
พอร์ช
!!!!!!
-
ณิษา
พี่นอนกับณิษา....ณิษาเป็นหนี้พี่ มันไม่ใช่ขายตัวแล้วมันเป็นอะไร!!!
-
พอร์ช
ณิษา!!
-
ฉันพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากคนตัวสูง ฉันหลงคิดเข้าข้างตัวเองแบบนี้ได้ยังไง คิดว่าเค้ารักฉัน !!!
-
ณิษา
ฮือๆ อึก ฮือๆ
-
พอร์ช
.........
-
ณิษา
ทำไมทุกคนต้องทำเหมือนณิษาเป็นเครื่องมือด้วย!!
-
พอร์ช
หยุดเดี๋ยวนี้นะณิษา!! เลิกบ้าได้แล้ว!!
-
ณิษา
!!!!!!
-
พี่พอร์ชตะคอกใส่ฉันเสียงดังก่อนจะผลักฉันลงไปที่เตียงอย่างแรง
-
พอร์ช
ที่ทำไปเพราะรักษาชื่อเสียงของณิษาเอง ไม่เข้าใจหรือไง!!!
-
ณิษา
อึก!!
-
พอร์ช
มีข่าวลือมากมายบอกว่าเรามาขายตัวให้พี่!! พี่เลยรีบจัดงานแต่งและสร้างภาพว่ารักณิษาเพราะไม่อยากให้เราเสียงชื่อ!!
-
ณิษา
แล้วที่ทำทั้งหมด เป็นแค่การแสดงแค่นั้นใช่ไหมคะ อึก
-
พอร์ช
...........
-
ณิษา
พี่ไม่เคยรักณิษาจริงๆเลยใช่ไหม
-
พอร์ช
.........
-
ณิษา
ณิษาโง่เอง....
-
พอร์ช
ณิษา
-
ณิษา
อึก ฮือๆ
-
ฉันล้มตัวลงนอนร้องไห้กับเตียงอย่างไม่อายพี่พอร์ชที่ยืนมองอยู่
-
พอร์ช
ณิษาครับ
-
ณิษา
ออกไป
-
พอร์ช
........
-
ณิษา
ออกไป!!!
-
ฉันผิดหวังที่เค้าโกหกฉัน สิ่งที่ฉันคิดมันคือการเข้าข้างตัวเองเท่านั้น....เค้าไม่ได้รักฉัน...นั้นคือความจริงที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้
-
มีแต่ฉันเท่านั้นสินะ.....ที่รักเค้าข้างเดียว
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป.....😭😭😭
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น