ผัวกับเมีย ♥️
-
มีมี่
พอร์ช
-
พอร์ช
!!!!!
-
ณิษา
!!!!!!
-
ฉันรีบหันไปมองร่างบางที่ยืนอยู่ตรงประตูระเบียงที่ยืนมองฉันกับพี่พอร์ชอยู่พร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้เราสองคน
-
มีมี่
ขอคุยด้วยหน่อยสิ
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
ขึ้นมาได้ยังไง
-
มีมี่
พอร์ชเป็นคนให้คีย์การ์ดมีมี่เอง จำไม่ได้เหรอ?
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
ณิษา พี่ขอคุยกับมีมี่ก่อนนะ
-
ณิษา
!!!!
-
มีมี่
ไม่ได้ยินเหรอ? เค้าจะคุยกับฉัน
-
ณิษา
เชิญตามสบายค่ะ
-
ฉันเดินหนีออกไปและปล่อยให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันตามที่เขาต้องการ
-
เฮดีส
อย่าคิดมากนะณิษา สองคนนั้นเลิกกันไปนานแล้วล่ะ
-
ณิษา
ค่ะ
-
ขุนพล
ยังไงก็ไม่มีวันกลับมาคบกันได้หรอก
-
ณิษา
ใครจะรู้ล่ะคะ คนเคยรักกัน
-
โรม
งอนมันเหรอ?
-
ณิษา
เปล่าค่ะ
-
คิณณ์
หึงแน่ๆ
-
ณิษา
เปล่าสักหน่อย
-
คิณณ์
ฮ่าๆๆ
-
ขุนพล
แล้วนี่กะว่าแต่งงานเสร็จจะไปฮันนีมูนเลยหรือเปล่า
-
ณิษา
คงแล้วแต่พี่พอร์ชน่ะค่ะ
-
ขุนพล
ดีจังเลยนะ พี่เองก็อยากแต่งไวๆ
-
ณิษา
แล้วทำไมไม่แต่งล่ะคะ
-
ขุนพล
ต้องเตรียมงานเยอะน่ะ เลยใช้เวลา
-
ณิษา
อ๋อ
-
เฮดีส
พี่คงอีกไม่นาน ไว้จะตามหลังไปนะ
-
ณิษา
ค่ะ
-
คิณณ์
อย่าหนีพรีเวดดิ้งอีกนะมึง
-
เฮดีส
ก็กูไม่ชอบถ่ายรูป
-
ขุนพล
กูก็ไม่ชอบแต่ขัดเมียไม่ได้จริงๆ
-
คิณณ์
ฮ่าๆๆๆ
-
เฮดีส
พวกพี่จะสั่งกับแก้มเพิ่ม ณิษาอยากทานอะไรไหม
-
ณิษา
ไม่ค่ะ
-
คิณณ์
แล้วไอ้พอร์ชมันจะแดกต๊อกบกกีอยู่ไหมเนี่ย
-
โรม
กูไปถามเอง
-
ณิษา
เดี๋ยวณิษาไปตามให้เองนะคะ
-
โรม
งั้นไปถามไอ้พอร์ชทีว่ามันจะทานอะไรไหม
-
ณิษา
ค่ะ
-
ฉันเดินไปหาพี่พอร์ชเพื่อจะถามเค้าว่าจะทานอะไร แต่ก็ต้องชะงักฝีเท้าเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
-
มีมี่
อึก ฮือๆ
-
พอร์ช
.........
-
พี่พอร์ชเช็ดน้ำตาให้กับมีมี่ก่อนจะกอดหล่อนเอาไว้แน่น
-
มีมี่
มีมี่ขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกอย่าง
-
พอร์ช
พอเถอะ ไม่ต้องพูดถึงมันแล้ว
-
มีมี่
มีมี่รักพอร์ชนะ
-
พอร์ช
........
-
มีมี่
เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม
-
พอร์ช
คงไม่ได้หรอก
-
มีมี่
!!!!!
-
พอร์ช
ฉันกำลังจะแต่งงาน
-
มีมี่
มีมี่รู้....แต่พอร์ชไม่ได้รักเค้าไม่ใช่เหรอ
-
ณิษา
!!!!!!!!
-
มีมี่
ที่แต่งงานเพราะยัยนั้นติดหนี้ไม่ใช่เหรอ
-
พอร์ช
เธอรู้ได้ยังไง
-
มีมี่
มีมี่ได้ยินพวกผู้ใหญ่เค้าคุยกันว่าบ้านยัยนั้นกำลังแย่เลยขายลูกสาวให้ลูกชายท่านชายธนาเพื่อปลดหนี้
-
ณิษา
อึก!!!
-
พอร์ช
ณิษา!!!
-
มีมี่
มาทำไม!!!
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
ปล่อยฉันก่อนมีมี่!!
-
พี่พอร์ชมองฉันแล้วพยายามแกะมือของมีมี่ออกจากเอว
-
มีมี่
มีมี่รู้ว่าพอร์ชไม่ได้รักยัยนั้น พอร์ชยังรักมีมี่อยู่
-
ณิษา
.......
-
พอร์ช
มีมี่ปล่อย!!
-
มีมี่
พอร์ช!!!
-
พอร์ช
เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอก ฉันกำลังจะแต่งงาน ถึงจะไม่ได้รักแต่ฉันก็ไม่ต้องการให้ใครมาพูดว่าฉันนอกใจเมียหรอกนะ
-
มีมี่
!!!!!!
-
ณิษา
!!!!!
-
ฉันมองหน้าพี่พอร์ชด้วยสายตาอึ้ง ที่เค้าปฏิเสธมีมี่
-
มีมี่
ก็แค่แต่งในนาม ไม่ได้รักกัน!!
-
พอร์ช
ถึงฉันไม่ได้รักณิษา แต่คนอื่นไม่รู้
-
ณิษา
.........
-
มีมี่
ได้ยินไหมว่าเค้าไม่ได้รักเธอ!!! ได้ยินก็ไสหัวไปซะ
-
พี่พอร์ชพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย นั้นสินะ...ความจริงยังไงก็คือความจริง....สิ่งที่ฉันไม่อยากจะยอมรับที่สุดก็คือ....เค้าไม่ได้รักฉัน
-
พอร์ช
เธอนั้นแหละกลับไปมีมี่!!!
-
มีมี่
แต่!!!
-
พอร์ช
ฉันยังไม่ลืมสิ่งที่เธอทำหรอกนะ
-
มีมี่
!!!!!!
-
พอร์ช
กลับไปซะ แล้วอย่ามายุ่งกับฉันอีก
-
ณิษา
........
-
ฉันเดินหนีพี่พอร์ชเพราะรู้ว่าเค้าต้องเดินมาหาฉันแน่ๆและมันก็เป็นอย่างนั้น
-
พอร์ช
ณิษามานี่!!
-
ณิษา
!!!!
-
คนตัวสูงดึงฉันให้ตามเค้าไปชั้นสองปล่อยให้มีมี่ยืนกำหมัดด้วยความเจ็บใจอยู่แบบนั้น
-
ห้องนอนพอร์ชวูฟล์คลับ
-
พอร์ช
........
-
ณิษา
ปล่อยนะคะ
-
พอร์ช
ทำไมไปยืนแอบฟังแบบนั้น
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
.........
-
ณิษา
ขอโทษที่เข้าไปขัดจังหวะ
-
พอร์ช
เฮ้อออ
-
ณิษา
หลังงานแต่งณิษาจะไปอยู่ที่บ้านนะคะ
-
พอร์ช
!!!!!!!
-
ณิษา
ณิษาจะไม่บอกใครว่าเราแยกกันอยู่ พอครบสองปีณิษาจะนำเงินและใบหย่าไปให้เซ็นนะคะ
-
พอร์ช
ยังไม่ทันแต่งก็พูดเรื่องหย่าแล้วเหรอ!!!
-
ณิษา
โอ๊ย!!!
-
มือหนากระชากฉันเข้าไปใกล้พร้อมกับมองหน้าฉันด้วยความโมโห
-
พอร์ช
อย่าคิดว่าพี่จะยอม
-
ณิษา
แต่พี่ไม่ได้รักณิษา!! จะมาทนอยู่บ้านหลังเดียวกันทำไม
-
พอร์ช
เพราะผัวต้องอยู่บ้านกับเมีย!!!!
-
ณิษา
โอ๊ย!!!!
-
พี่พอร์ชผลักฉันให้ล้มลงบนเตียงอย่างแรงก่อนจะขึ้นมาคร่อมร่างของฉันเอาไว้แน่น
-
พอร์ช
อย่าคิดว่าจะหนีพี่พ้นณิษา
-
ณิษา
อือออออ
-
พอร์ช
จำเอาไว้ว่าณิษาเป็นเมียพี่
-
ณิษา
เมียที่ไม่เต็มใจรับมาไว้ครอบครองน่ะเหรอคะ!! ณิษารู้ดีว่าพี่เองก็ไม่อยากโดนผูกมัดแบบนี้
-
พอร์ช
แล้วยังไง!! เลยจะหาข้ออ้างไปจากพี่งั้นเหรอ!!!
-
ณิษา
อึก!! เจ็บนะ!!
-
พอร์ช
เจ็บก็จำเอาไว้สิ ว่าอย่าทำให้พี่โมโห
-
ณิษา
ก็มันจริง!! พี่ไม่ได้รักณิษา!! มันคือความจริง!! ไม่รักๆ ณิษาได้ยินกับหู อุ๊บ!!
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรงก่อนจะกดข้อมือของแน่นกว่าเดิม
-
พอร์ช
อย่าเสียงดังกับพี่
-
ณิษา
อืออออ
-
พอร์ช
เป็นเมีย ต้องไม่ขึ้นเสียกับผัว เข้าใจไหม
-
ณิษา
อย่านะ!!
-
พอร์ช
เด็กดื้อ สอนอะไรไปทำไมไม่จำ หืม?
-
พี่พอร์ชก้มลงกระซิบบอกฉันเสียงเบาก่อนจะก้มลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างร้อนแรง
-
ณิษา
อึก อือออ
-
พอร์ช
ยังไงณิษาก็เป็นเมียพี่ นั้นคือความจริงที่หนีไม่พ้น และพี่ก็จะไม่ยอมให้เมียอยู่ห่างพี่แน่นอน
-
ณิษา
!!!!!
-
คนตัวสูงก้มลงมามอบสัมผัสอันลึกซึ้งและร้อนแรงให้กับฉันในที่สุด
-
เวลา 17:00 น.
-
พอร์ช
อือออออ
-
ณิษา
.......
-
พอร์ช
หอมจัง
-
ณิษา
อย่าค่ะพี่พอร์ช
-
ฉันผลักคนตัวสูงที่เดินเข้ามากอดฉันเอาไว้แน่น
-
พอร์ช
หิวข้าวแล้ว ลงไปข้างล่างกันนะ
-
ณิษา
ณิษาไม่อยากลงไปแล้วค่ะ
-
พอร์ช
ทำไมล่ะ
-
ณิษา
ณิษาอายเพื่อนๆพี่
-
พอร์ช
อืออออ เรื่องธรรมดาของผัวเมีย
-
ณิษา
อย่าค่ะ!!
-
พอร์ช
😒😒😒
-
ณิษา
ณิษาไม่ได้หน้าทนเหมือนพี่นี่คะ
-
พอร์ช
นี่ว่าพี่หน้าด้านเหรอ!!
-
ณิษา
ไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย
-
พอร์ช
หึหึหึ ปากดีแบบนี้ไหนขอลองชิมดูหน่อยสิ
-
ณิษา
อืออออ หยุดนะ!!
-
พอร์ช
อืออออ หวานแบบนี้คงหยุดไม่ได้แล้วมั้ง
-
ณิษา
คนบ้า!!
-
พอร์ช
หึหึหึ
-
ณิษา
อย่านะ!! คนบ้า!!
-
พอร์ช
ไหนลองอ้อนพี่ดีๆสิ
-
ณิษา
อืออออ
-
พี่พอร์ชไม่ยอมปล่อยตัวฉันแถมยังก้มลงมาคลอเคลียฉันไม่หยุดอีกต่างหาก
-
พอร์ช
พี่ชอบเวลาณิษาอ้อนพี่
-
ณิษา
ณิษาไม่เคยอ้อนพี่สักหน่อย
-
พอร์ช
จริงเหรอ?
-
ณิษา
นี่!!
-
พอร์ช
หึหึหึ จัดอีกสักรอบดีไหมเนี่ย
-
ณิษา
อืออออ อย่า!!!
-
พอร์ช
น่ากินจริงๆ เมียใครเนี่ย
-
คนตัวสูงก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยนก่อนจะเลื่อนลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉัน
-
ณิษา
พี่พอร์ช
-
พอร์ช
พี่จะเห็นว่าเมื่อกร้จัดหนักหรอกนะ เลยต้องปล่อยไปก่อน
-
ณิษา
!!!!!!
-
พอร์ช
เดี๋ยวจะเพลียลงไปกินข้าวไม่ได้
-
ณิษา
ทะลึ่ง!!!!
-
พี่พอร์ชดึงฉันให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะกอดเอวของฉันให้เดินตามเค้าลงไปข้างนอกห้องทันที
-
ภายใต้ลุคคุณชายที่สุภาพเรียบร้อยแต่ก็ยังมีความหื่นอยู่ในตัวอีกต่างหาก คนอะไรน่ารักจริงๆ......
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป.....♥️♥️♥️♥️
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น