คู่นอน 🔥
-
พอร์ช
ณิษา
-
ณิษา
........
-
ฉันนอนนิ่งไม่ตอบคนตัวสูงที่เดินเข้ามาในห้อง หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็ไม่ได้รอเค้าที่คุยโทรศัพท์อยู่ชั้นล่าง
-
พอร์ช
นอนแล้วเหรอ
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
อืออออ
-
ณิษา
........
-
พี่พอร์ชขยับเข้ามากอดฉันแน่นก่อนจะก้มลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างอ่อนโยน แต่ฉันก็ยังคงแกล้งหลับอยู่แบบนั้นต่อไป
-
พอร์ช
.........
-
ณิษา
.......
-
พอร์ช
เฮ้ออออ
-
คนตัวสูงลูบหัวฉันเบาๆก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มฉันอย่างอ่อนโยน พี่พอร์ชคิดยังไงกับฉันกันแน่นะ บางทีเค้าก็อ่อนโยน บางทีเค้าก็รุนแรง
-
ณิษา
.......
-
พอร์ช
ฝันดีนะครับ
-
เวลา 09:00 น.
-
ณิษา
-
พอร์ช
อาบน้ำเสร็จก็รีบแต่งตัว
-
ณิษา
ทำไมคะ
-
พอร์ช
เรามีที่ต้องไปด้วยกัน
-
ณิษา
ที่ไหนคะ
-
พอร์ช
ไม่ต้องถามมากได้ไหม
-
ณิษา
........
-
ฉันเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวแล้วรีบแต่งตัวตามที่เค้าสั่ง ทำไมต้องโมโหด้วยละ อีตาปีศาจร้าย!!!
-
ร้านลลิน
-
ณิษา
-
ลลิน
สวัสดีค่ะพี่พอร์ช
-
พอร์ช
สวัสดีครับลิน
-
พี่พอร์ชกล่าวทักทายพี่ลลินที่เดินออกมาต้อนรับ
-
ณิษา
สวัสดีค่ะพี่ลลิน
-
ลลิน
แบบชุดที่พี่วาดให้เสร็จแล้วนะ ไปดูก่อนเลยไหม
-
ณิษา
!!!!
-
ฉันมองพี่พอร์ชที่ยืนยิ้มอยู่ด้วยความตกใจ เร้าทำแบบนี้อีกแล้ว!! ทำตามใจชอบโดยที่ไม่ปรึกษาฉันอีกแล้ว
-
พอร์ช
ชอบไหม
-
พี่พอร์ชเดินเข้ามากอดเอวฉันที่นั่งมองแบบชุดแต่งงานที่พี่ลลินออกแบบในสมุดสเก็ตตรงหน้า มันเป็นชุดที่สวยมากเลย แบบเรียบหรูแต่ทรงเสน่ห์
-
และมันก็จะดีมาก ถ้าฉันได้ใส่ในงานแต่งที่ฉันเต็มใจ
-
ณิษา
สวยค่ะ
-
พอร์ช
ลินเค้าเก่ง ออกแบบสวยพี่เลยเชื่อมือ
-
ณิษา
ค่ะ
-
พอร์ช
ถ้าณิษาชอบแบบไหนบอกลินได้เลยนะ
-
ลลิน
ทั้งสองคนดูเหมาะสมกันจังเลยนะคะ
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
ใครๆก็ว่างั้นแหละ
-
ลลิน
คิกๆ น่ารักจังเลย
-
พี่พอร์ชมองหน้าฉันก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้ มันช่างเป็นยิ้มที่สดใสและดูดีมากๆ หากอยู่กันแค่สองคน เคา้จะยิ้มแบบนี้ให้ฉันไหม
-
ณิษา
ณิษาขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ
-
ลลิน
เดินเข้าไปทางซ้ายสุดเลยนะคะ
-
ณิษา
ขอบคุณค่ะ
-
พอร์ช
พี่ไปส่งนะ
-
พี่พอร์ชไม่ปล่อยให้ฉันคาดสายตาเดินตามฉันออกมาทันที
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
เลือกมาแบบหนึ่ง เราต้องไปที่อื่นต่อ
-
ณิษา
พี่คิดจะถามณิษาบ้างไหมคะ
-
พอร์ช
.........
-
ณิษา
ทำไมทำแบบนี้อีก
-
พอร์ช
ทำไมต้องถาม ในเมื่อณิษาบอกเองว่าเราไม่ได้รักกัน จะเตรียมงานเหมือนคนอื่นได้ยังไง
-
ณิษา
อึก!!
-
พอร์ช
พี่ไม่จำเป็นต้องถามว่าที่เจ้าสาวที่พี่ไม่ได้รัก
-
ณิษา
!!!!!!!!
-
พอร์ช
รีบกลับไปเลือกแบบชุดจะได้วัดตัว
-
ณิษา
........
-
ฉันเดินหนีคนใจร้ายก่อนจะกลับเข้าไปเลือกชุดตามที่พี่พอร์ชสั่ง อดทนไว้ณิษา เค้าก็แค่ไม่รักเรา จะเจ็บปวดทำไม เธอไม่ได้รักเค้าไม่ใช่เหรอ
-
พอร์ช
เลือกได้แล้วเหรอ
-
ณิษา
ค่ะ
-
ลลิน
วัดตัวเสร็จพอดีเลยค่ะ
-
ณิษา
.......
-
พอร์ช
งั้นพี่ขอตัวว่าที่เจ้าสาวพี่คืนนะครับ
-
ลลิน
แหมมม เชิญเลยค่ะ ลินไม่กักตัวที่รักของพี่ไว้นานหรอก
-
พอร์ช
หึหึหึ
-
ณิษา
ณิษาขอตัวก่อนนะคะ
-
ลลิน
จ้า
-
พี่พอร์ชกอดเอวฉันแล้วพาออกมาที่ลานจอดรถทันที
-
ณิษา
ไม่มีคนแล้วหยุดสร้างภาพได้แล้วค่ะ
-
ฉันสลัดมือหนาออกให้ห่างจากตัวเมื่อเค้าพาฉันเดินมาถึงลานจอดรถ
-
พอร์ช
ทำไม พี่จะกอดจะจูบณิษายังไงก็ได้ เรามีสิทธิ์มาห้ามด้วยเหรอ
-
ณิษา
แต่ไม่มีคนแล้ว
-
พอร์ช
แต่พี่ยังอยากกอดอยู่ ใครจะทำไม
-
ณิษา
อืออออ
-
มือหนาดึงตัวฉันเข้าไปกอดเอาไว้แน่นแถมยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีกต่างหาก
-
พอร์ช
แล้วก็จะหอมด้วย
-
ณิษา
อื้อออ !!!
-
คนตัวสูงก้มลงมาหอมแก้มฉันเร็วๆอย่างหยอกล้อ
-
พอร์ช
แล้วก็จะจูบด้วย
-
ณิษา
อือออออ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรงโดบไม่สนใจเลยว่าที่นี่คือที่สาธารณะ
-
พอร์ช
หึหึหึ
-
ณิษา
คนบ้า!!!
-
พอร์ช
ด่าอีกสิพี่ชอบ
-
ณิษา
!!!!!
-
มีมี่
พอร์ช
-
พอร์ช
มีมี่!!!
-
ณิษา
!!!!
-
มีมี่!! ผู้หญิงที่พี่พอร์ชนัดเจอในคืนนั้นน่ะเหรอ
-
มีมี่
ดูดดื่มดีจังเลยนะ
-
พอร์ช
มาทำอะไรที่นี่
-
มีมี่
มาดูคอลเลคชั่นใหม่ของห้องเสื้อแบรนด์ลลิน
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
งั้นผมขอตัวก่อนนะ
-
มีมี่
ได้ข่าวว่าจะแต่งงาน
-
พอร์ช
ใช่
-
มีมี่
นี่ใช่ไหม ว่าที่เจ้าสาว
-
พอร์ช
.........
-
มีมี่
ฉันมีมี่ค่ะ
-
ณิษา
ณิษาค่ะ
-
มีมี่ยื่นมือมาเช็คแฮนด์กับฉันและฉันก็ตอบรับโดยไม่ปฏิเสธ
-
มีมี่
เป็นคู่นอนกับพอร์ชค่ะ
-
ณิษา
อึก!!!!
-
ฉันอึ้งกับคำแนะนำตัวของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า มันตอกย้ำให้ฉันยิ่งเจ็บเข้าไปอีก
-
พอร์ช
พูดอะไรของเธอ
-
มีมี่
หรือมันไม่จริงละคะ?
-
ณิษา
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ดิฉันเป็นว่าที่เจ้าสาวของพี่พอร์ชค่ะ
-
มีมี่
ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ อยากรู้อะไรเกี่ยวกับพอร์ช ถามฉันได้นะคะ ฉันรู้ดีทุกอย่าง
-
ณิษา
ค่ะ แต่ฉันคงไม่ต้องรบกวนคุณ
-
พอร์ช
ผมกลับก่อนนะมีมี่
-
มีมี่
อย่าลืมนัดของเรานะคะ
-
ณิษา
.........
-
พี่พอร์ชไม่ตอบแต่เดินเข้าไปในรถแล้วขับออกมาทันที
-
พอร์ช
..........
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
หิวข้าวไหม
-
ณิษา
..........
-
ฉันหันหน้าไปทางหน้าต่างรถและไม่ตอบคำถามของคนตัวสูงที่ขับรถอยู่
-
ความรู้สึกจุกที่ลำคอทำให้ฉันต้องกลั้นก้อนสะอึกเอาไว้ อย่าร้องนะณิษา อดทนเอาไว้
-
พอร์ช
พี่ถามได้ยินไหม
-
ณิษา
ณิษาไม่หิวค่ะ
-
พอร์ช
ไม่หิวก็ต้องกิน
-
ณิษา
แล้วถามณิษาทำไมคะ
-
พอร์ช
..........
-
เอี๊ยดดดดดด
-
ณิษา
!!!!!
-
คนตัวสูงหักพวงมาลัยรถเข้าไปจอดข้างทางโชคดีที่แถวนี้ไม่มีรถและข้างทางก็มีแต่ป่าไม่อย่างนั้นรถคันอื่นคงชนเข้าท้ายอย่างจังแล้วล่ะ
-
พอร์ช
หึงเหรอ?
-
ณิษา
เปล่า
-
พอร์ช
แล้วทำไมถึงมีท่าทีแบบนี้
-
ณิษา
ณิษามีสิทธิ์หึงพี่ด้วยเหรอคะ
-
พอร์ช
ก็ณิษาเป็นเมียพี่
-
ณิษา
แค่ในนามค่ะ
-
พอร์ช
ใครบอกละ
-
ณิษา
!!!!!
-
คนตัวสูงปลดเข็มขัดนิรภัยของฉันออกก่อนจะกระชากตัวฉันเข้าไปใกล้
-
พอร์ช
ทางร่างกายก็เป็นเมีย
-
ณิษา
พี่พอร์ช!!!
-
พอร์ช
หรือไม่จริง!!
-
ณิษา
คนที่นอนกับพี่ทุกคนถือว่าเป็นเมียหมดหรือเปล่า!!
-
พอร์ช
ใช่!!
-
ณิษา
งั้นคุณมีมี่ก็คงเป็นเมียพี่อีกคนล่ะสิ
-
พอร์ช
..........
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
ไม่เหมือน
-
ณิษา
พี่นอนกับเค้า แล้วก็มานอนกับณิษา คุณค่าของเราสองคนมันต่างกันตรงไหน
-
พอร์ช
ต่างตรงที่ฉันอยากแต่งงานจริงๆกับมีมี่มากกว่า
-
ณิษา
!!!!!!
-
พอร์ช
แต่ต้องมาแต่งกับเธอ
-
ณิษา
มะ หมายความว่ายังไง!!!
-
พอร์ช
หมายความว่ามีมี่คือแฟนเก่าของฉันไงละ
-
ณิษา
!!!!!
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป....🌸🌸🌸🌸
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น