👄➕🐶
-
Story: Porsche 🤴🏻
-
รู้สึกผิดชิบหาย....
-
นั้นคือความในใจของผมที่ดังก้องอยู่ในหูไม่ยอมจางหายไปไหน
-
ตอนแรกที่ผมรู้ว่าจะต้องแต่งงานกับลูกสาวของคุณอาอนันต์เพื่อนสนิทของคุณพ่อและคุณแม่ ผมก็รู้ทันทีเลยว่าต้องเกี่ยวกับเงิน
-
เพราะในช่วงสองสามปีหลังคุณอาจะแวะเวียนมายืมเงินของคุณพ่ออยู่เป็นประจำ
-
และในวันนี้ก็มาถึง วันที่ผมเจอว่าที่เจ้าสาวของผม เธอทั้งดูดีและสง่าดั่งเจ้าหญิง
-
แต่เสียอย่างเดียวคือเธอหน้าด้าน ยอมขายตัวแรกกับเงินเพื่อสร้างฐานะที่มั่นคงให้กับครอบครัว
-
ครับ....นั้นเป็นความคิดแวะแรกในหัวของผม หลังจากที่ได้ต่อว่าเธอไปดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับครอบครัวของเธอเลย คุณหญิงแม่ของเธอก็เหมือนกัน
-
เพราะเรื่องนี้รู้แค่ ผม คุณพ่อ และคุณอาอนันต์ เท่านั้น ผมคิดว่าคุณอาจะบอกเรื่องนี้กับลูกสาวของท่านด้วย แต่ที่ไหนได้...เฮ้อออ ซวยเลย
-
ดังจัดเต็มกับหล่อนไปแล้วสิ จะให้กลับมาทำดีด้วยก็คงไม่ทัน
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
หนูณิษาเรียนจบอะไรมาจ๊ะ
-
ณิษา
บริหารค่ะ
-
คุณหญิง เขมมิกา
เค้าอยากจะช่วยคุณพ่อบริหารงานน่ะจ๊ะ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
แต่คงจะไม่ได้แล้วละ
-
ณิษา
......
-
คุณหญิง เขมมิกา
ทำไมเหรอ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
เพราะหนูณิษาต้องมีหลานให้ป้าไงจ๊ะ
-
ณิษา
!!!
-
พอร์ช
คุณแม่ครับ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
คิกๆ พอแต่งงานเราก็จะเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้วนะเขม ฉันดีใจที่สุดเลยละ
-
คุณหญิง เขมมิกา
ฉันก็เหมือนกัน ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
นั้นสิ
-
ณิษา
ขอโทษนะคะ...ณิษาขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
จ๊ะ...พอร์ชไปส่งน้องสิ เข้าด้านบนนะ
-
พอร์ช
ครับคุณแม่
-
ผมเดินนำคนตัวเล็กขึ้นไปชั้นสองทันที
-
ณิษา
......
-
พอร์ช
เข้าห้องนี้นะ
-
ณิษา
พี่ลงไปเลยค่ะ ณิษาจะลงไปเอง
-
พอร์ช
ไม่ได้หรอก
-
ณิษา
ทำไมคะ
-
พอร์ช
ถ้าลงไปก่อนจะดูไม่ดี
-
ณิษา
สร้างภาพอีกแล้วเหรอ?
-
พอร์ช
ในบ้านมีแต่ของแพง ฉันกลัวเธอจะหยิบกลับบ้านตัวเอง
-
ณิษา
!!!!!!
-
ปากหนอปาก!! หมาออกมาอีกแล้วสิ
-
พอร์ช
รีบเข้าไปฉันจะรออยู่ตรงนี้
-
ณิษา
........
-
คนตัวเล็กไม่ตอบอะไร แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที
-
พอร์ช
เฮ้อออ ทำอะไรอยู่วะกู
-
ผมพิงหลังลงพนักโซฟาด้วยความอ่อนล้า ไม่น่าไปว่าเธอแบบนั้นเลย รู้สึกผิดเป็นบ้าเลยวะ
-
ติ๊ดๆ
-
พอร์ช
ว่าไง 📱
-
เฮดีส
(อยู่ไหนวะ)
-
ผมรับโทรศัพท์ทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกเข้าไอ้เฮดีสเพื่อนสนิทของผมทำเสียงเคลียดเมื่อผมรับสาย ****ติดตามเรื่องราวของ เฮดีส ♥️ เฌอร์วา ได้ใน “รักร้าย นายมาเฟียจอมโหด” 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
-
พอร์ช
บ้าน 📱
-
เฮดีส
(เป็นเหี้ยไรไม่อ่านไลน์)
-
พอร์ช
ไม่อ่านก็คือไม่ว่าง คิดสิวะ ควายทั้งหลาย 📱
-
เฮดีส
(ออกมาดริ้งค์ดิ)
-
พอร์ช
ไม่ชวนแดกเหล้าจะตายไหมวะ 📱
-
เฮดีส
(เห้ย ปกติไม่อิดออดแบบนี้นี่หว่า)
-
พอร์ช
กูไม่ว่างที่บ้านมีแขกสำคัญ 📱
-
เฮดีส
(วุ้ย!!! อะไรวะ)
-
พอร์ช
วันหลังเถอะ 📱
-
เฮดีส
(ไม่ได้ พวกกูมาครบกันหมดแล้ว)
-
พอร์ช
เวร 📱
-
เฮดีส
(ถ้ามึงไม่มา พวกกูจะไปบ้านมึงนะ)
-
พอร์ช
เออๆ เสร็จธุระแล้วจะตามไป 📱
-
เฮดีส
(เยี่ยม)
-
พอร์ช
จะไปไหน!!
-
ณิษา
ว้าย!!
-
ผมรีบดึงคนตัวเล็กเอาไว้เมื่อเห็นว่าเธอก้มหน้าก้มตาจะเดินลงไปชั้นล่างโดยไม่รอผม
-
เฮดีส
(เห้ย เสียงผู้หญิงเหรอวะ)
-
พอร์ช
แค่นี้นะ 📱
-
ผมรีบกดวางสายทันทีก่อนจะดึงณิษาเข้ามาใกล้
-
ณิษา
ปล่อยค่ะ
-
พอร์ช
ร้องไห้ละสิ
-
ณิษา
เปล่า
-
พอร์ช
ตาบวมขนาดนี้ยังจะบอกว่าไม่ได้ร้องอีกเหรอ
-
ณิษา
อย่ามายุ่ง ปล่อยนะคะ
-
ณิษาพยายามดันตัวเองให้ออกห่างจากผมและเบือนหน้าหนีเพื่อไม่ให้ผมมองหน้าเธอชัดๆ
-
พอร์ช
มานี่
-
ผมลากเธอเข้ามาในห้องนอนก่อนจะผลักเธอให้นั่งลงบนโซฟาในห้อง
-
ณิษา
จะทำอะไร!!!
-
พอร์ช
ประคบซะ ตาจะได้ไม่บวม
-
ผมยื่นแผ่นประคบเย็นให้กับณิษาที่นั่งอยู่บนโซฟา ร่างบางรับไปประคบอย่างด้วยดี
-
ณิษา
......
-
พอร์ช
ทำแบบนั้นจะหายเหรอ
-
ณิษา
!!!!
-
ผมดึงแผ่นประคบมาแล้วเริ่มประคบให้กับเธอแทน
-
พอร์ช
......
-
ณิษา
ณิษาประคบเองค่ะ
-
พอร์ช
อยู่นิ่งๆ
-
ณิษา
อือออ
-
พอร์ช
ณิษา!! ฉันบอกให้อยู่นิ่งๆ
-
คนตัวเล็กพยายามเบือนหน้าหนีไม่ให้ผมประคบตาเธอง่ายๆ ผมจึงจับปลายคางเรียวเอาไว้ไม่ให้หันหน้าหนี
-
ณิษา
.......
-
พอร์ช
....
-
เวรละสิ!!! ทำไมปากยัยนี่มันหน้าจูบแบบนี้วะ
-
ณิษา
พอแล้วค่ะ
-
พอร์ช
ตามใจละกัน ถ้าคุณป้าถามอย่าหาว่าฉันทำเธอร้องไห้แล้วกัน
-
ณิษา
ณิษาไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ
-
พอร์ช
ก็ดี
-
ณิษา
ณิษาไปได้หรือยังคะ
-
พอร์ช
เชิญสิ ใครมัดขาไว้เหรอ
-
ณิษา
........
-
ผมมองร่างบางเดินออกไปจากห้องโดยไม่ห้ามอีก เฮ้ออออ เอาไงดีละ จะแต่งจริงๆเหรอวะกู?
-
จบ Story: Porsche 🤴🏻
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
พอร์ช ไปส่งน้องไปดูของแต่งห้องหน่อยสิ
-
ณิษา
ค่ะ!!
-
ฉันถึงกับต้องร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อได้ยินคุณป้าพูดแบบนั้น
-
คุณหญิง เขมมิกา
แม่คุยกับป้าภาเลยบอกเค้าว่าหนูจะไปดูของแต่งห้อง
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
นะพอร์ช ไปส่งน้องหน่อย
-
ณิษา
ณิษาไปเองก็ได้ค่ะไม่ต้องรบกวนพี่พอร์ชก็ได้
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
พอร์ช....ไปส่งน้อง
-
พอร์ช
ครับ
-
ฉันมองพี่พอร์ชที่เอ่ยรับปากด้วยสายตาไม่พอใจ ในเมื่อเค้าไม่เต็มใจทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย
-
ท่านผู้หญิง วรรณภา
งั้นไปส่งเลยนะ แม่จะคุยกับป้าเขมอีกสักพักแล้วจะให้คนรถไปส่ง
-
พอร์ช
ครับแม่
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
น้องณิษาอยากไปร้านไหนบอกพี่ได้นะครับ
-
ณิษา
..........
-
พอร์ช
ณิษา...ไปกันเถอะ
-
ณิษา
ค่ะ
-
ฉันเดินออกไปที่หน้าบ้านตามที่ทุกคนต้องการ
-
พอร์ช
เฮ้อออ
-
ณิษา
.......
-
พอร์ช
จะไปไหนละ
-
ณิษา
ไปส่งณิษาที่บ้านค่ะ
-
พอร์ช
ได้ไง....
-
ณิษา
งั้นไปส่งที่ห้างไหนก็ได้เดี๋ยวณิษากลับเองค่ะ
-
พอร์ช
ไม่ได้ยินที่คุณแม่สั่งเหรอ
-
พี่พอร์ชหันมาพูดเสียงจริงจังกับฉันก่อนจะขับรถออกไปทันที
-
ณิษา
ได้ยินค่ะ แต่ณิษาอยากกลับบ้าน
-
พอร์ช
ได้กลับแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
ไปหาเพื่อนพี่ก่อนแล้วกัน
-
ณิษา
ไม่ไปค่ะ
-
พอร์ช
.......
-
คนตัวสูงไม่ฟังเสียงฉันที่นั่งข้างๆเลยสักนิดเหยียบคันเร่งมุ่งหน้าไปจุดหมายที่ตัวเองต้องการ อีตาบ้า!!
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
ลงมา
-
ณิษา
ณิษาจะกลับบ้านค่ะ
-
พอร์ช
ทำไมพูดไม่รู้เรื่อง
-
ณิษา
งั้นณิษาจะไปเดินช็อปปิ้งแล้วค่อยกลับ
-
พอร์ช
มีเงินเหรอ?
-
ณิษา
พี่พอร์ช!!!
-
ฉันตะคอกใส่คนตัวสูงที่เริ่มพูดจาดูถูกฉันเรื่องเงินอีกครั้ง
-
พอร์ช
หรือไม่จริง
-
ณิษา
ณิษารู้ค่ะว่าบ้านณิษาติดหนี้บ้านพี่พอร์ชอยู่แต่ก็ไม่จะเป็นจะต้องดูถูกขนาดนี้เลยนี่คะ
-
พอร์ช
พี่ไม่ได้ดูถูก
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
ลงมาเถอะน่า เดี๋ยวพี่ไปส่ง
-
ณิษา
ที่นี่ที่ไหนคะ
-
พอร์ช
โรงแรมเพื่อนพี่
-
ณิษา
โรงแรม!!
-
ฉันรีบกลับเข้าไปนั่งที่เดิมเมื่อได้ยินแบบนั้น นี่ไม่ทันไรเค้าก็พาฉันเข้าโรงแรมแล้วงั้นเหรอ!!
-
พอร์ช
คิดอะไรอยู่ไม่ทราบ
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
พี่มาหาเพื่อน นั่งคุยสักพักก็จะกลับแล้ว
-
ณิษา
ณิษาบอกแล้วไงคะว่า.....
-
พอร์ช
อย่าให้พี่ต้องกระชากแขนณิษาเข้าไปนะ พี่พูดอะไรก็หัดฟังบ้างสิจะดื้อทำไม
-
ณิษา
อย่ามาพูดเหมือนณิษาเป็นเด็กนะคะ!!
-
พอร์ช
ก็เห็นอยู่ว่าณิษาพูดไม่รู้เรื่อง
-
ณิษา
!!!!!!!
-
ฉันชัดจะทนไม่ไหวแล้วนะ!! ผู้ชายอะไร ปากร้าย แถมยังดูถูกฉันไม่หยุดตั้งแต่เจอกันครั้งแรก ใจร้ายที่สุด!!
-
พอร์ช
จะไปไหน!!
-
ณิษา
ไปให้พ้นจากคนปากร้ายแบบพี่ไงคะ!! ณิษาไม่อยากทนให้พี่ดูถูกแบบนี้อีกแล้ว
-
คนใจร้ายดึงฉันเข้าไปกอดเอาไว้แน่นเมื่อเห็นว่าฉันจะลุกขึ้นหนีเข้าไปจากรถ
-
พอร์ช
ตั้งแต่เกิดมาพี่ไม่เคยเจอใครดื้อเท่าณิษามาก่อนเลยรู้ไหม!!
-
ณิษา
ปล่อยนะ!! ณิษาเจ็บ!!
-
คนตัวสูงผลักฉันเข้าไปในรถเหมือนเดิมก่อนจะดึงฉันเข้าไปนั่งคร่อมเค้าเอาไว้
-
พอร์ช
ดื้อนักใช่ไหม!!
-
เพี๊ยะ!!!
-
ณิษา
กรี๊ดดดดดดดดด
-
มือหนากอดรัดเอวฉะนเอาไว้แล้วฟาดมืออีกข้างลงมาที่บั้นท้ายของฉันอย่างแรง ไอ้คนลามก!!!
-
พอร์ช
พี่ไม่ใช่คนที่จะมารองรับความเอาแต่ใจของเธอนะณิษา!! อย่าอวดดีกับพี่
-
ณิษา
ไอ้คนบ้า!! เลวที่สุด!! ปล่อยณิษานะ
-
พอร์ช
ปล่อยแน่ถ้าณิษาเชื่อฟังพี่!!!
-
ณิษา
ปล่อย!!
-
พอร์ช
จะฟังกันดีๆไหม?
-
ณิษา
ทำไมณิษาต้องฟังพี่ด้วย!!!
-
เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!!
-
พอร์ช
เด็กดื้อ
-
ณิษา
อึก เจ็บนะ! ปล่อยณิษานะ
-
มือหนายังคงฟาดลงบนบั้นท้ายของฉันอย่างแรง จนฉันแทบจะกลั้นน้ำตาแห่งความเจ็บใจไว้ไม่ได้
-
พอร์ช
จะดื้อกับพี่อีกไหม?
-
ณิษา
อึก....
-
พอร์ช
อย่าทำตัวอวดดีกับคนอย่างพี่ เพราะพี่ไม่ใช่คนที่จะมาอดทนกับความเอาแต่ใจของเธอ
-
ณิษา
ใครกันแน่ที่เอาแต่ใจ!!!
-
เพี๊ยะ!!!
-
พอร์ช
........
-
ณิษา
อืออออ อึก ฮือๆ ไอ้คนบ้า!! ฮือๆ ผู้ใหญ่รังแกเด็ก
-
พอร์ช
หึหึหึ คิดว่าด่าแล้วสบายใจก็เชิญตามสบาย
-
คนตัวสูงจับปลายคางของฉันให้หันไปมองเค้าตรงๆ ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของฉันอย่างจริงจัง
-
ณิษา
ปล่อย
-
พอร์ช
ยังจะดื้ออีกเหรอ หืม?
-
ณิษา
มะ ไม่!!
-
พอร์ช
พูดเพราะๆ
-
ณิษา
ไม่ค่ะ
-
พอร์ช
หึหึหึ พูดสิว่าจะไม่ดื้อกับพี่
-
ณิษา
........
-
พอร์ช
ไม่พูดเหรอ? ได้!!
-
ณิษา
โอ๊ย!! อือออออ
-
มือหนารั้งใบหน้าของฉันเบาไปจูบอย่างรุนแรง อ้อมกอดอันแข็งแกร่งกอดรัดตัวฉันเอาไว้แน่นเพราะเห็นว่าฉันดิ้นรนไม่ยอมหยุด
-
พอร์ช
อย่าดิ้นณิษา
-
ณิษา
อย่าค่ะ!! ณิษาเจ็บ!!
-
พอร์ช
ขอร้องพี่ดีๆสิ
-
ณิษา
ณิษาขอร้อง....ได้โปรดปล่อยณิษานะคะ
-
พอร์ช
พูดว่าจะไม่ดื้อกับพี่อีก
-
ณิษา
.........
-
พอร์ช
ณิษา.....
-
ณิษา
ค่ะ ณิษาจะไม่ดื้อกับพี่อีก
-
พอร์ช
ดีมาก....อย่าให้พี่ต้องออกแรงอีกละ
-
ณิษา
........
-
ฉันได้แต่กัดฟันแน่นด้วยความเจ็บใจที่สู้แรงเค้าไม่ได้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันนะ ทำไมฉันต้องมาเจอคุณชายปีศาจแบบนายด้วยนะ!! 😰😰😰
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป.....🔥🔥🔥🔥
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น