เดทครั้งที่ 3 🎆 [END Season 1]
-
วันเสาร์
-
เวลา 10:00 น.
-
ริว
สวัสดีดี
-
คำทักทายที่แสนจะธรรมดาแต่กลับทำให้ฉันรู้เจ็บที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูก
-
วันนี้แล้วสินะที่ฉันจะต้องตัดใจจากพี่ริว วันสุดท้ายที่ฉันจะได้มีความสุขกับเค้า
-
เรย์นิน
สวัสดีค่ะ
-
ริว
วันนี้ใส่กระโปรงด้วยเหรอ
-
เรย์นิน
ชุดพี่มิราน่ะค่ะ
-
ฉันมองชุดเดรสสีขาวที่ยืมพี่มิรามาเมื่อคืน เพราะในตู้เสื้อผ้าของฉันไม่มีกระโปรงเลยสักตัว
-
ริว
น่ารักดี
-
เรย์นิน
ขอบคุณค่ะ
-
น่ารักเหมือนพี่มิราไหมคะ น่ารักพอที่พี่จะหันมามองบ้างไหม
-
ริว
ไปกันเถอะ
-
เรย์นิน
ค่ะ
-
พี่ริวเปิดประตูรถให้กับฉันก่อนจะเข้านั้งประจำที่แล้วขับออกไปทันที
-
ท้องฟ้าจำลอง
-
เรย์นิน
-
ฉันกับคนตัวสูงนอนมองท้องฟ้าจำลองบนจอภาพที่ฉาย ดวงดาวสวยสง่างามปรากฎให้ฉันได้เห็นมากมาย ดวงดาวที่สว่างไสวที่ใครๆเห็นก็ต้องหลงรัก
-
ไม่เหมือนฉัน ที่เป็นได้แค่ดวงดาวที่วาดขึ้นมาเท่านั้น ถึงจะวาดสวยเพียงไหนก็ไม่อาจเทียบดาวของจริง
-
ริว
สวยไหม
-
เรย์นิน
สวยค่ะ
-
ริว
......
-
เรย์นิน
.......
-
นัยน์ตาคมมองฉันอย่างไม่ละสายตา ฉันขยับเข้าไปจูบเค้าคนตัวสูงทันที พี่ริวไม่ขยับหนีแต่จับมือฉันเอาไว้แน่นพร้อมกับดึงเข้าไปกอดตัวของเค้าแทน
-
ริว
แย่แล้วละ หยุดไม่ได้แล้วสิ
-
เรย์นิน
อือออออ
-
ริมฝีปากหนากระซิบบอกฉันเบาๆก่อนจะก้มลงมาจูบฉันอีกครั้งอย่างอ่อนโยน
-
ริว
เรย์ครับ
-
เรย์นิน
คะ
-
ริว
พี่....
-
ในขณะที่เค้ากำลังจะพูดอะไรบางอย่างอยู่นั้น ไฟภายในห้องโถงก็สว่างขึ้นมา จึงทำให้ฉันรีบผละออกจากตัวเค้า
-
เรย์นิน
ไปทานของหวานกันนะ
-
ริว
หืม?
-
เรย์นิน
เรย์อยากทานอะไรหวานๆ
-
ริว
ครับ
-
คนตัวสูงดึงฉันขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะจับมือฉันออกไปจากห้อง
-
ร้านขนมหวาน
-
เรย์นิน
ว้าวววว
-
ริว
เต็มที่เลยนะ
-
คนตัวสูงพูดเมื่อบิงซูมะม่วงถูกนำมาเสริฟ
-
เรย์นิน
จะกินให้พุงกางเลย 😁
-
ริว
หึหึ
-
เรย์นิน
จำอะไรคะ
-
ริว
รู้อย่างนี้พามากินตั้งแต่แรกก็ดี
-
เรย์นิน
ทำไมคะ?
-
ริว
ก็จะได้กลับมาร่าเริงแบบนี้ไง
-
เรย์นิน
เห็นของหวานแล้วลืมทุกอย่างเลยค่ะ 😊
-
ริว
งั้นก็ทานเยอะๆนะ
-
เรย์นิน
ครับผม
-
ฉันตักบิงซูเข้าปากด้วยท่าทางมีความสุข คนตัวสูงทานไปด้วยคอยเช็ดปากให้ฉันตลอดเวลา
-
ริว
ไปไหนต่อ
-
เรย์นิน
ไปเดินซื้อของกันดีกว่าค่ะ
-
ริว
อืม
-
ฉันจับมือพี่ริวแล้วเดินไปที่แหล่งช้อปปิ้งทันที ที่นี่เป็นตลาดนัดติดแอร์มีทั้งเสื้อผ้าและของประดับสวยๆมากมายเลยละ
-
เรย์นิน
น่ารักไหมคะ
-
ริว
แหวนคู่เหรอ
-
เรย์นิน
ซื้อนะคะ
-
ริว
จะดีเหรอ
-
เรย์นิน
นั้นสิคะ
-
ฉันวางแหวนรูปกระต่ายคู่รักในมือลงทันทีแล้วเดินไปที่ร้านเสื้อผ้าอีกร้าน
-
ริว
ซื้ออะไรน่ะ
-
เรย์นิน
ชุดกระโปรงค่ะ
-
ริว
สวยดี
-
เรย์นิน
เรย์ไม่ค่อยมีชุดกระโปรงเลย เพราะกลัวใส่แล้วไม่เข้า
-
ริว
น่ารักดีนะพี่ว่า
-
เรย์นิน
จริงเหรอคะ
-
ริว
อืม เรย์เหมาะกับชุดกระโปรงแบบนี้มาก
-
เรย์นิน
ค่อยยังชั่วค่ะ
-
ริว
ไปกันเถอะ
-
เรย์นิน
ค่ะ
-
หลังจากที่ซื้อชุดเสร็จเราสองคนก็เดินเล่นกันสักพักก่อนจะมานั่งร้านอาหารเพื่อพักทานข้าว
-
เวลา 12:00 น.
-
ร้านอาหาร
-
ริว
ทานอะไรดี
-
เรย์นิน
สปาเกตตี้คาโบนาร่าค่ะ
-
ริว
ครับ
-
พี่ริวสั่งอาหารให้ฉันพร้อมเครื่องดื่ม
-
เรย์นิน
อืออออ
-
ริว
ทำอะไร
-
เรย์นิน
ขอกอดหน่อยนะคะ
-
ฉันขยับเข้าไปกอดคนตัวสูงข้างๆเพราะมุมที่เรานั่งค่อนข้างเป็นมุมส่วนตัวไม่มีคนเดินผ่าน
-
ริว
จริงเลยนะเรา
-
เรย์นิน
........
-
ริว
อย่า
-
เรย์นิน
ทำไมคะ
-
พี่ริวเบือนหน้าหนีเมื่อฉันจะขยับเข้าไปจูบเค้า
-
ริว
คนเยอะ
-
เรย์นิน
ไม่มีสักหน่อย
-
ริว
......
-
เรย์นิน
นะคะ
-
ริว
อืม
-
คนตัวสูงก้มลงมาจูบฉันอย่างดูดดื่มและอ่อนโยน มือหนาเอื้อมมาประคองใบหน้าของฉันแล้วกดริมฝีปากลงมาอย่างหนัก
-
เรย์นิน
อือออ
-
ริว
อืออออ
-
ริมฝีปากร้อนผละออกก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มฉันอย่างอ่อนโยน
-
เรย์นิน
ชื่นใจจัง
-
ริว
พอแล้วนะ เดี๋ยวข้างมาเสริฟนักงานจะตกใจเอา
-
เรย์นิน
คิกๆ
-
ริว
ยังจะหัวเราะอีก
-
เรย์นิน
แหมมม แค่จูบเองนี่คะไม่เห็นต้องอายเลย
-
ริว
จริงๆเลย
-
พี่ริวพูดพร้อมหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มแก้เขิน ตอนนี้ถ้าทำอะไรแล้วมีความสุขเรย์ก็จะทำค่ะ เรย์อยากตักตวงความสุขครั้งนี้เอาไว้ให้มากที่สุด
-
ก่อนที่มันจะไม่มีอีกแล้ว....
-
เวลา 17:00 น.
-
เรย์นิน
อ่านอะไรคะ
-
ริว
หืม?
-
พี่ริวเงยหน้าจากหนังสือในมือขึ้นมามองฉัน ตอนนี้เราสองคนอยู่ในคาเฟ่อนิเมะที่เปิดห้องส่วนตัวให้อ่านหนังสือได้
-
เรย์นิน
อ่านด้วยสิ
-
ริว
อย่า!!
-
ฉันแกล้งขยับเข้าไปใกล้คนตัวสูงที่เอาแต่อ่านหนังสือการ์ตูนสักพักใหญ่แล้ว
-
เรย์นิน
คิกๆ 😁
-
ริว
นั่งดีๆ
-
ฉันสอดตัวเองเข้าไปอยู่บนระหว่างตัวของพี่ริวก่อนจะจับแขนเค้าเข้ามากอดเอวฉันเอาไว้
-
เรย์นิน
ก็พี่เอาแต่อ่านหนังสือนี่คะ
-
ริว
นี่มันร้านคาเฟ่อนิเมะนะ ก็ต้องอ่านการ์ตูนสิ
-
เรย์นิน
แต่เรามาเดทกันนะ
-
ริว
เฮ้อออ
-
คนตัวสูงวางหนังสือในมือก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้ฉันเข้าไปนั่งคร่อมเค้าเอาไว้
-
เรย์นิน
พี่ริว
-
ริว
แบบนี้เหรอ?
-
เรย์นิน
ถ้าฝืนใจก็ไม่ต้องทำหรอกค่ะ
-
ริว
หืม?
-
เรย์นิน
อืออออ
-
คนตัวสูงรั้งใบหน้าของฉันเข้าไปจูบอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเอื้อมมือมากดตัวฉันให้นอนราบไปกับฟูกนุ่มที่พื้นห้อง
-
ริว
ไม่น่ามาที่นี่เลย
-
เรย์นิน
ทำไมคะ
-
ริว
เพราะมันส่วนตัวเกินไปน่ะสิ
-
เรย์นิน
อืออออ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรง สัมผัสนุ่มจากปลายลิ้นหนาตวัดเข้ามาอย่างชำนาญ
-
ริว
เรย์...
-
เรย์นิน
ไม่ต้องหยุดก็ได้ค่ะ
-
ริว
ขอโทษ...พี่ทำไม่ได้
-
เรย์นิน
........
-
คนตัวสูงลุกขึ้นนั่งก่อนจะขมวดคิ้วคิดหนักกับการกระทำที่เกิดขึ้นเมื่อกี้
-
พี่คงรังเกียจเรย์มากสินะคะถึงได้เป็นแบบนี้ หากคนที่อยู่ตรงนี้เป็นพี่มิราพี่คงจะดีใจมากกว่านี้
-
เวลา 19:00 น.
-
บ้านหิรัญกนก
-
เรย์นิน
-
เรย์นิน
ตอนเที่ยงคืนเรย์จะไปรอคำตอบจากพี่นะคะ
-
ริว
อืม
-
เรย์นิน
ไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไง...เรย์ก็จะยอมรับมันค่ะ
-
ริว
........
-
เรย์นิน
ถ้าเที่ยงคืนพี่ไม่ได้ไปตามนัด....เรย์จะตัดใจเองค่ะ
-
ริว
........
-
เรย์นิน
เรย์เข้าบ้านก่อนนะคะ
-
ริว
ครับ
-
ฉันยิ้มให้กับคนตัวสูงก่อนจะเดินเข้าบ้านทันที
-
เรย์นิน
เฮ้ออออ เข้มแข็งไว้เรย์นิน
-
ฉันล้มตัวลงนั่งที่โซฟาก่อนจะมองไปรอบๆบ้านตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลยสักคน ทั้งแม่และพี่สาว ทำไมมันเงียบเหงาขนาดนี่นะ
-
เวลา 23:00 น.
-
เรย์นิน
-
อะไรกันเนี่ย ฉันมาก่อนเวลานัดหมายตั้งหนึ่งชั่วโมง ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าคนตัวสูงไม่ยอมมาแต่ฉันก็ยังคงหวังอยู่ในใจ
-
ท้องฟ้าที่มืดมิดที่มีแสงสว่างจากดวงดาวเท่านั้น ทำให้หัวใจของฉันเต้นระรัวไม่ยอมหยุด บรรดาคู่รักต่างเดินทางมาขึ้นชิงช้าสวรรค์เพื่อรอดูพุตอนเที่ยงคืนกันเป็นจำนวนมาก
-
เรย์นิน
ได้โปรด!!! ได้โปรดหันมามองเรย์บ้าง!!!
-
ริว
เรย์!!!
-
เรย์นิน
!!!!!
-
ฉันลืมตาขึ้นมามองร่างสูงที่วิ่งตรงเข้ามาหาฉันก่อนจะมาหยุดตรงหน้าด้วยท่าทางเหนื่อยหอบ
-
ริว
ยังทันเวลาใช่ไหม
-
เรย์นิน
พี่ริว!!
-
ริว
ครับ 😊
-
เรย์นิน
พี่มา...
-
ริว
ครับ
-
เรย์นิน
พี่จะคบกับเรย์เหรอคะ
-
ริว
ใช่ครับ นี่คิดคำตอบของพี่
-
ฉันวิ่งเข้าไปกอดคนตัวสูงด้วยความดีใจ ในที่สุดเค้าก็เลือกที่จะคบฉัน เค้ามาหาฉันตามนัด
-
เรย์นิน
ดีใจที่สุดเลยค่ะ
-
ริว
คบกับพี่นะครับ
-
เรย์นิน
คบค่ะ 😊
-
คนตัวสูงก้มลงจุมพิตริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยน ความดีใจทำให้ฉันแทบจะเป็นลม ในที่สุด....เค้าก็มา
-
วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขสุดๆไปเลยละ คนที่ฉันเฝ้ารอมาตลอด เค้าได้ตัดสินใจที่จะคบกับฉัน
-
ริว
พี่รักเรย์นะครับ
-
เรย์นิน
เรย์ก็รักพี่ค่ะ
-
คำบอกรักที่ฉันเฝ้ารอวันนี้ก็ได้ยินแล้ว ฉันไม่ขออะไรอีกแล้ว ความสุขในหัวใจมันช่างเกินฝันเหลือเกิน
-
. . . . .
-
เวลา 0:00 น.
-
เรย์นิน
-
ถ้าทุกอย่างที่ฉันคาดหวังมันเกิดขึ้นจริงๆ...
-
เรย์นิน
อึก ฮือๆ
-
ฉันมองพุที่จุดบนท้องฟ้าด้วยหัวใจที่แตกสลาย ทั้งๆที่เตรียมใจเอาไว้แล้วแต่ฉันก็ยังคงเจ็บปวด
-
ทังๆที่รู้อยู่เต็มอกว่าพี่ริวไม่ได้รักฉัน...ฉันก็หวังลมๆแร้งๆอยู่ได้
-
เรย์นิน
พอแล้วนะเรย์นิน หยุดหลอกตัวเองได้แล้ว อึก ฮือๆ
-
เวลา 01:00 น.
-
บ้านหิรัญกนก
-
เรย์นิน
-
ริว
มิราเข้าไปพักเถอะ
-
มิรา
อืม
-
ริว
อย่าคิดมากนะ แล้วเราจะโทรหาอีกที
-
เรย์นิน
........
-
ฉันมองคนตัวสูงที่ยืนลูบหัวพี่สาวของตัวเองด้วยท่าทางอ่อนโยนอยู่ทีาหน้าประตูรั่วบ้าน
-
มิรา
เรย์!!!
-
ริว
!!!!!!
-
เรย์นิน
.......
-
ฉันเดินเข้าไปหาทั้งสองคนทันทีที่เค้าสังเกตเห็น
-
มิรา
ไปไหนมา ทำไมกลับเอาป่านนี้
-
เรย์นิน
แล้วพี่ละคะ ไปไหนมา
-
มิรา
........
-
ริว
มิราเข้าไปพักเถอะ เราขอคุยกับเรย์หน่อย
-
มิรา
อื้ม
-
เรย์นิน
......
-
พี่มิราเดินเข้าไปในบ้านแล้วปล่อยให้ฉันอยู่กับพี่ริวสองคน
-
ริว
คือ...
-
เรย์นิน
อย่าอธิบายเลยค่ะ เรย์เข้าใจทุกอย่างแล้ว
-
ริว
.......
-
เรย์นิน
เรย์ผิดเองที่ดันทุรังให้พี่ไปเอง ขอโทษนะคะ
-
ริว
คือมิราเค้าทะเลาะกับดินน่ะ พี่เลยไปรับเค้า
-
เรย์นิน
ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ
-
ริว
เดี๋ยวสิ!!!
-
พี่ริวรั้งแขนของฉันเอาไว้ไม่ให้เดินหนีเค้า
-
เรย์นิน
อึก พี่ไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกค่ะ เรย์จะตัดใจเอง เรย์บอกพี่แล้วไงคะ
-
ริว
เรย์
-
เรย์นิน
แค่พี่เลือกที่จะไปรับพี่มิรามากกว่าไปตามนัดของเรย์ อะไรๆมันก็ชัดเจนแล้วล่ะค่ะ
-
ริว
........
-
เรย์นิน
ปล่อยแขนเรย์เถอะค่ะ เรย์เจ็บ ฮือๆ
-
พี่ริวยอมปล่อยแขนของฉันทันทีเมื่อเห็นว่าฉันร้องไห้ออกมา
-
ริว
พี่...
-
เรย์นิน
ขอให้พี่มีความสุขกับคนที่พี่รักนะคะ
-
ริว
.......
-
เรย์นิน
พี่เหมาะสมกับพี่มิรามากเลยค่ะ
-
ริว
!!!!!!
-
เรย์นิน
อึก ฮือๆ
-
ฉันค่อยๆแกะมือหนาออกจากแขนแล้วเดินเข้าไปในบ้านทันที
-
Story: Ryu ❄️
-
เวลา 23:00 น.
-
ผมเดินออกมาขึ้นรถเพื่อไปยังที่หมายที่ตั้งใจเอาไว้ ป่านนี้ยัยตัวเล็กคงรอผมอยู่ที่ชิงช้าสวรรค์แล้ว
-
ริว
อยากรู้จังว่าเห็นหน้าแล้วจะทำยังไง
-
ผมมองกล่องแหวนคู่รักรูปกระต่ายที่พึ่งแอบซื้อมาเมื่อเช้าแล้วยิ้มออกมาโดยอัตโนมัติ
-
ติ๊ดๆ
-
ริว
ว่าไงไอ้ดิน 📱
-
ผมกดรับสายทันทีที่เสียงเตือนดังขึ้น
-
ดิน
(กูเลิกกับมิราแล้ว)
-
ริว
ห๊ะ!!! 📱
-
ดิน
(ตอนนี้กูปล่อยเค้าลงกลางถนน มึงไปรับเค้าหน่อยสิ)
-
ริว
ไอ้เวรเอ้ย!! ทำแบบนี้ทำไมวะ 📱
-
ดิน
(กูโมโห มึงช่วยไปรับหน่อยนะ)
-
ริว
เออๆ แล้วมึงปล่อยเค้าไว้ที่ไหน 📱
-
ดิน
(กูส่งโลเคชั่นไปให้ ตอนนี้กูตามเค้าเงียบๆอยู่)
-
ริว
เออๆ 📱
-
ผมกดวางสายแล้วรีบขับออกไปทันที เวรแล้วไง ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยวะ รีบไปรับมิราแล้วไปหาเรย์นินก็คงจะทัน
-
ริว
มิรา
-
มิรา
ริว!! อึก ฮือๆ
-
ริว
เธอเป็นอะไรไหม
-
ผมถามร่างบางที่นั่งร้องไห้อยู่ตรงริมถนน
-
มิรา
ไม่เป็นไร
-
ริว
ไปเถอะเราไปส่งที่บ้านนะ
-
มิรา
อึก ฮือๆ
-
มิราร้องไห้หนักขึ้นกว่าเดิม ผมจึงนั่งลงข้างๆเค้าทันที ผมมันพูดไม่ค่อยเก่งด้วยสิ จะปลอบยังไงดีละเนี่ย
-
ริว
.......
-
มิรา
ดินคงไม่รักเราแล้วสินะ ถึงได้กล้าปล่อยเราไว้แบบนี้
-
ริว
ไม่หรอก
-
มิรา
อึก ฮือๆ
-
ริว
......
-
ผมมองร่างบางด้วยหัวใจที่บอบช้ำ ผมรักมิราตั้งแต่แรกพบ เราสองคนทำงานด้วยกันบ่อยๆและได้ใกล้ชิดกัน
-
แต่ผมก็ได้แต่รีกเค้าข้างเดียวมาตลอด เพราะมิราไม่เคยมองผมมากกว่าความเป็นเพื่อน
-
ผมอกหักอยู่นานเมื่อรู้ว่ามิราคบกับไอ้ดิน ลูกพี่ลูกน้องของผมเอง มันทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าทำไมทั้งๆที่ผมเจอเธอก่อนแล้วไม่ได้คบกับเธอ
-
มิรา
อึก ฮือๆ
-
ริว
.........
-
ความเสียใจของผมก็ค่อยๆหายไปเมื่อได้ เจอกับเรย์นิน ยัยตัวแสบที่ยิ้มตลอดเวลาจนบางทีผมก็ปวดหัวกับความบ้าบอของเธอ
-
มิรา
ขอโทษนะที่ต้องให้ริวลำบากแบบนี้
-
ริว
ไม่เป็นไรหรอก มิราก็เพื่อนเราเหมือนกัน
-
มิรา
อื้ม เพราะริวเป็นคนดี เราเลยไว้ใจริวเรื่องเรย์นิน
-
ริว
อื้ม
-
มิรา
เรารักน้องเรามากนะริว อึก อย่าทำให้เค้าเสียใจเหมือนเราตอนนี้นะ
-
ริว
ไม่เสียใจหรอก เพราะเราก็ชอบเรย์เหมือนกัน
-
มิรา
จริงเหรอ!!
-
ริว
อื้ม พึ่งรู้ตัวน่ะ
-
มิรา
ค่อยโล่งอกหน่อย
-
ริว
ไปเถอะเราไปส่งที่บ้านนะ
-
มิรา
อื้ม
-
เมื่อผมอยู่ใกล้เธอก็ทำให้ผมดีขึ้น ไม่จมอยู่กับอดีตที่เจ็บปวด ตอนแรกผมก็ไม่แน่ใจจนกระทั่งวันที่เรย์นินทำตัวไม่เหมือนเดิม
-
เธอคอยหลบหน้าผม ไม่ยอมมาเจอเหมือนทุกวัน ผมคิดว่าหากผมปฏิเสธเธอไปแล้วจะไม่ได้เจอเธออีก ผมรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก
-
ไอ้คาร์ลอสมันเคยแซวผมว่าผมรักเรย์นินเข้าแล้ว แต่ผมก็ไม่ยอมเชื่อมัน เพราะตอนนั้นผมรู้แต่ว่าผมรักมิรา
-
เพราะผมชอบหันไปมองกำแพงโรงเรียนอยู่ตลอดเวลาเหมือนรอยัยตัวแสบปีนเข้ามาหาเหมือนทุกวันและยิ่งวันนี้ที่ได้เดทกันผมยิ่งมั่นใจว่า ผมเองก็มีใจให้กับเธอเช่นกัน
-
เวลา 02:00 น.
-
ริว
เวรเอ้ย!!!!
-
ผมทุบพวงมาลัยรถด้วยความเจ็บใจ เมื่อยัยตัวเล็กไม่ยอมรับสายผมอีกแล้ว
-
ทำยังไงดี...เรย์นินคงคิดว่าผมไม่ได้ชอบเธอ
-
ริว
มึงมันรู้ตัวช้าไอ้ริว!!
-
ผมมองหน้าต่างห้องนอนของเรย์นินที่ตอนนี้ปิดไฟไปแล้ว....เอายังไงดีละ เธอคงไม่ฟังเหตุผลผมอีกแล้ว
-
จบ Story: Ryu ❄️❄️
-
งานโรงเรียน
-
เรย์นิน
-
ทิชา
เรย์ไปเดินแถวร้านค้ากันไหม
-
เรย์นิน
ไม่เอาเดี๋ยวเจอพี่ริว
-
ทิชา
แกเลิกเป็นแบบนี้ได้ไหม
-
เรย์นิน
......
-
ทิชา
ตามใจแล้วกัน ฉันจะซื้อของมาฝากแกจะเอาไรไหม
-
เรย์นิน
ไม่อะ แกไปเถอะ
-
ฉันทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาหลังม่านในห้องเรียนที่ตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นร้านเมดคาเฟ่แล้ว
-
ตั้งแต่วันนั้นฉันก็หลบหน้าพี่ริวมาตลอด ไม่ยอมรับสายไม่อยากเจอหน้า เพราะฉันยังทำใจไม่ได้
-
ดูเหมือนว่าตอนนี้พี่มิราจะเลิกกับพี่ดินแล้วพีาริวคงจะมีความสุขเสียที
-
ทิชา
เรย์
-
เรย์นิน
หืม?
-
ทิชา
พี่ริวมาหาแกอะ
-
เรย์นิน
บอกไปว่าฉันไม่อยู่
-
ทิชา
แต่ฉันบอกแล้วว่าแกนอนอยู่ในนี้
-
เรย์นิน
ฉันไม่เจอหน้าเค้าหรอก
-
ทิชา
ทำไงดีละ
-
เรย์นิน
ไปบอกเค้าว่าเข้ามาแล้วไม่เจอฉัน
-
ทิชา
เอางั้นเหรอ
-
เรย์นิน
อืม
-
ทิชา
.......
-
ทิชาเดินออกไปหาพี่ริวทันที ฉันแอบมองตรงช่องผ้าม่านพี่ริวที่นั่งรออยู่คุยกับยัยทิชาแล้วเดินออกไปจากร้านทันที
-
เรย์นิน
อึก ฮือๆ ขอโทษค่ะ เรย์ยังเจอพี่ไม่ได้จริงๆ
-
ดีแล้วละเรย์นิน เธอควรอยู่ห่างจากเค้าเข้าไว้นะ ถ้าแกไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าเค้า
-
เวลา 19:00 น.
-
พิธีรอบกองไฟ
-
ทิชา
ไปลงไปจริงเหรอ
-
เรย์นิน
อืม ฉันจะกลับบ้านแล้ว
-
ทิชา
เฮ้อออ
-
เรย์นิน
ไปนะแก
-
ทิชา
อืม
-
ฉันเก็บของใส่กระเป๋าก่อนจะเดินออกมาจากห้องเรียนทันที ภายในงานจะมีบรรดาคู่รักทั้งหลายเข้าไปเที่ยวในพิธีนี่กันเยอะเยาะ
-
เรย์นิน
พี่ริว
-
ฉันมองผ่านหน้าต่างก็เห็นร่างสูงที่ยืนประจำตำแหน่งคณะกรรมการนักเรียนอยู่ไม่ขยับไปไหน
-
ถึงผู้คนจะมากมายแต่ฉันก็สามารถหาเค้าเจอภายในเวลาไม่ถึง1วินาที
-
มิรา
เรย์
-
เรย์นิน
หืม?
-
มิรา
ไม่ลงไปเที่ยวงานละ
-
เรย์นิน
กำลังจะกลับบ้าน
-
มิรา
ไม่ไปหาริวเหรอ วันนี้ถามหาเราทั้งวันเลยนะ
-
เรย์นิน
ปวดหัวน่ะ อยากกลับบ้าน
-
มิรา
งั้นพี่ไปส่งนะ
-
เรย์นิน
ไม่ต้องหรอกเรย์กลับเอง
-
มิรา
พี่ก็ปวดหัว อยากกลับไปพักเหมือนกัน
-
เรย์นิน
แล้วไม่ต้องทำเหรองานคณะกรรมการนักเรียน
-
มิรา
ให้นัสมันดูให้แล้ว พี่จะกลับดีกว่า
-
เรย์นิน
อืม งั้นกลับกันเลยนะ
-
ฉันกอดแขนพี่สาวแล้วเดินไปที่รถแล้วกลับบ้านทันที
-
บ้านหิรัญกนก
-
เรย์นิน
-
เรย์นิน
เฮ้ออออ
-
มิรา
เฮ้ออออออ
-
แม่
อะไรกันสองพี่น้องคู่นี้ ถอนหายใจพร้อมกันเลย
-
ฉันล้มตัวนอนหนุนตักคุณแม่ด้วยความเหนื่อยล้า ส่วนพี่มิราก็ซบไหล่คุณแม่เช่นกัน
-
เรย์นิน
เหนื่อยจังเลยค่ะ
-
มิรา
เหนื่อยเหมือนกันค่ะ
-
แม่
เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าทำตัวอืดอาด ต้องสดใสร่าเริงเอาไว้สิ
-
เรย์นิน
........
-
มิรา
.......
-
ดีแล้วละที่เป็นแบบนี้ ฉันจะได้เลิกฝันลมๆแร้งๆสักที ถึงมันจะเจ็บปวดที่ไม่ได้เจอหน้าพี่ริว แต่มันก็คงจะช่วยให้ฉันตัดใจจากเค้าง่ายขึ้น
-
เรย์จะอยู่โดยไม่คิดถึงพี่ให้ได้ค่ะ ขอให้พี่มีความสุขนะคะพี่ริว ลาก่อนรักแรกพบของฉัน.....
-
❄️ END SEASON 1 ❄️
-
ผลส้ม สีชมพู 🍊🍊
จบ season 1 แล้วจ้าาาา เรื่องราวของทั้งสองจะเป็นยังไงติดตามต่อ season 2 นะคะ
-
ริว
เรื่องราวของเรามันกำลังจะเริ่มต้นต่อจากนี้ต่างหากละ 😏
-
ผลส้ม สีชมพู 🍊🍊
เจอกันน้าาาาาาา
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น