เก็บความรู้สึก 😔
-
บ้าน หิรัญกนก
-
เรย์นิน
-
แม่
กินข้าว!!
-
เรย์นิน
......
-
ฉันนอนนิ่งอยู่บ้านเตียงโดยไม่สนใจเสียงเรียกของแม่ที่เรียกทานข้าวอยู่ชั้นล่าง
-
เฮ้อออ ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย อยากร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ได้เพราะกลับตาบวมแล้วแม่กับพี่ถาม
-
มิรา
แม่เรียกกินข้าวไม่ได้ยินเหรอ
-
เรย์นิน
......
-
พี่มิราเปิดประตูเข้ามาเรียกฉัน
-
มิรา
เรย์
-
เรย์นิน
ได้ยินแต่หนูไม่หิว
-
มิรา
หืม!!
-
เรย์นิน
พี่ลงไปเถอะ
-
มิรา
......
-
พี่มิรายอมปิดประตูไปและไม่กวนฉันอีก
-
พลึบ!!
-
เรย์นิน
!!!!!
-
แม่
กินข้าว!!
-
ผ้าห่มของฉันถูกดึงออกอย่างแรงก่อนจะตามมาด้วยเสียงอันทรงพลังตะคอกเสียงดังใส่ฉัน
-
เรย์นิน
หนูไม่หิว
-
แม่
ลุกขึ้น!!! เป็นลูกสาวบ้านนี้ห้ามอดข้าว
-
เรย์นิน
......
-
แม่
อย่าให้พูดซ้ำสองนะ
-
ฉันยอมลุกขึ้นตามคำสั่งของแม่เพราะเริ่มเกรงบารมีองค์แม่ที่พร้อมจะเอาตะหลิวในมือฟาดฉันทุกเมื่อ
-
เรย์นิน
เฮ้ออออ
-
มิรา
เป็นอะไรของแก
-
เรย์นิน
หนูแค่เหนื่อยๆ
-
แม่
เป็นเด็กเป็นเล็กหัดใช้คำว่าเหนื่อยเหรอ
-
เรย์นิน
.....
-
คุณแม่พูดพร้อมกับวางจานไข่ดาวลงบนโต๊ะ
-
มิรา
รีบกินข้าวสิ นั่งจ้องมันไม่อิ่มหรอกนะ
-
เรย์นิน
รู้แล้วน่า
-
แม่
แม่ทอดหมูให้ไหม
-
เรย์นิน
ไม่ต้องหรอกค่ะแค่นี้ก็กินไม่หมดแล้ว
-
แม่
.....
-
มิรา
......
-
ฉันตักไข่ดาวใส่จานก่อนจะตักเข้าปาก นี่ฉันทำให้แม่กับพี่อึดอัดสินะ...เฮ้ออ
-
เรย์นิน
โอ้โหหหหห ไข่ดาวสวรรค์เหรอเนี่ยทำไมอร่อยปานนี้คะคุณแม่ครัววว
-
ฉันพูดด้วยท่าทางโอเวอร์แอคติ้งเพื่อทำให้แม่กับพี่หายเป็นห่วง ถ้าหากฉันยังทำตัวห่อเหี่ยวแบบนี้พวกเขาคงต้องเป็นห่วงฉันแน่ๆ
-
มิรา
แม่คะ หนูนัดหมอจิตเวชให้นะ ลูกสาวแม่ไปแล้วละสมงสมอง
-
แม่
เฮ้อออ คิดว่าเป็นอะไรมากมายซะอีก ที่แท้ก็เป็นบ้า
-
มิรา
ฮ่าๆๆ
-
เรย์นิน
😁😁😁
-
ฉันยิ้มสดใสให้กับแม่และพี่ ถึงแม้ว่าในใจฉันตอนนี้จะเจ็บปวดขนาดไหนก็ตาม
-
แม่
แม่ซื้อแตงโมมาอยู่ในตู้เย็น ทานข้าวแล้วจะได้กินแตงโม
-
เรย์นิน
เย้!!!
-
มิรา
😊😊😊
-
เรย์นิน
ฮิฮิ 😁
-
มิรา
ว่าไงริว 📱
-
เรย์นิน
!!!!
-
ฉันชะงักมือทีาตักข้าวทันทีได้ยินพี่มิรารับสาย
-
มิรา
อยู่หน้าบ้านแล้วเหรอ ได้ๆเดี๋ยวเราเอาไปให้นะ 📱
-
แม่
ใครเหรอ
-
มิรา
เพื่อนที่เป็นคณะกรรมการนักเรียนด้วยกันน่ะค่ะ หนูต้องรบกวนเค้าเยอะเลยค่ะ
-
แม่
งั้นก็ชวนเข้ามาทานข้าวสิ จะให้กลับไปทั้งๆแบบนี้ได้ยังไง
-
เรย์นิน
!!!!!
-
ไม่นะ!! ฉันยังไม่พร้อมเจอหน้าพี่ริวตอนนี้
-
มิรา
งั้นเดี๋ยวลองถามดูก่อนนะคะเผื่อเค้ามีธุระต่อ
-
แม่
บอกไปว่าแม่ชวนทานข้าว
-
มิรา
ค่ะ
-
พี่มิราเดินออกไปที่หน้าประตูเพื่อไปหาพี่ริว ทำยังไงดี!! ฉันกลัวว่าจะเผลอร้องไห้ตอนเห็นหน้าเค้า
-
เรย์นิน
!!!!!!
-
มิรา
ริวนี่แม่เรา แม่คะนี่ริวค่ะ
-
ริว
สวัสดีครับ
-
แม่
หวัดดีๆ นั่งก่อนสิ
-
ริว
ขอโทษที่รบกวนนะครับ
-
แม่
รบกวนอะไรจ๊ะ ได้ยินมิราบอกว่าเราช่วยงานมิราเยอะเลยนี่ มาๆทานข้าวกันนะ
-
ริว
ครับ
-
เรย์นิน
......
-
ฉันก้มหน้าทานข้าวต่อโดยไม่สบตาเค้าอีก บ้าจริง!!! ทำไมถึงเข้ามานะ
-
ริว
สวัสดี
-
เรย์นิน
.......
-
มิรา
ริวทานเยอะไหม
-
ริว
นิดเดียวพอ เราทานไม่เยอะ
-
แม่
ไม่ต้องเกรงใจนะ ทานเยอะๆพ่อหนุ่ม
-
ริว
ครับ
-
แม่
เห็นว่าทำงานกับมิราบ่อยเหรอ
-
ริว
ครับ ผมเป็นคณะกรรมการนักเรียนของฝั่งโรงเรียนชายครับ
-
แม่
แล้วรู้จักกับเรย์นินไหม
-
เรย์นิน
!!!!!
-
ริว
รู้จักครับ
-
แม่
เป็นไง บ้าบอใช่ไหม
-
ริว
น่ารักดีครับ
-
ฉันมองคนตรงหน้าด้วยหัวใจที่สั่นระรัว ดวงตาคมกริบจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่ละสายตา
-
แม่
ฮ่าๆ เอาละๆ ทานเยอะๆนะ แม่จะไปปลอกผลไม้มาให้
-
ริว
ครับ
-
มิรา
นี่ เป็นอะไรนั่งนิ่งเชียว
-
เรย์นิน
เปล่านี่
-
มิรา
ปกติเห็นริวต้องดีใจไม่ใช่เหรอ
-
เรย์นิน
เลิกพูด...เดี๋ยวแม่ด่า!!
-
ฉันรีบบอกพี่มิราให้เงียบเพราะกลัวแม่ที่เดินเข้าไปในครัวมาได้ยินว่าฉันชอบพี่ริว
-
มิรา
ฮ่าๆๆ
-
ริว
......
-
มิรา
น้องเราคงชอบริวมากนะดูท่าทาง เรย์ไม่เคยแสดงออกชัดเจนแบบนี้กับใครเลยนะ
-
ริว
งั้นเหรอ
-
คนตัวสูงที่นั่งข้างพี่มิราจ้องมาที่ฉันโดยไม่ละสายตา ไม่นะ!! อย่ามองแบบนั้นได้ไหมคะ
-
เรย์นิน
พี่มิรา!!
-
มิรา
ฮ่าๆๆ คุยกันไปก่อนนะพีาจะไปช่วยแม่ในครัว
-
เรย์นิน
ดะ เดี๋ยวสิพี่!!
-
ริว
........
-
เรย์นิน
......
-
ริว
โกรธเหรอ?
-
คนตัวสูงเริ่มเอ่ยปากขึ้นมาก่อนเมื่อเราสองคนเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่ออยู่ด้วยกันสองต่อสอง
-
เรย์นิน
เป็นน้องสาวจะโกรธพี่ชายได้ยังไงคะ
-
ริว
.......
-
เรย์นิน
.......
-
ริว
นี่ไม่ได้ประชดกันใช่ไหม
-
เรย์นิน
เปล่าค่ะ ก็พี่ริวคิดกับเรย์แค่น้องสาวไม่ใช่เหรอคะ
-
ริว
ก็ใช่....แต่เป็นแบบนี้พี่ก็อึดอัด
-
เรย์นิน
เรย์อิ่มแล้วค่ะ ขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ
-
แม่
อ้าวจะไปไหน....แล้วแตงโมละ
-
เรย์นิน
เดี๋ยวลงมากิน
-
ริว
.....
-
ฉันรีบเดินขึ้นไปบนชั้นสองทันที ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวปล่อยโฮออกมาต่อหน้าทุกคน
-
ห้องเรย์นิน
-
เรย์นิน
-
เรย์นิน
อึก
-
ทำไมต้องเข้ามาด้วย!! ปฏิเสธแล้วกลับไปสิ เจอกันแบบนี้ฉันก็ยิ่งเจ็บน่ะสิคนบ้า
-
มิรา
เป็นอะไร
-
เรย์นิน
!!!!!
-
ฉันรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคุมหัวทันทีเมื่อพี่มิราเข้ามาในห้อง
-
มิรา
เรย์
-
เรย์นิน
เปล่า
-
มิรา
ทะเลาะกับริวเหรอ
-
เรย์นิน
เปล่า
-
มิรา
เป็นอะไรพี่เป็นห่วงนะรู้ไหม
-
เรย์นิน
อึก พี่มิรา
-
ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วกอดพี่สาวทันที ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว !!
-
มิรา
เป็นอะไรร้องไห้ทำไม
-
เรย์นิน
พี่ริวมีคนที่ชอบอยู่แล้ว อึก
-
มิรา
เฮ้ออออ
-
เรย์นิน
เรย์ไม่รู้จะทำยังไงดี....เรย์ชอบเค้า
-
มิรา
พี่ก็ไม่เคยเห็นริวเข้าใกล้ผู้หญิงคนไหนเลยนะ เค้าอาจจะโกหกเราก็ได้
-
เรย์นิน
โกหก?
-
มิรา
เท่าที่เห็นพี่ว่าเรย์รุกเค้ามาเกินไป ริวเค้าเป็นคนโลกส่วนตัวสูง อาจจะอึดอัดก็ได้
-
เรย์นิน
.......
-
มิรา
ลองค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่าไหม
-
เรย์นิน
เรย์แค่แสดงความรู้สึกของเรย์ออกมา
-
มิรา
พี่รู้ ก็น้องพี่มันซื่อ แต่ความซื่อของเราอาจจะทำให้เค้าอึดอัดก็ได้
-
เรย์นิน
.......
-
มิรา
ลงไปคุยกับริวดีไหม
-
เรย์นิน
ไม่ค่ะ เรย์กลัวเค้าอึดอัด
-
มิรา
งั้นพี่จะคุยให้นะ
-
เรย์นิน
พี่มิรา...
-
มิรา
เลิกงอแงเป็นเด็กได้แล้ว คราวนี้มีอะไรก็ใจเย็นก่อนนะ อย่ารุกเค้ามากเกินไป
-
เรย์นิน
ค่ะ
-
มิรา
ไม่ลงไปแน่นะ
-
เรย์นิน
ไม่ละค่ะ
-
มิรา
อย่าให้แม่รู้ละ รายนั้นคงกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะลูกสาวสุดที่รักเสียน้ำตา
-
เรย์นิน
ค่ะ เรย์จะนอนแล้ว
-
มิรา
อื้ม
-
พี่มิราเช็ดน้ำตาให้ฉันก่อนจะออกจากห้องไป...นี่ฉันคงออกตัวแรงเกินไปสินะ เฮ้อออ ก็คนมันไม่เคยชอบใครมาก่อนนี่นา
-
พอเจอพี่ริวฉันก็แสดงความรู้สึกที่มีออกมาตรงๆ ไม่คิดเลยว่าจะทำให้เค้าอึดอัด
-
แต่สิ่งที่เค้าพูดอาจจะเป็นความจริงก็ได้...พี่ริวอาจมีคนที่ชอบแล้วจริงๆ
-
ผลส้ม สีชมพู 🍊🍊
โปรดติดตามตอนต่อไป...😔😔
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น