ใจแข็ง ❄️❄️
-
ห้องอาหารโรงแรม อินนารา
-
ใยบัว
-
ตะวัน
น้องบัวไปพักก่อนก็ได้นะ
-
ใยบัว
เดี๋ยวบัวแกะสลักตรงนี้เสร็จก็จะไปพักแล้วค่ะ
-
ตะวัน
ไปพักเถอะ เดี๋ยวคนอื่นจะมาว่าพี่ใช้งานนักศึกษาฝึกงานหนักเกินไป
-
ใยบัว
ก็ได้ค่ะ งั้นบัวขอไปพักก่อนนะคะ
-
ฉันวางมือจากงานที่ทำอยู่แล้วไปพักตามที่พี่ตะวัน เจ้าของโรงแรมอินนารา ที่ฉันมาฝึกงานอยู่
-
ใยบัว
เฮ้อออออ
-
ฉันนั่งมองจานข้าวด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว เกือบหนึ่งเดือนแล้วที่ฉันไม่ได้เจอกับคุณภีมร์....คิดถึงจังเลย....
-
ใยบัว
อึก ~ แต่คุณคงไม่อยากเจอหน้าบัวอีกแล้วใช่ไหมคะ
-
ตะวัน
อะไรเนี่ย ให้มากินข้าวนะไม่ได้ให้มาจ้องจานข้าว
-
พี่ตะวันเดินเข้ามาหาฉันก่อนจะแซวให้ฉันตื่นจากภวังค์
-
ใยบัว
พี่ตะวัน
-
ตะวัน
เหม่อลอยแบบนี้พี่ใช้งานเราหนักไปหรือเปล่า เลิกงานแล้วก็พักผ่อนซะบ้างนะ ดูสิหน้าซีดหมดแล้ว
-
ใยบัว
บัวไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่มาอยู่ต่างถิ่นเลยเหงานิดหน่อย
-
ตะวัน
เย็นนี้พี่จะเข้าเมือง ไปด้วยกันไหมละ
-
ใยบัว
อืมมม บัวขอพักดีกว่าค่ะ
-
ตะวัน
นัสคงเสียใจแน่เลยนะ เห็นบ่นว่าอยากเจอเราอยู่
-
พี่ตะวันเอ่ยอย่างเสียดาย พี่วันัสภรรยาของพี่ตะวัน เธอสนิทกับฉันมากตั้งแต่ที่ฉันมาฝึกงานที่นี่
-
ใยบัว
ไว้เป็นวันเสาร์นะคะ จะได้ไปทำอาหารบำรุงให้พี่นัสด้วย
-
ตะวัน
อื้ม ดีเหมือนกันช่วงนี้แพ้ท้องหนักมากเลย
-
ใยบัว
ลำบากหน่อยนะคะ
-
ตะวัน
พี่สงสารเค้าน่ะ ต้องตื่นมาอ้วกทุกคืนเลย
-
ใยบัว
พี่ก็ต้องคอยอยู่ข้างๆพี่นัสนะคะ เธอต้องทรมานและสิ่งสำคัญคือกำลังใจจากคนรัก
-
ตะวัน
ครับๆ พูดแล้วก็คิดถึง พี่ไปหาเมียก่อนนะ
-
ใยบัว
ค่ะ 😊
-
ฉันขำคนหลงเมียที่พอคิดถึงก็รีบไปหา ดีจังเลยนะ ตอนที่ลำบากก็ยังมีคนที่รักอยู่เคียงข้าง
-
หัวหน้าแม่ครัว
หนูบัวมาพอดีเลย ช่วยยกอาหารไปให้ลูกค้าห้อง 8845 หน่อยได้ไหม
-
ใยบัว
ได้ค่ะ
-
หัวหน้าแม่ครัว
เอาเข้าไปวางไว้เลยนะ ลูกค้าไปข้างนอกจะกลับมาทาน
-
ฉันยกถาดอาหารขึ้นไปเสริฟตามคำสั่งของหัวหน้าแม่ครัว
-
ห้อง 8845
-
ใยบัว
-
ใยบัว
วางตรงนี้ละมั้ง
-
ฉันวางถาดอาหารไว้ที่โต๊ะตัวใหญ่ในห้องตามคำสั่งของลูกค้าที่แจ้งไว้
-
ภีมร์
หนูบัว
-
ใยบัว
!!!!!
-
ฉันหันไปมองต้นเสียงที่เรียกฉัน ร่างสูงนั้งจ้องหน้าฉันอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ด้วยสายตาจริงจัง
-
ทะ ทำไม!! ทำไมคุณภีมร์ถึงอยู่ที่นี่
-
ภีมร์
ตกใจเหรอที่เห็นหน้าฉัน
-
ใยบัว
.......
-
ฉันพยายามปรับอารมณ์ให้ปกติก่อนจะโค้งตัวให้คนตัวสูงแล้วหันหลังเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ
-
ภีมร์
เดี๋ยว!!
-
คนตัวสูงลุกขึ้นมาดึงแขนฉันเอาไว้ไม่ให้เดินหนี
-
ใยบัว
มีอะไรคะ
-
ภีมร์
พูดกับลูกค้าแบบนี้ได้ยังไง เดี๋ยวก็แจ้งหัวหน้าไม่ให้ผ่านฝึกงานหรอก
-
ใยบัว
......
-
ภีมร์
ฉันจะทานเลยอยู่รอเก็บจานด้วย
-
ใยบัว
ดิฉันจะมาเก็บหลังจากที่ลูกค้าทานเสร็จนะคะ
-
ภีมร์
หืม? นี่กล้าขัดใจลูกค้าเหรอ
-
ใยบัว
หน้าที่ของดิฉันไม่ใช่การมานั่งเฝ้าลูกค้าทานข้าวนะคะ
-
ภีมร์
หึหึหึ ไม่เจอกันตั้งนานปากคอเราะร้ายนะเรา
-
ใยบัว
ปล่อยค่ะ ดิฉันจะไปทำงาน
-
ภีมร์
ฮึ!!
-
ใยบัว
โอ๊ย!!!
-
คนตัวสูงเหวี่ยงฉันลงบนเตียงอย่างแรงก่อนจะขึ้นมาคร่อมตัวฉันเอาไว้แน่น
-
ภีมร์
พูดจาห่างเหินกับผัวแบบนี้ได้ยังไง
-
ใยบัว
เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้วไม่ใช่เหรอคะ
-
ภีมร์
ว่าไงนะ!!
-
ใยบัว
คุณภีมร์เป็นคนพูดเองจำไม่ได้เหรอคะ
-
ภีมร์
......
-
ใยบัว
คุณไล่บัว บอกไม่อยากเห็นหน้าอีก บัวทำตามที่คุณพูดแล้วไงคะ
-
ภีมร์
ก็เลยหนีมางั้นสิ
-
ใยบัว
นี่คือสิ่งที่คุณต้องการไม่ใช่เหรอคะ
-
ภีมร์
ใยบัว!!!
-
ใยบัว
ปล่อยบัวเถอะค่ะ บัวจะไปทำงาน
-
ภีมร์
แน่จริงก็ออกไปให้ได้สิ!!
-
ใยบัว
อือออออ
-
ริมฝีปากร้ายก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรง จนทำให้ฉันเริ่มแสบริมฝีปากจากการกระทำอันป่าเถื่อนของคนตัวสูง
-
ภีมร์
หนูบัว
-
ใยบัว
......
-
ฉันมองใบหน้าของคนใจร้ายด้วยความเจ็บปวด นี่เค้าจะทำเหมือนฉันเป็นของเล่นแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่แค่นี้ฉันยังเจ็บไม่พอใช่ไหม
-
ภีมร์
.......
-
ใยบัว
คุณเห็นบัวเป็นอะไรคะ บัวไม่ใช่สิ่งของที่คุณอยากจะโยนทิ้งก็โยนหรืออยากจะกลับมาเล่นใหม่ก็ได้ บัวเป็นคนนะคะมีหัวใจและเจ็บปวดเป็น!!
-
ภีมร์
เธอเป็นเมียฉัน!! ลืมไปแล้วหรือไง
-
ใยบัว
ค่ะ ลืมไปแล้ว บัวอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ อยากไปพ้นๆคนใจร้ายอย่างคุณเต็มทีแล้ว
-
ภีมร์
ว่าไงนะ!!!
-
ใยบัว
ในเมื่อคุณไล่บัว บัวก็ทำตามที่คุณต้องการแล้ว คุณจะเอาอะไรอีกคะ!!!
-
ภีมร์
เอาเธอกลับคืนมาไง!!!
-
ใยบัว
อือออ อย่า!!!
-
คนใจร้ายก้มลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างร้อนแรงก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าของฉันออกอย่างรวดเร็ว
-
ภีมร์
เธอทำให้ฉันคลั่งแทบตายอยู่แล้วรู้ไหมหนูบัว
-
ใยบัว
อึก ฮือๆ คนใจร้าย!! บัวเกลียดคุณ
-
ภีมร์
!!!!!
-
ใยบัว
อึก
-
ภีมร์
พูดเกียดผัวตัวเองได้ยังไงกัน แบบนี้คงต้องลงโทษให้หนักซะแล้วสิ
-
ใยบัว
อุ๊บ ~ อืออออออ
-
คนป่าเถื่อนขยับลงมามอบสัมผัสอันลึกซึ้งและรุนแรงให้กับฉันโดยไม่สนคำอ้อนวอนของฉันเลยแม้แต่น้อย
-
เวลา 19:00 น.
-
ใยบัว
.......
-
ภีมร์
จะไปไหน
-
คนตัวสูงดึงฉันเข้าไปกอดทันทีที่ฉันขยับตัวลุกขึ้น
-
ใยบัว
บัวจะกลับแล้วค่ะ
-
ภีมร์
ฉันยังไม่ให้กลับ
-
ใยบัว
คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับบัวนะคะ
-
ภีมร์
ทำไมจะไม่มี
-
ใยบัว
คุณพูดเองไม่ใช่เหรอคะว่าต่อไปนี้เราจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว
-
ภีมร์
.......
-
ใยบัว
ปล่อยบัวเถอะค่ะ บัวเจ็บ...บัวทรมาน
-
ภีมร์
.......
-
ใยบัว
อย่าทำให้บัวรู้สึกไร้ค่าแบบนี้อีกเลยนะคะ
-
ภีมร์
เธออยากจะไปจากฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ
-
ใยบัว
ค่ะ
-
ภีมร์
.....
-
ใยบัว
ในเมื่อคุณไม่ได้รักบัว...ก็ปล่อยบัวให้ไปมีชีวิตเป็นของตัวเองเถอะค่ะ
-
ภีมร์
บัว
-
ใยบัว
บัวอยู่เป็นของเล่นให้คุณแบบนี้ไม่ได้ค่ะ
-
ภีมร์
ไม่....ฉันปล่อยเธอไปไม่ได้
-
ใยบัว
.......
-
คนใจร้าย!! เมื่อไหร่ฉันจะหลุดพ้นจากความเจ็บปวดแบบนี้เสียที
-
ภีมร์
เพราะว่าฉัน....
-
ใยบัว
พอเถอะค่ะ!! พอสักที!! บัวไม่อยากเป็นแบบนี้อีกแล้ว
-
ฉันสบัดตะคอกจากอ้อมกอดของคนใจร้ายก่อนจะหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่
-
ภีมร์
บัว!!!
-
ใยบัว
ออกไปจากชีวิตบัวซะ!!!
-
ภีมร์
!!!!!
-
ใยบัว
บัวทนอยู่ในสภาพนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ
-
ภีมร์
นี่!! ฟังก่อนสิ
-
ใยบัว
ไม่!!! อึก ฮือๆ บัวขอร้อง...อึก อย่าทำให้บัวเจ็บปวดอีกเลย บัวอยากเริ่มต้นใหม่ เริ่มต้นชีวิตที่ไม่ต้องทุกข์ทรมานแบบนี้
-
ภีมร์
อยู่กับฉันมันทรมานขนาดนั้นเลยหรือไง
-
ใยบัว
ใช่!!
-
ภีมร์
........
-
ใยบัว
อึก...ลาก่อนค่ะ บัวจะออกจากชีวิตของคุณอย่างที่คุณต้องการ
-
ไม่ว่าฉันจะเลือกทางไหน...คนที่เจ็บปวดก็มีแต่ฉันคนเดียวเท่านั้น เจ็บปวดตอนนี้ก็ยังดีกว่าเจ็บไปเรื่อยๆไม่มีวันสิ้งสุด
-
ผลส้ม สีชมพู 🍊🍊
โปรดติดตามตอนต่อไป....🔥🔥
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น