ของเล่นชั่วคราว 🚛
-
เวลา 20:00 น.
-
ขุนพล
กลับก่อนนะจ๊ะ เมียจ๋า
-
พลอยฝัน
หุบปากแล้วรีบไสหัวไปซะ!!!
-
ใยบัว
คุณพลอย
-
พลอยฝัน
เฮ้อออ ไล่ไปซะเค้าไปนอนละ
-
ขุนพล
เดี๋ยวสิ
-
พลอยฝัน
ปะ ปล่อยนะ!!!
-
ใยบัว
!!!!
-
คุณขุนพลดึงข้อมือของคุณพลอยฝันเอาไว้ไม่ให้เดินหนี ก่อนจะก้มลงหอมแก้มอย่างหยอกล้อ
-
พลอยฝัน
ไอ้บ้า!!
-
ขุนพล
ผัวกลับก่อนนะจ๊ะเมียจ๋า
-
คุณขุนพลส่งยิ้มกวนประสาทมาให้คุณพลอยฝันก่อนจะขึ้นรถสปอร์ตสีดำคันหรูแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว
-
พลอยฝัน
ฮึ่ย!!
-
ใยบัว
เฮ้อออ
-
พลอยฝัน
เค้าขอโทษนะที่อิตานั้นมาทำให้วุ่นวาย
-
ใยบัว
คุณขุนพลเป็นแฟนคุณพลอยเหรอคะ
-
พลอยฝัน
จะบ้าเหรอ!!
-
ใยบัว
ค่ะๆ ไม่เห็นต้องเสียงดังเลยนี่นา
-
พลอยฝัน
ไม่รู้ละ เค้าจะไปนอนแล้ว
-
คุณพลอยฝันพูดด้วยท่าทางเขินอายก่อนจะวิ่งเข้าไปในบ้านทันที
-
ใยบัว
คิกๆ
-
เวลา 07:00 น.
-
คุณหญิง กันยา
หนูบัว
-
ใยบัว
คะคุณหญิง
-
คุณหญิงที่ลงมาจากชั้นสองกับคุณท่านเรียกฉันที่กำลังยกชามข้าวต้มวางไว้ที่โต๊ะอาหาร
-
คุณหญิง กันยา
เห็นยัยพลอยบอกว่าเมื่อวานตาภีมร์มีเรื่องเหรอ
-
ใยบัว
เอ่อ...ค่ะ กับแฟนคุณเฌอร์วา
-
คุณท่าน
เฮ้อออ แล้วนี่มันอยู่บ้านสวนคนเดียวด้วยสิ
-
ฉันฟังคุณท่านพูดก็อดเป็นห่วงคุณภัมร์ไม่ได้ ป่านนี่เค้าจะเป็นยังไงกันนะ
-
คุณหญิง กันยา
แม่บ้านก็อยู่ไกลด้วยสิ เข้าไปทำความสะอาดอาทิตย์ชะครั้งเอง
-
ใยบัว
.....
-
คุณท่าน
แล้วนี่มันเป็นอะไรถึงไม่กลับบ้านเนี่ย
-
ใยบัว
!!!!
-
คุณหญิง กันยา
ลูกคงเบื่อบ้านแล้วมั้งคะ
-
คุณท่าน
ผมละอยากให้มันมาเรียนรู้งานสักที
-
คุณหญิง กันยา
เรื่องนั้นค่อยพูดเถอะค่ะ เอาเรื่องตอนนี้ก่อน
-
คุณท่าน
มันโตแล้วน่าคุณปล่อยๆมันบ้างเถอะ
-
คุณหญิง กันยา
ไม่ได้ค่ะฉันเป็นห่วงลูก ตอนอยู่อเมริกาก็มีคนทำงานบ้านให้ทุกอย่าง
-
คุณท่าน
ก็ส่งคนไปดูสิ
-
ใยบัว
......
-
คุณหญิง กันยา
งั้นหนูบัวไปอยู่บ้านสวนกับตาภีมร์นะ
-
ใยบัว
คะ!!!!
-
คุณหญิงส่งยิ้มมาให้ฉัน
-
คุณท่าน
ก็ดีนะ ผมจะได้หายห่วงด้วยถ้าเป็นหนูบัว
-
ใยบัว
แต่จะดีเหรอคะ คุณภีมร์เค้า...
-
คุณหญิง กันยา
ดีสิ ไปวันนี้เลยนะฉันเป็นห่วงตาภีมร์
-
ใยบัว
.......
-
ฉันได้แต่เงียบเมื่อขัดคำสั่งคุณหญิงไม่ได้
-
คุณหญิง กันยา
เตรียมไปซื้อของแล้วฉันจะให้ตาชมไปส่ง
-
เวลา 10:00 น.
-
บ้านสวน
-
ใยบัว
-
ใยบัว
เฮ้อออ
-
ฉันยืนอยู่หน้าบ้านพร้อมกับของมากมายในถุงสองสามใบ ถ้าคุณภีมร์รู้ว่าเรามาเค้าจะยิ่งโกรธไหมเนี่ย
-
ฉันยกของเข้าไปในบ้านก่อนจะจัดเก็บของใส่ตู้เย็นให้เรียบร้อย
-
ภีมร์
ใคร
-
ใยบัว
คุณภีมร์
-
ภีมร์
มาทำไม!!!
-
คุณภีมร์ที่ออกมาจากห้องนอนตกใจเมื่อเห็นหน้าฉัน
-
ใยบัว
คุณหญิงให้บัวมาดูแลคุณค่ะ
-
ภีมร์
ฉันไม่ต้องการ!!! กลับไปซะ
-
ใยบัว
ไม่ค่ะ!! บัวไม่ไป
-
ภีมร์
ใยบัว!!!
-
ใยบัว
ถึงคุณภีมร์จะไล่บัวยังไงบัวก็ไม่ไป
-
ภีมร์
อยากอยู่ก็อยู่ไป ฉันไปเอง
-
ใยบัว
คุณภีมร์
-
ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดคนตัวสูงจากด้านหลังเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้เค้าเดินหนีออกไปได้
-
ภีมร์
ปล่อย!!!
-
ใยบัว
อย่าไล่บัวเลยนะคะ บัวมาที่นี่เพราะเป็นห่วงคุณจริงๆ
-
ภีมร์
เก็บความเป็นห่วงของเธอไว้ให้ไอ้ติณณ์เถอะ!!!
-
ใยบัว
คุณภีมร์
-
ภีมร์
ปล่อย!! แล้วไปให้พ้นๆหน้าฉันซะ
-
ใยบัว
โอ๊ย!!
-
ภีมร์
!!!!
-
คนตัวสูงเหวี่ยงฉันออกจากตัวอย่างแรงจนไหล่ของฉันกระแทกเข้ากับเค้าน์เตอร์บาร์ในห้องครัวอย่างแรง
-
ใยบัว
อึก ฮือๆ
-
ภีมร์
หนูบัว!! ฉันขอโทษ
-
คนตัวสูงรีบวิ่งเข้ามาดูฉันที่พยายามพยุงตัวให้ลุกขึ้นนั่ง
-
ใยบัว
อย่าไล่บัวไปเลยนะคะ
-
ภีมร์
มานี่มะ
-
คุณภีมร์อุ้มฉันไปนั่งที่โซฟาก่อนจะก้มลงมาดูไหล่ฉันที่บาดเจ็บจากการกระแทกอย่างแรง
-
ใยบัว
คุณเป็นยังไงบ้างคะ
-
ภีมร์
มีความสุขดี จนเธอมานี่แหละ
-
ใยบัว
บัวขอโทษนะคะ
-
ภีมร์
อยากอยู่ก็อยู่ไป แต่อย่ามาวุ่นวายกับฉัน
-
ใยบัว
ค่ะ คุณหิวไหมคะเดี๋ยวบัวทำอาหารเช้าให้
-
ภีมร์
ตามใจฉันจะเข้าไปทำงานในห้อง
-
ใยบัว
ค่ะ 😊
-
ฉันยิ้มให้กับคนตัวสูงที่อย่างน้อยๆเค้าก็ไม่ไล่ฉันแล้ว
-
เวลา 10:30 น.
-
ใยบัว
คุณภีมร์คะ บัวทำโจ๊กหมูเสร็จแล้วค่ะ
-
ภีมร์
ทำเสร็จก็ไปให้พ้นสิ จะไปทำอะไรก็ไป ฉันเห็นหน้าเธอแล้วกินไม่ลง
-
ใยบัว
ค่ะ 😊
-
ภีมร์
โดนไล่แล้วยังยิ้มอีกเหรอ
-
ใยบัว
ก็อย่างน้อยคุณก็ไม่ไล่บัวออกไปจากบ้านนี่คะ
-
ภีมร์
ประสาท 😒
-
ฉันลากกระเป๋าเสื้อผ้าเข้าไปในห้องเล็กตรงสุดทางก็พบว่าเตียงได้ถูกใช้งานไปแล้ว นี่คงเป็นห้องที่คุณเฌอร์วามานอนพักตอนที่อยู่ที่นี่แน่ๆ
-
ฉันจัดการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนแล้วทำความสะอาดห้องใหม่ทั้งหมดก่อนจะเข้าไปทำความสะอาดห้องของคุณภีมร์ต่อ
-
ใยบัว
บัวทำความสะอาดห้องให้แล้วนะคะ
-
ฉันบอกคนตัวสูงที่กำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะกลางบ้าน
-
ภีมร์
เธอนอนห้องไหน
-
ใยบัว
ห้องสุดทางเดินค่ะ
-
ภีมร์
ว่าไงนะ!!!
-
ใยบัว
!!!
-
คุณภีมร์รีบลุกขึ้นไปยังห้องที่ฉันเก็บกระเป๋าเอาไว้ก่อนจะยกกระเป๋าของฉันโยนออกมาข้างนอกห้อง
-
ภีมร์
ใครบอกให้เธอมานอนห้องนี้
-
ใยบัว
ก็....
-
ภีมร์
นี่ห้องของวา เธอไม่มีสิทธิ์มานอน!!!
-
ใยบัว
!!!!!
-
ฉันมองคนตัวสูงที่โมโหอย่างไม่อยากเชื่อสายตา นี่คุณเฌอร์วาคงมีความหมายกับคุณมากสินะคะ ถึงได้โกรธบัวขนาดนี้
-
ภีมร์
ไปนอนในห้องใต้หลังคา
-
ใยบัว
ค่ะ
-
ฉันยกกระเป๋าแล้วเดินตรงไปที่ห้องใต้หลังคาโดยไม่มองคนตัวสูงอีก
-
ห้องใต้หลังคา
-
ใยบัว
-
ใยบัว
อึก
-
ภีมร์
ร้องไห้ทำไม
-
ใยบัว
!!!!
-
ฉันรีบเช็ดน้ำตาอย่างรวดเร็วเมื่อคนตัวสูงเดินขึ้นมาในห้อง
-
ภีมร์
อย่าเตะต้องของที่วาเคยใช้อีกเข้าใจไหม
-
ใยบัว
เข้าใจค่ะ
-
ภีมร์
เข้าใจแล้วก็ดี
-
ใยบัว
คุณภีมร์คงจะรักคุณเฌอร์วามากสินะคะ
-
ภีมร์
ใช่
-
ใยบัว
!!!!!!
-
ฉันมองคนตัวสูงที่ตอบคำถามฉันด้วยความมั่นใจ นั้นสินะฉันไม่น่าถามให้ตัวเองต้องมารู้สึกเจ็บปวดแบบนี้เลย
-
ภีมร์
ผิดหวังเหรอที่ฉันรักคนอื่น
-
ใยบัว
เปล่าค่ะ
-
ภีมร์
นั้นสิ เธอจะรู้สึกอะไรขนาดจูบกอดกับคนอื่นในบ้านที่มีคนเยอะแยะยังทำมาแล้วเลย
-
ใยบัว
.........
-
ภีมร์
หึ
-
ใยบัว
บัวขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ
-
ภีมร์
รับไม่ได้เหรอที่ฉันพูดความจริง
-
ใยบัว
ถ้าด่าบัวแล้วคุณสบายใจก็ด่ามาเถอะค่ะเพราะบัวไม่อยากทะเลาะกับคุณแล้ว
-
ภีมร์
จะไปไหน!!!
-
ใยบัว
โอ๊ย!!
-
คุณภีมร์จับแขนฉันเอาไว้ก่อนจะเหวี่ยงฉันลงบนเตียงอย่างแรง
-
ภีมร์
ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ชอบให้เธอเดินหนีฉัน
-
ใยบัว
งั้นจะให้บัวทำยังไงคะ บัวจะพูดคุณก็ไม่ฟังเหตุผล พอบัวจะเดินหนีคุณก็ไม่ชอบ
-
ภีมร์
เหตุผลอะไร เหตุผลที่เธอนอนกอดจูบกับมันเหรอ
-
ใยบัว
บัวไม่ได้ตั้งใจนะคะ ติณณ์เค้า...
-
ภีมร์
อย่าเอ่ยชื่อมัน!!!
-
ใยบัว
อือออ
-
คนตัวสูงก้มลงมาปิดริมฝีปากของฉันเอาไว้ทันทีที่ฉันเอ่ยถึงชื่อของติณณ์
-
ภีมร์
กล้าดียังไงพูดถึงมันต่อหน้าฉัน
-
ใยบัว
......
-
ฉันปล่อยให้ริมฝีปากร้อนเลื่อนลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันช้าๆ โดยไม่ขัดขืนอะไร
-
ภีมร์
ลีลาของฉันกับมันเธอชอบอันไหนมากกว่ากัน
-
ใยบัว
บัวไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากคุณภีมร์ค่ะ
-
ภีมร์
หึ แน่ใจเหรอ
-
ใยบัว
แน่ใจค่ะ เพราะบัวเป็นของคุณภีมร์แค่คนเดียว
-
ฉันมองประสานกับดวงตาสีน้ำตาลเข้มอย่างลึกซึ้ง และหวังว่าเค้าจะหยุดโมโหฉันเรื่องนั้นสักที
-
ภีมร์
พูดเอาใจฉันตอนนี้มันก็สายไปแล้วละ
-
ใยบัว
บัวไม่ได้พูดเอาใจค่ะ บัวพูดความจริง
-
ภีมร์
.......
-
ใยบัว
บัวเป็นของคุณ...อุ๊บ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรงและไม่ปล่อยให้ฉันได้พูดอะไรอีก มือหนาเอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อของฉันออกก่อนจะเหวี่ยงทิ้งทันที
-
ภีมร์
อืออออ
-
ใยบัว
คุณภีมร์
-
ภีมร์
เงียบน่า
-
คนตัวสูงก้มลงมาคลอเคลียบริเวณเนินอกนุ่มของฉันก่อนจะขบเม้มอย่างแรงจนเกิดเป็นรอยแดง
-
ใยบัว
อืออออ
-
มือหนาเอื้อมมาโอบกอดตัวฉันเอาไว้แน่นก่อนจะก้มลงมามอบสัมผัสอันลึกซึ้งและรุนแรงให้กับฉันและมีท่าทีว่าจะไม่หยุดลงง่ายๆ
-
เวลา 12:00 น.
-
ฉันขยับตัวจากที่นอนด้วยความรู้สคกปวดร้าวไปทั้งร่างกายจากการผ่านศึกหนักมาอย่างหนักหน่วง
-
ใยบัว
คุณภีมร์
-
ฉันควานหาคนตัวสูงที่ควรจะนอนอยู่ข้างๆเหมือนทุกทีแต่กลับไม่มีใครอยู่เลย ถ้าเป็นปกติแล้วคุณภีมร์จะนอนกอดฉันอยู่ข้างๆและถ้าตื่นก่อนก็จะรอจนกว่าฉันจะตื่น
-
ภีมร์
ครับ เข้าใจแล้วครับ
-
ฉันอาบน้ำแล้วลงมาข้างล่างก็พบร่างสูงกำลังนั่งคุยโทรศัพท์อยู่หน้าโน๊ตบุ๊ก
-
ใยบัว
คุณภีมร์
-
ภีมร์
........
-
คนตัวสูงตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อโดยไม่สนใจฉันอีก ฉันจึงเอาน้ำหวานมาเสริฟให้เค้า
-
ใยบัว
น้ำหวานค่ะ
-
ภีมร์
พลอยเหรอ วาเป็นไงบ้าง 📱
-
ใยบัว
!!!!
-
คุณภีมร์กดโทรหาคุณพลอยฝันแล้วถามเรื่องของคุณเฌอร์วา โดยไม่สนใจฉันทำเหมือนฉันไม่มีตัวตนในสายตาของเค้า
-
ภีมร์
งั้นเหรอ ถ้าเจอวาแล้วบอกนะว่าพี่เป็นห่วง📱
-
ใยบัว
.......
-
ภีมร์
อื้ม ฝากบอกด้วยว่าพี่คิดถึง อยากกอดเค้า
-
ใยบัว
อึก
-
ฉันเม้มปากจนเป็นเส้นตรงและพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลลงมา ที่ได้ยินคนตัวสูงพูดว่าคิดถึงคนอื่น
-
ภีมร์
โอเค ถ้าวาเลิกกับไอ้ดีสเมื่อไหร่บอกพี่ด้วยพี่จะจีบเค้า📱
-
ฉันดันตัวเองให้ลุกขึ้นเพื่อจะเดินหนีเพราะไม่อยากฟังสิ่งที่บาดหัวใจแต่ก็ต้องนั่งลงเหมือนเดิมเมื่อมือหนาเอื้อมมาดึงตัวฉันเอาไว้ให้ไปนั่งระหว่างกลางตัวเค้า
-
ใยบัว
!!!!
-
ภีมร์
แค่นี้นะ 📱
-
ใยบัว
.........
-
คนตัวสูงวางโทรศัพท์ก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
-
ภีมร์
จะไปไหน มาเป็นตัวแทนของวาหน่อยสิ ฉันคิดถึงเค้า
-
ใยบัว
!!!!!!
-
คุณภีมร์พูดก่อนจะก้มลงมาคลอเคลียบริเวณท้ายทอยของฉันอย่างอ่อนโยน
-
ภีมร์
อืออออ เฌอร์วา
-
ใยบัว
บัวเป็นตัวแทนของคุณเฌอร์วาไม่ได้หรอกค่ะ เพราะบัวคงเทียบเธอไม่ได้
-
ภีมร์
นั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว เธอไม่มีอะไรเทียบเค้าได้เลยสักอย่าง
-
ใยบัว
คุณคงรักเธอมาสินะคะ
-
ภีมร์
รักมาก...วาเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ฉันจะแต่งงานด้วย
-
ใยบัว
!!!!!
-
ริมฝีปากร้อนเลื่อนขึ้นมาบริเวณต้นคอของฉันก่อนจะขบเม้มแรงๆเพื่อทำให้ฉันเจ็บ ร่างกายที่บอบช้ำอยู่ตอนนี้ยังเจ็บไม่เท่าหัวใจของฉันเลย
-
มันเหมือนมีคนเอามีดมากรีดหัวใจจนเป็นแผลและกรีดซ้ำไปซ้ำมาจนความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
-
ภีมร์
ของเล่นชั่วคราวอย่างเธอ ฉันชักจะเริ่มเบื่อแล้วสิ
-
คนตัวสูงจับไหล่ฉันให้หันไปเผชิญหน้ากับเค้าตรงๆ ฉันมองใบหน้าอันหล่อเหลาของคุณภีมร์และจ้องลึกเข้าไปในดวงตาเย็นชาคู่นั้นด้วยความน้อยใจ
-
ใยบัว
ตลอดเวลาที่ผ่านมา คุณเห็นบัวเป็นแค่ของเล่นเหรอคะ
-
ภีมร์
ผู้หญิงอย่างเธอ ใครเค้าจะไปคิดจริงจังด้วยละ
-
ใยบัว
อึก นั้นสิคะ ทำไมบังถึงได้โง่แบบนี้
-
ภีมร์
อย่าสำคัญตัวเองผิด เพราะยังไงเธอมันก็แค่คนรับใช้เท่านั้น
-
น้ำตาที่ฉันพยายามกลั้นเอาไว้ในตอนแรก เริ่มไหลรินลงมาอาบเต็มแก้มของฉันในทันที
-
ความรู้สึกเจ็บปวดค่อยๆกัดกินหัวใจของฉันจนแทบจะไม่เหลือชิ้นดี
-
ใยบัว
เข้าใจแล้วค่ะ...อึก บัวขอโทษนะคะที่เผลอคิดไปไกลอยู่ฝ่ายเดียว
-
ภีมร์
......
-
ใยบัว
ต่อไปบัวจะเจียมตัวมากกว่านี้ค่ะ อึก ฮือๆ
-
ภีมร์
น่ารำคาญจริง!! ไปร้องไห้ไกลได้ไหม
-
ใยบัว
ฮือๆ
-
คนตัวสูงผลักตัวฉันให้ออกห่างก่อนจะเดินหนีออกไปทางหน้าบ้านและปล่อยให้ฉันนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นคนเดียว
-
ใยบัว!! แกมันโง่ที่คิดเข้าข้างตัวเองแบบนี้ ต่อไปก็ก็หัดเจียมตัวซะบ้าง 😢
-
ผลส้ม สีชมพู 🍊🍊
โปรดติดตามตอนต่อไป....😢
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น