ของฉันคนเดียว 🌸🌸
-
ภีมร์
จะโวยวายทำไม
-
ใยบัว
คะ คุณภีมร์!!!
-
ฉันหันไปมองคนที่นอนกอดฉันเอาไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย บ้าจริง!! นี่คุณภีมร์เข้ามาในห้องของฉันได้ยังไง!!!!
-
ภีมร์
....
-
ใยบัว
ว้าย!!
-
คนตัวสูงกดข้อมือของฉันอย่างแรงก่อนจะขึ้นมาคร่อมร่างบางของฉันเอาไว้ไม่ให้หนีได้
-
ภีมร์
วันนี้เธอทำฉันโมโหขนาดไหนรู้ตัวไหม
-
ใยบัว
คุณจะทำอะไร!! แล้วเข้ามาได้ยังไงคะ!!
-
ภีมร์
นี่มันบ้านฉัน ฉันจะเข้าออกห้องไหนมันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน
-
ใยบัว
อย่านะคะ!!
-
ภีมร์
แตะนิดแตะหน่อยทำเป็นไม่พอใจแต่กับมันไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วละ!!!
-
ใยบัว
โอ๊ย!!!
-
มือหนาเอื้อมมาบีบแก้มฉันอย่างแรงตามความโกรธของเจ้าของ
-
ภีมร์
กล้ามากนะที่เลือกมัน มากกว่าฉัน
-
ใยบัว
คุณทำแบบนี้ทำไมคะ!!
-
ภีมร์
ฉันบอกแล้วไง...
-
ใยบัว
ถ้าคุณจะกลัวว่าบัวจะทำเรื่องเสียหายคุณไม่ต้องห่วงค่ะ เพราะบัวไม่ทำอยู่แล้ว
-
ภีมร์
แล้วที่ไปกอดไปจูบมันในที่สาธารณะมันคืออะไร!!!
-
ใยบัว
โอ๊ย!!
-
ภีมร์
ปากอย่างใจอย่างแบบเธอ ฉันไม่เชื่อ!!!
-
ใยบัว
แล้วถ้าเป็นแฟนกันจะจูบจะกอดกันก็คงไม่เป็นอะไรสินะคะ
-
ภีมร์
ว่าไงนะ!!!
-
ใยบัว
ถ้าบัวตกลงคบกับติณณ์ สิ่งที่เราทำมันคงไม่น่าเกียด
-
ภีมร์
นี่เธอรักมันเหรอ!!
-
ใยบัว
ถึงตอนนี้ยังไม่ได้รัก แต่ติณณ์เค้าเป็นคนดี บัวต้องรักเค้าได้แน่ๆ
-
ภีมร์
ใยบัว!!!
-
ใยบัว
คุณภีมร์ก็ไม่ได้รักบัว....อึก แล้วมาทำแบบนี้กับบัวทำไมคะ
-
ภีมร์
.....
-
ใยบัว
หยุดทำแบบนี้สักที บัวก็มีชีวิตเป็นของตัวเอง บัวรู้ว่าควรทำหรือไม่ควรทำอะไร
-
ภีมร์
.......
-
ใยบัว
คุณภีมร์ปล่อยบัวเถอะนะคะ
-
ภีมร์
ระหว่างฉันกับมัน...เธอเลือกใคร
-
ใยบัว
.......
-
ภีมร์
ตอบฉันมาสิ ว่าเธออยากเป็นของใครมากกว่ากัน
-
ใยบัว
ปล่อยค่ะ
-
ภีมร์
ตอบมา!!
-
ฉันมองคนตรงหน้าที่จ้องฉันเพื่อต้องการคำตอบ คุณจะให้บัวตอบว่ายังไงคะ ในเมื่อคุณก็ไม่ได้รักบัว
-
ใยบัว
ติณณ์ค่ะ
-
ภีมร์
!!!!!!
-
คนตัวสูงนิ่งเงียบก่อนจะปล่อยตัวฉัน ด้วยท่าทางอึ้งๆ
-
ใยบัว
อึก
-
ภีมร์
เธอรักมันสินะ
-
ใยบัว
ปล่อยค่ะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับบัวนะคะ
-
ภีมร์
......
-
ใยบัว
คะ คุณภีมร์ !!!!!
-
ฉันตกใจเมื่ออยู่คุณภีมร์หันมาผลักฉันลงบนเตียงอีกครั้งก่อนจะขึ้นมาคร่อมร่างบางของฉันเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนีได้
-
ภีมร์
ไม่ได้...เธอจะรักมันไม่ได้!!
-
ใยบัว
โอ๊ย!!
-
ภีมร์
ฉันไม่ยอม!!!
-
ใยบัว
กรี๊ดดดดด
-
ฉีก ~
-
มือหนาฉีกเสื้อของฉันออกอย่างแรงจนขาดออกเป็นสองซีก เผยให้เห็นบราเซียสีขาวของฉัน
-
ภีมร์
เธอต้องเป็นของฉัน!! ห้ามเป็นของใครเด็ดขาด
-
ใยบัว
อย่านะ!! ชะ ช่วยด้วย อุบ ~
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรงเพื่อไม่ให้ฉันร้องขอความช่วยเหลือ
-
การกระทำของคนตัวสูงทำให้ฉันเริ่มหวาดกลัว เมื่อเขาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ คุณภีมร์จัดการถอดเสื้อผ้าของฉันออกอย่างรวดเร็ว
-
ภีมร์
ไม่มีวันที่ฉันจะปล่อยเธอไป!!
-
ใยบัว
อึก ฮือๆ อย่าทำอะไรบัวเลยนะคะ
-
ฉันขอร้องอ้อนวอนคนตรงหน้าด้วยความหวานกลัว แต่ดูเหมือนว่าสติของคุณภีมร์จะเลือนหายไปกับความโกรธซะแล้ว
-
อ้อมกอดอันแข็งแกร่งกระชับตัวฉันให้เข้าไปแน่นชิด คนตัวสูงถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกก่อนจะเหวี่ยงทิ้งลงบนพื้นอย่างไม่ใยดี
-
ภีมร์
หนูบัวต้องเป็นของฉันแค่คนเดียวเท่านั้น
-
คนตัวสูงกระซิบข้างๆหูของฉันอย่างแผ่วเบาก่อนจะก้มลงมามอบสัมผัสอันลึกซึ้งและรุนแรงให้กับฉันในที่สุด
-
เวลา 04:00 น.
-
ใยบัว
-
ใยบัว
อึก....
-
ฉันขยับตัวตื่นด้วยความรู้สึกปวดร้าวไปทั้งร่างกาย แต่ที่เจ็บกว่าคือหัวใจ ทำไมคุณภีมร์ถึงทำแบบนี้กับเราด้วย
-
ทั้งๆที่คุณภีมร์ก็ไม่ได้รักเรา....แต่ทำไมต้องทำร้ายเราแบบนี้
-
ภีมร์
หนูบัว
-
ใยบัว
......
-
คนตัวสูงขยับเข้ามากอดฉันเอาไว้ทันทีที่รู้สึกตัว
-
ภีมร์
เจ็บไหม
-
ใยบัว
ปล่อยบัวเถอะค่ะ
-
ภีมร์
.....
-
ฉันเอ่ยเบาๆและบอกให้คุณภีมร์คลายอ้อมกอด เพราะไม่มีแรงเหลือจะขัดขืนเขาแล้ว
-
ใยบัว
บัวเจ็บค่ะ อึก ฮือๆ ปล่อยบัวไปเถอะนะคะ
-
ภีมร์
นี่เธอรังเกียจฉันมากเลยเหรอ!!
-
ใยบัว
อือออ
-
มือหนากระชากตัวฉันให้หันไปมองเขาตรงๆ
-
ภีมร์
แต่ยังไงเธอก็เป็นของฉันแล้ว อย่าได้คิดว่าจะไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นอีก
-
ใยบัว
......
-
ภีมร์
ต่อไปอย่าเข้าใกล้ไอ้ผู้ชายหน้าไหนให้ฉันเห็นอีก ไม่อย่างนั้นเธอเจอดีแน่
-
ใยบัว
อึก ฮือๆ บัวเจ็บนะคะ
-
ภีมร์
เจ็บก็ดี!! จะได้จำไว้ว่าเวลาฉันโมโหแล้วจะเป็นยังไง
-
ใยบัว
อึก ฮือๆ คุณภีมร์คนบ้า!!
-
ภีมร์
ใช่ ฉันมันบ้า...
-
ใยบัว
ถึงบัวจะไม่มีพ่อแม่...แต่บัวก็เป็นคน มีความรู้สึก บัวก็เจ็บเป็นเหมือนกัน คุณภีมร์ไม่ได้รักบัวแล้วทำแบบนี้กับบัวทำไม
-
ฉันมองคนตัวสูงตรงหน้าด้วยความเจ็บปวด
-
คุณภีมร์ไม่ตอบอะไรแต่ลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ก่อนจะเดินตรงมานั่งข้างๆฉันแล้วดึงฉันเข้าไปกอดเอาไว้แน่น
-
ภีมร์
ฉันขอโทษที่ทำรุนแรง...แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเธอ
-
ใยบัว
อึก ฮือๆ
-
ภีมร์
หนูบัวเป็นของฉันแล้ว...ต่อไปเธอต้องฟังคำสั่งของฉันคนเดียวเท่านั้น เข้าใจไหม
-
ใยบัว
.....
-
มือหนาเอื้อมมาเช็ดน้ำตาบนแก้มฉันเบาๆ ก่อนจะก้มลงมาจุมพิตริมฝีปากบางของฉันอย่างอ่อนโยน
-
ภีมร์
เข้าใจไหม
-
คนตัวสูงถามซ้ำด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
-
ใยบัว
เข้าใจค่ะ
-
ภีมร์
ดีมาก 😊
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาจุมพิตริมฝีปากบางของฉันอย่างอ่อนโยนก่อนจะเลื่อนขึ้นมาหอมแก้มฉันเบาๆ
-
ใยบัว
คุณภีมร์...
-
ภีมร์
ครับ
-
ใยบัว
บัว...
-
ภีมร์
รอฟังอยู่นะ
-
ฉันลังเลกับสิ่งที่จะพูดออกไป...ถ้าเราบอกความรู้สึกของเรากับเขา คุณภีมร์จะเกียดบัวไหมคะ คุณจะรังเกียจเด็กกำพร้าต่ำต้อยของนี้ไหมคะ
-
ใยบัว
ไม่มีอะไรค่ะ
-
ภีมร์
งั้นฉันกลับห้องก่อนนะ เดี๋ยวคนในบ้านจะตื่นกันแล้ว
-
ใยบัว
ค่ะ
-
คุณภีมร์ก้มลงมาหอมแก้มฉันเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป
-
ลุกขึ้นไปอาบน้ำก่อนจะกลับมาฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้งด้วยความเหนื่อยล้า
-
นี่ฉันเป็นอะไร ฉันควรจะเกลียดคุณภีมร์ที่ทำแบบนี้กับฉันสิ แล้วทำไมฉันถึงยังรักเขาหมดหัวใจอยู่แบบนี้
-
เวลา 09:00 น.
-
คุณหญิง กันยา
หนูบัว...
-
ใยบัว
อือออ
-
คุณหญิง กันยา
ไม่สบายเหรอลูก
-
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นไปมองเสียงที่ปลุกฉันให้ตื่น ก็พบว่าคุณหญิงกำลังนั่งจับหน้าผากของฉันอยู่ข้างๆ
-
ใยบัว
คุณหญิง
-
ฉันพยายามดันร่างกายให้ลุกขึ้นนั่งแต่ก็ทำได้อย่างยากลำบากจากความปวดร้าวจากการกระทำของคนตัวสูงเมื่อคืน
-
คุณหญิง กันยา
ไม่ต้องลุกหรอก ดูท่าจะมีไข้ด้วยนะ เดี๋ยวฉันจะให้คนทำข้าวต้มมาให้นะจะไ้ด้ทานยา
-
ใยบัว
บัวไม่เป็นอะไรค่ะ เดี๋ยวบัวไปทำงานก่อนนะคะ
-
คุณหญิง กันยา
ไม่ได้ๆ ตัวร้อนขนาดนี้จะลุกขึ้นไปทำงานได้ยังไง นอนเถอะเดี๋ยวฉันเอายามาให้
-
ใยบัว
....
-
ฉันนอนลงตามคำสั่งของคุณหญิง สักพักท่านก็ยกข้าวต้มร้อนๆพร้อมกับยามาด้วยตัวเอง
-
คุณหญิง กันยา
มองอะไรจ๊ะ รีบทานสิเดี๋ยวหายร้อนนะ
-
ฉันละสายตาจากคุณหญิงแล้วตักข้าวต้มเข้าปากอย่างเงียบๆ
-
ใยบัว
บัวจะเป็นยังไงคะ ถ้าไม่มีคุณท่านกับคุณหญิงคอยเลี้ยงดู
-
คุณหญิง กันยา
พูดอะไรอย่างนั้นละ หนูบัวก็ลูกสาวของฉันเหมือนกันนะ
-
ยิ่งคุณหญิงดีกับบัวแบบนี้ บัวคงต้องยิ่งเก็บความรู้สึกที่มีต่อคุณภีมร์ให้ลึกที่สุด
-
คนต่ำต้อยอย่างบัวคงไม่กล้ารักแม่แต่จะอาจเอื้อมและหวังจะเข้าไปอยู่ในครอบครัวของท่าน
-
เวลา 12:00 น.
-
พลอยฝัน
หนูบัวไม่สบายไม่ใช่เหรอลุกขึ้นมาทำไม
-
ใยบัว
บัวดีขึ้นแล้วค่ะ
-
คุณพลอยฝันที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟาถามฉันเมื่อเห็นว่าฉันลงมาจากชั้นบน
-
พลอยฝัน
นั่งเลยๆ เดี๋ยวเค้าไปเอาข้าวเที่ยงมาให้นะ
-
ใยบัว
เดี๋ยวค่ะ!!
-
ไม่ทันที่ฉันจะห้ามคุณพลอยฝันก็วิ่งเข้าไปในห้องครัวแล้วยกกับข้าวมาให้ฉัน
-
พลอยฝัน
ทานเยอะๆนะ จะได้หายไวๆ
-
ใยบัว
ขอบคุณนะคะ
-
ภีมร์
วันนี้ไม่ออกไปไหนเหรอยัยพลอย
-
ใยบัว
!!!!!!
-
ฉันหันไปมองร่างสูงที่เดินลงมาจากชั้นสองด้วยอาการงัวเงีย ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่อเพราะไม่กล้าสู้หน้าเขา
-
พลอยฝัน
ลืมตาหน่อยเถอะ เดี๋ยวก็ตกบันไดหรอก
-
ใยบัว
.....
-
ภีมร์
แล้วนี่ยาอะไร
-
คุณภีมร์หยิบยาที่วางอยู่บนโต๊ะอาหารขึ้นมาดู
-
พลอยฝัน
หนูบัวไม่สบาย
-
ภีมร์
เป็นอะไร!! เจ็บตรงไหนไหม
-
ใยบัว
!!!!
-
คุณภีมร์รีบเดินเข้ามาจับตัวฉันแล้วมองรอบๆด้วยท่าทางเป็นห่วง จนฉันต้องดึงแขนของเขาออกเพราะไม่อยากให้คุณพลอยฝันที่นั่งมองอยู่สงสัย
-
พลอยฝัน
อย่าเวอร์ได้ไหม หนูบัวแค่เป็นไข้
-
ภีมร์
ไปหาหมอหรือยัง
-
ใยบัว
บัวไม่เป็นไรค่ะ ดีขึ้นมากแล้ว
-
ฉันหยิบยาขึ้นมาทานก่อนจะขอตัวกลับไปที่ห้องเหมือนเดิม
-
ห้องนอน ใยบัว
-
ใยบัว
-
ภีมร์
หนูบัว
-
ใยบัว
คุณภีมร์!! เข้ามาทำไมคะ
-
ภีมร์
ฉันเป็นห่วง
-
ใยบัว
แล้วคุณพลอยฝันล่ะคะ
-
ภีมร์
ออกไปข้างนอกแล้วไม่ต้องห่วงหรอก
-
ใยบัว
บัวจะนอนค่ะ
-
ภีมร์
อือออ
-
คนตัวสูงขึ้นมาบนเตียงของฉันก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอดเอาไว้แน่น
-
ใยบัว
อย่าค่ะ
-
ภีมร์
ฉันล็อกประตูแล้ว ไม่มีใครเข้ามาหรอก
-
ใยบัว
คุณภีมร์
-
ภีมร์
รีบนอนพักนะ ถ้าไม่หายฉันจะพาไปหาหมอ
-
ใยบัว
บัวไม่เป็นไรแล้วค่ะ คุณภีมร์ปล่อยบัวก่อนนะคะ
-
ภีมร์
อย่าขัดใจฉันเลยนะ ฉันเป็นห่วงจริงๆ
-
ใยบัว
......
-
ฉันหยุดมือที่พยายามแกะอ้อมแขนของคนตัวสูงทันที เมื่อได้ยินสิ่งที่คุณภีมร์พูด
-
ภีมร์
หน้าซีดหมดแล้ว นอนพักก่อนนะ
-
ใยบัว
แต่...
-
ภีมร์
ให้ฉันนอนกอดหนูบัวแบบนี้จนกว่าจะหลับนะ แล้วฉันจะออกไปเอง
-
ใยบัว
......
-
ภีมร์
ฝันดีนะครับ ที่รักของผม
-
คนตัวสูงก้มลงมาหอมแก้มฉันอย่างอ่อนโยนก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
-
ฉันขยับตัวเข้าไปกอดตอบคนตัวสูงอย่างแผ่วเบาก่อนจะซุกหน้าลงแผงอกกว้างที่แสนอบอุ่นของคุณภีมร์
-
บัวรักคุณนะคะ คุณภีมร์...
-
ผลส้ม สีชมพู 🍊🍊
โปรดติดตามตอนต่อไป.....❤️❤️❤️
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น