คนที่รอคอย 🌻🌻🌻
-
เวลา 20:00 น.
-
ใยบัว
กลับเถอะค่ะห้างจะปิดแล้ว
-
ฉันบอกคุณพลอยฝันที่กำลังตั้งอกตั้งใจเลือกกระเป๋าอยู่
-
ตลอดทั้งวันคุณพลอยฝันซื้อของให้กับฉันมากมายไม่ยอมฟังคำห้ามของฉัน
-
พลอยฝัน
วันนี้คุณแม่ไปงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหญิงกิตติ ไม่ต้องทำข้างเย็นหรอกน่า
-
ใยบัว
แต่เราซื้อเยอะแล้วนะคะ
-
พลอยฝัน
แค่นี้ไม่เรียกว่าเยอะหรอก
-
ใยบัว
อย่าซื้อให้บัวอีกเลยนะคะ
-
พลอยฝัน
ทำไมละ
-
ใยบัว
บัวเกรงใจค่ะ แค่นี้ก็ใส่ไม่หมดแล้ว
-
พลอยฝัน
......
-
ใยบัว
นะคะ เรากลับกันดีกว่านะคะ
-
พลอยฝัน
งั้นเราไปหาอะไรทานกันก่อนกลับนะ
-
ใยบัว
เอ่อ...
-
พลอยฝัน
เค้ามีร้านที่อยากไปอยู่ นะๆๆ
-
ใยบัว
ก็ได้ค่ะ งั้นเราไปกันเลยนะคะ
-
พลอยฝัน
เลือกมาก่อนว่า ชมพูอ่อน สีดำ สีแดง สีฟ้า
-
ใยบัว
......
-
คุณพลอยฝันยกกระเป๋าแบรนด์เนมให้ฉันเลือก
-
พลอยฝัน
เร็วสิ!! เลือกมาสองใบ
-
ใยบัว
ไม่เลือกค่ะ
-
พลอยฝัน
งั้นเหมาหมดชั้นนี่เลยค่ะ
-
ใยบัว
คุณพลอย!!!
-
พลอยฝัน
ก็ตัวไม่ยอมเลือก
-
ใยบัว
สีชมพู กับ สีดำ ค่ะ !!!!
-
พลอยฝัน
ดีมาก 😊
-
ใยบัว
เฮ้อออ
-
ฉันรีบเลือกก่อนที่คุณพลอยฝันจะเหมาหมดชั้นจริงๆ
-
พลอยฝัน
คิกๆ
-
ใยบัว
ขำอะไรคะ
-
พลอยฝัน
ก็ขำหน้าตัวตอนตกใจน่ะสิ ทำไมต้องเกรงใจอะไรขนาดนั้น
-
ใยบัว
ของที่ซื้อแต่ละอย่างมันแพงมากเลยนะคะ
-
พลอยฝัน
ไม่เป็นไรหรอกน่าเค้าอยากซื้อให้
-
ใยบัว
แต่มันมากเกินไป
-
พลอยฝัน
มากตรงไหน!! เฮ้อ ขี้เกียจเถียงกับตัวแล้ว เค้าไปจ่ายตังแล้วเราไปหาไรกินกัน
-
ใยบัว
ค่ะ...
-
คุณพลอยฝันตัดบทก่อนจะเดินไปจ่ายเงินแล้วพาฉันไปร้านอาหารทันที
-
ร้านอาหาร
-
ใยบัว
-
พลอยฝัน
ขอกุ้งเผา ปลานึ่งซีอิ๊ว ต้มยำทะเล หมูอบน้ำผึ้ง ปูไข่ดอง ยำหอยนางรม แล้วก็ขอแชมเปญด้วยนะ
-
ใยบัว
......
-
คุณพลอยฝันสั่งอาหารกับพนักงานเสริฟของร้าน
-
พลอยฝัน
หนูบัวอยากทานอะไรอีกไหม
-
ใยบัว
ไม่ค่ะ แค่นี้ก็ทานไม่หมดแล้ว
-
พลอยฝัน
ไม่หมดอะไร!! คอยดูนะเค้าจะทานให้หมดเลย
-
ใยบัว
แล้วสั่งแชมเปญมาทำไมคะ
-
พลอยฝัน
ก็แก้เลี่ยนนิดหน่อยไง
-
ใยบัว
แต่บัวขับรถไม่เป็นนะคะ
-
พลอยฝัน
ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ระดับพลอยฝันแค่แชมเปญขวดเดียวไม่เมาหรอก
-
ใยบัว
แต่เราจะเรียนอยู่นะคะ เราดื่มเหล้ามันไม่ดี
-
พลอยฝัน
เราอยู่ปี3 แล้วนะหนูบัว แค่ดื่มแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก
-
ใยบัว
งั้นบัวให้ลุงชมมารับดีไหมคะ
-
พลอยฝัน
นี่!! หนูบัวก็เคยเห็นฉันตอนไปเที่ยวผับไม่ใช่เหรอ กลับมาฉันยังขับรถมาเองเลย
-
ใยบัว
งั้นก็อย่าดื่มเยอะนะคะ
-
พลอยฝัน
ค้าาาา คุณแม่
-
ใยบัว
เฮ้อออ
-
พลอยฝัน
หนูบัวก็ต้องดื่มด้วยนะ
-
ใยบัว
บัวดื่มไม่เป็นค่ะ
-
พลอยฝัน
ก็หัดเอาไว้ไง เผื่อหนูบัวไปเที่ยวจะได้ไม่โดนมอมเหล้า
-
ใยบัว
บัวไม่ไปที่แบบนั้นหรอกค่ะ
-
พลอยฝัน
เอาน่าาาา ลองดูนะ 😊
-
ใยบัว
แต่...
-
พลอยฝัน
เฮ้ออ งั้นถือว่านี้เป็นคำสั่งแล้วกันนะ ถ้าเค้าสั่งหนูบัวก็ต้องดื่ม
-
ใยบัว
กะ ก็ได้ค่ะ
-
พลอยฝัน
ฮิฮิ ดีมาก 😊
-
คุณพลอยฝันยิ้มออกมาอย่างร่าเริงเมื่อเห็นฉันไม่ขัดใจเธออีก
-
ใยบัว
....
-
พลอยฝัน
คิดแล้วก็กลุ้มใจแทนคุณพ่อนะ
-
คุณพลอยฝันที่ตักอาหารเข้าปากพูดด้วยน้ำเสียงหนักใจ
-
ใยบัว
เรื่องอะไรเหรอคะ
-
พลอยฝัน
ก็พี่ภีมร์น่ะสิ เรียนจบตั้งสองปีแล้วยังไม่ยอมกลับมาช่วยงานอีก
-
ใยบัว
คุณภีมร์เธอคงจะมีเหตุผลละมั้งคะ
-
พลอยฝัน
เหตุผลอยากเที่ยวเล่นละสิไม่ว่า
-
ใยบัว
คุณภีมร์เธอชอบด้านการเขียนนิยายนี่คะ อาจจะไม่ชอบด้านงานบริหารก็ได้
-
พลอยฝัน
ไม่ใช่อาจหรอกแต่ไม่ชอบเลยต่างหาก พี่ภีมร์ไม่ชอบอยู่ในกรอบตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
-
ใยบัว
นั้นสินะคะ
-
พลอยฝัน
ว่าแต่ถ้าพี่ภีมร์มาเห็นหนูบัวตอนนี้จะตกหลุมรักไหมน้าาา
-
ใยบัว
พะ พูดอะไรอย่างนั้นละคะ!!!
-
พลอยฝัน
ฮ่าๆๆ ก็หนูบัวสวยขนาดนี้นี่นา ครั้งล่าสุดที่เห็นคงจะเป็นตอนเราอยู่ม.3เองนี่นะ
-
ใยบัว
ตอนนั้นคุณภีมร์ก็ไปเรียนต่อต่างประเทศเลยใช่ไหมคะ
-
พลอยฝัน
ใช่แล้วละ แถมยังไม่ยอมกลับบ้านอีกด้วย ถ้าเจอคงจะตะลึงหน้าดู
-
ฉันฟังอบ้วก็คิดตาม ตอนนั้นฉันยังเป็นเด็กเนื้อตัวมอมแมมอยู่เลย เพราะชอบเข้าครัวและทำสวนดอกไม้ จึงไม่ค่อยน่าดูเท่าไหร่
-
พอคุณภีมร์จบมัธยมปลายปุ๊บ คุณท่านก็ส่งไปเรียนบริหารธุรกิจที่อเมริกาทันที
-
ตั้งแต่นั้นมาฉันก็ไม่ได้เจอคุณภีมร์อีกเลย
-
ใยบัว
คงไม่หรอกค่ะ บัวก็เหมือนเดิม
-
พลอยฝัน
หนูบัวชอบถ่อมตัวอยู่เรื่อยเลย นี่ได้ยินว่ามีหนุ่มจากวิศวะมาตามจีบตั้งหลายคนไม่ใช่เหรอ
-
ใยบัว
มะ ไม่มีหรอกค่ะ
-
พลอยฝัน
ถึงเราจะอยู่คนละคณะ แต่เค้าก็ได้ยินผู้ชายพูดถึงหนูบัวนะว่าน่ารัก อยากได้เป็นแม่ของลูก
-
ใยบัว
หืม!!!
-
พลอยฝัน
แต่ถ้าหนูบัวจะมีแฟนต้องเอามาให้เค้าสแกนก่อนนะว่าดีจริงหรือป่าว
-
ใยบัว
บัวยังไม่คิดเรื่องนั้นหรอกค่ะ 😊
-
พลอยฝัน
ไม่รู้แหละ ถ้ามีต้องรีบบอกเลยนะ
-
ใยบัว
ถ้ามีบัวจะบอกคุณพลอยเป็นคนแรกเลยค่ะ 😊
-
พลอยฝัน
เยี่ยม !!!
-
ฉันตักข้าวเข้าปากทันทีโดยไม่พูดอะไรอีก บัวจะบอกได้ยังไงคะคุณพลอยว่าคนที่บัวชอบคือคุณภีมร์...
-
เวลา 22:00 น.
-
ใยบัว
อืออ
-
พลอยฝัน
ไหวไหมหนูบัว
-
ใยบัว
ไม่เป็นไรค่ะ บัวขอนั่งแปปนึ่งนะคะ
-
ฉันพูดพร้อมกับเดินไปนั่งตรงม้านั่งใกล้ๆ เพราะหลังจากที่เราทานอาหารเสร็จเราสองคนก็ตัดสินใจกลับบ้านทันที
-
แต่เมื่อเดินมาได้สองสามก้าวฉันก็เริ่มรู้สึกว่าดารทรงตัวของฉันไม่เหมือนเดิม
-
พลอยฝัน
เดี๋ยวเค้าไปเอาน้ำมาให้นะ
-
ใยบัว
อื้ม
-
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อขจัดความมึนจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ออกจากหัวให้หมด และเพื่อไม่ให้ตัวเองหลับกลางอากาศ
-
พลอยฝัน
อะ ดื่มน้ำก่อนนะ
-
ใยบัว
ขอบคุณค่ะ
-
ฉันยื่นมือไปรับขวดน้ำจากมือของคุณพลอยฝันก่อนจะยกขึ้นมาดื่มช้าๆ
-
พลอยฝัน
ดื่มไปแค่สองแก้วก็เมาขนาดนี้แล้วเหรอ อันตรายจริงๆนะเนี่ย
-
ใยบัว
บัวไม่ได้เมานะคะ แต่บัวแค่มึนหัว
-
พลอยฝัน
นั้นแหละที่เค้าเรียกว่าเมา
-
ใยบัว
เฮ้อออ
-
พลอยฝัน
อย่าไปดื่มกับใครเด็ดขาดนะรู้ไหม เดี๋ยวจะโดนเค้ามอมเอา
-
ใยบัว
บัวไม่กล้ากินหรอกค่ะ
-
พลอยฝัน
งั้นลุกขึ้นไหวไหม เรากลับกันดีกว่านะ
-
ใยบัว
ได้ค่ะ
-
ฉันลุกขึ้นก่อนจะเดินไปขึ้นรถทันที
-
บ้าน สมบูรณ์ทรัพย์วัฒธนสุข
-
ใยบัว
-
พลอยฝัน
ไหวไหมเนี่ยหนูบัว
-
ใยบัว
ไหวค่ะ คุณพลอยไม่ต้องห่วงนะคะ
-
คุณหญิง กันยา
กลับมาซะดึกเชียว
-
ใยบัว
คุณหญิง!!!
-
ฉันเริ่มหน้าซีดเมื่อเห็นคุณหญิงเดินลงมาจากชั้นสอง
-
พลอยฝัน
ไปช็อปปิ้งแล้วก็ไปทานข้าวมาค่ะ
-
ใยบัว
บัวขอโทษนะคะที่กลับมาดึก
-
คุณหญิง กันยา
ไม่เป็นไรจ๊ะ ฉันไม่ได้จะมาต่อว่าอะไร กลับกันฉันดีใจนะที่หนูบัวได้เที่ยวบ้าง
-
พลอยฝัน
เห็นมะ ว่าคุณไม่ดุหนูบัวหรอก
-
ใยบัว
ค่ะ 😊
-
คุณหญิง กันยา
พลอยพาหนูบัวไปเที่ยวบ้างนะ ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยไปเที่ยวไหนเลย วันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็อยู่แต่บ้าน
-
ใยบัว
บัวอยากอยู่บ้านมากกว่านี่คะ ไม่ต้องไปเจอผู้คนวุ่นวายข้างนอก
-
พลอยฝัน
จ้าๆ แม่คนรักสงบ
-
คุณหญิง กันยา
ไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ตาภีมร์ก็จะมาถึงแล้ว จะได้เตรียมตัวทัน
-
ใยบัว
!!!!
-
พลอยฝัน
โหหห คุณพ่อนี่เก่งจริงๆไปปุ๊บก็ลากตัวลูกชายกลับมาได้สำเร็จ
-
ใยบัว
งั้นบัวไปเตรียมของทำอาหารพรุ่งนี้ก่อนนะคะ
-
คุณหญิง กันยา
ไม่ต้องๆ ฉันให้คนจัดการหมดแล้ว พรุ่งนี้ตาภีมร์จะถึงตอนเย็นๆหนูบัวห้ามทำอะไรเด็ดขาดนะแค่เตรียมตัวให้พร้อมออกมาต้อนรับตาภีมร์ก็พอ
-
ใยบัว
......
-
คุณหญิง กันยา
เข้าใจไหม
-
ใยบัว
เข้าใจค่ะคุณหญิง
-
พลอยฝัน
แต่งตัวสวยๆนะ ชุดใหม่ที่ซื้อให้น่ะใสซะ
-
เวลา 17:00 น.
-
Story : Pheem 🌤🌤
-
คุณท่าน
เลิกทำหน้าเซ็งได้ไหม
-
ภีมร์
ผมป่าวทำสักหน่อย
-
ผมหันหน้าไปทางหน้าต่างเครื่องบินเพื่อไม่อยากสบตากับพ่ออีก
-
ก็พี่แกเล่นไปลากตัวผมจากอเมริกาด้วยตัวเองแบบนี้จะไม่ให้ผมเซ็งได้ยังไง
-
ส่วนตัวผมไม่ชอบงานบริหารอยู่แล้วเพราะมันยุ่งยากและก็วุ่นวาย ยิ่งเป็นงานบริหารสายการบินแบบของคุณพ่อแล้วล่ะก็ยิ่งไม่ใช่ทางผมสักเท่าไหร่
-
คุณท่าน
ถ้าไม่อยากทำงานก็รีบมีลูกชายซะ จะได้โตทันตอนฉันตาย
-
ภีมร์
พูดอย่างกับว่ากระพริบตาแล้วจะมีลูกได้อย่างนั้นแหละ
-
คุณท่าน
ก็สาวๆของแกไงเลือกมาสักคนสิ
-
ภีมร์
ไม่เอา
-
คุณท่าน
คิดจะเล่นๆไปถึงไหน พ่อแกแก่ลงทุกวันนะ
-
ภีมร์
หนังเหนี่ยวแบบนี้ไม่ตายง่ายๆหรอก
-
คุณท่าน
ดีจริงๆลูกฉัน มีลูกชายอยู่คนเดียวก็ทำตัวไร้สาระไปวันๆ ถึงหนังสือจะขายดีแต่งานของฉันก็ต้องการมีคนสืบทอดเหมือนกันนะ
-
ภีมร์
เลิกบ่นได้แล้วน่า
-
ฉันพูดตัดบทคุณพ่อที่เริ่มบ่นถึงงานของผม ช่วงที่เรียนจบผมรู้ว่าคุณพ่อต้องให้ผมไปเรียนรู้งานที่บริษัททันที ผมเลยอ้างว่าขอเก็บประสบการณ์ที่ต่างประเทศก่อนแล้วค่อยกลับ
-
แล้วผมก็เริ่มส่งผลงานนิยายที่เขียนไว้ให้กับสำนักพิมพ์พิจารณา แล้วไม่รู้ว่าฟลุ๊คหรือป่าวที่ผลงานของผมดันผ่านการคัดเลือก
-
ผมเลยแอบทำงานนี้โดยไม่ได้บอกทางบ้าน แต่เรื่องก็มาโป๊ะแตกเพราะผลงานของผมขายดีเป็นเทน้ำเทท่า
-
ผมที่ปฏิเสธการสัมภาษณ์ทุกอย่างก็ดันมาโดนคนขุดจนเจอตัวจนได้
-
นักสืบนี่มันหน้ากลัวจริงๆ แล้วหลังจากนั้นแหละ ความบรรลัยก็บังเกิด เมื่อคุณพ่อสุดที่รักมาตามผมถึงที่แล้วลากตัวกลับมาในที่สุด
-
คุณท่าน
หาเมียซะ ฉันอยากอุ้มหลานแล้ว
-
ภีมร์
......
-
ผมไม่ตอบคุณพ่อก่อนจะเอนตัวลงนอนที่นั่งบนเครื่องบินเพื่อหลีกเลี่ยงการสนทนา
-
บ้าน สมบูรณ์ทรัพย์วัฒธนสุข
-
ภีมร์
-
คุณหญิง กันยา
ลูกชายของแม่กลับบ้านสักทีนะ
-
ภีมร์
สวัสดีครับคุณแม่
-
ผมเข้าไปกอดคุณแม่บังเกิดเกล้าทันทีที่มาถึง ก่อนจะก้มลงหอมแก้มอย่างออดอ้อน
-
พลอยฝัน
ของฝาก
-
ภีมร์
นี่คือคำทักทายของแกเหรอยัยพลอย
-
ผมเขกหัวน้องสาวจอมกวนที่แบมือทวงของฝากจากผมโดยไม่เอ่ยคำทักทาย
-
พลอยฝัน
พึ่งเจอกันเดือนที่แล้วเอง จะทักทายทำไม
-
ภีมร์
เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย
-
คุณหญิง กันยา
เอาๆๆ กลับมาปุ๊บก็หาเรื่องกัดกันซะแล้ว
-
คุณท่าน
ที่รัก...คิดถึงจังเลย
-
คุณพ่อเข้าไปกอดคุณแม่แน่นก่อนจะก้มลงหอมแก้มด้วยความคิดถึง
-
คุณหญิง กันยา
ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าก่อนแล้วลงมาทานข้าวนะ
-
ภีมร์
ครับคุณแม่
-
ผมขึ้นไปยังห้องนอนทันทีเพราะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเหนื่อยล้าจากการเดินทาง
-
ห้องภีมร์
-
ภีมร์
-
ภีมร์
อื้มมม หอมจัง
-
ทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้องผมก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นกุหลาบบางๆที่หอมชื่นใจ ภายในห้องตกแต่งด้วยผ้าสีโปรดของผม คุณแม่นี่รู้ใจลูกชายจริงๆเลย
-
ผมรีบเข้าไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวลงไปทานข้าวข้างล่าง ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้หมดแล้ว ทั้งยาสีฟันที่บีบไว้กับแปรงสีฟัน ผ้าเช็ดตัวและชุดนอนแบบที่ผมชอบ
-
ภีมร์
ดีจัง แบบนี้ค่อยอยากกลับมาอยู่บ้านหน่อย
-
ผมบ่นกับตัวเองอย่างพอใจเมื่อเห็นทุกอย่างในห้องเป็นสิ่งที่ผมต้องการ
-
เวลา 19:00 น.
-
ห้องอาหาร
-
คุณหญิง กันยา
มาๆ นั่งเลยลูก
-
ผมนั่งลงตรงข้ามกับคุณพ่อก่อนจะมองไปที่โต๊ะอาหารที่เด็กรับใช้ทยอย ยกอาหารมาวางไว้
-
คุณท่าน
แล้วหนูบัวละ
-
ภีมร์
????
-
คุณหญิง กันยา
ตายจริง!! นี่หนีไปทำงานอีกแล้วละสิ
-
พลอยฝัน
อยู่ในครัวแน่เลยค่ะคุณแม่
-
คุณหญิง กันยา
อุตส่าห์บอกแล้วนะว่าไม่ต้องทำ เผลอแปปเดี๋ยวหายตัวไปอีกละ ใครก็ได้ไปตามหนูบัวมาทานข้าวที
-
ผมฟังคุณแม่บ่นถึงหนูบัว หรือ ใยบัว เด็กอุปการะของคุณแม่ เพราะพ่อแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่
-
คุณแม่ที่เป็นเพื่อนสนิทจึงรับอุปการะไว้ ตอนนั้นที่เข้ามายังดีอยู่เลยนะ น่าจะสองสามขวบได้
-
ภาพในหัวของผมก็นึกถึงภาพสุดท้ายของใยบัวที่เห็นตอนผมจบมัธยมปลาย ยัยเด็กมอมแมมที่ชอบถือกระถางดอกไม้เดินไปทั่วบ้านคนนั้น ตอนนี้จะเป็นยังไงกันนะ
-
พลอยฝัน
มาแล้วค่ะคุณแม่
-
ภีมร์
!!!!!!
-
ผมหันไปตามที่ยัยพลอยมองอยู่ก็ต้องตะลึง เมื่อร่างบางในชุดเดรสสีชมพูอ่อน
-
เดินมาพร้อมกับหน้าตาที่สะสวย ผิวขาว ดวงตากลมโตรับกับจมูกเล็กโด่งเป็นสันสวย ริมฝีปากจิ้มลิ้มสีชมพูส่งยิ้มให้ผมทันทีที่เจอ
-
ทำไมผมต้องใจเต้นแรงขนาดนี้ด้วยนะ!!
-
คุณหญิง กันยา
บอกแล้วไงว่าไม่ต้องทำงาน
-
ใยบัว
บัวอดไม่ได้จริงๆค่ะ
-
ร่างบางวางจานหมูอบน้ำผึ้งของโปรดที่โต๊ะอาหารก่อนจะตอบอย่างร่าเริง
-
คุณหญิง กันยา
ตาภีมร์ จำหนูบัวได้ไหม
-
ภีมร์
จำได้ครับ
-
ผมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยเพื่อกดอารมณ์ตื่นเต้นของผมเอาไว้
-
ใยบัว
สวัสดีค่ะคุณภีมร์
-
คนตัวเล็กตรงหน้ายกมือไหว้ผมอย่างสุภาพ ผมรับไหว้อย่างเป็นมิตรพร้อมกับจ้องไปยังใบหน้าของใยบัวอย่างไม่วางตา
-
พลอยฝัน
สวยใช่ไหม!! ยัยมอมแมมคนนั้นกายไปแล้วนะ 😁
-
ใยบัว
คุณพลอย!!
-
ภีมร์
นั้นสิ เปลี่ยนไปมากเลยนะ
-
คุณหญิง กันยา
.........
-
คุณท่าน
เอาละๆ ทานข้าวได้แล้วนะ
-
ภีมร์
ครับ
-
พวกเราทุกคนก็ตักอาหารที่ชอบทานทันที
-
คุณหญิง กันยา
อร่อยไหม?
-
ภีมร์
อร่อยครับ
-
คุณท่าน
ก็ต้องอร่อยสิ ฝีมือหนูบัวซะอย่าง
-
ภีมร์
!!!!!
-
คุณหญิง กันยา
อาหารมีแต่ของโปรดตาภีมร์ทั้งนั้นเลยนะ หนูบัวยังจำได้อยู่เหรอ
-
ใยบัว
ค่ะคุณหญิง
-
ภีมร์
นี่เธอจำได้ด้วยเหรอว่าฉันชอบทานอะไร
-
ใยบัว
จำได้ค่ะ คุณภีมร์ชอบทานหมูอบน้ำผึ้งกับแกงฮังเล คุณท่านชอบทานแกงเขียวหวานไก่เผ็ดๆ คุณหญิงชอบทานปลานึ่งสมุนไพร ส่วนคุณพลอยชอบแกงมัสมั่นไก่ค่ะ
-
พลอยฝัน
ว้าวววว หนูบัวสุดยอดดด
-
คุณท่าน
ฮ่าๆๆ จำแม่นเลยนะ
-
ผมมองใยบัวก่อนจะเผลอยิ้มออกมาด้วยไม่รู้ตัว เธอชั่งเป็นคนที่ใส่ใจคนอื่นจริงๆ
-
พลอยฝัน
ยิ้มอะไรคะ
-
ภีมร์
!!!!!
-
คุณหญิง กันยา
หืม? 😊
-
ภีมร์
ป่าวนี่
-
ผมรีบปฏิเสธเมื่อยัยน้องสาวตัวแสบเริ่มจับพิรุธผมได้
-
ใยบัว
......
-
ผมตักอาหารเข้าปากทันทีโดยหลบสายตาของคุณแม่ที่จ้องมองผมอยู่ไม่วางตา
-
ไม่คิดเลยนะว่ายัยเด็กมอมแมมคนนั้นจะทำให้ผมใจเต้นแรงขนาดนี้
-
จบ story : Pheem 🌤🌤
-
ผลส้ม สีชมพู 🍊🍊
โปรดติดตามตอนต่อไป.....💕💕💕
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น