วอน....😰
-
เรย์นิน
แกนั้นฟางฟางไม่ใช่เหรอ
-
อันญา
!!!!
-
ฉันมองออกไปนอกร้านก็พบว่าฟางฟางกำลังมองฉันกับพี่โซลอยู่ด้วยสายตาของนางมารร้าย นี่อย่าบอกนะว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะยัยนี่
-
โซล
.....
-
อันญา
เฮ้อออ
-
เรย์นิน
มาแล้วววว
-
เรย์นินพูดด้วยท่าทางตื่นเต้นเมื่อฟางฟางเดินเข้ามาในร้านแล้วตรงมาหาพวกเรา
-
ฟางฟาง
ได้ข่าวว่าเกือบโดนกระถางต้นไม้หล่นใส่หัวเหรอ
-
อันญา
ข่าวไวจังเลยนะ
-
ฟางฟาง
ฉันก็ภาวนาอยู่ว่าอยากให้หล่นลงกลางหัวเธอจริงๆสักที
-
อันญา
แต่ฉันมันพวกตายยากอะนะ เลยรอดมาได้
-
ฟางฟาง
หึ
-
อันญา
คนที่เก่งแต่ลับหลังแบบนี้ ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก
-
ฟางฟาง
พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง
-
อันญา
ร้อนตัวเหรอ?
-
ฟางฟาง
นี่จะหาว่าเป็นฝีมือฉันงั้นสิ
-
อันญา
ว้าว ร้อนตัวอีกแล้ว 😏
-
โซล
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่ ฟาง
-
ฟางฟาง
โซล!!!
-
ธาม
แล้วถ้ากระถางต้นไม้เวรนั้นมันโดนเมียกูละก็ กูไม่ปล่อยไว้เหมือนกัน
-
อันญา
😏
-
ฟางฟาง
ฟางไม่ได้ทำ!!! เลิกมองฟางด้วยสายตาแบบนั้นได้ไหมโซล
-
โซล
ไม่มีใครว่าฟางทำนี่
-
ฟางฟาง
แต่สายตาทุกคนมันฟ้อง
-
โซล
แล้วเดินเข้ามาหาเรื่องทำไมละ
-
ฟางฟาง
โซล!!!
-
อันญา
ฉันจะเตือนให้เธอได้ฟังอีกครั้งหนึ่งนะฟางฟาง ถ้าฉันรู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเกี่ยวข้องกับเธอ ฉันจะเอาคืนสิบเท่า
-
ฟางฟาง
ฉันไม่ได้ทำ!!!!!!
-
อันญา
งั้นก็อย่ามาหาเรื่องฉัน
-
ฟางฟาง
ฮึ่ย!!!
-
ฟางฟางที่สู้แรงกดดันไม่ไหวเดินออกไปจากร้านทันที
-
อันญา
เฮ้ออ
-
โซล
ไปไหนระวังตัวหน่อยนะ
-
อันญา
ค่ะ
-
ลลิน
ทานข้าวเถอะ เดี๋ยวจะเย็นหมด
-
พวกเราทุกคนนั่งทานข้าวกันแล้วพูดคุยเปลี่ยนบรรยากาศให้มันดีขึ้นกว่าเดิม
-
หน้าหอพักหญิง
-
เรย์นิน
ฉันขอขึ้นไปงีบก่อนนะแก การเรียนมันดูดพลังของฉันไปหมดเลย
-
ลลิน
เวอร์น่า
-
อันญา
ฮ่าๆ
-
พ่อ
อันญา
-
อันญา
คุณพ่อ!!!
-
ฉันหันไปมองเสียงทุ้มนุ่มที่เรียกชื่อฉัน คุณพ่อเดินเข้ามาหาฉันทันที
-
ลลิน
สวัสดีค่ะ
-
เรย์นิน
สวัสดีค่ะ
-
อันญา
นี่เรย์นินกับลลินเพื่อนอันค่ะ
-
พ่อ
สวัสดีจ๊ะเด็กๆ
-
อันญา
คุณพ่อมาได้ยังไงคะ
-
พ่อ
พอเอากับข้าวที่คุณย่าทำให้มาฝาก
-
อันญา
หืม?
-
พ่อ
แปลกใจอะไร
-
อันญา
คุณพ่อไม่เห็นจำเป็นต้องเอามาเองเลยนี่คะ
-
พ่อ
ไม่เป็นไรหรอกพ่ออยากมา
-
อันญา
งั้นไปนั่งคุยกันที่ร้านอาหารข้างหอพักดีไหมคะ
-
พ่อ
ก็ดีนะ
-
ฉันช่วยคุณพ่อถือถุงกล่องอาหารก่อนจะบอกลาเพื่อนๆแล้วเดินไปร้านอาหารใกล้ๆหอพักชาย
-
อันญา
เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ
-
พ่อ
ไม่มีอะไรนี่
-
อันญา
ท่าทางดูเครียดๆนะคะ
-
พ่อ
เรื่องงานนิดหน่อย
-
อันญา
พักบ้างนะคะ เห็นว่าไปดื่มบ่อยเหรอคะ
-
พ่อ
....
-
ฉันเริ่มถามคุณพ่อเรื่องการออกไปสังสรรค์ของท่าน
-
อันญา
อันจะพยายามปิดหูปิดตานะคะ แต่อย่าออกไปอีกเพราะอันเป็นห่วง
-
พ่อ
พ่อแค่ออกไปพบปะเพื่อนๆของคุณเนตรเท่านั้น
-
อันญา
บ่อยเกินไปแล้วค่ะ อันไม่ชอบเลยนะคะที่คุณพ่อให้ความสำคัญกับคนอื่นแล้วลืมดูแลตัวเองแบบนี้
-
พ่อ
เฮ้อออ นี่แกเป็นแม่ฉันหรือเปล่าเนี่ย
-
อันญา
อันแค่เป็นห่วงนะคะ คุณย่าก็เป็นห่วง
-
พ่อ
ลูกเปลี่ยนไปมากเลยรู้ไหม
-
อันญา
หืม? ยังไงคะ
-
พ่อ
ก็เหมือนจะใจเย็นขึ้น ไม่โวยวายเหมือนเมื่อก่อน
-
อันญา
คงเพราะอยู่กับพี่โซลมั้งคะ เค้าอารมณ์ดีอันเลยคิดบวกไปด้วย
-
พ่อ
นี่พ่อต้องขอบคุณไอ้หนุ่มนั้นใช่ไหม
-
อันญา
คิกๆ สั่งเครื่องดื่มดีกว่าค่ะ คุณพ่อจะได้สดชื่น
-
พ่อ
ก็ดีนะ
-
ฉันสั่งชามะนาวให้กับคุณพ่อเพื่อให้ท่านสดชื่นขึ้นเพราะเท่าที่ฉันสังเกตคุณพ่อดูอ่อนล้ามากผิดปกติเหมือนเหนื่อยและเครียดมาก
-
อันญา
สดชื่นไหมคะ
-
พ่อ
ดีขึ้นมากเลย
-
อันญา
สั่งอะไรมาทานไหมคะ อันสั่งให้
-
พ่อ
ไม่ละพ่อทานมาแล้ว
-
อันญา
อันนวดมือให้นะคะ
-
ฉันเอื้อมมือไปนวดฝ่ามือของท่านด้วยความเป็นห่วง ท่านดูสดชื่นขึ้นมากกว่าเดิมหลังจากที่มาหาฉัน
-
เนตรนภา
คุณนพ
-
พ่อ
.....
-
อันญา
!!!!
-
ในขณะที่ฉันกำลังนวดมือให้คุณพ่ออยู่นั้นเสียงที่ฉันไม่อยากได้ยินที่สุดก็ทักขึ้นเสียงดัง
-
เนตรนภา
ทำไมมาอยู่นี่คะ คุณมีนัดกับเนตรนะคะ
-
พ่อ
ผมแค่มาหาลูก
-
เนตรนภา
แต่เราต้องไปลองชุดแต่งงานนะคะ แล้วตอนเย็นก็มีนัดกับเพื่อนเนตรด้วย
-
อันญา
นี่!! เลิกเสียงดังสักทีได้ไหมรำคาญ
-
ฉันมองแรงส่งไปให้ยัยคนเสียงดังที่ไม่ได้ดูอาการเหนื่อยใจของคุณพ่อฉันเลย
-
เนตรนภา
นี่มันเรื่องของผู้ใหญ่นะคะคุณอันญา
-
อันญา
ผู้ใหญ่? แต่เท่าที่ฉันเห็นเธอกำลังทำตัวเหมือนเด็กอายุ12
-
เนตรนภา
คุณนพคะ คุณจะผิดนัดไม่ได้แล้วนะคะ เราเลื่อนเวลากับทางร้านมาหลายวันแล้วนะ
-
พ่อ
ผมขอพักบ้างเถอะ ไปลองชุดครั้งหนึ่งแล้วคุณก็เลือกไม่ได้สักที ผมถึงให้คุณเลือกเองไง
-
เนตรนภา
แต่คุณก็ต้องไปด้วย จะให้เจ้าสาวไปคนเดียวได้ยังไง
-
อันญา
ไปเถอะค่ะคุณพ่อ อันอายคนอื่นเค้า
-
พ่อ
อืม
-
ฉันดึงแขนคุณพ่อออกจากร้านเพราะทนรำคาญยัยคางคกขึ้นวอคนนี้ไม่ได้อีกแล้ว
-
เนตรนภา
คุณนพ!! มาคุยกันก่อน
-
อันญา
นี่!! มันจะมากไปแล้วนะ
-
พ่อ
อันญา!!
-
ฉันหยุดเดินแล้วผลักยัยเนตรที่ตื้อไม่เลิกอย่างแรงจนเธอเกือบจะล้มตามแรงผลักของฉัน
-
อันญา
มองดูบ้างว่าพ่อฉันเหนื่อยใจกับเธอแค่ไหน!!!
-
เนตรนภา
คุณอันญา!!!
-
อันญา
เลิกชวนพ่อฉันออกไปโน่นนี่สักที ถ้าอยากไปก็ไปเองสิ!!!
-
เนตรนภา
อย่ามายุ่งได้ไหมคะ ฉันกำลังคุยกับคุณพ่อของคุณอยู่
-
พ่อ
ไว้คุยทีหลังเถอะ
-
อันญา
คุณพ่อคะ ถ้าอันรู้ว่าคุณพ่อยังออกไปดื่มแล้วกลับบ้านดึกๆให้คุณย่าเป็นห่วงแล้วละก็ อันจะไปอาละวาดถึงงานแน่
-
พ่อ
......
-
เนตรนภา
คุณอันญา!!!
-
อันญา
และอย่าคิดว่าฉันจะยอมให้มีงานแต่งงานระหว่างพ่อฉันกับเธอเกิดขึ้น!!! อย่าได้ใจให้มากนัก
-
พ่อ
........
-
เนตรนภา
คุณจะห้ามไม่ให้คุณพ่อคุณมีความสุขเหรอคะ
-
อันญา
ถ้านั้นมันเป็นความสุขของท่านจริงๆฉันจะยอม ไม่ใช่อย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้
-
พ่อ
เฮ้อออ พอเถอะเดี๋ยวพ่อไปส่งที่หอนะ
-
เนตรนภา
คุณนพ!!
-
พ่อ
ผมบอกว่าคุยกันที่บ้านไงคุณเนตร
-
คุณพ่อพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนจะเดินกลับไปที่หอพักหญิงทันทีปล่อยให้ยัยเนตรมองตามด้วยความโกรธ
-
อันญา
เลิกไปเลยสิคะ
-
พ่อ
อันญา
-
ฉันพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าท่านถอนหายใจรอบที่100
-
อันญา
ไม่รู้แหละ ถ้าคุณพ่อยังมีท่าทางเหนื่อยแบบนี้อันจะตามไป ถลกหนังยัยนั้นไปทำพรมเช็ดเท้า
-
พ่อ
ปากคอเราะร้ายจริงๆเลยนะเรา หัดใจเย็นเหมือนแม่บ้างสิ
-
อันญา
.......
-
พ่อ
......
-
ฉันกับคุณพ่อเริ่มเงียบทันทีที่ท่านเอ่ยถึงคุณแม่ที่จากไปนานแล้ว ในบ้านนอกจากคุณย่าแล้วก็มีคุณแม่นี่แหละที่ใจเย็นคอยห้ามเวลาที่ฉันทะเลาะกับคุณพ่อ
-
อันญา
คุณพ่อคิดถึงคุณแม่เหรอคะ
-
พ่อ
ตลอดเวลา...
-
อันญา
แล้วแต่งงานใหม่ทำไมคะ
-
พ่อ
เรื่องแต่งงานก็ส่วนหนึ่งไม่เหมือนกัน
-
อันญา
ไม่เข้าใจค่ะ...
-
พ่อ
ไว้จะอธิบายให้ฟังทีหลัง
-
อันญา
เลือกผิดคนไหมคะว่าที่เจ้าสาวน่ะ
-
พ่อ
.........
-
อันญา
อันเข้าหอก่อนนะคะ
-
ฉันพูดในขณะที่มาถึงหน้าหอพัก
-
พ่อ
งั้นพ่อกลับก่อนนะ
-
อันญา
กลับดีๆนะคะ พักผ่อนบ้างและห้ามออกไปกับยัยนั้นอีก
-
พ่อ
ครับคุณแม่
-
อันญา
บายค่ะ
-
ฉันกอดลาคุณพาอก่อนจะยื่นส่งท่านขึ้นรถตู้แล้วขับออกไปจนลับตา
-
อันญา
เฮ้ออออ
-
วอน
อันญา
-
อันญา
วอน!!!
-
ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินกลับเข้าหอพักวอนก็เดินออกมาจากรถแล้วเรียกฉัน
-
วอน
ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย
-
อันญา
มีอะไรเหรอ
-
วอน
ไปขึ้นรถสิ
-
อันญา
คุยตรงนี้ก็ได้
-
วอน
ขึ้นรถ!!!
-
อันญา
!!!!!
-
วอนดึงแขนฉันไปที่รถอย่างแรงจนฉันสู้แรงเค้าไม่ไหว
-
วอน
.......
-
อันญา
วอน!!! ทำไมต้องทำรุนแรงด้วยพูดดีๆก็ได้
-
คนตัวสูงไม่ฟังเสียงของฉันขับรถออกจากลานจอดรถอย่างรวดเร็วและไม่คุยกับฉันตลอดทาง
-
คอนโด วอน
-
อันญา
-
อันญา
โอ๊ย!!!
-
วอนเหวี่ยงฉันลงบนเตียงอย่างแรงก่อนจะตามขึ้นมาคร่อมร่างของฉันเอาไว้
-
วอน
เธอคบกับมันแล้วเหรอ!!!
-
อันญา
ปล่อยนะ!! นายจะทำอะไร
-
วอน
ฉันถาม!! ตอบมาสิ
-
อันญา
ใช่!! ฉันคบกับเค้า
-
วอน
ทำไม!!!! ในเมื่อมันทำร้ายจิตใจเธอขนาดนั้น
-
อันญา
มันไม่ใช่เรื่องของนายนะ
-
วอน
อันญา!!!
-
อันญา
อืออออ
-
ริมฝีปากร้อนของคนอารมณ์ร้ายก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรง
-
วอน
เลิกกับมันซะ!!!
-
อันญา
นายไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน!! ปล่อย
-
วอน
ไม่!!!
-
อันญา
โอ๊ย!!!
-
วอนกระชากตัวฉันเข้าไปกอดก่อนจะก้มลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างรุนแรง จนฉันรู้สึกเจ็บผิวหนังไปหมด
-
วอน
เธอต้องเลิกกับมัน!!
-
อันญา
เป็นบ้าไปแล้วหรือไง!! นายไม่ควรทำแบบนี้นะวอน
-
วอน
ทำไมจะไม่ได้!!!
-
อันญา
ปล่อยนะ!!!
-
วอน
ไม่ปล่อย
-
ฉันพยายามดิ้นรนจากการกระทำอันป่าเถื่อนของคนตัวสูงที่ทำรุนแรงไม่ยอมปล่อยฉันไปง่ายๆ
-
อันญา
วอน!! ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไม่ได้เหรอ
-
วอน
ฉันไม่ต้องการเป็นเพื่อนกับเธอ!!!
-
อันญา
อย่า!! ฉันขอร้องนะ
-
วอน
อันญา!!
-
อันญา
อือออออ
-
คนตัวสูงไม่ยอมฟังเสียงอ้อนวอนของฉันแต่กลับก้มลงมาคลอเคลียบริเวณเนินอกของฉันอย่างรุนแรงไม่ยอมหยุด
-
วอน
ทำไม...ทำไมไม่มองฉันบ้าง
-
อันญา
.......
-
วอน
ทำไมอันญา ทำไมถึงยังรักมันอยู่
-
อันญา
ฉันรักพี่โซลและรักเค้าคนเดียว
-
วอน
.........
-
อันญา
ปล่อยฉันเถอะนะฉันขอร้อง
-
วอน
ทำไมเธอไม่รักฉันบ้างอันญา!!!
-
อันญา
ฉันเห็นนายเป็นเพื่อนนะวอน นายคือเพื่อนที่ดีและฉันก็ไม่อยากทำลายความรู้สึกดีๆนั้นไปเพียงเพราะนายทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้
-
ฉันอ้อนวอนขอให้เค้าปล่อย คนตัวสูงปล่อยตัวฉันให้เป็นอิสระก่อนจะนั่งลงข้างๆฉัน
-
วอน
ฉันรักเธอไม่เคยทำร้ายจิตใจเธอ แล้วทำไมเธอถึงมองแต่มัน
-
อันญา
ฉันขอโทษนะ....แต่ฉันรักเค้าไปแล้ว
-
วอน
เข้าใจแล้ว ฉันจะรอนะ
-
อันญา
.......
-
วอน
อันญา...
-
วอนดึงตัวฉันเข้าไปกอดเอาไว้แน่นก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มฉันอย่างอ่อนโยน
-
อันญา
ให้ฉันกลับนะ ฉันมีนัดกับพวกลลิน
-
วอน
ก็ได้...แต่เธอต้องให้ฉันไปส่งนะ
-
อันญา
แต่....
-
วอน
งั้นฉันก็จะไม่ให้เธอกลับ
-
อันญา
ก็ได้...
-
ฉันลุกขึ้นแล้วจัดแจ้งเสื้อผ้าให้เข้าที่ก่อนจะเดินออกจากห้องไปโดยมีวอนเดินตามออกมาด้วย
-
วอน
จับมือนะ
-
อันญา
ปล่อย!!
-
ฉันพยายามแกะมือของวอนออกที่เราสองคนมาถึงลานจอดรถ
-
วอน
ทำไม
-
อันญา
ฉันมีแฟนแล้วนะวอน
-
วอน
วันนี้แค่วันเดียวแล้วฉันจะไม่ทำแบบนี้อีก
-
อันญา
.......
-
ฉันนิ่งและยอมให้เค้าจับมือฉันแน่นโดยไม่ว่าอะไรอีกก่อนจะเดินไปข้างๆรถเพื่อจะกลับหอทันที
-
โซล
อันญา!!!
-
อันญา
!!!!!
-
วอน
!!!!
-
ผลส้ม สีชมพู 🍊🍊
โปรดติดตามตอนต่อไป.....🔥🔥🔥
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น