เห็นแก่ตัว 😾
-
เวลา 10:00 น.
-
อันญา
เบื่ออออออออ
-
ฉันตะโกนลั่นห้องด้วยความเบื่อหน่ายร้านค้าแถวนี้ก็ไม่เปิด อยากไปซื้อของก็ต้องเดินไปไกล มหาวิทยาลัยตอนปิดเทอมเนี่มันร้างจริง
-
สายเข้า โซล
-
ฉันโยนโทรศัพท์ลงบนที่นอนทันทีเมื่อเห็นชื่อคนที่โทรมา
-
ตั้งแต่แยกกันเมื่อวานฉันก็ไม่รับสายของพี่โซลอีกเลย แต่แทนที่เค้าจะยอมแพ้แล้วเลิกราไป เค้ากลับส่งข้อความมาบอกว่า “รับสายพี่เดี๋ยวนี้” ชิ~ อย่ามาทำตัวเป็นเจ้าของฉันนะยะ
-
อันญา
ฝันไปเถอะว่านายจะมาควบคุมฉันได้
-
ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วเตรียมตัวออกไปข้างนอก
-
เอมมี่
แต่งตัวซะสวยเชียว จะไปไหนคะคุณหนูอันญา
-
พี่เอมมี่ที่กำลังกดโทรศัพท์อยู่หน้าประตูหอพักทักฉันขึ้น
-
อันญา
พี่เอมมี่จะไปไหนคะ
-
เอมมี่
ไปประชุมสภานักศึกษา
-
อันญา
อันติดรถไปด้วยนะ
-
เอมมี่
แล้วจะไปไหนละ
-
อันญา
ไปช็อปปิ้งแก้เครียดหน่อยอยู่หอมันเบื่อ
-
เอมมี่
งั้นพี่ไปส่งเราหน้ามอแล้วไปขึ้นแท็กซี่เอาเองนะ
-
อันญา
ขอบคุณคร้าบบบบ
-
ฉันกระโดดขึ้นรถของพี่เอมมี่ก่อนจะลงตรงหน้ามหาวิทยาลัยเพื่อต่อแท็กซี่ไปในตัวเมือง
-
ฉันเข้ามานั่งในร้านคาเฟ่ที่หน้ามหาวิทยาลัยก่อนเมื่อเห็นว่าไม่มีแท็กซี่ผ่านมาเลยสักคัน
-
อันญา
ชาเขียวเย็นแก้วนึงค่ะ
-
ฉันสั่งเครื่องดื่มกับบริกรร้านก่อนจะเข้ามานั่งรอที่โต๊ะข้างในสุดของร้าน
-
อันญา
!!!!!!
-
ในขณะที่ฉันกำลังนั่งรอเครื่องดื่มอยู่นั้น สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นพี่โซลที่ยืนสั่งเครื่องดื่มอยู่ พร้อมกับร่างบางข้างกายที่เกาะแขนเอาไว้แน่นอย่างแนบชิด
-
โซล
!!!!!!
-
ฉันเบือนหน้าหนีร่างสูงทันทีที่สบตากับเค้า
-
อันญา
.......
-
โซล
อันญา
-
คนตัวสูงเดินเข้ามาหาฉันทันทีโดยไม่สนใจฟางฟางที่ยืนเกาะแขนอยู่
-
ฉันก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ต่อโดยไม่สนใจร่างสูงที่เรียกชื่อฉันอยู่
-
โซล
อย่ามาทำเป็นไม่ได้ยินพี่แบบนี้นะ
-
อันญา
มีอะไร
-
ฉันตอบกลับเสียงเรียบเฉย
-
โซล
ทำไมพี่โทรหาถึงไม่รับ
-
อันญา
.......
-
ฉันไม่ตอบแต่มองฟางฟางที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยสายตานิ่งๆ นี่เธอทนได้ยังไงเนี่ย!!
-
โซล
อัน!!
-
อันญา
จะพูดอะไรเกรงใจคนข้างๆหน่อยไหมคะ
-
โซล
อย่าสนใจเรื่องคนอื่น!! พี่ถามไม่ได้ยินเหรอ
-
อันญา
ไม่มีความจำเป็นจะต้องรับ และไม่อยากรับ
-
โซล
อันญา!!
-
อันญา
ก็พี่ถาม อันก็ตอบตรงๆ
-
โซล
ไปกับพี่!!
-
อันญา
นี่!!
-
ฉันสะบัดข้อมือออกอย่างแรงเมื่อคนตัวสูงเข้ามาดึงแขนฉัน
-
โซล
อย่าให้พี่ต้องอุ้มไปนะ
-
อันญา
ทำไมนายเลวขนาดนี้!!! ไม่สงสารคนข้างๆหน่อยเหรอ มากับเค้าแต่ตามตื๊อผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเค้าอีก ทุเรศ!!!
-
โซล
!!!!!
-
อันญา
อย่ามายุ่งกับฉัน!!
-
โซล
ไม่!! พี่จะยุ่ง
-
อันญา
สารเลว!! ออกไปซะ ไปให้พ้นๆหน้าฉัน
-
ฟางฟาง
โซลคะ
-
โซล
มานี่เลย
-
อันญา
ปล่อย!!!
-
โซล
อย่าดื้อได้ไหม
-
เพี๊ยะ!!!!
-
ฟางฟาง
โซล!!!
-
โซล
......
-
อันญา
ตัวเองก็มีผู้หญิงคนอื่นอยู่แล้ว ยังหน้าด้านมาทำแบบนี้อีกเหรอ
-
ฟางฟาง
เธอกล้าตบหน้าโซลเหรอ!!!
-
อันญา
จะมาตะคอกใส่ฉันทำไม!!! นายนี่มันพยายามหักหน้าเธออยู่นะ
-
ฟางฟาง
ก็ไม่เห็นต้องตบเลยนี่
-
อันญา
รักจนโง่ตาบอดหรือไง
-
ฟางฟาง
นี่!!!
-
อันญา
เชิญโง่ต่อไปเถอะ!!!
-
ฉันคว้าแก้วชาเขียวจากพนักงานเสริฟก่อนจะเดินออกหน้าร้าน
-
โซล
อันญา!! เดี๋ยว
-
ฉันวิ่งหนีทันทีเมื่อได้ยินเสียงคนตัวสูงที่วิ่งตามออกมา
-
เอี๊ยดดดดดด
-
อันญา
กรี๊ดดดดดด
-
ฉันที่วิ่งไม่ดูทางจนมองไม่เห็นรถพอร์ชสีขาวที่พุ่งตรงเข้ามาก่อนจะเหยียบเบรกเสียงดัง
-
วอน
คุณเป็นอะไรหรือป่าว
-
ร่างสูงลงมาจากรถเพื่อนถามอาการของฉัน
-
อันญา
มะ ไม่เป็นไร
-
โซล
อัน!!
-
วอน
!!!
-
อันญา
คุณฉันขอติดรถไปด้วยนะ
-
วอน
ฮะ!!
-
อันญา
เร็วสิ!!
-
ฉันรีบวิ่งขึ้นรถของผู้ชายคนนั้นทันทีเมื่อเห็นว่าพี่โซลวิ่งเข้ามาใกล้ถึงต้วฉันแล้ว
-
บนรถ
-
วอน
.....
-
อันญา
......
-
เราทั้งสองคนต่างเงียบเมื่อรถแล่นออกมาไกลแล้ว
-
วอน
คุณจะไปไหนครับ
-
อันญา
ส่งฉันลงตรงนี้ก็ได้ เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปเอง
-
วอน
แถวนี้แท็กซี่ไม่ผ่านหรอก มีแต่ทุ่งทานตะวัน
-
ฉันมองไปนอกหน้าต่างตามสายตาของคนตัวสูง
-
อันญา
.......
-
วอน
ให้ผมไปส่งดีกว่านะ
-
อันญา
จะดีเหรอ
-
วอน
เราลงเรือลำเดียวกันแล้วนะคุณ กลับไปไม่รู้ผมจะโดนแฟนคุณตามกระทืบหรือป่าวก็ไม่รู้
-
อันญา
เค้าไม่ใช่แฟนฉัน!!!
-
วอน
อ้าวเหรอ
-
อันญา
อย่าพูดถึงเค้าได้ไหม
-
วอน
โอเคๆ
-
อันญา
ฉันจะไปห้างสรรพสินค้า นายรู้จักไหม
-
วอน
ต้องไปตัวเมืองนะ
-
อันญา
งั้นไปเลย
-
วอน
ครับผม 😊
-
อันญา
.....
-
วอน
ว่าแต่คุณชื่ออะไร
-
อันญา
อันญา นายละ
-
วอน
วอนครับ
-
อันญา
ยินดีที่ได้รู้จักนะ
-
วอน
เช่นกันครับ
-
อันญา
แย่หน่อยนะ ดันมาเจอกันในเหตุการณ์แบบนี้
-
วอน
ทำไมละ ตื่นเต้นดีนะ
-
อันญา
เรียนที่S เหรอ
-
วอน
ใช่ พึ่งเข้าปี1น่ะ
-
อันญา
เหมือนกันเลย!!
-
วอน
อ้าว!! งั้นก็อายุเท่ากันน่ะสิ
-
อันญา
งั้นเรียกชื่อธรรมดาเลยนะ
-
วอน
ได้สิ
-
อันญา
ขอบคุณนะที่ยอมมาส่ง
-
วอน
ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง
-
อันญา
งั้น.....ฉันเลี้ยงข้าวตอบแทนนายนะ
-
วอน
จริงเหรอ!! ลาบปากแล้วเรา
-
วอนยิ้มร่าเริงเหมือนเด็ก ก่อนจะขับรถเข้าตัวเมืองแล้วตรงไปที่ห้างสรรพสินค้า
-
ห้าง k สาขาตัวเมือง
-
อันญา
นายอยากทานอะไร
-
วอน
แล้วแต่เธอเลย ฉันทานได้หมด
-
อันญา
งั้นอาหารญี่ปุ่นนะ
-
วอน
ครับผม!!!
-
ร้านอาหาร
-
วอน
แล้วเธอเรียนคณะอะไร
-
อันญา
เรียนดีไซน์น่ะ นายละ
-
วอน
เรียนหมอ
-
อันญา
หืม? นายเนี่ยนะ
-
วอน
ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย
-
อันญา
หน้านายไม่ให้นี่นา
-
วอน
แล้วคนเรียนหมอต้องเป็นยังไง
-
อันญา
ก็....ดูเรียบร้อยๆเรียนเก่งๆ ไม่ดูแบดๆแบบนาย
-
วอน
โหหห เจ็บนะเนี้ย
-
อันญา
แล้วเรียนหมออะไร
-
วอน
ยังไม่ได้เลือกหรอก ช่วงปีแรกจะเรียนพื้นฐานทั้วไปก่อน
-
อันญา
ยากนะหมอเนี่ย
-
วอน
ทำใจ พ่ออยากให้เรียน
-
อันญา
แล้วจริงๆนายอยากเรียนอะไร
-
วอน
ดนตรี
-
อันญา
หืม!! เข้ากับนายมากเลย ถ้าเล่นดนตรีนะรับรองสาวติดตรึม
-
วอน
โอ๊ยอย่าเลย แค่นี้ก็ปวดหัวแย่แล้ว
-
อันญา
ค่ะๆพ่อคนหล่อ
-
ฉันคีบซูชิเข้าปากก่อนจะมองบนใส่คนตัวสูงตรงหน้า วอนหัวเราะออกมาให้กับท่าทางของฉัน
-
วอน
แล้วไปไหนต่อ
-
อันญา
ฉันจะไปช็อปปิ้งหน่อย นายมีธุระตาอก็ไปทำก่อนก็ได้นะฉันจะหาแท็กซี่กลับเอง
-
วอน
ไม่มีหรอก ฉันมาหอพักวันนี้กะว่าจะออกมาซื้อของพอดี
-
อันญา
งั้นไปด้วยกันเลยไหม
-
วอน
มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
-
อันญา
นายจะซื้ออะไร
-
วอน
ของใช้จำเป็นนิดหน่อย
-
อันญา
โอเค
-
ฉันกับวอนเดินไปที่ช็อปขายของทันทีแล้วต่างคนต่างเลือกซื้อของของตัวเองคนละรถเข็น
-
วอน
แปปนะ
-
อันญา
หืม!!!
-
ฉันเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าวอนเดินมาหยุดอยู่ตรงแผนกถุงยางอนามัย
-
วอน
เอาสีไหนดีน้าาา
-
อันญา
ฉะ ฉันไปรออยู่อีกฟากนะ
-
วอน
เดี๋ยวสิ!!
-
อันญา
นี่!!! ปล่อยนะเดี๋ยวคนอื่นเค้าก็คิดหรอกว่านายใช้กับฉัน
-
วอน
ฮ่าๆๆ ไม่มีใครคิดแบบนั้นหรอกน่า
-
อันญา
ไม่เอา!!!
-
วอน
โอเคๆฉันหยิบเสร็จแล้วไปกันต่อเลย
-
วอนเดินจูงมือฉันออกมาหยุดอยู่ตรงแผนกขนม
-
อันญา
นายบ้าหรือไง!!
-
วอน
ฮ่าๆๆ รู้ตัวไหมว่าตอนนี้เธอหน้าแดงอยู่
-
อันญา
ใครจะหน้าทนเหมือนนายละ
-
วอน
ซื้อถุงยางอนามัยมันหน้าอายตรงไหน เท่ดีออก
-
อันญา
เท่อะไรของนายยะ
-
วอน
อ้าว!! อย่างน้อยฉันก็ป้องกันนะ สะอาด ปลอดภัย ไว้ใจผมได้
-
อันญา
ไอ้คนลามก!!
-
ฉันเดินหนีคนที่ยิ้มร่าเริงตรงหน้าทันที
-
วอน
นี่!! ซื้อของเสร็จดูหนังต่อนะ
-
อันญา
งั้นเหรอ แต่ฉันของช็อปปิ้งก่อนนะ อยากได้เสื้อผ้าใหม่
-
วอน
โอเค!!!
-
ฉันเดินช็อปปิ้งจนหน่ำใจก่อนจะเข้าไปดูหนังกับวอน
-
ในโรงหนัง
-
วอน
ขอกินป็อปคอร์นหน่อย
-
อันญา
ไหนบอกไม่กินไง
-
วอน
อย่า งกได้ไหม ขอหน่อย
-
คนตัวสูงกระซิบบอกฉันเบาๆ ฉันไม่ได้งกนะแต่เค้ายืนยันเองว่าเค้าไม่กินเลยไม่ซื้อตอนเข้ามา พอดูหนังสักพักกลับมาแย่งฉันกินซะงั้น
-
อันญา
อะๆ มาแย่งฉันอยู่ได้
-
วอน
😁😁
-
ฉันยื่นป็อปคอร์นให้วอนก่อนจะหันไปจดจ่อกับหนังต่อ
-
อันญา
......
-
วอน
นี่!!
-
อันญา
อะไรนักหนา!!!
-
ฉันเริ่มรำคาญเมื่อวอนไม่หยุดสะกิดฉันสักที
-
วอน
ดูนั้นดิ
-
อันญา
!!!!!!!
-
ฉันหันไปมองตามที่วอนชี้ คู่รักหญิงชายตรงด้านหน้ากำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม
-
วอน
ลองไหม
-
อันญา
อยากโดนฉันถีบหรือไง!!!
-
วอน
คิกๆ ไม่เห็นต้องทำหน้าดุขนาดนั้นเลยนี่
-
อันญา
ขยับออกไปเลย
-
วอน
คิกๆ
-
ฉันผลักไหล่คนตัวสูงให้ออกห่าง ที่เค้าพยายามจะมาหยอกล้อฉันด้วยการยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
-
เวลา 15:00 น.
-
อันญา
เฮ้ออออ
-
วอน
ดูหนังจบแล้วไปไหนต่อ
-
อันญา
นี่ยังไม่พออีกเหรอ กลับกันได้แล้ว
-
วอน
แต่ฉันยังไม่อยากกลับนี่ อุตส่าห์ได้มาเที่ยวกับสาวสวยขนาดนี้
-
อันญา
ยะ ขอบคุณที่ชมว่าฉันสวยนะ แต่เราก็ซื้อของกันหมดแล้วนี่
-
วอน
ก็รอทานข้าวเย็นไง
-
อันญา
นี่ทำไมฉันกับนายสนิทกันไวจังเลยเนี่ย
-
ฉันพูดประชดประชันคนตรงหน้าเมื่อเค้าจับแขนฉันไม่ยอมปล่อย
-
วอน
อ้าว!! ก็ฉันอยากสนิทกับเธอนี่
-
อันญา
หืม?
-
วอน
อยู่ด้วยแล้วสบายใจดี ฉันอ่านหนังสือมาเครียดมากแล้ว อยากเที่ยวปลดปล่อยบ้าง
-
อันญา
เฮ้ออ งั้นก็ได้นายอยากไปเที่ยวไหนต่อละ
-
วอน
ไปนั่งร้านมังงะคาเฟ่ไหม
-
อันญา
มังงะคาเฟ่?
-
มังงะ คาเฟ่
-
อันญา
-
อันญา
โหหห
-
ฉันเบิกตากว้างเมื่อเข้ามาภายในร้าน บรรยากาศภายในร้านเหมือนห้องสมุดมีหนังสือเยอะแยะมากมายให้เลือกอ่าน และมีของหวานและเครื่องดื่มให้เลือกมากมาย
-
วอน
ฉันชอบมาคลายเครียดตอนอ่านหนังสือน่ะ
-
อันญา
ก็เลยมาหาการ์ตูนที่นี่อ่านน่ะนะ
-
วอน
ใช่ อาหารอร่อย เครื่องดื่มเยี่ยมยอด
-
อันญา
งั้นนายเลี้ยงนะ
-
วอน
ไม่มีปัญหา 😊
-
ว่าแล้วฉันก็สั่งเครื่องดื่มกับเค้กมาทาน
-
อันญา
อื้มมมมม อร่อยยยย
-
วอน
นี่ๆ กินช้าๆก็ได้
-
อันญา
ก็ร่างกายฉันต้องการความหวานนี่นา ช่วงนี้มีแต่เรื่องเครียดๆ
-
วอน
เครียดอะไรหนักหนา
-
อันญา
......นายไม่เข้าใจหรอกน่า
-
วอน
เฮ้ย!! นั้นมันเค้กบลูเบอร์รี่ชีสเค้กของฉันนะ
-
อันญา
อย่างกได้ไหม ฉันอุตส่าห์แบ่งป็อปคอร์นให้นายนะ
-
วอน
แหมม มีความทวงบุญคุณ
-
อันญา
เอามากินหน่อย ☹️
-
วอน
อะๆ ให้นิดเดียวนะ
-
อันญา
งก!!
-
วอน
อยากอ่านการ์ตูนไปหยิบมาอ่านก็ได้นะ หรือจะนอนหลับก็ได้ร้านนี้เปิด24 ชั่วโมง
-
อันญา
นอนได้ด้วยเหรอ
-
วอน
ได้สิ ฉันยังมาแอบหลับบ่อยๆเลย
-
อันญา
คนเป็นหมอนี่เค้าติสแตกแบบนายทุกคนหรือเปล่า
-
วอน
ฉันคงเรียนจนบ้าแล้วมั้ง วันๆแทบจะอ้วกออกมาเป็นตัวหนังสือ
-
อันญา
ฮ่าๆ แล้วทำไมไม่ทำตามใจตัวเองบ้างละ
-
วอน
ใครจะขัดใจพ่อแม่ได้ละ
-
อันญา
........นั้นสิ....ใครจะขัดใจได้
-
ฉันเงียบแล้วพิงหลังกับฟุบนุ่มนวลทรงวงกลมพร้อมหวนคิดถึงคุณพ่อ ตั้งแต่มาที่นี่ฉันก็ไม่ได้คุยกับท่านอีกเลย
-
ถึงท่านจะโทรหา ฉันก็ไม่รับสายท่านเลย ในเมื่อคุณพ่ออยากตัดอันออกจากชีวิตของท่านฉันก็จะไม่เจ้าไปยุ่งอีก
-
วอน
อัน!!
-
อันญา
หื้ม 😳
-
ฉันตื่นจากภวังค์ทันทีเมื่อคนตัวสูงใช้หลอดจากแก้วเครื่องดื่มจิ้มแก้มของฉัน
-
วอน
เหม่อลอยอะไร
-
อันญา
ทำอะไรเนี่ยหน้าฉันเปื้อนหมดแล้ว
-
วอน
ก็เธอเหม่อ
-
อันญา
เฮ้ออ ฉันก็แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย
-
วอน
มีปัญหากับที่บ้านละสิ
-
อันญา
อย่าดึงดราม่าได้ไหม
-
วอน
ฮ่าๆๆ โอเคๆ ทานเถอะ เดี๋ยวฉันแย่งกินนะ
-
อันญา
ได้ไง!! นายเลี้ยงฉันนะ
-
วอน
อยากสั่งอะไรอีกก็สั่งนะ
-
อันญา
ได้เลย ยังไงนายก็จ่ายอยู่แล้ว
-
วอน
😊😊😊
-
ฉันสั่งเค้กชาเขียวมาอีก1ชิ้น คนตัวสูงตรงหน้าท้าวคางมองฉันพร้อมส่งยิ้มร่าเริงมาให้
-
เวลา 18:00 น.
-
ห้องพักหญิง
-
อันญา
-
อันญา
ขอบคุณนะที่เลี้ยงเค้ก
-
วอน
ไม่เป็นไรไว้เราไปกันอีกนะ
-
อันญา
ได้เลย แต่ครั้งหน้าฉันจะเลี้ยงเองนะ
-
วอน
โหห รับทราบครับ
-
อันญา
งั้นไปละนะ
-
วอน
เดี๋ยวสิ!!!
-
อันญา
หืม?
-
ฉันที่กำลังจะลงจากรถก็โดนมือหนาฉุดรั้งแขนเอาไว้
-
วอน
จะไม่ให้ช่องทางการติดต่อกับฉันเลยเหรอ
-
อันญา
อ่าาา นั้นสิ 😄
-
วอน
ขอไลน์หน่อยสิ
-
ฉันรับโทรศัพท์ของคนตัวสูงมาพร้อมกดไอดีไลน์ให้
-
อันญา
ไปก่อนนะ
-
วอน
เดี๋ยวไลน์หานะ
-
อันญา
อื้ม 😊
-
ฉันลงจากรถก่อนจะโบกมือลาวอน และเดินกลับเข้าไปที่หอพัก
-
สายที่ไม่ได้รับ : โซล 670 สาย
-
ฉันยัดมือถือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม ไอ้คนขี้ตื้อ รังควานฉันไม่เลิกสักที
-
ห้องนอนอันญา
-
อันญา
-
อันญา
เฮ้อออ
-
ฉันปิดประตูพร้อมวางของช็อปปิ้งไว้ก่อนจะล้มตัวลงนั่งที่โซฟา
-
อันญา
กรี๊ดดดด อุบ~
-
โซล
เงียบ!!!
-
ฉันร้องกรี๊ดมันทีเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างตู้เสื้อผ้า
-
พี่โซลรีบเข้ามาปิดปากฉันทันที
-
อันญา
พี่เข้ามาได้ยังไง!!!
-
ฉันพูดมันทีที่คนตัวสูงปล่อยมือออกจากปากของฉัน
-
โซล
.....
-
อันญา
ว้าย!!!
-
คนตัวสูงดึงฉันให้ลุกขึ้นแล้วเหวี่ยงลงไปบนที่นอนอย่างแรง
-
โซล
หายกับมันไปทั้งวัน ไปไหนมา!!!
-
อันญา
ปล่อยนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะร้องให้คนช่วย!!
-
โซล
เอาเลย!! พี่มี่กับพี่ริต้าออกไปข้างนอก ชั้นนี้ยังไม่มีมาอยู่นอกจากเธอ!!!
-
อันญา
อือออ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรง
-
ฉันพยายามดิ้นรนจากการกระทำอันป่าเถื่อนของคนตัวสูง
-
โซล
กล้ามากนะที่ทำให้พี่เป็นบ้าถึงขนาดนี้ได้
-
อันญา
พี่มีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับอัน
-
โซล
อยากมีไหมละสิทธิ์...จะทำให้เดี๋ยวนี้แหละ!!!
-
อันญา
อย่า!! อืออออ
-
คนตัวสูงไม่ยอมหยุดความป่าเถื่อน มือหนาเอื้อมมาบีบปลายคางของฉันอย่างแรงแล้วก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอีกครั้งอย่างร้อนแรง
-
โซล
อืออออ
-
อันญา
อื้ออออ 😖
-
โซล
อย่ายุ่งกับคนอื่น!!
-
อันญา
อย่า!!!! นี่!!!!
-
โซล
โอ๊ยยยยย
-
ฉันกัดเข้าไปที่ไหล่ของคนตัวสูงอย่างแรงคนพี่โซลต้องลุกขึ้นเอามือมากุมไหล่ของตัวเองด้วยท่าทางเจ็บปวด
-
อันญา
ไอ้คนเลว!!
-
โซล
จะไปไหน!!
-
อันญา
กรี๊ดดดด
-
ฉันรีบวิ่งหนีออกมาจากห้องทันทีก่อนจะวิ่งลงไปข้างล่าง
-
โซล
อันญา!!!
-
พี่โซลรีบวิ่งตามมาทันที
-
เอมมี่
เฮ้ยย ไอ้โซล!!!
-
อันญา
พี่เอมมี่ช่วยด้วย!!!
-
โซล
!!!!!!!!
-
เอมมี่
😡😡😡😡😡
-
ผลส้ม สีชมพู 🍊🍊
โปรดติดตามตอนต่อไป....🔥🔥🔥
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น