สโตรกเกอร์ 🤡🤡🤡
-
บ้าน รุ่งเรืองทรัพย์
-
อันญา
-
อันญา
ฮึ่ย!!!
-
เมี่ยงคำ เด็กรับใช้
คุณกลับมาแล้วเหรอคะ
-
อันญา
ยังมั้ง ที่ยืนอยู่นี่คงไม่ใช่ฉัน
-
เมี่ยงคำ เด็กรับใช้
โอ๊ยน่อ เมี่ยงคำโดนอีกแล้ว 😱
-
อันญา
รีบยกของขึ้นไปที่ห้องฉันสิ
-
เมี่ยงคำ เด็กรับใช้
ค่ะๆ
-
ฮุ่ย!! แล้วทำไมฉันต้องหงุดหงิดอะไรนักหนาเนี่ย เห็นอะไรก็ขัดหูขัดตาไปหมด
-
คุณย่า
โวยวายอะไร เสียงดังไปถึงในครัว
-
อันญา
เปล่าค่ะคุณย่า พอดีซื้อของไม่ทันน่ะค่ะ
-
ฉันจำเป็นต้องโกหก ขืนคุณย่ารู้ต้องสั่งห้ามฉันขับรถตลอดชีวิตแน่ๆ
-
คุณย่า
เรื่องแค่นี้เอง เรื่องเล็ก ปะ ไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าว คุณพ่อเองก็พึ่งกลับมาเหมือนกัน
-
อันญา
ได้ค่ะคุณย่า
-
ห้องนอนอันญา
-
อันญา
-
อันญา
เฮ้อออ
-
ฉันล้มตัวลงนั่งที่โซฟาทันทีที่ออกมาจากห้องอาบน้ำ
-
อันญา
ไอ้โรคจิต!!!
-
ความหงุดหงิดเข้ามาในหัวของฉันอีกครั้งเมื่อคืดถึงใบหน้าของอิตาโซลนั้น
-
ห้องอาหาร
-
อันญา
-
อันญา
หอมจังเลยค่ะ
-
คุณย่า
มีของโปรดเราทั้งนั้นเลยนะ นั่งก่อนนะรอคุณพ่อก่อนนะ
-
อันญา
คุณพ่อไปไหนคะ? หรือว่ายังไม่ลงมา
-
คุณย่า
ลงมาแล้วแต่บอกว่ามีแขกจะมาทานด้วยน่ะ
-
อันญา
ใครคะ?
-
คุณย่า
ไม่รู้เหมือนกัน
-
พ่อ
คุณแม่ครับ
-
คุณพ่อเรียกคุณย่าที่นั่งคุยกับฉันอยู่ให้หันไปมอง
-
คุณพ่อก้าวเข้ามาในห้องอาหารโดยมี ร่างบางในชุดเดรสสีขาวยาว
-
ผมดัดลอนสวยรับกับใบหน้าเรียวได้รูปอยู่เคียงข้าง ริมฝีปากบางส่งยิ้มให้กับฉัน
-
อันญา
.........
-
พ่อ
เชิญนั่งครับ
-
เนตรนภา
ขอบคุณค่ะ 🙂
-
คุณพ่อเลื่อนเก้าอี้ให้กับหล่อนก่อนจะนั่งลงข้างๆ
-
พ่อ
เนตรครับ นี่คุณแม่ของผมครับ แม่ครับนี่คุณเนตรนภาครับ
-
เนตรนภา
สวัสดีดีค่ะคุณท่าน
-
คุณย่า
สวัสดีดีจ๊ะ
-
พ่อ
นี่อันญาลูกสาวของผมครับ
-
เนตรนภา
สวัสดีค่ะ
-
อันญา
........
-
ฉันมองหน้าคุณเนตรนภานิ่งๆ ไม่ทักทาย ไม่สร้างมิตร
-
พ่อ
ยัยอัน!!
-
คุณพ่อร้องเตือนเมื่อเห็นว่าฉันเริ่มทำตัวเสียมารยาท
-
อันญา
อันหิวแล้วค่ะ ทานได้หรือยังคะ
-
พ่อ
อัน อย่าเสียมารยาทสิลูก
-
เนตรนภา
ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณ
-
คุณ !!! ยัยนี่กล้าดียังไงที่เรียกพ่อของฉันอย่างสนิทสนมขนาดนี้
-
พ่อ
วันนี้ผมมีเรื่องสำคัญจะมาบอกครับคุณแม่
-
คุณย่า
เรื่องอะไรละ
-
พ่อ
ผมกับเนตร เราจะแต่งงานกันครับ
-
เนตรนภา
😊
-
แกร๊งงงง
-
ช้อนในมือของฉันล่วงลงบนจานเสียงดัง!! ภาพตรงหน้าเริ่มเป็นสีขาว ตะ แต่งงาน คุณพ่อจะแต่งงาน!!!
-
อันญา
อะ อะไรนะคะ
-
ฉันถามคุณพ่อเพื่อความแน่ใจ หัวใจที่สั่นไหวของฉันเรื่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ลมหายใจก็เริ่มติดขัดไปหมด ฉันเหมือนคนกำลังจะจมน้ำ
-
อันญา
แต่งงาน!!!
-
พ่อ
ใช่ พ่อจะแต่งงาน
-
อันญา
ไม่!!
-
พ่อ
!!!!!
-
เนตรนภา
!!!!!
-
คุณย่า
อันญา
-
อันญา
ไม่มีวันที่หนูจะยอม!!!!
-
พ่อ
แต่นี่มันเป็นความสุขของพ่อนะ
-
อันญา
แล้วความสุขของหนูละคะ
-
พ่อ
พ่อตามใจเราตลอดเลยนะ
-
อันญา
ไม่ค่ะ!! หนูไม่ยอมให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เด็ดขาด
-
พ่อ
ยัยอัน!!
-
อันญา
ไม่!!!
-
เนตรนภา
คุณคะใจเย็นๆก่อนนะ
-
ยัยเนตรนภาจับมือคุณพ่อของฉันเอาไว้แน่น
-
อันญา
แล้วคุณแม่ละคะ คุณพ่อไม่รักคุณแม่แล้วเหรอ
-
พ่อ
มันคนละอย่างกันนะ
-
อันญา
ไม่ค่ะ คุณพ่อจะแต่งงานใหม่ คุณพ่อนอกใจคุณแม่!!!
-
พ่อ
แต่แม่แกตายไปแล้ว!!!!
-
อันญา
อึก !!!!!
-
ฉันชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของคุณพ่อ น้ำตาแห่งความเสียใจเอ่อล้นลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของฉัน
-
คุณย่า
อันใจเย็นๆก่อนนะลูก
-
อันญา
ไม่มีวันที่ใครจะมาแทนที่ของคุณแม่ได้ อึก ยัยนี่ไม่คู่ควรมาเทียบชั้นกับคุณแม่!!!
-
พ่อ
ยัยอัน!!!
-
อันญา
อันไม่ยอม!!!!
-
พ่อ
อัน!! ยัยอัน!!!
-
ฉันวิ่งหนีขึ้นไปขั้นสองทันที ก่อนจะวิ่งเข้าห้องของคุณแม่ไปแล้วล็อกประตูอย่างหนาแน่น
-
อันญา
คุณแม่คะ คุณพ่อนอกใจคุณแม่ค่ะ เค้าจะแต่งงานใหม่ เค้าไม่รักคุณแม่แล้ว ฮือๆ
-
ฉันไม่มีวันยอมรับยัยนั้นเด็ดขาด ไม่มีวัน!!!!
-
เวลา 11:00 น.
-
อันญา
อือออ
-
ฉันขยับตัวบนเตียงนุ่มด้วยความรู้สึกอันอย่างหนักหน่วงที่หัว เมื่อคืนฉันนอนร้องไห้ทั้งคืนเพราะเสียใจกับการตัดสินใจของคุณพ่อ
-
คุณย่า
อัน ได้ยินย่าไหมลูก
-
อันญา
คุณย่า!!
-
ฉันรีบลุกไปเปิดประตูทันทีที่ได้ยินเสียงของคุณย่า
-
คุณย่า
ลงไปทานข้าวทานปลาบ้างเถอะลูก
-
อันญา
อันไม่หิวค่ะ
-
คุณย่า
อย่าทำให้ย่าเป็นห่วงสิ ตอนเช้าพ่อเราเค้าทั้งเป็นห่วงทั้งกังวลมากเลยนะ
-
อันญา
คุณพ่อไม่รักอันแล้วค่ะ
-
คุณย่า
อย่าคิดแบบนั้นสิลูก มีพ่อที่ไหนเค้าไม่รักลูกตัวเองบ้าง
-
อันญา
ถ้ารักคงไม่แต่งงานใหม่ทำร้ายจิตใจอันแบบนี้หรอกค่ะ
-
คุณย่า
ย่าอยากให้เราลองคิดถึงใจคุณพ่อบ้างนะ เค้าตัวคนเดียวมาเป็นสี่สิบกว่าปีแล้วนะ
-
อันญา
คุณย่าจะบอกว่า ให้อันยอมในยัยนั้นเข้ามาอยู่ในบ้านมาแทนที่คุณแม่นาะเหรอคะ
-
คุณย่า
ไม่มีใครแทนที่แม่หนูได้หรอกนะ แค่เค้าเข้ามาช่วยดูแลความรู้สึกของคุณพ่อก็เท่านั้นเอง
-
อันญา
ไม่ค่ะ อันจะไม่มีวันยอมเด็ดขาด
-
คุณย่า
เฮ้ออ ย่าขี้เกียจจะเถียงเราแล้ว ลงไปข้างล่างไปทานข้าวกัน
-
อันญา
ค่ะ 🙂
-
ห้องทานอาหาร
-
อันญา
-
ฉันตักหมูทอดกระเทียมเข้าปากทันทีที่อาหารมาเสริฟ
-
คุณย่า
ค่อยๆทานนะ
-
อันญา
ถ้าทานเสร็จ อันจะออกไปช็อปปิ้งหน่อยนะคะ
-
คุณย่า
ถ้าหนูจะสบายใจขึ้นย่าก็ไม่ว่า
-
อันญา
ก็ยังดีกว่านั่งเซ็งอยู่ที่บ้าน
-
เวลา 13:00 น.
-
ห้าง S
-
ฉันเข้ามาเดินช็อปปิ้งอยู่นานเพื่อขจัดความทุกข์ในใจ ถึงมันจะไม่ข่วยอะไรมากแต่มันก็ยังดีกว่าอยู่เฉยๆ
-
เนตรนภา
คุณอันญา
-
อันญา
!!!!!
-
ยัยเนตรนภาเข้ามาทักทายฉันอย่างสดใส
-
เนตรนภา
มาช็อปปิ้งเหรอคะ
-
อันญา
กล้าดียังไงมาทักฉัน
-
ฉันเดินหนีทันทีเพราะไม่อยากเสวนากับคนอย่างหล่อน
-
เนตรนภา
ก็ฉันอยากคุยกับคุณนี่คะ
-
อันญา
แต่ฉันไม่อยากคุยกับเธอ!!!
-
เนตรนภา
แต่อีกหน่อยฉันก็จะเป็นแม่เลี้ยงของคุณ ฉันจะปล่อยให้คุณเป็นเด็กเสียมารยาทแบบนี้ไม่ได้
-
อันญา
!!!!!!
-
เนตรนภา
ยังไงคุณก็หนีฉันไม่พ้นหรอกค่ะ
-
นี่สินะธาตุแท้ของเธอ!!! เนตรนภาแสยะยิ้มให้กับฉัน
-
อันญา
คนอย่างเธอไม่มีวันที่ฉันจะยอมให้แต่งงานกับคุณพ่อ
-
เนตรนภา
ชู่ 🤫 เรื่องแบบนี้มันขึ้นอยู่กับผู้ใหญ่นะคะ เด็กอย่างคุณห้ามไม่ได้หรอกค่ะ
-
อันญา
ฉันนี่มองคนออกจริงๆ ผู้หญิงชั้นต่ำอย่างเธอต่อให้พยายามยกห่างตัวเองให้สูงขนาดไหน ก็สู้คนที่เค้าสูงด้วยจิตใจไม่ได้หรอก
-
เนตรนภา
นี่เธอ!!!
-
อันญา
อย่ามาชี้หน้าฉัน!!! คนอย่างเธอไม่คู่ควรกับพ่อของฉัน
-
เนตรนภา
ไว้ฉันแต่งงานกับพ่อคุณเมื่อไหร่ ฉันจะอบรมสั่งสอนคุณเองนะคะ
-
อันญา
สั่งสอนตัวเองยังไม่ได้ แล้วจะไปสอนใครได้ละคะ คุณเนตรนภา 😏
-
ฉันสะบัดบ๊อบใส่ยัยเนตรสามตานั้นทันที เย็นไว้ๆอ้นญา ถึงแกจะอยากตบมันขนาดไหน ให้ท่องไว้ๆ ว่าที่นี่คนเยอะ คนเยอะๆ
-
ตุ๊บ!!
-
อันญา
อุ๊บ 😫
-
ฉันชนเข้ากับร่างใหญ่ของใครสักคนอย่างจัง จนตัวของฉันเซล้มลงไปกับพื้นอย่างแรง
-
โซล
ขอโทษครับ!!
-
อันญา
!!!!
-
โซล
คุณ!!
-
อันญา
นี่นายอีกแล้วเหรอ!! เป็นสโตรกเกอร์หรือป่าวเนี่ย ตามฉันอยู่ได้
-
โซล
ผมต้องเป็นฝ่ายพูดมากกว่านะ นี่คุณตามผมมาหรือป่าว
-
อันญา
หลงตัวเอง โอ๊ย!!!
-
ฉันที่กำลังจะลุกขึ้นก็ต้องลงไปนั่งกับพื้นอีกครั้งเพราะความเจ็บปวดที่ข้อเท้า
-
โซล
ข้อเท้าแพงเหรอคุณ
-
อันญา
ก็ใช่นะสิ!! ทำไมเวลาเจอนายต้องมีเรื่องทุกที!!
-
โซล
มาผมช่วย
-
อันญา
อืออไม่ต้อง!! ปล่อยฉันนะ
-
โซล
โอเค
-
อันญา
โอ๊ย!!!
-
อิตาบ้านั้นปล่อยมือที่เอื้อมมาจับตัวฉันเอาไว้อย่างกระทันหันจนฉันล้มลงไปอีกครั้ง
-
โซล
ขอโทษ
-
อันญา
ไอ้บ้า!!! ฉันเจ็บนะ
-
โซล
ก็คุณบอกให้ผมปล่อยเอง 😂
-
อันญา
โอ๊ย!!
-
โซล
มาๆ ผมช่วยดีกว่าไปในร้านนั้นผมจะพาคุณไปเอง
-
โซลพยุงตัวฉันให้เข้าไปในร้านอาหารใกล้ๆก่อนจะสั่งน้ำแข็งมาประคบเท้าของฉัน
-
อันญา
......
-
โซล
ประคบไว้แบบนี้ก่อนนะ แล้วค่อยเอาออก
-
อันญา
🙄
-
โซล
นี่จะไม่ขอบคุณผมหน่อยเหรอ?
-
อันญา
ที่ฉันเป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะนายหรอกเหรอ
-
โซล
คุณเดินมาชนผมเองนะ
-
อันญา
นายนั้นแหละชนฉัน
-
โซล
แต่ผมยืนของผมเฉยๆนะ
-
อันญา
.....
-
ฉันเบือนหน้าหนีคนตรงหน้า เพราะไม่อยากยอมนับว่าตัวเองซุ่มซ่าม
-
โซล
ฮ่าๆ ไหนๆก็เข้ามาในร้านเค้าแล้ว ไม่สั่งอาหารก็จะดูน่าเกียจเนอะ
-
อันญา
เชิญนายกินไปคนเดียวเถอะ
-
โซล
กว่าเท้าคุณจะหาย ผมกินอิ่มไปสิบรอบแล้วมั้ง
-
อันญา
เฮ้ออ
-
โซล
เอาน่าคุณ ผมเลี้ยงเองก็ได้เพื่อเป็นการขอโทษเรื่องวันนั้น กับวันนี้นะ 😁
-
อันญา
เรื่องที่แฟนนายดูถูกฉันน่ะเหรอ
-
โซล
ก็ใช่ แต่เรื่องที่ว่าเป็นแฟนน่ะไม่ใช่
-
อันญา
???
-
โซล
ฟางเค้าไม่ใช่แฟนผม
-
อันญา
ใครสนละ อีกเดี๋ยวออกร้านไปฉันก็คงไม่ได้เจอนายแล้ว ไม่ต้องอธิบายให้เสียเวลา
-
โซล
เราเจอกันสองครั้งแล้วนะ ถ้าอีกครั้งเราคงเป็นเนื้อคู่กันแหละคุณ
-
อันญา
ฝันไปเถอะ เนื้อคู่ฉันต้องไม่ใช่นายแน่ๆ
-
โซล
ก็ไม่แน่นะคุณ😏
-
อันญา
หยุดพูดได้ไหม!!!
-
โซล
ฮ่าๆ โอเคๆ
-
ฉันก้มลงไปนวดเท้าของตัวเองเพื่อให้หายปวดเร็วๆจะได้ไปพ้นๆจากคนกวนประสาทสักที
-
อันญา
.....
-
โซล
นวดแบบนั้นเดี๋ยวก็ยิ่งเจ็บหรอกคุณ
-
อันญา
เรื่องของฉัน
-
โซล
มานี่มา
-
อันญา
นะ นี่!!!
-
โซลนั่งยองๆลงกับพื้นแล้วนวดเท้าให้ฉันอย่างเบามือ
-
โซล
อยู่เฉยๆสิคุณ
-
อันญา
ปล่อยเลย!! ฉันนวดเองได้
-
โซล
คุณนวดเป็นซะที่ไหนกันละ ผมนวดน่ะดีแล้วคุณอยู่เฉยๆเลย
-
ฉันได้แต่นิ่งเงียบและปล่อยให้โซลนั่งนวดเท้าฉันอยู่แบบนั้น
-
อันญา
พะ พอแล้ว ฉันดีขึ้นแล้ว
-
โซล
งั้นเหรอ 😏
-
อันญา
ขะ ขอบคุณ😒
-
ฉันบอกขอบคุณเสียงเบาก่อนจะเบื่อนหน้าหนีหลบสายตาที่คนตัวสูงมา
-
โซล
ไม่เป็นไรครับ
-
อันญา
ฉันกลับก่อนนะ
-
โซล
เดี๋ยวสิ!! ทานข้าวด้วยกันก่อน
-
อันญา
ไม่ละ
-
โซล
ไม่ได้!! ผมสั่งมาแล้วคุณก็ต้องทาน
-
อันญา
ฉันไม่ได้ขอให้คุณสั่งนี่
-
โซล
แต่ผมอยากกินกับคุณนี่
-
อันญา
นี่นาย!!
-
ฉันตกใจเมื่อคนตัวสูงเอื้อมมือมาดึงตัวฉันให้เข้าไปนังข้างๆเค้าก่อนจะโอบเอวของฉันอย่างเสียมารยาท
-
โซล
กินข้าวเป็นเพื่อนผมก่อนสิคุณ
-
อันญา
ปล่อยนะ นายกำลังใจเสียมารยาทกับฉันอยู่นะ!! 😠
-
โซล
โอ้ 😲 ขอโทษครับ
-
โซลยกมือขึ้นแน่บติดกับลำตัวอย่างกวนประสาท ท่าทางไม่ได้สำนึกเล๊ย!!! 🤬🤬
-
อันญา
ฉันจะทานก็ได้ แต่คุณต้องย้ายไปนั่งอีกฝั่ง
-
โซล
ทำไมละ
-
อันญา
ฉันไม่ใช่แฟนคุณนะ ใครผ่านไปผ่านมาฉันจะเสียหายถ้านั่งข้างๆคุณแบบนี้
-
โซล
แต่ผมอยากให้คนเข้าใจเราสองคนผิดนะ 😏
-
อันญา
เจ้าชู้เชิญทางอื่นค่ะ ฉันเกียด
-
โซล
ว้าว 😲 สวย มีเสน่ห์ มั่นใจ แบบนี้แหละผมชอบ
-
อันญา
ลุกออกไป!!
-
โซล
ตามคำสั่งครับคุณหนู 😏
-
โซลลุกออกไปนั่งที่นั่งตรงข้ามทันที ก่อนจะจ้องหน้าฉันแล้วส่งยิ้มหวานมาให้ ตลอดการทานอาหาร
-
อันญา
ฉันกลับละ
-
โซล
เดี๋ยวสิ
-
ฉันพูดเมื่อทานอาหารเสร็จ แต่คนตัวสูงก็เข้ามาจับข้อมือของฉันเอาไว้
-
อันญา
อะไรอีกละ
-
โซล
คุณจะไม่บอกชื่อผมหน่อยเหรอ
-
อันญา
นี่คุณ เดี๋ยวฉันกับคุณเราก็จะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว จะรู้ไปทำไม
-
โซล
ก็ผมอยากรู้จักคุณให้มากกว่านี้นี่
-
อันญา
แต่ฉันไม่อยากรู้จักคุณ
-
โซล
ทำไมละ ผมไม่ดีตรงไหน
-
อันญา
ถึงเนื้อถึงตัว เสียมารยาท เจ้าชู้ เจ้าเล่ห์ เพลย์บอย
-
โซล
นั้นไม่ใช่ตัวผมเลยนะ
-
อันญา
นั้นแหละตัวคุณ
-
โซล
งั้นถ้าเราเจอกันอีกที ผมขอชื่อกับเบอร์คุณนะ
-
อันญา
ฝันกลางวันเหรอคะ เราจะไม่เจอกันอีกแล้ว
-
โซล
ก็ถ้าเจอ แสดงว่าเราคือเนื้อคู่กันนะครับ แล้วคุณก็ต้องให้เบอร์กับชื่อผม โอเคไหม
-
อันญา
ไม่ค่ะ 😏
-
โซล
เดี๋ยวสิคุณ!!!
-
ฉันเดินหนีออกมาทันที โดยไม่ฟังเสียงเรียกของโซลอีกเลย
-
บ้าน รุ่งเรืองทรัพย์
-
อันญา
-
อันญา
เมี่ยงคำ!! เมี่ยงคำ!! นางเมี่ยงคำ
-
ฉันตะโกนเรียกสาวใช้แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ
-
เนตรนภา
กลับมาแล้วเหรอคะ คุณลูก 😏
-
อันญา
แก!!!
-
ยัยเนตรนภาทักขึ้นเมื่อฉันก้าวเข้ามาในบ้าน
-
เนตรนภา
ทุกคนเค้ากำลังจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับฉันอยู่ในครัวน่ะค่ะ คงไม่ว่างมารับใช้คุณ😏
-
อันญา
แต่ฉันไม่ต้อนรับแก !!
-
ฉันเดินหนีทันทีเพราะเริ่มอารมณ์เสียเมื่อเห็นใบหน้าของหล่อน
-
เนตรนภา
ตายสิ ไม่สุภาพเลยนะคะ อ๋อลืมไป ก็เด็กมันไม่มีแม่ 😏
-
อันญา
!!!!!!
-
ฉันชะงักฝีเท้าทันทีเมื่อได้ยินประโยคนี้จากปากของยัยเนตรนภา
-
เนตรนภา
เดี๋ยวแม่เลี้ยงอย่างฉันจะสอนเรื่องมารยาทให้เองนะคะ
-
อันญา
แก!!
-
เนตรนภา
คุณแม่ของคุณไม่หน้าชิงตาย เอ้ย เสียไปก่อนเลยนะคะ คุณถึงได้เป็นเด็กไม่มีสัมมาคารวะแบบนี้
-
อันญา
นังบ้า!!
-
เพี๊ยะ !!
-
เนตรนภา
!!!!!
-
ฉันตรงเข้าไปตบหน้านังปากดีตรงหน้าอย่างแรงก่อนจะผลักเธอให้ล้มลงไปนอนกับพื้น
-
อันญา
อย่าลามปามถึงคุณแม่ฉัน
-
เนตรนภา
กรี๊ดดดด
-
เพี๊ยะ !!!
-
ฝามือของฉันฟาดเข้ากับใบหน้าเรียวอย่างแรงอีกครั้ง เนตรนภาที่ถูกฉันคร่อมร่างอยู่เลยไม่สามารถลุกขึ้นมาทำอะไรฉันได้
-
อันญา
แกไม่มีวันที่จะได้มาแทนที่คุณแม่ของฉัน!!
-
พ่อ
ยัยอัน!!!
-
อันญา
!!!!
-
ฉันชะงักมือที่จะฟาดลงบนหน้าเรียวทันทีเมื่อได้ยินเสียงเข้มของคุณพ่อดังขึ้น
-
พ่อ
ทำอะไร!!!
-
เนตรนภา
คุณนพ 😭
-
ยัยคนสำคัญรีบวิ่งเข้าไปหลบหลังคุณพ่อของฉันทันที
-
พ่อ
ทำอะไร!!
-
อันญา
ตบสั่งสอนมันที่กล้ามาลามปามถึงคุณแม่!!!
-
เนตรนภา
ฉันก็แค่อยากดูแลคุณเหมือนคุณแม่ของคุณเท่านั้น
-
อันญา
อย่ามาตอแหล!!!
-
ฉันตะคอกใส่ตอแหลทันที แหมมม อยู่ต่อหน้าคุณพ่อนี่แสดงละครเชียวนะ
-
พ่อ
ยัยอัน!! หยุดทำตัวก้าวร้าวกับคุณเนตรเดี๋ยวนี้นะ
-
อันญา
นี่คุณพ่อเข้าข้างมันเหรอคะ มันด่าคุณแม่นะคะ
-
พ่อ
คุณเนตรไม่ใช่คนแบบนั้น
-
อันญา
ต่อหน้าคนที่มันจะสอพอ ห่างมันจะโผล่เหรอคะ!!
-
พ่อ
ยัยอัน!!!!
-
เพี๊ยะ !!!
-
อันญา
!!!!!
-
พ่อ
!!!!!
-
หน้าของฉันหันไปอีกด้านหนึ่งตามแรงตบของฝ่ามือหนาที่ผู้เป็นพ่อฟาดลงมาอย่างแรง
-
อันญา
คะ คุณพ่อตบหน้าอัน!!!
-
พ่อ
พ่อ...
-
ฉันมองหน้าคุณพ่ออย่างไม่อยากเชื่อสายตา ตั้งแต่เล็กจนโตคุณพ่อไม่เคยตีฉันสักครั้ง แต่พอมีนังนี้เข้ามาคุณพ่อที่แสนดีของฉันก็เปลี่ยนไป
-
อันญา
เพราะแก!! เพราะแกคนเดียวนังสารเลว!!! กรี๊ดดดด
-
เนตรนภา
กรี๊ดดดดด
-
ฉันตรงเข้าไปจิกหัวของนังเนตรอย่างแรงก่อนจะกระชากให้เธอล้มลงอีกครั้ง
-
พ่อ
ยัยอัน อย่า!! ใครก็ได้ช่วยมาหยุดที!!
-
คุณพ่อเข้ามาล็อกตัวฉันเอาไว้ก่อนจะเรียกเด็กรับใช้ในบ้านมาช่วยดึงตัวฉันออกจากตัวยัยเนตรนภา
-
อันญา
ฉันจะฆ่าแก!!!
-
พ่อ
เลิกบ้าสักที!!!
-
เพี๊ยะ!!!
-
คุณย่า
ว้าย!! ทำอะไรกัน
-
ฝ่ามือหนาฟาดลวมาที่แก้มซ้ายของฉันอีกครั้ง ความรู้สึกชาที่ใบหน้ายังไม่เจ็บเท่าหัวใจของฉัน
-
พ่อ
หยุดบ้าแล้วไปสงบสติอารมณ์ในห้องซะ
-
อันญา
ไม่!!
-
พ่อ
ไม่งั้นอย่าหาว่าพ่อใจร้ายนะ
-
อันญา
ที่ตบอันถึงสองครั้งมันยังใจร้ายไม่พออีกเหรอคะ
-
คุณย่า
สองครั้ง!!!
-
พ่อ
......
-
อันญา
เพราะมีนังนี่เข้ามาคุณพ่อเลยเปลี่ยนไป
-
พ่อ
พูดถึงคุณเนตรเค้าดีๆหน่อย!!!
-
อันญา
คุณพ่อคอยดูนะคะ ถ้าคุณพ่อแต่งงานกับยัยนี่เมื่อไหร่ อันจะอาละวาดให้บ้านแตกแน่!!!
-
เนตรนภา
คุณนพใจเย็นๆก่อนนะคะ
-
อันญา
อย่ามาสะเออะ !!!
-
พ่อ
พอที!! กลับเข้าไปในห้องซะ!!
-
อันญา
อันเกลียดคุณพ่อที่สุดเลย!!!
-
ฉันวิ่งกลับขึ้นไปบนห้องทันที
-
ห้องนอน
-
อันญา
-
เมี่ยงคำ เด็กรับใช้
คุณหนูคะ ของให้เอาวางไว้ตรงไหนคะ
-
อันญา
วางบนหัวฉันมั้ง!! จะวางตรงไหนก็วางไปสิ
-
เมี่ยงคำ เด็กรับใช้
😭😭😭😭
-
ฉันที่อารมณ์เสียอยู่เลยเหวี่ยงสาวใช้ที่ยกของช็อปปิ้งมาไว้ที่ห้องนอนของฉัน
-
อันญา
เดี๋ยว!!
-
เมี่ยงคำ เด็กรับใช้
มีอะไรคะคุณหนู
-
อันญา
วันนี้นังนั้นมันจะนอนไหน
-
เมี่ยงคำ เด็กรับใช้
เห็นว่าจะนอนที่นี่นะคะ
-
อันญา
กล้ามาก!!!!
-
ฉันกำมือแน่นเพราะความโกรธ กล้ามากนะที่เข้ามานอนในบ้านตั้งแต่ยังไม่แต่งงาน
-
ห้องอาหาร
-
อันญา
-
เนตรนภา
คุณนพทานนี่ก่อนแล้วใจเย็นๆนะคะ
-
ทันทีที่เข้ามาในห้องอาหารก็เห็นคุณพ่อกำลังนั่งทานอาหารอย่างสบายใจกับนังเนตร นี่คุณพ่อไม่สใจฉันแต่กลับมานั่งทานข้าวกับนังนี่เนี่ยนะ
-
คุณย่า
อัน มาแล้วเหรอลูก มาทานข้าวเร็ว
-
คุณย่าที่ยกจานไก่ทอดออกมาจากในห้องครัวเรียกฉัน
-
พ่อ
อัน
-
อันญา
อันขอตัวนะคะ ไม่อยากร่วมโต๊ะกับคนสอพอ
-
พ่อ
ยัยอัน!!
-
คุณพ่อรีบลุกขึ้นทันทีที่ฉันพูด ยัยเนตรจับแขนของท่านเอาไว้เพื่อให้ใจเย็น
-
อันญา
ทำไมคะ!! คุณพ่อจะตบหน้าอันอีกเหรอคะ เอาสิคะ ตบเลย
-
พ่อ
ถ้าจะลงมาอาละวาด ก็กลับขึ้นไปซะ
-
อันญา
ไม่ค่ะ!! จนกว่านังนี่จะกลับไป!!!
-
พ่อ
ยัยอัน!!
-
เนตรนภา
เนตรกลับก่อนดีกว่านะคะ
-
พ่อ
ไม่ต้อง!! นี่บ้านผม ผมมีสิทธิ์อนุญาตให้ใครเข้ามาก็ได้
-
คุณพ่อดึงข้อมือของเนตรนภาเอาไว้
-
อันญา
คุณพ่อเลือกมัน!!
-
พ่อ
พ่อไม่ได้เลือก แต่พ่อไม่อยากให้แกเอาแต่ใจแบบนี้อีกแล้ว
-
อันญา
คุณพ่อ!!!
-
พ่อ
หยุดบ้าแล้วกลับเข้าห้องไปซะ ถ้าลงมาแล้วจะเป็นแบบนี้พ่อจะให้คนยกข้าวขึ้นไปให้
-
อันญา
!!!!!!!
-
พ่อ
ไปสิ
-
อันญา
ไม่จนกว่านังนี่จะออกจากบ้านไป
-
พ่อ
นี่บ้านฉัน!! คุณเนตรเค้าเป็นแขกของฉัน
-
อันญา
ก็ได้คะ ในเมื่อคุณพ่อเลือกมันอันก็จะไม่อยู่ขัดความสุข
-
พ่อ
จะไปไหน!!!
-
อันญา
ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีนังนี่!!
-
พ่อ
ยัยอัน!!!
-
ฉันขับรถออกมาทันที โดยไม่สนใจคุณพ่อที่วิ่งตามออกมา
-
อันญา
อึก ~
-
น้ำตาแห่งความน้อยใจไหลรินลงมาอาบเต็มแก้มของฉัน คุณพ่อที่อ่อนโยนของฉันหายไปไหนหมด เพราะแกคนเดียว!! นังเนตรนภา
-
ผลส้ม สีชมพู 🍊🍊
โปรดติดตามตอนต่อไป.......
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น