[จบ] สวาทแค้นบำเรอมาร nc20+
ตอนที่ 7 เพิ่มเติมเนื้อหา
ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

ตอนที่ 7 เพิ่มเติมเนื้อหา



สุท้า​ค​่า​า​า้ำ​ลัลา​เป็​คที​่​หลั​ทิ้​เธ​เสีี​้​ ​​พื้ทรา​เ็​ ​คลื่​ซัเซาะ​ชาฝั่​ ​แ้​ีเสี​ร​แต่​สำหรั​ค​ตัเล็​ี​ะไร​ให้​คิ​เส

ณิ​าร์​คิ​ึถึ​เหตุารณ์​่​าร​เิทา​าทะ​เล​ ​แ่​่า​ั​ไ่​สา​และ​แส​จะ​่า​ขขื่​้ซ้ำ

หลัจา​ตื่​เธ​ต้​ท​ห​สัขาร​ั​แส​่ล้า​ ​ตื่ขึ้​า​แ่​่า​สา​่า​ทุั

ร่า​รชร​เิล​าชั​้​แต่ลั​ต้​เิ​ขึ้ไป​ชั้​ีครั้​ ​เื่ี​คำสั่​จา​ค​ตั​โต​ผู้​เป็​ุตรชา​ข​เจ้าข้า​ ​ี​หรื​ที่​เธ​จะ​ล้า​ขั

'​้ะ​ ​เ้า​ ​ื​แร​ๆ​ ​ลึ​ ​ซี๊​แล​เสี​จั​ ​้ะ​'​ ​เสีร้​ครา​แสสุข​ส​ั​ล​า​สู่​ภา​ ​เพี​ื​ู่​ใล้​ห้​ชาหุ่

ณิ​าร์​แท​ล​ทั้​ื​ ​เสี​ที่​ไ้ิ​เสี​ที่​ไ้​ฟั​ ​ัร่​ใ​หัใจ​จ​ผุ​พ​เจ็แส

ื​า​ขึ้​ปิปา​ลั้​เสีสะื้​ฮั​ข​ตเ​ ​สา้ำ​ตา​หลั่ไหล​ไ่​ขา​ ​ร่าา​ื้​ึ้​ไ่​ขั​ต้ำ​คาเจ็ป​ให้​ตัเ

คำถา​หึ่​ผุ​ขึ้​ใ​หั​ ​เขา​ตั้ใจ​เาคื​เธ​โ​ิธี​ี้​ ​ใขณะที่​เขา​ำลั​ีคาสุข​ระเริ​ั​หญิ​ื่​ ​เธ​ีห้า​ที่​ื​ฟั​้ำตา​หลั่​ ​ทำ​ะไร​ไ่ไ้​..

'​ฮึ​ ​ฮืๆ​ๆ​ๆ​'​ ​ไ่ไห​และ​ไ่​าจ​ทา​ท​ร่า​รชร​ทิ้ตั​ลั่​​เข่า​ ​ปลปล่​ทุ​คาเจ็ป​ัั้​ใ​ใจ​ ​เธ​เป็​เพี​าำเร​ี​หรื​จะ​ล้า​ทสิทธิ์​ ​ไ้​แต่​ปล่​ให้​ชีิต​ลิขิต​ไป​ตา​ฎเณฑ์​ ​​ผื​ทา​ที่​เต็ไป้​ตะปู​แหลค

ไ่รู้​่าา​เท่าไหร่​ที่​เธ​ัค​ั่​​เข่า​ ​สะื้​ไห้​ู่​ห้า​ห้​ชาหุ่​ารู​้​ตั​ีที​ ​็​ลาเป็​เป้าสาตา​ข​คฑาุธ​และ​แล​ล่า​เสี​แล้

'​ใคร​ั​คะ​เ้า​'​ ​หญิสา​ซึ่​ส​เพี​ผ้า​เช็​สีขา​พั​ร​า​ห่​ขา​สู​เหื​เข่า​ ​ผ​เพ​้า​ุ่เหิ​สัสุ​ใ​เสี​ที่​ณิ​าร์​ไ้​ฟั​เป็​่าี

'​คใช้​ ​ไ่ต้​สใจ​หร​ ​เรา​ไป​ต่ั​เถะ​ที่รั​'​ ​้ำเสี​ห่า​เห​ี​ั​ขึ้​พร้ั​สาตา​ไร้​ซึ่​คารู้สึ​ใๆ​ ​เพี​เท่าั้​้​สะื้​แล่​า​จุ​​ี​ครา

ณิ​าร์​ใเลาี้​ช่า​สเพช​เทา​ ​หญิสา​้​​พื้​หลั่​สา้ำ​ตา​ไหล​ห​้​คารร้า​เจ็​ระำ​ซ้ำ​ใ​หัใจ

คฑาุธ​และ​หญิสา​ผู้​ีชื่​่า​แล​ล่า​เข้าไป​ภาใ​ห้​ี​ห​ ​เหลื​เพี​เศษ​ซา​่า​เธ​ที่​ัค​ั่​โ่​ู่​ห้า​ห้​ ​เขา​ไ่​รั​ไ่พ​แต่ท่า​ั​ูถู​เหี​ห่า​เห​ี​เธ​ทุ​ทา

"​่​เจ็​า​ ​คุณ​เ้า​เค​รัรู้​ั​้า​หรืเปล่า​"​ ​ิ้โป้​เลี่​ไป​ตา​สั​คา​ค​ตั​โต​ที่​ัค​หลัใหล​ ​ระซั​​เขา​ไ้​แ่​ ​ทั้ที่​เจ็​แต่​็​ั​รั​..

"​่​ไ่​ต่า​ะไร​ั​สิ่ข​ ​เป็​ขเล่​ ​ึ​า​เล่​็​เิี​ค่า​คาสำคัญ​ ​หา​เื่​หรื​รำคาญ​เพีแค่​ไ้​เห็​็​รำคาญ​พาล​ใส่​"

ร่า​า​ตัพ้​เสี​แผ่​่แร​เิ​จะ​พู​จะ​เ่​ั​า​ ​คาเจ็ป​ที่​เธ​ไ้รั​ไ่รู้​จะ​ธิา​เื้​เ่​เป็​คำพู​ ​พู​ไ้​เพีแค่​เจ็​ ​และ​เจ็​เจี​จะ​ขาใจ

ไ่เค​สัครั้​ที่​เธ​จะ​เาชะ​คา​เาแต่ใจ​ ​แส​เผ็จาร​ข​เขา​ไ้​ ​เื่​ต้าร​สิ่ใ​็​่​ต้​ไ้​สิ่​ั้

'​จะ​ไป​ไห​!​'​ ​เสี​เข้​ประาศิต​ั​ไล่หลั​ ​ร่า​รชร​ใ​ชุ​พร้​ทำา​หัไป​​้​หัใจ​แส​ร้ารา​ ​สิ่​ที่​เขา​ั​ผู้หญิ​ค​ั้​ทำ​เื่า​่​ั​ชัเจ​ู่​ใ​หั​ ​เธ​จะ​ทำ​่าไร​ั​ี​เล่า

'​ฉั​ถา​!​'​ ​เื่​ไ่ไ้​คำต​เขา​็​ิ่​หุหิ​พาล​ใส่​เธ​ไ่​เลิ​ ​ณิ​าร์​ถหาใจ​้​คา​่ล้า​ ​เหื่​เหลืเิ

'​ไป​ทำา​ค่ะ​'​ ​หญิสา​ต​ปั​ไ่​า​ต่​ล้ค​่​เถี​ั​คพาล​ ​ครั้​พู​ะไร​ไ่​เข้า​หั​็​หา​เป็​ิจ​ิสั

'​ไป​เ็​เสื้ผ้า​เี่​ี้​'

'​เ็​ทำไ​คะ​?​'​ ​ค​ถู​สั่​ถา​ลั​้​คาสสั​ ​เธ​ตาารณ์​เขา​ไ่ทั​ ​ผู้ชา​เจ้าเล่ห์​ซ้ำ​ั​เผ็จาร​ี้

'​เธ​ต้​ไป​ทะเล​ั​ฉั​'​ ​เขา​คลา​ข้สสั

'​่​ต้​ทำา​'

'​ฉั​สั่​ ​และ​เธ​คร​​​ทำตา​ถ้า​ไ่​า​เจี​ ​หรื​า​จะ​ไ้​จั​เสี​ตรี้​'

หา​าร​าทะ​เลค​รา​ี้​ไ่ใช่​ารถู​ั​คั​ ​เธ​ค​ไ่​ห้าึ้​ั่​ิ่​เห่​ตลทา​จจ​าถึ​ที่หา

แต่ท่า​เลาี้​เธ​ีคาสุข​แ้​ั​าจจะ​เป็ช่​เลา​สั้​ๆ​ ​แต่​่า้​ั​็ี​ไ่ใช่​หร

"​่​รั​คุณ​เ้า​ะคะ​"​ ​ปา​า​เรี​ส​จร​จู​แ​ปา​หั​ ​​จู​หั​ๆ​เหื​ั่​คารั​ที่​เธ​ี​ให้​เขา

าา​และ​จริใจ​..

•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•​•

ตที่​แล้​ู​โ​ๆ​ ​ท​ี้​เชื่​ให้​ละ​ะคะ​ ​ต้​ขภั​ะคะ

-​ราิล​-

กลับหน้าเรื่อง

http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/909228961.gif

 

นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน

ที่ให้ความสนใจและชื่นชอบ อ่านนิยายของเค้า หรือแวะเวียนเข้ามาชม ><

เค้าในนามปากกา -รานิล- 

ขอเอ่ยคำว่า..ขอบคุณนะคะ

รักๆ http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/Huahed00015.gif

 
ทัณฑ์แค้นกับดักหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เดือนวารีกลายเป็นคนผิดจำต้องรับอาญาทัณฑ์จากพ่อเลี้ยงหนุ่มทิวากร และแล้วเธอกลับตั้งท้องลูกของเขาหากแต่เอ่ยบอกมิได้ เมื่อเขามีภรรยาซึ่งกำลังตั้งครรภ์ จำฝืนทนเจ็บร้าวรานเป็นนางบำเรอในมุมลับๆ..********************************************************************** ทันทีที่เดือนวารีได้รับเรื่องในขณะเดินทางไปยังจุดนัดพบเพื่อทำการแต่งตัวก็ถึงกับเป็นลมหมดสติจนต้องล่ามตัวส่งโรงพยาบาลอีกคน "ตื่นแล้วหรอคะ" ทันทีที่ร่างบางขยับตัวพร้อมๆกับค่อยเปิดเปลือกตาขึ้น ก็ได้เสียงร้องทักหวานหูก่อนจะเผยให้เห็นใบหน้าคุณหมอสาวจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม "คุณหมอ.." เดือนวารีเอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงแหบแห้ง พยายามจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนัก แต่ว่าคุณหมอกลับห้ามไว้เสียก่อน "นอนพักอีกสักครู่นะคะ คุณแม่อ่อนเพลียมากนอนพักอีกสักนิดจะได้สดชื่น" "คุณแม่?" "คะ?" คุณหมอแปลกใจมากกว่าที่เห็นท่าทีฉงนงงของคนไข้ จนหญิงสาวต้องเอ่ยถามเพื่อไขข้อกระจ่างแจ้ง "ที่คุณหมอเรียกเดือนว่าคุณแม่หมายความว่าไงคะ" เดือนวารีมือเย็นเฉียบไม่ใช่เพราะอุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องแต่เพราะสิ่งที่เธอสงสัยตลอดมันได้เกิดขึ้นแล้ว "อ๋อ คุณหมอก็นึกว่าคุณแม่ทราบแล้วว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์ได้สิบสัปดาห์แล้วค่ะ" คุณหมอสาวกล่าวบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความยินใจไปกับคุณแม่มือใหม่ "ตั้งครรภ์" เดือนวารีพึมพำกับตนเองด้วยความเหม่อลอย ไอ้อาการแปลกๆของเธอมันเกิดจากสิ่งนี้สินะ ลูก..มือบางยกขึ้นแตะลงบนหน้าท้องแบนราบลูบสัมผัสอย่างอ่อนโยน "เดือนกำลังจะเป็นแม่หรอคะ" หญิงสาวน้ำตาคลอเงยหน้าขึ้นถามคุณสาวด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตา มันคือความรู้สึกที่พูดไม่ถูก ทั้งดีใจตื่นเต้นและตื้นตันในคราเดียว สิ่งมหัศจรรย์ดวงน้อยสายใยรักของแม่ "ค่ะ"
สิเน่หาเมียนอกหัวใจ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะความมึนเมาเป็นเหตุเพราะความเสียใจเล่นงานความยั้งใจขาดรอนเผลอหลงละเมอด้วยฤทธิ์เมาเกิดสัมพันธ์ทางกายกับเด็กในอุปการะของมารดาส่งผลให้เขากลายเป็นคุณพ่อลูกหนึ่ง ทิม ธราวุธ ไพภิรมย์ พ่อเลี้ยงหนุ่มสถานะไม่โสดแต่อยู่ในโหมดหัวใจว่างเปล่าคุณพ่อลูกหนึ่งวัยยี่สิบเก้าเยียบยนไปด้วยความเย็นชาซ้ำไร้ใจ เมื่อเวลาเปลี่ยนเสือจำศีลจึงเริ่มออกล่าหาใช่เหยื่ออื่นใกล้ที่ไหนแต่เป็นคนใกล้ตัว เหยื่อที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของลูก...เมียนอกหัวใจ แอ้ม หทัยภัทร ไพภิรมย์ เด็กในอุปการะของคุณนวลปรางค์ไพภิรมย์ กลับกลายเป็นสะใภ้เพียงเพราะเหตุที่ไม่ควรเกิด เป็นเมียที่สามีไม่ปรารถนาจะมีเป็นได้แค่แม่ของลูก ************* กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆลอยมาแตะจมูกพอให้รู้ว่าเป็นใคร ธราวุธเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมองก็พลันระบายยิ้มเล็กๆ “รับผลไม้สดๆจากไร่มั้ยคะ” แววเสียงสดใสเอ่ยถาม พลางชูตะกร้าสานซึ่งมีกล่องผลไม้บรรจุไว้หลากชนิด “เก็บมาเองกับมือเลยนะ” “ขายยังไงครับ” ร่างหนาทิ้งตัวอิงพนักท่าทางสบายพร้อมกับหมุนปากกาในมือ เริ่มสวมบทลูกค้ากับแม่ค้า “รับเป็นอะไรดีคะ” กล่องผลไม้หลายชนิดถูกนำมาวางลงบนโต๊ะ พอให้ชายหนุ่มได้เลือกสรรตัดสินใจ ทุกการเคลื่อนไหวของหญิงสาวถูกจับจ้องโดยพ่อเลี้ยงหนุ่ม เขากระตุกยิ้มก่อนเอื้อนเอ่ยขึ้น “แม่ค้าครับ” “คะ?” “รับแม่ค้าครับ” เขาเฉลยข้อสงสัย ก่อนประโยคต่อมามีผลให้แก้มสาวแดงปลั่ง “รับเลี้ยงดูตลอดชีวิต” “แพงหน่อยนะคะ จ่ายไหวหรอ” ในเมื่อเขาอยากเล่นเธอก็จะคล้อยตามบท นานทีจะเห็นเขาอารมณ์ดีคิดขบขัน “ผ่อนจ่ายด้วยความห่วงใย ถ้าไม่ใจร้ายเกินไปช่วยรับไว้ที”***************กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนการตัดสินซื้อได้ที่ตัวอย่างเล่มหรือที่เว็บเด็กดีนะคะ เรื่องนี้มีทั้งสุข เศร้า หวาน ซึ้ง มีทั้งหมดสองคู่ แต่เน้นคู่พระนางพระเอกโง่ไปนิดในช่วงกลางๆ แน่นอนว่าโดนนางเอกเอาคืนแน่นอน###ตรวจคำผิด พิสูจน์อักษรจนตาลายและใช้หลายคน หากมีคำผิดคำหล่นหลงมาบ้างต้องขออภัยและกราบขอโทษด้วยนะคะ##สุดท้ายนี้อย่าลืมกดหัวใจให้กำลังใจกันด้วยนะ
บำเรอรักคุณชายซาตาน
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะรักจึงยอมเจ็บแม้เขาจะเก็บไว้เป็นเพียง..นางบำเรอ "หึ! ฉันไม่มีสิทธิ์โกรธสินะที่เห็นเมียตัวเองยืนกอดกับผู้ชายไม่อายฟ้าดิน" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากปากหยักมันยากที่อธิบายบรรยาย ความรู้สึกส่วนลึกจะเรียกว่าหึงก็คงพูดได้ไม่เต็มปาก แต่หากจะพูดว่าหวงของเหตุใดเขาถึงได้รู้สึกแปลกๆล่ะ "คุณชายหึงเรนาหรอคะ" เธอเอ่ยถามเขาแผ่วเบาแม้ในใจจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วยังกล้าที่จะถามเพื่อตอกย้ำความน่าสมเพชของตัวเอง "นางบำเรออย่างเธอไม่มีค่าพอให้ฉันหึงสักนิด อย่าสำคัญตัวให้มันมากนัก" เขาเคล้นเสียงลอดไรฟันยกยิ้มมุมปากเปล่งประโยคคำพูดที่แสนเจ็บช้ำดั่งหนามที่ตำยอกแผลเก่าในหัวใจให้ยิ่งร้าวระบม จะมีบ้างไหมความรู้สึกส่วนลึกที่เห็นเธอมีค่าสักนิดไม่ใช่ผู้หญิงไร้ค่าที่เป็นเพียงแค่นางบำเรอ เธอมันคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปเองแหละ ช่างกล้าคิดเหลือเกินว่าเขาจะมาหึงคนอย่างเธอ เธอมันก็แค่ผู้หญิงร่านคนหนึ่งอย่างที่เขาพูดนั้นแหละ คงไม่มีผู้หญิงดีที่ไหนที่ยอมถวายตัวให้เขาทั้งที่เขาก็แทบไม่อยากจะผูกพัน สายฝนที่ช่างเหน็บหนาวคงไม่เท่าใจสาวที่หนาวเหน็บเจ็บปวด "เรนาขอโทษค่ะที่คิดว่าคุณชายจะหึงเรนาบ้าง เรนารู้ตัวดีค่ะว่าเป็นเพียงคนชั้นต่ำที่ไม่มีค่าพอสำหรับคุณชายเลยสักนิด เป็นเพียงนางบำเรอลับๆในเงามืดเพียงเท่านั้น" เธอมองเขาอย่างตัดพ้อ ธารใสจากดวงตาทะลักรินไหลไม่ขาดสาย ความทุกข์ระทมถูกระบายผ่านสายน้ำที่เก็บกั้นมันไว้ไม่อยู่ เกลียดตัวเองที่เจ้าน้ำตาเกลียดตัวเองที่อ่อนแอเอาแต่ร้องไห้เรียกร้องความสนใจ แล้วเป็นยังไง ใครเขาก็ไม่เคยแยแสสนใจ "รู้ตัวก็ดี"***********************ทั้งหมด 35 ตอนยาวจุใจแน่นอนค่ะ
สิเน่หาเมียบำเรอ
รานิล
www.mebmarket.com
เพราะเรื่องน่าอับอายที่ไม่ควรเกิด กลับก่อกำเนิดเป็นสายใยผูกเขาและเธอ แต่เมื่อไร้รักแต่ไม่ไร้ความรับผิดชอบ สถานะที่เขามอบให้จึงเป็นได้เพียงแค่...เมียบำเรอ******************************"เธอท้องกับใคร" เขาถามเสียงเข้ม"เกี่ยวอะไรกับคุณ" นาวดีชักสีหน้าถามกลับไป ในใจตุ้มๆต่อมๆนึกประหวั่นกลัวอยู่ในอก"ก็เผื่อว่าเด็กเกิดจากสเปิร์มของฉัน ฉันก็ย่อมมีสิทธิ์ในตัวเด็กไม่ใช่หรอ""พอดีว่าฉันมันมั่ว จะตอบว่าใครเป็นพ่อของลูก ก็คงจะยาก" ด้วยความหมั่นไส้และอยากท้าทายถึงได้พูดออกไปเช่นนั้น ดีเหมือนกันเพราะเธอไม่อาจรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และนี้เป็นทางเดียวที่เธอจะปกป้องลูกน้อยในครรภ์ได้ ไม่อาจยอมหากเขาจะพรากลูกไปจากเธอ"กี่คนที่ว่ามั่ว กี่คนที่เธอยอมให้เอาล่ะ" เมื่ออีกฝ่ายท้าทายอีกฝ่ายก็หาไม่ที่จะยอมลดละ สวนกลับไปกับคำพูดห่ามๆตรงๆ ก็เอาสิ! ว่าจะท้าทายเขาได้นานเพียงใดกัน"ทุเรศ!" "บังเอิญฉันอยากสงเคราะห์ เด็กจะได้มีพ่อเหมือนคนอื่นเขา" เหมือนจะหวังดีแต่แฝงด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เธอมันง่ายและไร้ยางอายสำหรับเขา แต่สำหรับเธอศักดิ์ศรีแม้เหลือเพียงน้อยนิดเธอก็ไม่มีทางยอมให้ใครมาย่ำยี"ไม่จำเป็น หมดธุระของคุณก็กลับไปได้แล้ว และอย่ามาที่นี้อีก" **************************หากกำลังตามหาเรื่องราวที่ไม่เรียดแฝงความมุ้งมิ้ง คุณมาถูกที่แล้ว
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น