cut
17
“ตัวเล็ก..มาร์คขอจูบได้ไหมคะ”
สายตาของมาร์คและแบมแบมสื่อประสานกันแม้ว่าจะบอกว่ารอให้เราทั้งคู่พร้อมหากแต่ไม่รู้ว่ามีอะไรมาดลใจให้คนตัวเล็กค่อยๆพยักหน้าตกลงคำขอ มาร์คฉีกยิ้มกว้างเผยอาการดีใจออกมาจนแบมแบมถึงกับหน้าแดงแจ๋
อืม..
จะเป็นแค่จูบใช่ไหมนะที่มาร์คจะทำ..
มาร์คก้มลงให้ใกล้แบมแบมก่อนจะฉกเรียวปากของคนตัวเล็กเอาไว้ราวกับกลัวว่าถ้าช้าไปกว่านี้แล้วมันจะอันตรธานหายไปเดี๋ยวนั้น..
รสสัมผัสจากรอยจูบของมาร์คมันทั้งอ่อนโยนปนความร้อนแรง เสียงที่ดัง ปลายลิ้นที่ชอนไชดูดดึงปลายลิ้นเล็กของคนด้อยประสบการณ์อย่างแบมแบมอีกทั้งการขบเม้มปากล่างอีกนั้น..แบมแบมรู้สึกถึงความแปลกใหม่อย่างไม่เคยเป็นมาก่อนแม้ว่าจะเคยจูบกับมาร์คมาแล้วแต่มันกลับแตกต่างจากครั้งนี้สิ้นเชิง
"อื้มมม....อ๊าส์...พะ..พี่..มาร์ค..แฮ่กก..."
มาร์คปล่อยเรียวปากของแบมแบมให้เป็นอิสระแต่กลับใช้เรียกปากของตนเองค่อยๆขบเม้มใบหูเรื่อยมาจนกระทั่งถึงลำคอสวยของแบมแบม ในหัวของแบมแบมอื้ออึงไปหมด ราวกลับขาดสติ ราวกลับถูกมอมเมา แม้แต่ตอนที่ถูกมาร์คค่อยๆดันให้ตนเองนอนราบบนเตียงนอนเขาก็ไม่อาจรับรู้ได้เลย
เสียงหอบหายใจปนออกมากับความหวามหวานที่แสนรัญจวนกายบอบบางของแบมแบมถูกมาร์คล่วงล้ำเข้ามาลูบไล้จนถึงเม็ดตุ่มไตสีหวาน มาร์คเคล้าคลึงมันอย่างชำนาญ จนแบมแบมกรีดร้องออกมาสายตาที่หวานเยิ้มสติที่หายไป ปากที่เคยเปร่งเสียงน่าอายออกมา แบมแบมพยายามกลั้นมันเอาไว้ด้วยปลายนิ้วของตนเองแบมแบมยกมันขึ้นมางับเพื่อต้องการกลั้นเสียงน่าอายไม่ให้หลุดออกมา..
มาร์คมองภาพตรงหน้าอย่างหลงไหลคนตัวเล็กในตอนนี้มันชั่งเซ็กซี่เหลือเกินกายที่บิดเร้าจากการถูกมาร์คหยอกล้อกับเม็ดไตใต้เสื้อ เรียวขาที่เผลอตัวถูไถกันไปมาเพราะมืออีกข้างของมาร์คกำลังลูบไล้ตรงใจกลางลำตัวของแบมแบมอย่างอ่อนโยน
เขาจะอดทนไม่ทำอะไรแบมแบมได้ไหม....
“อึก..อื้ม..พ...พี่มาร์ค..แบมไม่ไหวแล้ว”
“ไว้ใจมาร์คไหมคะ..คนดี”
ตอนนี้แบมแบมไม่รู้อะไรทั้งนั้นเขาอยากปลดปล่อยมันเสียเดี๋ยวนี้เลย แม้จะรู้ว่ามันควรจะหยุดแต่จิตใจใต้ความปรารถนากลับทำให้แบมแบมพยักหน้าบอกมาร์คออกไป..
“ไม่ต้องกลัวนะคะ..เชื่อใจมาร์คนะ..”
มาร์คก้มลงจูบหน้าผากมนอีกครั้งก่อนจะค่อยๆแกะกระดุมเสื้อของแบมแบมออกเม็ดแล้วเม็ดเล่า จนเผยให้เห็นกายบอบบางเอวคอดราวกลับหญิงสาวนั้นมันยิ่งเหมือนกับตัวกระตุ้นให้มาร์คอยากที่จะกระโจนเข้าใส่คนตรงหน้านี้แทบทันที มาร์คพรมจูบไปทั่วกายเรื่อยไปจนถึงสะดือน่ารักก่อนจะสอดปลายลิ้นชิมรส แบมแบมถึงกับหายใจหอบ มือของมาร์คทำงานพร้อมกันกับเรียวปากที่เฝ้าวนเวียนอยู่ตรงหน้าท้องแบนราบของแบมแบม มาร์คจัดการปลดกางเกงของแบมแบมออกก่อนจะค่อยๆถึงปราการอีกด่านออกตามไป แบมแบมเผลอตะครุบปิดบังกลางลำตัวอย่างอายๆ
มาร์คส่งยิ้มอ่อนโยนกลับไปก่อนจะค่อยๆจับมือของแบมแบมออกจากส่วนนั้นอย่างเบามือ แบมแบมหลับตาปี๋ไม่กล้ามอง..อ่า..เด็กน้อยของมาร์คทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ
“ปล่อยกายนะคะคนดีอย่าเกร็ง..”
มาร์คพูดปลอบพร้อมทั้งลูบไล้ส่วนอ่อนไหวนั้นไปมาแบมแบมบิดกายอย่างเสียวซ่าน มาร์คทำมันอย่างช้าๆก่อนจะเร่งให้เร็วขึ้นด้วยปากของเขาทำราวกลับเอร็ดอร่อย
“อึก..อึก..พี่มาร์ค..แบม”
เสียงครางที่ดังขึ้นมาก่อนแบมแบมจะปลดปล่อยเอาน้ำสีขุ่นขาวออกมามาร์คไม่ปล่อยให้มันได้ออกมาเปล่าๆคนตัวสูงกลืนกินเข้าปากไปราวกับดื่มน้ำหวาน
“พี่มาร์คอย่า..มันสกปรกนะครับ”
“ไม่เลย..มันไม่สกปรกเลยของตัวเล็กมาร์คอยากรับมันไว้ทั้งหมดนั่นแหละ..ทำให้มาร์คบ้างนะคะ”
“ทำ..ยังไง”
“ทำเหมือนที่มาร์คทำให้ตัวเล็กไงค่ะ”
“แต่แบม..”
“ได้ไหมคะ..มาร์คขอแค่นี้นะคะ จะไม่เกินมากไปกว่านี้ได้ไหมคะ..หื้ม..”
คนตัวเล็กมองสายตาที่แสนเว้าวอนคู่นั้นมันทำให้เขาไม่อาจปฏิเสธคำขอนั้นได้เลย..แบมแบมดันมาร์คให้นอนราบบ้าง มือที่สั่นเทาเพราะความอายค่อยๆปลดอาภรณ์ของมาร์คออกจนกระทั่งเหลือเพียงเนื้อตัวเปล่าเปลือยเฉกเช่นเขา สายตาของแบมแบมหวาดหวั่นกับเจ้าสิ่งนั้นของมาร์คที่ผงาดชูขึ้นมาอย่างท้าทาย มาร์คมองแบมแบมอย่างเอ็นดู แบมแบมค่อยๆใช้มือชักขึ้นลงอย่างกล้าๆกลัวๆ ความเงอะงะนั้นมันทำให้มาร์ครู้สึกรุ่มร้อน แม้ว่าเขาอยากที่ทำมากกว่านั้นแต่เขาก็เลือกไม่ทำมัน..เพราะเขาสัญญากับคนตัวเล็กเอาไว้แล้วว่าจะไม่ทำ..
"ตะ..ตัวเล็กค่ะ..อึก..มาร์ค..ใช้ปากสิค่ะ"
“แบม..”
“นะคะๆ..”
แบมแบมตัดสินใจก้มลงไปครอบครองเจ้าสิ่งนั้นแม้ว่ามันจะคับปากแค่ไหนก็ตาม แบมแบมค่อยเลียชิมดูดเข้าออกราวกลับมันอร่อย มาร์คครางออกมาเสียงลั่นเพราะความเสียวที่โดนคนร่างเล็กปรนเปรอ
“อะ..อ๊าส์....ตัวเล็ก..มาร์ค..อึก”
มาร์คปลดปล่อยมันออกมาจนมันเลอะไปทั่วปากและหน้าของแบมแบม มาร์ครั้งแบมแบมให้ก้มมาใกล้ๆจัดการเลียเช็ดทำความสะอาดก่อนจะจูบปากอิ่มนั้นอย่างกระหายอีกครั้ง..เขารั้งให้แบมแบมลงมานอนก่อนจะโอบกอดแบมแบมเอาไว้แนบแน่นหวงแหน..
“มาร์ครักตัวเล็กนะคะ...นอนนะคนดี..ฝันดีนะคะตัวเล็กของมาร์ค”
“ครับ..พี่มาร์ค..แบมก็รักพี่..”
ปลายเสียงที่แสนเบาแต่กลับดังก้องอยู่ในหัวใจของมาร์ค..ไม่บ่อยเลยที่แบมแบมจะพูดคำนี้กับเขานั่นมันทำให้มาร์ครู้สึกดีมากที่สุด
ด้วยความเพลียจากกิจกรรมมาหลายวันแล้วไหนจะเมื่อกี้แม้ว่าไม่ได้ใช้กำลังมากมาย แต่นั่นมันก็เพียงพอที่จะทำให้แบมแบมค่อยๆหลับตาลงอย่างอ่อนเพลียเช่นเดียวกับมาร์คที่หลับลงด้วยสีหน้าที่แสนมีความสุข
@mb9397love1
#มบรักแรก
Guest
