เช้าวันจันทร์คงเป็นวันที่หลายคนตื่นแต่เช้าไปทำงานหาเงินเลี้ยงครอบครัวเลี้ยงตัวเอง
ผมเองก็เช่นกัน ผมชื่อโดคยองซูทำงานบริษัทเกี่ยวกับ
การส่งออกตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่บนเตียงพรางเอนตัวติดพนักพิงอยู่ล่ะครับผมยังไม่อยากไปทำงานเลยผมยังอยากอยู่ที่นี้กับคนรักของผมผมอยากอยู่กับเขาต่อพูดแล้วก็คิดถึงครับอยากฟัดใจจะขาดอยู่ร่อมร่อ ผมลุกขึ้นยืนเตรียมที่จะเดินไปหาคนรักของผม อ่าา~ เขาไม่ไดนอนกับผมหรอกครับไม่ดีเลยคุณว่าไหมครับ
ขาเล็กเดินออกมาจากห้องแล้วบิดลูกบิดประตูตรงข้ามกับห้องของเขาห่างกันเพียงแค่ช่วงแขนของเขา
"ผมเปิดประตูเขามาก็เจอกับที่รักของผมเขากำลังนอนอยู่ล่ะครับน่ารักเชียววว~" มือบางขยับเขาใกล้ใบหน้าค่อยๆลอกเทปกาวใสออกจากริมฝีปากบาง ริมฝีปากแดงจัดมุมปากยังคงมีเลือดซิบตลอดที่มือบางลอกเทปออก มือบางทิ้งเทปลงอย่างไม่ใยดี จะสนใจทำไมล่ะเขามีเป็นลัง มีตั้งหลายสีแหนะ สีเขียวก็มีสีชมพูก็มีผมมีเยอะเลยล่ะครับปากบางยกยิ้ม.
" อ๊าาา~ทำไมที่รักของผมยังไม่ตื่นล่ะ เอ๋...ทำไมน้า คยองซูทำหน้าสงสัย ทำไมล่ะ?? เมื่อคืนผมเล่นแรงไปรึป่าวนะ " พูดกับตัวเอง ร่างเล็กได้แต่ส่ายหน้าไปมาคิดหาตนตอสาเหตุว่าเมื่อคืนตนเล่นอะไรกับ ชานยอล
"ฮื่ออออ ที่รักตื่นซี่~ ตื่นเร็วสิครับคยองต้องไปทำงานแล้วนะ ตื่นสิ"
มือบางเกาะแขนแก่รงชานยอลออกแรงเขย่าให้เขารู้สึกตัว
" อือออ~ " ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกตัว
" อ๊ะ!! ตื่นแล้วว ชานยอลที่รักของคยองตื่นแล้ว. "
ร่างบางโหมตัวเข้าหาร่างหนาเต็มที่ทำให้ชานยอลต้องรับน้ำหนักของเด็กหนุ่มไว้บนกาย ชานยอลค่อยๆลืมตาขึ้น เขาไม่ค่อยเห็นอะไรชัดนักเพราะดวงตายังไม่ปรับโฟกัส ชานยอลหลับตาอีกครั้งเพื่อปรับการรับแสงของดวงตา ชานยอลมองคยองซูอย่างนึกรังเกียจ เขาสมเพชตัวเองที่เชื่อคำลวงของคยองซู
"ฮืมมม พี่ชานยังไม่ตื่นหรอ คยองซูจะไปทำงานแล้วนะ ให้กำลังใจหน่อยสิ นะ...นะ" ร่างบางอ้อนชานยอลรอยยิ้มเล็กๆค่อยจางลงเมื่อชานยอลของเขากับเมินหน้าหนี ทำเหมื่อนรังเกียจเขา ไม่อยากเข้าใกล้เขาสะเหมือนเขาคือเชื้อโรค ใช่สินะ เขามันไม่น่ารักเท่าแบคฮยอลสินะ เหอะ!! ได้แค่คิด
" พี่ชานครับให้กำลังใจคยองหน่อยสิ จูบนะ นะ..นะ " ร่างบางเริ่มหมดความอดทนเมื่อชานยอลเอาแต่เมินเขาอยู่อย่างนี้
ี้ "หึ ดีดีไม่ชอบสินะ ได้คยองซูจัดให้ " ร่างบางเดินถ่อยห่างจากชานยอลและหันหลังเดินไปอีกห้องนึ่ง
ชานยอลได้แต่คิดว่าคยองซูจะไปไหน ทำอะไร ชานยอลกลัว
ใช่ชานยอลกลัวคยองเหลือเกิน.
ไม่นานร่างบางก็เดินเขาพร้อมกับ ที่เปิดฝาขวดเบียสีแดงเข้มร่างบางเดินตรงมาหาเขานั่งลงตรงหน้าพร้อมกับดึงมือเขาไปลูบ ชานยอลเริ่มจิตตกลงเลยๆ เขากลัวตอนนี้ คยองถือที่เปิดฝาไว้ตรงระดับมือของเขาไม่นะ
ร่างหนากระวนกระวายหาวิธีคิด จนต้องเลือกวิธีที่ทำให้คยองซูอารมณ์ดีนั้นก็คือ....
" อะ..เอ่อ..คะ...คยองซู "เสียงสั่น เอ่ยเรียกร่างเล็ก
" ครับ พี่ชาน" คยองซูตอบแต่ก็ยังไม่เงยหน้าขึ้นมาพูดกับเขา ร่างบางเริ่มนำที่เปิดขวดลากตามมือสากช้าๆ
"เงยหน้าสิครับคนดี ไม่เงยหน้าพี่จะให้กำลังใจเราได้ไงล่ะหืมม..."
ได้ผลคยองซูเงยหน้าขึ้นมามองเขาแล้ว
ชานยอลบอกให้คยองซูเขยิบมาหน่อยเพราะเขาลุกไม่ได้ ในสภาพที่เขามีโซต่วนที่ขาและข้อมือ ชานยอลกดริมฝีลงกับส่วนเดียวกันในร่างกายของร่างบาง จูบที่แค่ริมฝีปากแตะกันธรรมดาไม่มีการลุกล้ำ "แค่นี้คยองซูก็มีกำใจไปทำงานแล้วล่ะ แต่พี่ชานนี้ล่ะน่าาา ~ ชอบทำให้คยองอารมณ์เสียอยู่เรื่อยดลย ต้องโดนทำโทษน้าา ~"ร่างบางยิ้มกว้าง ซึ่งชานยอลคิดว่ามันไม่ได้น่ารักเลย มันน่ากลัว น่ากลัว~
" ไม่นะๆ!! คยองซูพี่ขะ...ขอโทษพี่มึนน่ะ พี่ไม่ตั้งใจอิดออดเลยนะครับ พี่ขอโทษคยองอย่าทำอะไรพี่เลยนะ" ร่างบางไม่สนใจเสียงของชานยอลเลย นี้ก็พึ่ง 7โมงเช้าเองคยองซูมองนาฬิกาที่เกี่ยวอยู่บนข้อมือบาง
"ไม่สายหรอกเนอะ" คยองซูยังคงเล่นมือชานยอลอยู่ ร่างบางเอาที่เปิดวางไว้บนเล็บค่อยๆใช้ที่เปิดดันโครงเล็บของร่างหนาออกมา ชานยอลกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด มันเจ็บ!!
" ฮะ...เห้ย!!! คยองซูพี่เจ็บ!!! พี่ขอร้อง " ร่างหนาเสียงดังขึ้นเมื่อร่างเล็กขยับมันไปมามันทำให้เขาทรมาน "อะ...อึก...อ๊ากกกกกกกกกกก !!!!!!!!!"
" ชู่ววววว~ ไม่เสียงดังสิครับไม่เอานะไม่น่ารักเลยครับพี่ชาน"
ร่างบางยิ้มให้ร่างสูงก่อนที่จะเก็บเล็บของชานยอลใส่มือ พร้อมกลับจูบซับน้ำตาที่แก้มกร่าน
"วันนี้แค่นี้ล่ะกันนะครับผมต้องไปทำงานแล้ว อ่ะ" ร่างบางยื่นผ้าก๊อดให้ร่างหนาแต่ร่างหนากับเมินหน้าหนีน้ำใจของร่างเล็ก
" เหอะ!!! กูมันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยใช่มั้ย ได้เย็นนี้มึงอดข้าวไปเลย !!! ฮึ้ย !! "
ร่างบางเดินตึ๊กตั้งออกไปปล่อยไว้แค่ชานยอลกับกองเลือดสีแดงที่เผยกลิ่นคาวยั่วยวน สัตว์สกปรกน่าเกียจอย่างแมลงสาปมาเฉยชมกลิ่นคาว
"คยองซูเด็กน่ารัก พูดง่าย อ่อนโยนคนนั้นผมหายไปไหนนะ หรือมันไม่มีอยู่แล้วตั้งแต่แรก เฮ้ออ " น้ำใสหยดลงพื้น น้ำตาจากผู้ชายคนนี้คงไม่มีค่ากับร่างบางอีกแล้วล่ะ ร่างหนาเลือกที่ปล่อยน้ำตาให้มันไหลลงมาเฉยๆเผื่อความเจ็บจะบรรเทาลง
Guest
