Damn Guy! โคตรสารเลว
INTRO
“เลิกเอาผู้หญิงมาขย่มที่คอนโดได้แล้ว มึงเลิกมั่วซักทีเหอะ เว่ยโจว”
เพื่อนสนิทที่สุดของ เว่ยโจวขยี้บุหรี่มวนสุดท้ายกับที่เขี่ยบุหรี่สีทึบ ก่อนจะลุกขึ้นหยิบกุญแจรถ
“กูเตือนมึงแล้วนะ ด้วยความหวังดี”
เฟิงซงจรดนิ้วชี้กับนิ้วกลางที่หางคิ้วเป็นการบอกลา ก่อนจะเดินออกจากห้องหรูหรานั่นไป
.
.
…
“ฮึก ฮึก ฉันไม่เหลือใครอีกแล้ว ฮึก อย่าทิ้งฉันไป”
“เธอใจเย็นๆ แล้วพูดกันดีๆ ได้ไหม” เว่ยโจวกรอกเสียงลงโทรศัพท์ สีหน้าเคร่งเครียด
“ฮึก เว่ยโจว ฉัน…ฉันท้อง”
“วะ ว่าไงนะ!! ตั้งแต่เมื่อไหร่ กับใคร” เว่ยโจวละล่ำละลักถามกลับไป ทั้งๆ ที่ใจเขานั้นรู้คำตอบดีอยู่แล้ว
“กรี๊ด!!!!!!!!!!!! กรี๊ดดดดดดดด ฉันอยากตายได้ยินไหม ฉันอยากตาย พี่จิ่งอวี๋ต้องฆ่าฉันแน่ถ้ารู้ ได้ยินไหม กรี๊ด!!!!!!!”
เสียงแสบแก้วหูดังบาดเสียงจนต้องยกโทรศัพท์ออกห่างจากใบหูชั่วคราว
“เธออย่าทำอะไรบ้าๆ นะจิวซิน! บอกฉันมาเธออยู่ไหน”
“ฮึก เว่ยโจว ฉัน…ฉันรักนายนะ นายคือพ่อของเด็กในท้องฉัน ติ๊ด…”
เสียงโทรศัพท์ตัดไปเสียเฉยๆ ให้เว่ยโจวยิ่งเครียดหนัก เขาต่อสายไปซ้ำๆ เป็นสิบรอบแต่กลับพบว่าติดต่อไม่ได้แล้ว!!
จิวซิน อย่าทำอะไรโง่ๆ เชียวนะ!!
“เฮือกกก!!”
เว่ยโจวผุดลุกจากเตียงเหงื่อเม็ดโตผุดเต็มใบหน้าของเขา สายตาพลันแตะนาฬิกาหัวเตียงที่บอกเวลาเที่ยงคืน
“ปวดหัวชะมัดยาด นี่หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
หลังจากเสร็จกิจน้ำกาม เว่ยโจวเดินไปส่งหญิงสาวขึ้นรถของเธอ ก่อนจะกลับห้องมาหลับเป็นตาย ให้ตายเถอะ เมื่อคืนเห็นหน้าตาใสใสไม่คิดว่าเจ้าหล่อนจะลีลาเด็ดเผ็ดร้อนขนาดนี้ หงุดหงิดนิดหน่อยที่หล่อนเผลอจิกเล็บลงกลางหลัง ดีที่ไม่เป็นรอยอะไรเท่าไหร่
ไม่ชอบและไม่มีวันชอบให้ใครมาทำสัญลักษณ์แสดงความเป็นเจ้าของเจ้าของ กับคนรักอิสระอย่างเขา ไม่มีวันจะผูกมัดกับอะไรให้วุ่นวาย! นอนเช้า ตื่นค่ำ ไปผับล่าเหยื่อ ชีวิตของชายหนุ่มลูกเจ้าของธุรกิจบันเทิง มันไม่มีอะไรจะน่าหฤหรรษ์ไปมากกว่านี้แล้ว
กริ๊ง!
เสียงกดออดหน้าประตูห้องทำให้เว่ยโจวต้องเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ เฟิงซงมาหรอ มาทำไมตอนนี้ เว่ยโจวคว้าผ้าขนหนูผืนขาวสะอาดมาคลุมท่อนล่างเปลือยเปล่าของเขาไว้ ก่อนจะขยี้ผมจนกระเซอะกระเซิงและเดินไปเปิดประตู
“มาทำอะไรตอนนี้ วะ…” ปลายเสียงขาดหายไปเมื่อเงยหน้ามาแล้วพบว่าเป็นใครสักคนที่ไม่เคยรู้จัก…
“มาหาใครครับ”
“มาหามึงนั่นแหละไอ้เหี้ย!”
เว่ยโจวถูกใครก็ไม่รู้ผลักเขาให้หงายหลังกลับเข้าห้องของตัวเอง ร่างสูงกว่าเขาพอประมาณ ดวงตาคมวาวโรจน์ราวกับโกรธเคืองใครมา ราวกับจะฆ่าเขาให้ตายอย่างไรอย่างนั้น
“มึงเป็นใครวะ”
เว่ยโจวถามทั้งๆ ที่ตัวเองยังกองอยู่กับพื้น คนแปลกหน้าไม่รอให้เขาหนีได้ มันเดินมาคร่อมร่างเขาไว้ก่อนจะบีบมือทั้งสองมาที่คอของเขา
“อ่อก อ่อก”
“ไอ้ชาติชั่ว! มึงจำชื่อกูเอาไว้ ว่ากูชื่อจิ่งอวี๋! หวงจิ่งอวี่! พี่ชายแท้ๆ ของหวงจิวซิน!”
เว่ยโจวเบิกตากว้างในขณะที่จิ่งอวี๋ยกยิ้มเย็นที่มุมปาก
“จำผู้หญิงที่มึงฟันแล้วทิ้งได้แล้วสินะไอ้สัด! มึงรู้ไหมว่ากูรักน้องสาวกูแค่ไหน!”
“ปะ ปล่อยกูนะโว๊ย”
พลั่ก!
เว่ยโจวยันเท้าเต็มแรงกับอกกว้างนั้น รีบถอยตัวและลุกขึ้นยืนทันที ไม่วายรีบคว้าผ้าขนหนูที่เกือบหลุดเอาไว้ได้
“มึงรักน้องสาวมึงแล้วไง แล้วมึงมีสิทธิอะไรมาทำร้ายกู ไม่ทราบ ห๊ะ!!”
เว่ยโจวเชิดหน้าตะหวาดกลับไป เขาก็ไม่ใช่คนยอมใครเหมือนกัน!
“ไอ้หน้าตัวเมีย! น้องกูฆ่าตัวตายเพราะมึง!! มึงไม่ตายคาตีนกูเมื่อกี้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว ไอ้เว่ยโจว!!”
จิ่งอวี๋สาวเท้าเร็วเข้ากระชากท่อนแขนของเว่ยโจว แรงบีบที่แขนทำให้เว่ยโจวเกือบหลุดนิ่วหน้าออกมา เพราะมันเจ็บเหี้ยๆ ….
สายตาคมของจิ่งอวี๋มองจ้องลึกเข้านัยน์ตาสีนิลของอีกคน ยิ่งเห็นแววตาที่อีกฝ่ายมองกับมาท้าทายไม่กลัวอำนาจมืดของเขา ยิ่งทำให้เลือดในกายยิ่งร้อนระอุ
“หึ…”
จิ่งอวี๋คำรามในลำคอเสียงต่ำ ก่อนไล่สายตามองร่างกายกึ่งเปลือยเปล่าของเว่ยโจว ตาคมกระตุกเพียงเห็นรอยเล็บจางๆ บริเวณแผ่นหลังอีกฝ่ายตอนยันตัวลุกขึ้น ถึงมันจะบางจนแทบจะมองไม่เห็น แต่มีหรือที่คนเจนจัดเรื่องบนเตียงอย่างเขาจะดูไม่ออกว่ามันรอยอะไร…
“ที่แท้ก็เป็นอีตัว เคยเจอของจริงหรือยังล่ะ รับรองว่ามึงจะจำจนวันตาย!”
จิ่งอวี๋กระชากแขนเว่ยโจวให้ใบหน้าหยิ่งๆ นั้นเข้ามาชิดตัวเอง ก่อนสันจมูกโด่งจะแตะส่ายไปมากับสันจมูกของอีกฝ่าย
เว่ยโจวรู้ดีว่าจิ่งอวี๋กำลังหมายถึงเรื่องอะไร!
ผลึก!!
“ขยะแขยง! กูไม่มีทางลดตัวไปเกลือกกลั้วกับคนแบบมึงหรอก จำเอาไว้!”
จิ่งอวี๋สะบัดมือของจากท่อนแขนราวกับว่าเว่ยโจวนั้นเป็นโรคร้าย แต่ไม่วายเลียริมฝีปากหนานั่นอีกครั้ง เมื่อลอบมองผ้าเช็ดตัวที่เกาะหมิ่นเหม่เอว ผิวขาวนั่นเนียนราวผู้หญิง
ก็ยอมรับอยู่ว่าหุ่นน่าเอาไม่ใช่น้อย…
“ที่กูมาวันนี้ กูแค่มาเตือน กูไม่ใช้คนเล่นลับหลังแบบที่มึงทำ นับจากวินาทีต่อจากนี้ไป มึงจะเหมือนมีลมหายใจแต่ไม่คิดอยากจะอยู่บนโลกใบนี้อีกต่อไป กูจะทำให้มึงร้องขอความตายจากกู แต่กูจะไม่ให้มึงตาย อยู่ทรมานตายทั้งเป็น! โทษฐานที่มึงทำให้กูต้องเสียน้องสาวสุดที่รักไป!”
ปัง!
เสียงปิดประตูสุดท้ายของปีศาจหรือเวตาลจากขุมนรกที่คงจะลึกที่สุด เว่ยโจวทรุดตัวลงกับพื้น จับทั้งคอและแขนที่ขึ้นรอยนิ้วมืออย่างชัดเจน
ก่อนจะทุบกำปั้นตัวเองลงกับพื้นพรมห้องเต็มแรง…
มันเจ็บใจที่เขาทำอะไรอีกฝ่ายไมได้เลย ปล่อยให้มันชี้หน้าข่มขู่ พูดจาดูถูกอยู่ฝ่ายเดียว มันเจ็บใจที่ดวงตาคมนั่นมันทำให้ใจของเขาหวาดกลัวจนถึงขีดสุด!
เขาไม่เคยกลัวการจ้องตากับใครขนาดนี้มาก่อน จนมาเจอจิ่งอวี๋…
พี่ชายแท้ๆ ของ จิวซิน…
Talk : สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน เพิ่งมานั่งดูอย่างบ้าคลั่งกับเรื่องไห่ลั่วอิน แล้วรู้สึกไม่พอ ต้องการอะไรก็แล้วแต่มาสนองความต้องการอีก ฮา จึงไปค้นนิยายเก่าๆ ที่เขียนๆ เอาไว้และเอามาแต่งต่อ
เรื่องนี้ป๋าจอห์นโหดสลัด และ น้องโจวก็แมนๆ คุยกันครัช ฝากติดตามด้วยนะฮับ เยิฟ
ปล. รอ ss2 และ DVD อย่างใจจดใจจ่อ
twitter : @dearmonster_
มากรี๊ดป๋ากับน้องโจวด้วยกันได้ฮับ
Guest
