"เพลิงมรสุม"

เธอคนที่เค้าหาว่าเป็นเด็กใจแตก และ ยังคิดว่าเธอเป็นคนที่ทำร้ายน้องสาวที่แสนจะอ่อนแอเขาจึงคิดจะแก้แค้นคนที่ทำร้านน้องสาวผู้น่ารักของเขา อย่างที่เธอจะไม่มีวันลืมและจำเขาไปตลอดชีวิต...

"ปล่อย ปล่อยฉัน"หญิงสาวร้องออกมาด้วยความกลัวที่คนร่างสึงทำรุนแรงกับเธอ

"อย่ามาทำเป็นไร้เดียงสาหน่อยเลยร่านๆอย่างเธอโดนมาไม่รู้กี่คนต่อกี่คนแล้ว"

เพียะ

"อย่ามาดูถูกฉันแบบนี้น่ะ"มุรินทร์พูดออกมาด้วยความโกรธ

"หรอ และฉันนี่แหระที่ดูไม่ผิด"และเขาก็กดจูบหนักลงที่ปากอวบอิ่มของเธออย่างร้อนแรงและมือที่ไม่อยู่นิ่งขงเขาเริ่มไปจับที่หน้าท้องแบนเรียบและไม่หยุดเพียงเท่านั้นเขายังเลื่อนมือขึ้นไปกอบกุมอกอวบอย่างหนักหน่วงจนร่างบางร้องประทวงออกมา"อย่า อย่าทำอะไรฉันเลยน่ะ"มุรินทร์ร้องออกมาเพื่อขอความเห็นใจจากผู้ชายข้างหร้าเธอแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมฟังในสิ่งที่เธออ่อนวอนแม้แต่น้อย"ไม่ ฉันจะไม่ปล่อยเธอจนกว่าเธอจะชดใช้ที่ทำกับน้องฉัน มุรินทร์"

ธิวัตน์    นราธร (ธารา)

มุรินทร์   ศรีนณี  (ฟ้า)

#เดียวจะมาลงตอนแรกให้พรุ่งนี้น่ะฝากติดตามตอนต่อๆไปด้วยนะ.