สาวร่างบางเรือนผมสีทองเดินไปมาพร้อมกับควงปืนแม็กนั่มสีขาวคู่ใจของเธอ ตากลมโตของเธอจิกมองชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่นอนชักดิ้นชักงออยู่กับพื้นเหมือนคนบ้า
“พวกแกจะต้องรู้สึกแบบที่ฉันรู้สึกว่าการสูญเสียมันเจ็บปวดแค่ไหน”
เธอเดินเข้ามาหาหญิงสาวอีกคนซึ่งเป็นพี่น้องกับเธอแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ลงรอยกันเท่าไหร่โดนจับมัดมือมัดเท้านั่งอยู่บนพื้นรวมอยู่กับกลุ่มเพื่อนอีกสี่คน
“จะตบฉันหรอ!! ห๊ะ!! แกจะตบฉันหรอ!!”
สาวผมทองอารมณ์ขึ้นเมื่อเห็นสายตาไม่เป็นมิตรของหญิงสาวที่เป็นพี่น้องกับเธอ มือนึงที่กุมปืนแม็กนั่มอยู่ตบเข้าที่ใบหน้าขาวเนียนของหญิงสาวสุดแรงเกิดจนเธอล้มลงไปกองกับพื้น จากนั้นเธอหันไปส่งยิ้มหวานๆให้กับชายหนุ่มหน้าตาดีที่นั่งจ้องหน้าเหมือนจะเอาเรื่อง
“นายจะต้องดีใจในสิ่งที่ฉันมอบให้”
ชายหนุ่มที่นอนชักดิ้นชักงอกับพื้นเริ่มสงบอาการลง เมื่อเป็นเช่นนั้นสาวผมทองได้นั่งลงข้างๆทำท่าครุ่นคิดเหมือนจะเล่าอะไรบางอย่างให้ฟัง
“ฉันอยากจะบอกแกกับเรื่องทั้งหมดนะ แต่ฉันเองก็ยังสับสนพอสมควรว่ามันเป็นมายังไงบ้าง พ่อฉันก็เล่าให้ฟังบ่อยๆแบบเป็นนิทานก่อนนอน เชื่อว่าเพื่อนคนใหม่ของนายก็คงเคยฟัง” หล่อนชายตาไปมองลูกพี่ลูกน้องที่พึ่งตบไปเมื้อครู่
“เอาเป็นว่าฉันไปอ่านพินัยกรรมแกแล้วก็เชื่อมเรื่องราวทั้งหมดด้วยตัวเอง ขอเริ่มแบบนี้แล้วกันนะ”
สาวผมทองเอาปืนเคาะหัวชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่ตอนนี้ใบหน้าแปดเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา จากนั้นน้ำเสียงของเธอก็เริ่มบรรยายเรื่องราวทั้งหมดดุจมันเป็นเสียงเพลงที่เริ่มบรรเลงให้ฟัง…..
Guest
