“คุณคิดอะไรกับผมหรือเปล่า” นี่เป็นประโยคที่ตรงที่สุดในชีวิตของเขา เพราะเขาไม่ต้องการให้เธอมาคาดหวังอะไรลมๆ แล้ง
“เปล่าค่ะ ไม่ได้คิดอะไรค่ะ” เมยาวีตกใจไปสักพักกับคำถามที่มันแสนจะตรงเหลือเกิน แต่เสียงปฏิเสธที่เธอเอ่ยออกไปมันไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่เธอต้องการเลยสักนิด
“งั้นก็ดีแล้วครับ เพราะผมไม่เคยคิดจะสนใจพนักงานในบริษัทตัวเอง” ชายหนุ่มกล่าวอย่างไม่รักษาน้ำใจ ในขณะที่หญิงสาวนั้นรู้สึกหน้าชาขึ้นมาทันที เธอก็แค่แอบชอบ แบบที่ผู้หญิงคนหนึ่งคลั่งไคล้ดารา แต่อยู่ดีๆ ก็มาโดนเบรค มันทำให้เธอรู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที แสดงว่าเขาคงรังเกียจเธอมาก เธออยากให้เขารีบๆ เซ็นเอกสารเสียที เธอจะได้ออกไปให้พ้นๆ จากห้องนี้ ไม่อย่างนั้นน้ำตาเธอคงจะไหลออกมาอย่างแน่นอน
“บอสติดตรงไหนมั้ยคะ” ด้วยความที่อยากออกไปจากห้องนี้แล้ว หญิงสาวจึงเอ่ยถามออกไปเสียงสั่น
“ไม่ครับ นี่ครับ” ธิมจรดปากกาลงเซ็น เขาจับสัญญาณของหญิงสาวได้ เธอคงรู้สึกอายอย่างมาก เขาก็ไม่อยากจะแกล้งเธอ แต่เขาต้องการให้ทุกอย่างมันชัดเจน เขาจึงบอกเธอออกไป แม้ว่าเธอจะเป็นคนสวย เป็นสเปคของเขา แต่เธอก็คือของต้องห้ามที่เขาไม่ควรเข้าไปยุ่งกับเธอ
“ขอบคุณค่ะ” เมื่อรับแฟ้มจากมือเขาแล้ว เธอก็หมุนตัวออกไปจากห้องเขา พร้อมกับน้ำตาที่มันเริ่มไหลเอ่อออกมาอย่างที่เธอไม่สามารถควบคุมมันได้
Guest
