ปล้ำรัก นายหัว

เหนือเมฆ เมฆา

นายหัวหนุ่มวัยกลัดมันรูปหล่อของเกาะมุกมันตรา หลังจากแฟนซึ่งเป็นนางเอกชื่อดังเลือกแต่งงานกับลูกชายนักการเมือง นายหัวที่แต่ก่อนหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาไร้หนวดเขา ก็หันมาดื่มเหล้าสูบบุหรี่ไว้หนวดไว้เคราผมยาวรุงรัง ตั้งแต่นั้นมาชีวิตของเขาก็เรียกได้ว่าเสียหลัก หนีมารดาเข้าเหมือง เลิกศรัทธาในรัก เกลียดผู้หญิงหิวเงิน เห็นผู้หญิงเป็นเพียงตุ๊กตาบำบัดความใคร่บนเตียง “น้ำแตกแล้วแยกทาง” แถมยังหนีเข้าเหมืองแล้วยังมาเจอลูกสาวคนงานที่หน้าปวดหัวอย่าง ชบา อีก

“นายหัวนี่เซ็กซ์จัดชะมัด เอ็งดูสิเช้าคน เย็นอีกคน แถมไม่กินซ้ำด้วยนะมึง”

“ฉันอยากเป็นสาว ๆ พวกนั้นเสียจริงป้าแช่ม นายหัวหุ่นแซ่บขนาดนั่น ถึงจะดุไปหน่อยก็เถอะ เสียดายเอียดเกิดเร็วไปหน่อย เฮ้อ!”

“ถึงเกิดเร็วนายหัวก็ไม่มองผู้หญิงในปกครองหรอกเว้ย กฎของนายแกก็รู้ สมภารไม่กินไก่วัดเด็ดขาด!”

“จริงด้วยป้า สงสารก็แต่นางชบามัน ป้าดูมันสิตัวสั่นระริกจะเป็นเมียนายหัวให้ได้ นายเอามันซะที่ไหนล่ะ ฮ่า ฮ่า สมน้ำหน้ามันมักใหญ่ไฝ่สูงดีนัก อู๊ย วัน ๆ นะป้าไม่เป็นอันทำอะไร มันยั่วแต่หนุ่ม ๆ เกาะนะ ตั้งแต่ต้นเกาะยันท้ายเกาะโน่น”

“มึงก็พูดไป เดี๋ยวพ่อทัพพ่อมันมาได้ยิน เอ็งจะโดนลูกปืนเอานะ!”

“เอ้าจริง พี่ทัพนะถึงกับบอกมันไปฉีดยาคุมไว้เลยนะ ฉันได้ยินมากับหู!!”

“จริงหรอว่ะนางเอียด”

“จริ๊งสิ ได้ยินมากับหูเนี่ย”

“โฮ๊ะ เด็กสมัยนี้มันไวไฟเสียจริงเว้ย”

////////////

ชบา ลูกสาวหัวหน้าคนงานแห่งเกาะมุกมันตรา นิสัยดื้นรั้น เอาแต่ใจอยากได้อะไรต้องได้ พ่อรักมากตามใจสุด ๆ ความที่เหลือกันแค่สองคนพ่อลูก สิ่งเดียวที่ไม่เห็นดีเห็นงามด้วย คือความคิดของลูกสาว ที่ว่า “พ่อ ชบาอยากเป็นเมียนายหัว” กลัวว่ามันจะได้เป็นแค่เมียบำเรอนะสิ เดี๋ยวน้ำตาจะเช็ดหัวเข่าเข้าสักวัน ทัพตะวันห้ามบุตรสาวจนปากเปียกปากแฉะแต่ลูกสาวตัวดีหาฟังไม่ จนสุดท้ายก็ได้แต่ปลงเลยตามเลย เดี๋ยวมันเหนื่อยมันคงเลิกเองแหละมั้งทุกวันนี้งานบนเกาะตนก็เหนื่อยพออยู่แล้ว

“นาย ชบานวดให้นะจ๊ะ”

“เฮ้ย! ชบา เข้ามาได้ไงว่ะ ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”

“ไม่ออก!”

“ชบา เธอนี่มันหน้าด้านจริง ฉันบอกแล้วไงว่ากินเธอไม่ลง ออกไปได้แล้ว”

“นายจ๋า แต่ชบา”

ชบาปลดสายเสื้อรูดลงจนเห็นหน้าอกสีน้ำผึ้งขาวอวบจากขนาดที่เมฆาเห็นในตอนนี้ มันเท้ากับหัวเด็กเห็นจะได้ เมฆาแม้จะบอกว่าไม่กินเด็กในปกครอง แต่เมื่อเห็นเต้าใหญ่โชว์อวดสายตาอยู่ตรงหน้าก็อดที่จะกลืนน้ำลายเหนียวหนืเลงคอดสียไม่ได้ ชบามองต่ำลงที่เป้าตุงของเจ้านายตนก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอกับท่อนลำใหญ่ที่ขึ้นเป็นลำให้เห็นผ่านผ้าเช็ดตัวสีขาวสะอาดที่พันหมิ่นแหม่อยู่บนเอวสอบ

“นาย แข็งขนาดนี้แล้ว นายจะใจแข็งไปถึงไหนจ๊ะ ให้ชบาช่วยนะ นะจ๊ะ”

ชบาก้าวขยับเข้าไปประชิดร่างสูงใหญ่ เบียดหน้าอกกึ่งเปลือยเข้าหาอกแกร่ง มือก็เปลี่ยนจากปิดเต้าสวยเป็นวาดกอดที่ลำคอหนาไว้แทน เมื่อเห็นนายหัวยังนิ่งชบาก็ยิ่งได้ใจ เริ่มขยับถูเบียดเต้าอวบกับอกแกร่งยิ่งขึ้น ส่ายถูไปมาจนยอดอกแข็งเป็นไต

“อ๊ะ นะนาย ชะชาชบาเสียว ซี๊ดส์”

เมฆาท่องยุบหนอพองหนอในใจ ก่อนจะจับไหล่บางบีบอย่างแรงแล้วผลักลงพื้นให้พ้นตัว

“โอ๊ยนาย ผลักมาได้ชบาเจ็บนะจ๊ะ”

“ออกไป ก่อนที่ฉันจะให้คนเรียกพ่อเธอมาดูความร่านของลูกสาวเขา ไป๊ ฉันละเชื่อเธอเลยชบา แก้ผ้าให้ฉันกี่แล้วกันแล้ว บอกตรง ๆ คนอย่างนายหัวเมฆาถ้าจะกินนะกินไปนานแล้ว แต่กับเธอ”

เมฆาก้าวเดินไปหาร่างแน่งน้อยที่ตอนนี้มองมาที่ตนด้วยสายตาตัดพ้อน้ำตาคลอเบ้า ไม่ได้สนใจเสื้อผ้าที่หลุดหลุ่ยเลยซักนิด

“โอ๊ย!! เจ็บ ชบาเจ็บ”

มือดุจคีมเหล็กคว้ากำที่ปลายคางมน บีบอย่างแรงเพื่อสั่งสอนคนกล้า ก้มหน้าลงไปพูดชิดจนลมหายใจร้อน ๆ ประทะกับใบหน้าสวยของคนงานสาว

“บอกตรง ๆ ขยะแขยงจนกระเดือกไม่ลงจริง ๆ หึ ”

สะบัดใบหน้าเรียวให้พ้นมือ แล้วลุกขึ้นเดินหันหลังหายเข้าไปในห้องนอนใหญ่ พร้อมเสียงประตูที่ดังปัง! อย่างแรงตามมาให้ได้ยิน

“ฮึก! คอยดูเถอะ ซักวันเถอะ ชบาจะทำให้นายต้องเป็นฝ่ายมาขอร้องชบา ฮึ ฮึก ฮึก”

มือยกขึ้นปาดน้ำตา ก่อนจะจัดแจงสายเสื้อที่หลุดหลุ่ยให้เข้าที่ลุกขึ้นปัดฝุ่นออกจากเนื้อตัว แล้วมองตามประตูบานใหญ่อย่างตัดพ้อ ก่อนจะหันหลังตรงออกจากเรือนหลังใหญ่ไปด้วยใบหน้าเศร้าเสียใจ พร้อมให้กำลังใจตนว่าวันนี้ขอกลับไปตั้งหลักก่อนวันพรุ่งนี้จะมาสู้ใหม่ หันหลังหอบหัวใจที่บอบช้ำจากคำด่ากราดเมื่อครู่กลับไปยังเรือนพักคนงานของตน

การุณรุ่ง