Fic : Matsuno 6P Part 1
0
ตอน
3.27K
เข้าชม
115
ถูกใจ
3
ความคิดเห็น
8
เพิ่มลงคลัง

---------------------------------
‘ ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ .... ที่ความรู้สึกแบบนี้มันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ...
อยากครอบครอง ... อยากให้มองมาที่ผมคนเดียว ....
มันอาจจะดูเป็นคำพูดที่เห็นแก่ตัวดีนะ ? … 
แต่ ........
เวลาที่เห็นพี่ยิ้มให้ใคร ทำท่าทางเอ็นดูกับใคร ...
ความรู้สึกหึงหวงมันก็เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆเลยล่ะ ....
อยากครอบครอง อยากกักขัง อยากให้มองมาที่ผมคนเดียวตลอด ......
อ่า ... ให้ตายเถอะ ... ผมนี้มันแย่จริงๆเลยนะ ที่เผลอไปหลงรักพี่ชายตัวเองเข้านะ ....
พี่โอโซมัตสึ ..................... ’
---------------------------------------------
- ณ บ้านมัตสึโนะ ตอนกลางคืน –
“ ให้ตายสิ ! พรุ่งนี้พวกเราต้องตื่นกันแต่เช้านะ .... เพราะงั้น .. ต่างคนต่างรีบเข้านอนกันได้แล้ว-!! ”
ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างหงุดหงิด ผมสีดำเงาที่ถูกหวีอย่างเรียบ ดวงตาที่เริ่มแสดงถึงบ่งบอกอาการรำคาญ พร้อมกับท่าทางที่นั่งบนที่นอนเตรียมพร้อมจะนอนอย่างดี
“ เอ๋~ แล้วเบสบอลล่ะพี่ ‘ โจโรมัตสึ ’ !? ”
เด็กหนุ่มที่อยู่ทางขวามือของโจโรมัตสึกล่าวออกมายังคึกคัก ก่อนที่จะโดนพี่ตนเองดุอีกรอบถึงจะยอมอยู่อย่างสงบ
“ โจโรมัตสึอย่าไปดุ ’ จูชิมัตสึ ’ อย่างนั้นสิ เอาล่ะ พวกเราก็นอนกันเถอะ ~ เดี๋ยวโจโรมัตสึจะโวยวายอีก อารมณ์เสียบ่อยๆระวังจะแก่เร็วไม่รู้ตัวนะ ~ ”
ชายหนุ่มอีกคนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์กับท่าทางเชิงแหย่เล่นอีกคน
“ ห๊า ... พี่ ’โอโซมัตสึ ’ นั้นล่ะตัวดีเลย ...อ่า .. ยังไงก็เหอะ ... รีบๆนอนกันได้แล้ว-!! ”
สิ้นสุดเสียงของโจโรมัตสึ ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความสงบ ภายในห้องที่มืดมิด พี่น้องของตนเองต่างนอนหลับกันไปได้สักพักแล้ว
--------------------------------------------------
‘ อ่า .... แย่ล่ะสิ ..... นอนไม่หลับแหะ ....
นี้ก็ผ่านไปกี่ชั่วโมงกันแล้วนะ ....... ’
โจโรมัตสึนอนพลิกตัวไปมาพร้อมกับถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะสะดุดสายตาค้างไปสักพักที่หลังของพี่ชายตนเอง
‘ หลังของพี่โอโซมัตสึ ....
ดูใหญ่และอบอุ่นดีจังแหะ ...
ถ้าพิงสักหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกนะ ? … 
อีกฝ่ายก็น่าจะหลับไปแล้วด้วย ..... ’
สิ้นสุดความคิดนี้ ชายหนุ่มได้หลับตาลง ก่อนที่จะเอนหัวตัวเองไปพิงที่หลังพี่ชายของตนเองที่นอนหันหลังให้ตน 
‘ ได้กลิ่นของพี่โอโซมัตสึด้วยล่ะ .... รู้สึกดีชะมัด ...... ’
รอยยิ้มบางๆค่อยๆผุดขึ้นที่ใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความผ่อนคลาย ก่อนที่จะต้องหยุดชะงักเมื่อพี่ชายตนเองลุกขึ้นมา 
‘ เหวออ--!? .. พ .. พี่โอโซมัตสึ ... 
จู่ๆก็ตื่นกะทันหันแบบนี้ตกใจหมด ....
ดึกป่านนี้จะไปไหนอีกล่ะ ... คงไปเข้าห้องน้ำล่ะมั้ง ....... ’
ชายหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆก่อนที่จะสังเกตว่า คนที่ลุกออกไปจากห้องไม่ได้มีแค่คนเดียว ...
‘ คารามัตสึ ... ? 
หมอนั้นก็ลุกไปด้วยเหรอ .... 
อ่า ... เดี๋ยวก็คงกลับมาล่ะมั้ง ....
คิดมากไปซะเปล่าๆ ..... ’
ชายหนุ่มเหลือบมองพี่ของตนทั้งสองเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะหลับตานอนต่อ ... จนเวลาผ่านไปนานพอสมควร .....
‘ พวกนั้นไปนานชะมัด .... 
ตกส้วมรึไงกันฟร้ะ!? .... 
น่าสงสัยชะมัดแหะ .......
ไปดูสักหน่อยคงไม่เป็นไรหรอก ...... ’
สิ้นสุดความคิดนี้ชายหนุ่มก็ค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างเบาที่สุด แล้วค่อยๆเปิดประตูห้องลงไปข้างล่างจนสังเกตเห็นห้องนั่งเล่นเปิดไฟอยู่
“ เจ้าพวกนั้น ..... ดึกดื่นป่านนี้แล้วยังจะลงมาทำอะไรกันอีก ..... ให้ตายเถอะ .... พรุ่งนี้ต้องตื่นกันแต่เช้าด้วยนะ .... ”
ชายหนุ่มสถบออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนที่จะค่อยๆเปิดประตู พร้อมกับกำลังส่งเสียงดุต่อว่าพี่ชายตนเองทั้งสองคน แต่กลับจะต้องชะงักไปชั่ววูบ
‘ นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน ..... ? ’
แววตาของชายหนุ่มดับลงวูบพร้อมกับหัวใจที่เริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ...
เมื่อเห็นคนที่ตนรักที่สุดนั่งอยู่บนตักอีกคน พร้อมกับท่าทางเขินอายที่ดูมีความสุข และสายตาเปี่ยมเต็มไปด้วยความรัก .......
“ ด- ... เดี๋ยวสิคารามัตสึ .... ขืนเจ้าพวกนั้นเกิดเห็นว่าพวกเราทำอะไร มันจะเป็นเรื่องเอานะ .... ”
โอโซมัตสึ ขึ้นเสียงดุคนที่กอดเอวตนเองอยู่เล็กน้อยพร้อมกับใบหน้าที่เขินอาย
“ แต่ ... ถ้าให้ฉันทนไปถึงเช้าแบบนี้ .... ฉันก็ไม่ไหวนะพี่ใหญ่ ...... ”
ร่างสูงมองอีกคนเชิงอ้อนขอร้อง จนทำเอาคนร่างบางใจสั่นไม่เป็นจังหวะ 
“ นายนี้มัน ..... เอาเถอะ ... วันนี้พี่ใหญ่จะยอมนายอีกวันก็ได้นะ ..... ”
สิ้นเสียงสุดท้ายของคนร่างบาง คนร่างสูงก็ประกบปากจูบอย่างดูดดื่มทันที
‘ นี้มันเรื่องอะไรกัน .... พี่โอโซมัตสึ .... กับ ... คารามัตสึ ? … กำลังจูบกัน ? ….. ’
โจโรมัตสึที่ยืนอยู่หน้าประตูนั้นแววตาดับลงวูบ พร้อมกับคำถามที่เต็มไปหมดในสมอง ลมหายใจที่เริ่มออกมาผิดจังหวะ หัวใจที่เริ่มเต้นเร็วขึ้นผิดปกติ จู่ๆร่างกายรู้สึกทรงตัวไม่อยู่ .... ความรู้สึกเจ็บปวดนี้มันคืออะไรกัน ..... ?
‘ อ่า .... เจ็บที่หน้าอกชะมัด .... ฮะฮะฮะ ................. ’
........................................................................................
“ เหวออ!!? จ ... โจโรมัตสึ ..... !!? ”
โอโซมัตสึหยุดชะงักทันทีเมื่อเห็นน้องตนเองยืนมองตนเองในสภาพที่น่าอาย 
“ จ ... โจโรมัตสึ ... ยังไม่นอนอีกหรอ ? ….. ”
คารามัตสึกล่าวออกมาด้วยเสียงอึ้งๆ ทั้งคู่หันไปมองโจโรมัตสึด้วยสีหน้าแปลกใจ ก่อนที่จะค่อยๆถอยห่างออกจากกันด้วยสีหน้าเขินอาย
“ อือ .... แล้ว ... พวกนาย .... กำลังทำอะไรกัน .... ? .. ”
โจโรมัตสึกล่าวออกไปด้วยเสียงนิ่งเรียบ 
“ คือว่านะ ........ เอ่อ ..... ฉันกำลัง’ คบ ’กับ คารามัตสึอยู่น่ะ .... ”
โอโซมัตสึกล่าวออกไปด้วยเสียงสดใสที่ปนไปด้วยกับความเขินอาย 
“ ก็ตามนั้นล่ะ My brother กะว่าสักวันหนึ่งจะต้องบอกให้พวกนายได้รู้อยู่แล้วล่ะ ... แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาถูกเจอในสภาพแบบนี้น่ะ ...”
คารามัตสึกล่าวออกมาด้วยเสียงอายๆพลางเกาแก้มไปมา ก่อนที่จะถูกโอโซพูดจาแหย่เล่นไปมาเช่นเคย 
“ .... อืม ........ งั้นหรอ ........... งั้นผมขอตัวก่อนล่ะ .... อย่าขึ้นดึกซะล่ะ ..... พรุ่งนี้ต้องตื่นกันแต่เช้า .............. ”
โจโรมัตสึกล่าวออกมาด้วยเสียงนิ่งๆพร้อมกับสีหน้าที่ดูไม่ดีเท่าไหร่นัก ก่อนที่จะเดินกลับขึ้นไปยังห้องนอนแล้วนอนลงพลางเอามือกุมอกตนเองไว้ 
‘ พี่โอโซมัตสึ ... คบกับคารามัตสึอย่างนั้นหรอ ..... ? 
บ้าน่ะ .... จะเป็นไปได้ไงกัน ......
ฝันไปแน่ๆ ... ฮะๆ .... 
แต่นี้คงเป็นฝันร้ายที่สุดเท่าที่เคยฝันมาแล้วแน่ๆ .....
อ่า ... เจ็บหน้าอกชะมัด .....
..... ขอร้องล่ะ ..... ถ้าเป็นไปได้ .... ก็ขอให้สิ่งนี้เป็นฝันร้ายที ....... ’
---------------------------------------------
- เช้าวันรุ่งขึ้น –
“ เอ๋---------!!!!? พี่โอโซมัตสึกำลังคบกับพี่คารามัตสึอย่างนั้นเหรอ--!!? ”
เสียงของเหล่าน้องๆดังขึ้นด้วยความแปลกใจ
“ เน่ๆ ~ คบกันก็ต้องแปลว่ารักกันมากเลยล่ะสิ ~ ดีจังเลยน้า ว้าวๆ ~ ”
จูชิมัตสึกล่าวออกมาด้วยเสียงสดใส พร้อมรอยยิ้มที่ดีใจแสดงถึงความยินดี
“ อ่า .... พี่โอโซมัตสึ ... กับไอเวรมัตสึน่ะเหรอ ....... ? …. เน่ ... พวกเราก็อย่ายอมแพ้เจ้าพวกนั้นบ้างสิ ............. ”
อิจิมัตสึกล่าวออกมาด้วยเสียงเอื่อยๆก่อนที่จะหันไปมองทางจูชิมัตสึ
“ ยอมแพ้ ? ยอมแพ้อะไรอย่างนั้นหรอ!? เบสบอลรึเปล่า !? ”
จูชิมัตสึหันไปถามอิจิมัตสึอย่างสงสัย
“ นี้มันเรื่องบ้าอะไร ..... มากันเป็นคู่ๆเลยแหะ ..... ”
โทโดมัตสึกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ก่อนที่จะหันไปมองโอโซมัตสึกับคารามัตสึที่นั่งอยู่ข้างๆกัน 
“ เรื่องที่พี่คบกัน .... ? เป็นเรื่องจริงดิ ........ ”
โทโดมัตสึกล่าวออกมาด้วยเสียงอึ้งๆ ก่อนที่จะมองทั้งสองสลับกันไปมา
“ พูดถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะมีอะไรให้โกหกอีกล่ะ My Brother … ”
คารามัตสึตอบกลับอีกฝ่ายไป จนทำเอาน้องเล็กสุดกลืนน้ำลายดังอึก
“ ใช่แล้วล่ะๆ ~ ถ้าไม่เชื่อพวกฉันก็ไปถามโจโรมัตสึเอาสิทตตี้ ~ ”
โอโซมัตสึกล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม จนทำน้องเล็กสุดมองค้าง
“ ห๊า .... บ้านนี้มีแต่พวกโฮโมกันรึไงเนี้ย .... ”
โทโดมัตสึกล่าวออกมาด้วยเสียงเอื่อยๆ ก่อนที่จะเหลือบเห็นพี่คนที่3ของบ้านเปิดประตูเข้ามา
“ อ๊ะ ... โจโรมัตสึ ? วันนี้ตื่นสายสุดรึไงกัน ... ใครกันนะ ~ ที่เมื่อคืนบอกว่าให้รีบๆนอน เดี๋ยวจะตื่นสายเอาน่ะ ~ ”
โอโซมัตสึกล่าวออกไปด้วยเสียงร่าเริงพร้อมกับแหย่อีกคนตามเคย แต่เหมือนว่าอีกคนจะมีมีปฏิกิริยานิ่งเฉยกว่าปกติ
“ เอ๊ะๆ!? พี่โจโรมัตสึสีหน้าดูไม่ดีเลยนะ นอนไม่พอหรอ ป่วยรึเปล่าอ่า ~ !!? ”
จูชิมัตสึถามอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วง
“ เอ๊ะ ... ? หรอ .... ? คงงั้นล่ะ ”
โจโรมัตสึยิ้มออกมาเพื่อไม่ต้องการให้ใครเป็นห่วงตนเอง
“ จริงสิ ... เดี๋ยวผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ .... ”
------------------------------------------
‘ เข้าหน้าไม่ติดกับพวกพี่โอโซมัตสึกับคารามัตสึเลยแหะ ...... 
สรุปว่าเรื่องที่คบกันอยู่เป็นเรื่องจริงสินะ ....
อ่า ... คงต้องตัดใจซะแล้วล่ะ .......... ’
โจโรมัตสึถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะเกิดอาการบางอย่างขึ้นมา
“ แค่ก แค่ก ... เป็นหวัดรึไงกันนะ ... ไอไม่หยุดเลย ... แค่ก ... ”
จู่ๆร่างกายก็ไอออกมาไม่หยุด ก่อนที่จะสังเกตบางสิ่งบางอย่างที่ตกลงพื้น 
“ ดอกลิลลี่สีแดง* ? …. ”
ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นดอกไม้ปริศนานี้ตกลงมาจากไหน ก่อนที่จะเกิดอาการไอออกมาอีกรอบ ... แล้วสังเกตได้ว่าดอกไม้นั้นตกออกมาจากปากตัวเอง .......
“ นี้มัน ..... เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นล่ะเนี้ย ....... ฮะๆๆ .... ”
ชายหนุ่มทรุดตัวลงกับพื้นพลางพิงผนัง ก่อนที่จะค่อยๆกุมดอกไม้สีแดงที่ล่วงออกมา 
“ เน่ .... ไม่มีทางไหนเลยหรอที่ผมจะตัดใจจากพี่ได้น่ะ .......... ”
สิ้นสุดเสียงนี้ ใบหน้าของชายหนุ่มก็เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของความเจ็บปวด
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสน หยดน้ำตาที่ออกมาด้วยความเจ็บปวด
‘ ความเจ็บปวดนี้มันคืออะไรกัน ... ?
ถ้าไม่ใช่สูญเสียพี่โอโซมัตสึไปแล้ว มันคืออะไรกันล่ะ .... ?
ผมควรดีใจที่พี่โอโซมัตสึได้มีความสุขสิ ....
แต่ความรู้สึกเจ็บปวดนี้มันคืออะไรกันล่ะ ........
กลัว ... กลัวการที่ผมกับพี่จะต้องพลัดพรากจากกัน ....
อยากอยู่กับพี่ อยากพูดคุยเล่น อยากใช้เวลาที่มีอยู่ทั้งหมดนี้ใช้ร่วมกับพี่แท้ๆ ........ ‘ 
สมองของชายหนุ่มในตอนนี้เต็มไปด้วยความสับสน ก่อนที่จะหยิบดอกไม้สีแดงขึ้นมา
‘ สีแดง .... สีของพี่โอโซมัตสึล่ะ ...... มันช่างอบอุ่นเหลือเกิน ........... ’
โจโรมัตสึใช้มือปาดน้ำตาของตัวเองลวกๆ ก่อนที่จะจิตใจสับสนมากกว่าเดิม ...
“ ต้องทำยังไงดีล่ะ .... ถึงจะตัดใจจากพี่ได้ ....
แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แน่ๆ .... ไม่มีทาง .... ผมรักพี่โอโซมัตสึ ........

ถ้าอย่างงั้น ..... ก็แย่งมาซะเลยดีมั้ยล่ะ ? ……. ”
..... to be continued

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว