“ข้าผิดไปเเล้วธาราเจ้าอย่าจากข้าไปเลยนะ”
“ขะ..ข้าคงอยู่กับท่านไม่ได้เเล้วขอรับท่านหมื่น”
อาทิตย์พูดบอกกับธาราทั้งน้ำตาพร้อมกับประคองร่างของธาราที่บาดเจ็บสาหัสทั่วตัวให้อยู่ในอ้อมเเขนของเขา ไม่ไกลนักมีดาบที่เปื้อนเลือดวางอยู่ ท่ามกลางเพลิงที่กำลังมอดไหม้บ้านเรือนไทย
“ธาราข้ารักเจ้า..เจ้าได้ยินหรือไม่”
“ข้าคงทำบุญมาได้เเค่นี้ขอรับท่านหมื่นอย่าร้องไห้ไปเลยขอรับ”
ธารารวบรวมเรี่ยวเเรงเพื่อจะพูดบอกกับอาทิตย์คนรักของเขาที่กำลังร้องไห้ เขารู้ดีว่าไม่นานเขาจะต้องจากโลกนี้ไป เขากระอักเลือดออกมาเพราะพิษของบาดเเผลตามร่างกายของเขา
“ข้าขอสาบานข้าจะรักเจ้าเเต่เพียงผู้เดียวไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน”
“ท่านหนีไปเถอะขอรับ..ทะ..ท่านต้องมีชีวิตอยู่”
ธาราพูดบอกกับอาทิตย์พร้อมกับมองไปที่ใบหน้าของอาทิตย์ชายคนรักเเละคนที่เงื้อมดาบฟันเขาจนได้รับบาดเจ็บอีกครั้งโดยไม่คิดถือโทษโกรธอะไรเลยเเม้เเต่น้อย
“ข้าจะอยู่กับเจ้า..ข้าจะไม่ทิ้งเจ้าไปไหนอีกเเล้วธารา”
“ทะ..ท่านหมื่นขอรับข้าต้องจากลาท่านเเค่นี้เเล้วขอรับ”
“ธาราา!!!!!”
ธาราพูดบอกกับอาทิตย์คนรักของเขาก่อนที่เขาจะสิ้นใจไปอาทิตย์ได้เเต่กอดร่างอันไร้วิญญาณของธาราเอาไว้ เขาไม่คิดที่จะหนีไปไหนทั้งนั้นเขาพร้อมที่จะตายตามชายที่เขารักไป เเละตามไปครองรักกันไม่ว่าจะผ่านไปกี่ภพกี่ชาติก็ตาม…
Guest
