(คำเตือน:NCตบจูบทั้งเรื่องทุกตอนแต่น่าหยุมหัวนายเอกน่าทุบหลังพระเอกทั้งคู่จนกว่าจะรักกัน)
สารวัตรปารันต์รับคำสั่งย้ายจากเมืองหลวงมายังชนบทเพื่อออกตามไล่ล่าจับตัวเสือขางค์ชื่อดัง
ปารันต์ : นี่น่ะเหรอไอ้เสือขางค์ชื่อดังกูย้ายมาไม่ถึงวันก็จับตัวได้ซะแล้วไม่เห็นเก่งเหมือนที่คนล่ำลือกันเลยเสียเวลาย้ายมาชิบหาย
เสือขางค์ : หึ!คิดว่าตำรวจกระจอกอย่างมึงจะจับกูได้เหรอถ้ากูไม่ยอมให้จับเอง วันนี้กูแค่เบื่อเลยอยากออกมายืดเส้นยืดสายเล่นสักหน่อย
ปารันต์ : ปากดีนะมึงกูอยากจะรู้ว่าครั้งนี้มึงจะมีปัญญาหนีรอดไปได้หรือเปล่ากูไม่ได้ซื่อบื้อเหมือนพวกที่เคยจับมึงก่อนหน้านี้ก็แล้วกันไอ้สวะชั้นต่ำ
สารวัตรหนุ่มไฟแรงโดนเสือร้ายดูถูกก็พลันโมโหใส่กุญแจมือตัวเองพร้อมกับแขนของอีกฝ่ายตรึงไว้ด้วยกัน แม้จะเหม็นสาบกลิ่นบุหรี่คาวคลุ้งเหงื่อของผู้ต้องหาแทบอยากอาเจียนแต่เขาจะไม่ยอมปล่อยผลงานชิ้นโบว์แดงหลุดมือแน่
เสือขางค์ : หึ!แล้วมึงคิดยังไงถึงกล้าล็อกมือตัวเองไว้ติดตัวกับกูแบบนี้
ปารันต์ : ทำไมมึงกลัวจนฉี่จะราดที่คิดหาทางหนีไม่ออกเหมือนทุกทีงั้นรึ
เสือขางค์ : ใครกันแน่ที่จะต้องฉี่ราด ดูจากหน้าตาผิวพรรณแล้วคงจะเป็นพวกลูกผู้ดีพึ่งเคยมาชนบทสินะน่าสนุกดีว่ะ หึๆ!
**ออกคำสั่งจับตายไอ้เสือขางค์เสียงสารวัตรหนุ่มประกาศกร้าวต่อหน้าพลตำรวจทุกคนในขณะที่มือใหญ่กำหมัดแน่นสั่นเทาด้วยความโกรธที่สุมตัวราวกับเปลวเพลิง**
ปล.นิยายแต่งจากเรื่องสมมุติจินตนาการขึ้นไม่ได้ต้องการกระทบองค์กรไหน
(ปล.คำเตือนนิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาบางส่วนที่ไม่เหมาะสมและการใช้ความรุนแรงเนื่องจากพระเอกนายเอกตีกันตลอดเมื่อเจอหน้ากันและติดเรทสูง)
Guest
