กรองขวัญพลิกตัวไปมาบนเตียง เหตุเพราะแปลกที่หญิงสาวจึงนอนไม่หลับ สุดท้ายก็ต้องลุกขึ้นมาเดินสูดอากาศด้านนอก เวลาตอนนี้เกือบห้าทุ่มแล้ว กรองขวัญเดินไปที่ตึกใหญ่เพื่อตรวจตราดูความเรียบร้อยแทนป้ากาบ กรองขวัญเลิกคิ้วสูง ได้ยินเสียงแปลกๆ ดังมาจากข้างบน กรองขวัญพยายามหาอาวุธเผื่อเกิดเป็นโจรเธอจะได้มีอาวุธป้องกัน แต่พยายามหาแล้วก็ไม่พบอะไรนอกจากขวดไวน์ที่หมดไปแล้วครึ่งขวด จึงคว้าติดมือกอดมันแน่นราวกับเครื่องรางของขลัง กรองขวัญค่อยๆ ย่องไปยังเสียงที่ได้ยิน เสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ
“อ่า...แรงอีกสิ อ่า...ดีมากเด็กดี ของฉัน” เสียงครางกระเส่านั้นทำให้ขาเล็กๆ หยุดก้าวเสียดื้อๆ กรองขวัญรู้แล้วว่าเสียงแปลกๆ ที่ได้ยินเกิดจากเหตุใด กรองขวัญยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นหลายนาที เสียงครวญครางรัญจวนใจของชฎาธารดังไม่ขาดสาย และอีกสองเสียงที่ขับขานเคลื่อนเพลงรักหากฟังไม่ผิด นั่นใช่พี่สายน้ำและวันนาหรือไม่ เกิดคำถามในหัวพร้อมกับความใคร่รู้ผุดขึ้น กรองขวัญสูดหายใจลึกแล้วตัดสินใจก้าวขาออกไปให้เบาที่สุดดูคล้ายเจ้าแมวเหมียวผู้ขโมยปลาย่างในครัวเหลือเกิน แมวน้อยผู้ใคร่รู้มองบานประตูไม้สักแกะสลักสวยวิจิตร มือน้อยสั่นระริก กลืนน้ำลายเหนียวลงคอยากลำบาก มือของเจ้าแมวน้อยใคร่รู้จับยังลูกบิดประตูก่อนค่อยๆ เปิดมันออก ภาพที่เห็นทำเอากรองขวัญตาเบิกกว้าง ชฎาธาร สายน้ำ และ วันนา อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า สายน้ำอยู่ล่างสุด โดยมีชฎาธารคั่นกลาง และ วันนาอยู่ลำดับสุดท้าย สะโพกเล็กของชฎาธารแนบชิดกับหว่างขาของสายน้ำ มือสวยบีบเคล้นทรวงอิ่มอย่างเมามือ แต่ชฎาธารกลับหันหน้ามาประกบปากกับสายน้ำ มืออีกข้างจับที่เนินอิ่มของวันนา เสียงของทั้งสามดังสู้กันจนไม่รู้ว่าใครร้องดังที่สุด