รักว้าวุ่น วัยรุ่นออฟฟิศ
1
ตอน
916
เข้าชม
0
ถูกใจ
1
ความคิดเห็น
17
เพิ่มลงคลัง
เมื่อเธอรับหน้าที่จัดเตรียมของขวัญต้อนรับบอสคนใหม่ แต่เพราะเมาเธอดันใส่ของอย่างอื่นลงไปแทน...แล้วอะไรอยู่ในกล่องสีชมพู

เป็นเรื่องรักปนเซ็กของพนักงานในออฟฟิศ ซึ่งจะมีแต่ละคู่เปลี่ยนกันไปในแต่ละตอน

 

 

 

“บอสปล่อยปีก่อนค่ะ จะทำอะไร”

“ก็จะพิสูจน์ไงว่าของในกล่องเป็นของคุณจริงๆ รึเปล่า หรือเซ้นส์ของผมมันผิด”

เซ้นส์ของเขาไม่ผิดหรอก แต่การที่ฉันมานั่งอยู่บนตักเขาแบบนี้ต่างหากที่ผิดปกติแน่ๆ ฉันจึงพยายามลุก หากอ้อมแขนของเขาก็รัดแน่นมาก แน่นจนใจสั่นไปหมด ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น กระทั่งเมื่อมืออีกข้างของเขาล้วงลึกลงไปที่ลิ้นชักใต้โต๊ะแล้วหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมาตั้งบนตักฉันอีกที ในตอนนี้เองที่ฉันเหมือนจะชะงัก จ้องมองของที่อยู่บนตักเขาอย่างจดจำมันได้

“กล่องของขวัญที่ให้บอส”

“ใช่ เดี๋ยวลองแล้วก็รู้ว่าจะใช่ของเธอรึเปล่า”

และทันทีที่เขาล้วงหยิบของข้างในกล่องออกมา ดวงตาของฉันก็เบิกกว้างใจ ไม่สิ ต้องเรียกว่าตกตะลึงแทบช็อก ตามมาด้วยหัวใจแทบร่วงตกลงไปที่ตาตุ่ม ทั้งร้อนทั้งชาไปทั่วหน้า ไม่เคยอับอายอะไรเท่านี้มาก่อนเลย

นี่เธอต้องบ้าไปแล้วที่ใส่ของแบบนี้ลงไปเป็นของขวัญให้กับเจ้านาย ปีใหม่แกบ้าไปแล้วจริงๆ

ในขณะที่อับอายจนแทบมุดลงไปในกล่องซะเอง จู่ๆ ก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อบราเซียร์สีชมพูหวานตัวโปรดก็ถูกทาบลงมาที่ตัว ฉันจึงรีบจับมือเขาไว้

“บอสคะ มันไม่ใช่...”

“เธอจะบอกว่าไม่ใช่ของเธอ”

“คือว่าปี ปีอธิบายได้”

“อือ ไม่ต้องอธิบาย ลองใส่ดูก็รู้ว่าของเธอรึเปล่า”

แล้วเสื้อชั้นในตัวเก่งที่หาแล้วหาอีกก็หาไม่เจอ กำลังถูกวางทาบลงมาบนสองเต้าใหญ่ของฉัน จึงรีบรั้งมือเขาไว้ ขณะเดียวกันก็แหงนหน้าขึ้นจะอธิบาย แต่แล้วปากที่เผยอขึ้นก็ร้อนวาบ เมื่อจู่ปากของเขาก็ทาบลงมาสัมผัส ฉันรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะหยุดเต้น ริมฝีปากร้อนๆ จูบบดเบียดลงมาจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน แล้วเขาก็ทั้งจูบทั้งดูดจนตัวฉันสั่นไปหมด เป็นครั้งแรกที่ถูกจูบ แล้วเขากำลังช่วงชิงจูบแรกของฉันไป

แต่ยังไม่ร้ายเท่ากระดุมเสื้อเชิ้ตที่ถูกปลดตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็เย็นวาบๆ ปนร้อนผ่าวๆ ด้วยสัมผัสจากปลายนิ้วเขากำลังปลดบราสีขาวของเธออก แล้วแทนที่ด้วยเสื้อในสีชมพูที่เขาได้ไปลงมาแทนที่

“อ๊ะ ยะอย่า”

“ไม่ทันแล้วล่ะ เพราะผมใส่ได้พอดี ซินเดอร์เรลล่าน้อยในสุดก็หาเจอซะที”

เค้ามีแต่ตามหารองเท้าแก้ว แต่ของฉันกลายเป็นตามหาเจ้าของชุดชั้นใน ซึ่งมันน่าจะผิด แต่ไม่ทันที่เสียงพูดจะดังออกไป เสียงครางของฉันก็ดังแทน เมื่อดูเหมือนว่าเจ้าชายจะพิสูจน์ซ้ำแล้วซำอีกว่าเสื้อในตัวนี้เป็นของฉันจริงๆ ด้วยการกดริมฝีปากลงมาครอบครอง ทั้งดูดทั้งเลีย จนผ้าลูกไม้เนื้อนิ่มเปียกชื้นไปหมด

“อื้ออออ พอแล้ว บอสต้องฟังปี”

“ฟังสิ ครางเสียงหวานขนาดนี้จะไม่อยากฟังได้ยังไง”

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว