ภาคในเกี้ยว

[ข่าวที่กำลังเป็นกระแสอยู่ในโลกโซเชียลขณะนี้ คงหนี้ไม่พ้น ดาราหนุ่มหน้าหวานเจ้าบทบาท ที่ได้เป็นหนึ่งในข่าวลือ ดาราหนุ่ม นามสมมุติ ก. มีนิสัยชอบเทงาน หนีกอง ทำให้คนในวงการเอือมระอา เราไม่ฟังบทสัมภาษณ์สั้นๆ จาก คุณเกี้ยว กฤษณะพงษ์ ชัชชัยวาล กันค่ะ]

เสียงฉะฉานของนักข่าวดังขึ้นในห้องสี่เหลี่ยมมืดทึบ แสงเดียวที่วูบไหวไปมาจากทีวีทำให้ห้องพอจะมีเห็นแสงอยู่นิดหน่อย ไม่มืดสนิทเสียจนมองไม่เห็นสิ่งต่างๆ รอบข้าง สิ่งรอบข้างที่ว่าก็คือความมืดอยู่ดี

[ในข่าวที่มีดาราอักษรย่อ ก. เทกองถ่าย ใช่คุณเกี้ยวไหมครับ] เสียงนักข่าวที่อยู่หลังเลนส์กล้องดังขึ้นมา ไมค์จากสำนักข่าวต่างๆ ถูกจ่อไปยังชายหนุ่มหน้าหวาน ที่กำลังทำสีหน้าไม่พอใจ แต่ก็ยังคงเก็บอาการเอาไว้อยู่

[ผมไม่ทราบครับ] ริมฝีปากรูปกระจับขยับตอบด้วยท่าทีติดจะรำคาญ คิ้วทั้งสองขมวดเข้าหากันทันทีที่ตอบคำถามนั้นจบ

[แล้วคุณเกี้ยวได้เทงานกองถ่ายจริงหรือเปล่าครับ] นักข่าวยังคงทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี ไล่จี้คำถามไม่หยุด ใบหน้าหวานราวกับอยากจะอาละวาดเต็มทน และนั่นแหละคือสิ่งที่ทุกคนต่างเฝ้ารอ ถ้าหนุ่มหน้าหวานที่กำลังให้สัมภาษณ์อยู่นั้น ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ก็คงมีข่าวให้เขียนใส่สีตีไข่ได้อีกไม่น้อย

[ผมบอกแล้วไง.... ขอโทษด้วยนะครับพี่ๆ นักข่าว พอดีน้องเกี้ยวมีงานต่อ ขอให้สัมภาษณ์เท่านี้นะครับ] ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มหน้าหวานจะได้อาละวาด ผู้จัดการส่วนตัวของดาราหนุ่มก็รีบเข้ามาดึงเขาออกจากวงสัมภาษณ์ไปทันที ทำให้เหล่านักข่าวต่างพากันโวยวายไม่น้อย

“คุณภาคดูข่าวแบบนี้ด้วยเหรอครับ” เสียงทุ้มต่ำ กับแสงที่ลอดผ่านแนวประตูเข้ามา ปรากฏร่างชายสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำสนิท

“ก็แค่เปิดเอาไว้ ไม่ให้มันเงียบ” ผมเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย ปรายตาไปมองความวุ่นวายที่เกิดขึ้นหลังจาก ดาราหน้าหวานขี้เหวี่ยงโดนลากตัวออกจากวงสัมภาษณ์ไป มือยื่นออกไปยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบเบาๆ “แล้วเข้ามาหาฉันมีอะไรควิน”

“ท่านประธานเรียกคุณภาคไปพบที่ห้องครับ”

“อื้ม” ผมรับคำ ก่อนจะยกไวน์ที่เหลือเพียงน้อยนิดขึ้นมาดื่มจนหมด ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จัดชุดสูทของตัวเองให้เรียบร้อย ควินรู้หน้าที่ของตัวเองเป็นอย่างดี เดินไปเปิดไฟให้ห้องจากที่มืดสนิท สว่างขึ้นมาทันตา และอะไรที่ถูกความมืดซ่อนเอาไว้ ก็ปรากฏขึ้นในแสงสว่าง “ฝากเก็บด้วย” ผมเดินออกจากห้องสีเหลี่ยมเล็กๆ นั้นออกมา

“ครับคุณภาค” ควินรับคำสั่งของผมอย่างกระชับกระเชง เดินเข้าไปงัดร่างสะบักสะบอมที่นอนไร้สติอยู่บนพื้นขึ้นมา

เพี๊ยะ

เสียงเนื้อกระทบกันพร้อมกับความเจ็บปลาบที่แล่นขึ้นมาบนแก้ม ผมยกมือขึ้นมาแตะเบาๆ ที่มุมปาก อ่า... ปากแตกเลยแฮะ

“ฉันบอกให้แกดูแลไอ้ภูมิ ทำไมถึงได้ปล่อยให้มันโดนพวกนั้นเล่นงานได้” เสียงตวาดอย่างโกรธเกรี้ยวถูกสาดใส่ผมอย่างเต็มแรง เจ้าของชื่อยืนเลิ่กลั่กอยู่ข้างๆ ผม พอเห็นผมจะโดนตีอีกรอบ ก็คว้ามือของชายแก่เอาไว้ได้ทัน

“พ่ออย่าตีน้อง พอแล้ว ผมบอกแล้วไงว่าผมพลาดเอง ไม่เกี่ยวกับภาคมันเลย”

“มันมีหน้าที่ปิดความไม่สมบูรณ์แบบของแก ยิ่งแกพลาด มันยิ่งต้องโดน!” ตรรกะป่วยชะมัดเลย อีกคนทำพลาด อีกคนต้องโดน ผมเช็ดเลือดที่มุมปากตัวเอง จนมั่นใจแล้วว่ามันคงจะไม่ไหลออกมาระหว่างที่ผมกำลังพูดกับคนที่เป็นพ่อของตัวเอง

คนแก่บ้าความสมบูรณ์แบบ

“ผมตามจัดการคนที่เอาคลิปวีดีโอนั่นไปปล่อยแล้ว คลิปโดนทำลายไปแล้ว คนที่เห็นคลิปผมจัดการให้พวกมันไม่ได้มีโอกาสได้พูดเรื่องนี้ได้อีกแล้ว”

คลิปโป๊ที่พี่ชายผมมันไปหลับนอนกับผู้หญิงที่คิดจะรวยทางลัด เธอเอาคลิปมาแบล็กเมล์ หวังเอาคลิปมารีดเอาเงินจากพี่ชายหน้าโง่ของผม แต่พอให้เงินเท่าไหร่ก็เหมือนไม่พอสักที เจ้าตัวก็เลยเอาคลิปไปขายให้ผู้ถือหุ้นคนหนึ่งที่ตามสืบเรื่องของพี่ภูมิอยู่แล้ว เอามาพูดในที่ประชุม ทำให้ความไว้วางใจที่จะให้พี่ภูมิขึ้นเป็นประธานต่อจากพ่อหายวับไปทันตา

“แล้วไอ้เมธีละ”

“ผมให้ควินจัดการให้แล้วครับ เอกสารถอนหุ้นคืนบริษัทผมก็ทำให้เขาเซ็นต์เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวควินคงเอาไปให้พ่อที่ห้อง” พ่อเพียงส่งเสียง ‘หึ’ ออกมาเท่านั้น ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ผมคิดว่าท่านคงพอใจกับการทำงานของผมแล้ว

“ฉันขอโทษ” ผมหันมามองคนที่ส่งเสียงเศร้าๆ ทำตัวเป็นหมาหูตกหางตก

“ถ้าไม่อยากให้ผมต้องเหนื่อย ก็ใช้สมองให้มากๆ หน่อย” เมื่อผมพูดจบ อีกฝ่ายก็ดูแย่กว่าเดิมอีก “เฮ้อ พี่ต้องทำให้ตัวเองได้เป็นประธานเร็วๆ เข้าใจไหม ผมจะได้เป็นอิสระสักที” ผมถูกขังให้ทำหน้าที่ปิดความไม่สมบูรณ์แบบของพี่มาตั้งแต่จำความได้ สิ่งที่พี่ชอบ ผมจะต้องเรียนรู้ และต้องทำให้ดีกว่าพี่ก้าวหนึ่งเสมอ แต่ห้ามทำตัวเด่นเกินกว่าพี่ พี่ชอบร้องเพลง เล่นกีต้าร์ ผมจะต้องร้องเพลงให้ดีกว่า และเล่นกีต้าร์ให้ดีกว่า แต่ผมไม่สามารถเอาชนะพี่ได้ เพราะพี่จะต้องเป็นที่หนึ่งเสมอ

แต่ที่น่าแปลกคือ เราสองคนรักกันดี ไม่ได้รู้สึกเกลียดกัน เพราะพี่เองก็โดนกดดันไม่มากกว่าผมเสียอีก พี่ไม่ได้อยากเป็นประธานบริษัทก่อสร้างที่พ่อยัดเหยียดมาให้ แต่เขาก็ยอมทำตามทุกอย่าง เพื่อไม่ให้ความกดดันนั้นตกลงมาที่ผม ในขณะที่ผม ต้องมาปกปิดความไม่สมบูรณ์แบบของพี่ แต่ก็สามารถทำใจตัวเองได้อยู่บ้าง เพราะผมไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบเท่าพี่

เป็นความสัมพันธ์ที่ประหลาดนะ ว่าไหม?