เมื่อเขากลับมาเหมือนตอน ม. ต้น อาคาชิคุงก็ดูดีขึ้นมาก ทำให้ผมต้องหลงใหลเขาอย่างหัวปักหัวปำ
อาคาชิคุง......
โรงเรียนเซย์ริน
''เห้ย! คุโรโกะถึงเวลาซ้อมแล้วนะเว้ยมัวเหม่ออะไรอยู่''
''จะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ คางามิคุง'' พอพูดจบผมก็โดนขยี้หัวโดยไม่มีเหตุผล
''เออๆ..รีบตามมาล่ะ''
พอคางามิคุงพูดจบผมก็เดินตามไปด้วยสีหน้านิ่งเรียบและ หยิบหนังสือมาอ่านระหว่างทาง
''มาแล้วเหรอ'' รุ่นพี่อิสึกิทักผมเมื่อผมถึงโรงยิม
''ครับ รุ่นพี่อิสึกิ''
''รีบๆสิวะ คุโรโกะ'' คางามิคุงทำหน้าฉุนเฉียวทำไมกันนะ?
''ครับๆ คางามิคุง''
แล้วผมก็เริ่มซ้อมกับพวกรุ่นพี่และเพื่อนๆตอนนี้ โรงเรียนเซย์รินมี ม.6แล้วเพราะการชนะ ราคุซันได้ทำให้เราโด่งดังขึ้นมาก รุ่นพี่คิโยชิอักไม่นานก็สามารถมาที่ญี่ปุ่นได้แล้ว การแข่งขันอินเตอไฮน์จะเริ่มขึ้นในไม่ช้า ผมจะได้แข่งกับอาคาชืคุงอีกงั้นเหรอ เฮ้อ....～～～ ไม่อยากแข่งกับอาคาชิคุงเลย
ร้านวานิลลาเชค
''เหนื่อยจังเลยเว้ย'' เสียงคางามิคุงโอดโอย
''เหมือนกันครับ'' ผมตอบไปด้วยความรู้สึกเดียวกัน
เกร๊ง～～
เสียงเปิดประตู
''นี่ รุ่นพี่จิฮิโระคุณจะมากินวานิลลาเชคเหรอ'' นี่มัน! เสียงอาคาชิคุงนี่ ผมหันไปมองเขาแล้วเจอกับ อาคาชิคุงกับ รุ่นพี่มายุสึมิที่เดินเข้ามาด้วยกัน
''อาว...เท็ตสึยะเองนี่'' อาคาชิคุงหันมามองผมและยิ้มให้ผมเหมือนกับ เพื่อนที่ดีผมหน้าแดงจะตายอยู่แล้ววว><
''หา..? อาคาชิเองเหรอ''
Guest
