“อย่าพึ่งมีแฟนนะ รอพี่เรียนจบกลับมา ถ้าเราเจอกันอีก พี่จะขอกวางเป็นแฟนพี่เอง”
ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องพรมลิขิตเลยจนกระทั่งได้โคจรกลับมาพบรุ่นพี่คนนี้อีกครั้ง วันที่ไปขายงานให้บริษัทนำเข้าส่งออกชิ้นส่วนยานยนต์ยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งเขาเดินเข้ามาหาฉันอย่างไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าจะได้เจอกันอีกครั้งอย่างที่เขาเคยบอกไว้ มันไม่ใช่พรมลิขิตหรอก แต่มันคือความตั้งใจของเขาที่ทำให้เราได้กลับมาเจอกันอีกในวันนี้ ตอนเรียนพี่คนนี้ก็คือหนุ่มฮอตที่สาวๆ ทั้งหลายต่างอยากเข้าหาเพราะด้วยรูปร่างหน้าตาที่โดดเด่น หล่อ ผิวขาว จมูกโด่ง ตาโต นัยน์ตาแพรวพราว ดูมีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามได้เป็นอย่างดี ตอนพี่เขาเรียนอยู่ม.หก ฉันเป็นเด็กสาวที่พึ่งขึ้นม.ปลายแถมย้ายมาจากที่อื่นอีก การได้เจอคนหล่อหน้าตาดีแบบนี้มันช่างมีแรงดึงดูดให้ความอยากมาเรียนเพิ่มขึ้นหลายเท่า ถึงแม้ว่าเขาคนนั้นจะมีสาวๆ ห้อมล้อม ตอนพักกลางวันต้องมีคนจับจองโต๊ะข้างสนามบาส นั่งเชียร์รุ่นพี่หรือเพื่อนๆ แข่งบาสกัน หนึ่งในนักกีฬาที่ทำให้โต๊ะเต็มทุกวันก็คงเป็นรุ่นนี้คนนี้แหละ
เฮ้อ.... ฉันล่ะท้อแท้ใจ แต่ไม่เป็นไร แค่ได้เป็นคนที่แอบมองเขาอยู่ไกลๆ ก็มีความสุขแล้ว จะเอาอะไรกับเด็กใหม่ที่พึ่งย้ายมา ฉันว่านะ คนคุยเผลอๆ เป็นตัวจริงของพี่เค้าคงมีแล้วล่ะ เก็บหน้าหล่อเขาเอาไว้ในความฝันดีกว่า
วันสุดท้ายของรุ่นพี่ม.หก วันจบฉันคือหนึ่งในบรรดาเด็กนักเรียนที่เตรียมของที่ระลึกไว้มอบให้รุ่นพี่คนนี้ แล้วสิ่งที่ทำให้ฉันใจเต้นเก็บเอาไปนอนฝันดีก็คงจะเป็นคำพูดก่อนจากกันของรุ่นพี่สุดฮอตอย่างพี่เสือที่พูดกันฉันในวันนั้นตรงหน้าหอประชุมใหญ่ของโรงเรียน ก่อนที่เราจะไม่ได้เจอกันอีกหลายปี
“อย่าพึ่งมีแฟนนะ รอพี่เรียนจบกลับมา ถ้าเราเจอกันอีก พี่จะขอกวางเป็นแฟนพี่เอง”
ถึงแม้เป็นคำพูดที่เขากระซิบข้างหูฉันให้ได้ยินกันแค่สองคน ไม่ดังแต่มันชัดทุกคำ ชัดที่สุดกว่าสิ่งอื่นใดในโลก ในใจฉันแล้วล่ะ แล้วยิ่งสายตาที่มองฉันก่อนที่เขาจะเดินไปรับของและดอกไม้จากคนอื่นมันอะไรกัน ฉันไม่ได้คิดไปเองใช่มั๊ย โอ๊ย.... อยากตะโกนบอกฟ้าให้โลกรู้ว่าฉันมีความสุขที่สุด แต่ก็ต้องหยุดไว้เพียงแค่นั้น เพราะว่า ทำไมเป็นฉันทั้งที่คนปลื้มเขามีตั้งมากมายในโรงเรียนนี้ แล้วฉันก็เชื่อว่า ข้างนอก ก็ต้องมีคนคิดแบบสาวๆ ที่นี่เหมือนกัน
เหอะ อย่าฝันจ้า แม่กวางน้อย เสือร้ายเขาไม่ได้คิดหมายปองจ้องจะงาบเธอจริงจังอย่างแน่นอน
Guest
