หลังจากที่พี่ชายและพี่สะใภ้เสียชีวิตกฤตตินก็รับหลานสาวมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม โดยมีเพื่อนสนิทอย่างฌานช่วยดูแลด้วย
“กูไม่อยากให้ข้าวหอมติดมึง เพราะยิ่งมึงตามใจ ยิ่งมาหาข้าวหอมบ่อย ๆ มึงมาในฐานะอา และไม่มีเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกันกับข้าวหอม กูกลัวว่าสักวันข้าวหอมจะรักมึงในอีกแบบ”
“มึงจะบอกประมาณว่าให้กูออกไปจากชีวิตข้าวหอมใช่ไหม”
“ไม่ใช่ แต่สิ่งที่กูจะบอกคือถ้ามึงรับได้ กูก็จะไม่ห้ามเวลามาหาหรือมาดูแลข้าวหอมเหมือนเมื่อก่อน แต่ถ้ามึงรับไม่ได้ กูก็ไม่อยากให้ข้าวหอมต้องร้องไห้เพราะผิดหวัง”
“เดี๋ยว ๆ เหมือนมึงจะมั่นใจมากว่าสิ่งที่มึงคิดจะเกิดขึ้นจริง”
“ใช่ กูคิด เพราะมึงใกล้ชิดและดูแลข้าวหอมมาหลายปี กูเชื่อว่าถ้ามึงยังทำแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ความรู้สึกของหลานกูก็ต้องเปลี่ยนไปเป็นอีกแบบ”
“อืม กูเข้าใจสิ่งที่มึงพูดนะ แต่จะมาบอกแบบนี้ทั้งที่หลานมึงยังอยู่อนุบาลไม่ได้ ต่อให้ข้าวหอมโตกูก็ไม่คิดอะไรอยู่ดี มึงไม่ต้องคิดไปไกลหรอก”
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใดเพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์
หากพบเห็นจะดำเนินคดีทางกฎหมายโดยทันที
Guest
