เจียวมิ่งถูกสามีที่เเต่งงานกันมาสิบปีขอหย่าด้วยสาเหตุที่ว่าเขาต้องการมีลูกแต่เธอกลับมีให้เขาไม่ได้จึงสมควรจะมอบหน้าที่นี้ให้ผู้หญิงคนอื่นแทน ซึ่งเธอก็ไม่จัดและยินยอมเซ็นใบหย่าให้กับเขาแต่โดยดี
แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากนั้นไม่ถึงสองเดือนดีอดีตสามีของเธอก็เปิดตัวภรรยาคนใหม่พร้อมกับลูกชายวัยกำลังน่ารักน่าชัง เจียวมิ่งบอกไม่ได้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงแต่เธอก็ไม่ได้กล่าวโทษอดีตสามีเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นจากตัวของเธอเอง
ถ้าเธอไม่เป็นมะเร็งจนต้องตัดมดลูกทิ้งไปเมื่อห้าปีก่อนเธอก็คงจะมีลูกให้เขาได้อย่างที่เขาต้องการและที่สำคัญตอนนี้เธอจะสามารถจากโลกนี้ไปโดยไม่ต้องรู้สึกผิดต่อเขาอีก
หกเดือนต่อมาวันที่อดีตสามีกำลังจะเข้าพิธีเเต่งงานมันเป็นวันเดียวกันกับวันที่เจียวมิ่งกำลังต่อสู้กับมะเร็งเพียงลำพัง น้ำตาค่อยๆหยดลงบนหมอนจนเปียกชุ่มไม่ใช่เพราะอาการป่วยที่กำลังเผชิญแต่เธอร้องไห้ให้เพราะรู้สึกสงสารตัวเอง
'ถ้าหากชาติหน้ามีจริงเธอจะไม่ขออะไรมากแค่ให้เธอได้มีโอกาสทำหน้าที่ของแม่ก็พอ'
.....