ราชินีน้ำแข็ง
14
ตอน
1.63K
เข้าชม
2
ถูกใจ
2
ความคิดเห็น
21
เพิ่มลงคลัง
เขมิกา หญิงสาวผู้เย่อหยิ่งไร้ความรู้สึกต้องถูกหลอมละลายเมื่อได้ใกล้ชิดกับเขา โรม หนุ่มหล่อผู้เป็นลูกชายของศัตรู!

 

เขมิกา หญิงสาวผู้เย่อหยิ่งไร้ความรู้สึกต้องถูกหลอมละลายเมื่อได้ใกล้ชิดกับเขา โรม หนุ่มหล่อผู้เป็นลูกชายของศัตรู! 

 

 

ตัวอย่างในเล่ม 

เขมิกายังนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา จัดแจงดึงชุดท่อนบนขึ้นมาปิดเนื้อตัวเอาไว้ก่อน 

“เอากันเมื่อกี้มันกว่าคืนนั้นอีก คุณว่าไหม?”  

“ไอ้ทุเรศ” ปากก็พึมพำด่า มือก็กำลังจะคว้าแพนตี้ที่ข้อเท้า แต่โรมกลับดึงกระชากออกไปกำเอาไว้ ก่อนจะยัดใส่กระเป๋ากางเกง “เอามา”  

“คุยกันให้รู้เรื่องก่อน”  

“จะรู้เรื่องอะไร คุณเป็นแบบนี้” 

“ก็คุณกวนโมโหก่อน” เขามองแม่สาวน้ำแข็งที่โดนจับเล้าโลมเสียจนละลายครั้งแล้วครั้งเล่าใต้ร่างของเขา  

“มีอะไรก็ว่ามา” เธอเลื่อนตัวลงจากโต๊ะทำงาน จับเสื้อผ้าตัวเองให้เหมือนเดิม ขยับกระโปรงทรงสอบนั้นลงมาปิดเรือนร่างท่อนล่างและขยับท่อนบนกลับไปให้เข้าที่ พยายามอ้อมมือไปรูปซิปด้านหลัง “มารูดซิปให้ก่อนค่ะ”  

“ม่าย..”  

“เอ๊ะ”  

“ก็เดี๋ยวใส่เสื้อผ้าดีๆ คุณก็ไม่ยอมฟังอีก” เขาเลิกคิ้วกวนโมโหกลับบ้างเมื่อได้ที 

“นะคะ” เขมิกาอ้อนทั้งปากและตา โรมหายใจ โมโหตัวเองก่อนจะเดินอ้อมไปด้านหลัง ลากไล้นิ้วไปมาที่แผ่นหลังก่อนจะกระชับชุดแล้วรูปซิปให้ หล่อนฉวยโอกาสนั้นผลักเขาแล้วคว้ากระเป๋าจะวิ่งหนี ชายหนุ่มระวังตัวอยู่แล้ว จึงได้พรวดไปคว้าแม่ตัวแสบกอดรัดจากด้านหลังยกจนตัวลอย “ว้าย!”  

“คุณนี่ไว้ใจไม่ได้จริงๆ เขมิกา” เขากระซิบเสียงพร่าที่ริมใบหูน้อยๆ “แต่ผมชอบที่คุณดื้อแบบนี้นะ..” โรมสอดลิ้นเข้าไปแหยหยอกเย้า มือหนาที่กอดรัดนั้นกำทรวงอกอิ่มสองเต้าเต็มมือขยำไม่เกรงใจ  

“โอเค มาคุยกันให้จบ”  

“ผมกลัวจะไม่จบ ขอคุยแบบนี้แล้วกัน” เขาลากเขมิกาไปที่เก้าอี้ทำงานของเขาลงนั่งแล้วดึงเธอมานั่งตัก กอดรัดเอาไว้ไม่ปล่อย มือไม้ก็อยู่ไม่สุก ร่างอิ่มดิ้นหนีจะลุกแต่ถูกอ้อมแขนแกร่งรั้งเอาไว้ “ชอบเก้าอี้ผมไมใช่เหรอ ไหนว่านิ่มดี”  

“ก็นี่มันไม่ใช่เก้าอี้..” ความแข็งแกร่งที่ดุนดันอยู่ที่บั้นท้ายเหมือนจะตื่นตัวขึ้นมาอีก ทำให้เขมิกาตวาดแหว “ไหนว่าจะคุยให้รู้เรื่อง!”  

“ก็มันเกิดอารมณ์นี่นา..ผมห้ามน้องชายตัวเองไม่ได้” เขาพูดขำๆ ยิ่งชอบใจ อารมณ์ดีขึ้นมาเมื่อได้เห็นเธอเป็นแบบนี้บ้าง  

มันน่ารักดี  

“หรือเราจะลองทำกันบนเก้าอี้อีกสักยกดี” 

“คุณ!”  

โรมหัวเราะหึๆ แค่ได้ฟังเสียงตวาดของร่างนุ่มๆ ที่นั่งอยู่บนตัก เขาก็มีความสุขแล้ว  

  

*** บัวมาแล้ววววววววววว กว่าจะเขียนได้แต่ละตัว ทำไมไม่พรึ่บๆ เหมือนไรต์คนอื่นกันนะ T T ส่วนที่ลงในเว็บ ยังไม่ได้รีไรต์นะคะ ดังนั้น ในเล่มเต็มที่ขายที่ MEB อาจมีรายละเอียดบางจุดไม่เหมือนกัน เมื่อผ่านการตรวจแก้นะคะ 

  

เดี๋ยวถ้าปิดเล่ม ส่งเข้าระบบ MEB เรียบร้อย จะมาแจ้งข่าวนะค้า จุ๊บๆ  

  

  

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว