‘ไม่อยากแพ้แล้วฝุ่น อยากแพ้คุณมากกว่า’
นายแพทย์เจนรบ(พี่เจน)
ศัลยแพทย์หนุ่มหล่อโสดสนิท ชาตินี้ขอมีแค่คนไข้ ไม่ต้องมีใครก็ได้! จริงเหรอ! อกหักรักคุด แฟนทิ้งเพราะไม่มีเวลาให้หรือเปล่า เอะอะก็ขึ้นเวร เอะอะก็เคสด่วน! นัดแฟนกินข้าว 9 โมง พ่อมาบ่าย 3 ใครจะทนไหว
ไอยรดา(ไอ้หยา)
เจ้าของฉายา ‘สาวน้อยสารพัดแพ้’ นิดหน่อยก็ผื่นขึ้น หน้าเห่อ ปากบวม มีอย่างหนึ่งที่หล่อนชนะ แต่ดันอยากแพ้ซะงั้น ก็คุณหมอหนุ่มข้างบ้านน่ะสิ ปากดี ขี้เหงา เอาแต่ใจแบบนี้ ไอ้หยาจะสอยลงจากคานให้ได้ คอยดู!
++++
“พี่ขอยกเลิกการทดลองคบ”
“คะ! ทำไมคะ หยา... หยาจูบไม่ดีเหรอคะ”
แล้วเขาก็ห้ามหล่อนไม่ได้ เมื่อใบหน้าคนผิดหวังแหงนขึ้นมองอย่างเร็ว และนั่นแทบทำให้เจนรบอยากประทับจูบหล่อนอีกครั้ง และก็ไม่ใช่แทบเมื่อเขาต้านทานได้ไม่พอ
อีกครั้งที่เขากระชับร่างแบบบางทว่าอวบอิ่มในจุดนั้นเข้าแนบอก พร้อมกับฉกปากแนบทาบลงไป บดจูบดูดซับเนื้ออ่อนๆ ละเลียดชิมความหวานทั้งริมฝีปากบนและริมฝีปากล่าง ดูดเบาๆ ก่อนจะเพิ่มน้ำหนักตามแรงอารมณ์ที่ลุกโหมกระพืออย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน จูบ ดูด เลียจนทั่วทั้งร่างร้อนฉ่า ทว่าลิ้นร้อนที่แลบเลียกลับสัมผัสชิมความหวานแค่เพียงเนื้อนุ่มด้านนอก ไม่กล้าจะล่วงล้ำเข้าไปอีกหน เพราะมันจะทำให้เขาห้ามใจไม่ไหว
“อื้อ… พี่เจน…”
เสียงกระเส่าหวานร่ำร้องเรียกราวคนละเมอ ทันทีที่เขาถอนจูบออก
“ครับ… หวานมาก”
“เอ่อ...”
“แบบนี้เรียกว่าจูบไม่ดีหรือเปล่า” เขาถามชิดติดริมฝีปากจนรับรู้ได้ว่าร่างแบบบางแนบสนิทนี้สะท้านน้อยๆ
“เอ่อ… หยา... หยาไม่รู้ค่ะ”
“งั้นพี่จะบอกให้รู้”
ปลายนิ้วเชยคางให้ใบหน้าสวยหวานแบบหญิงสาวโตเต็มตัวแหงนมอง เวลานี้เขาไม่กลัวแล้วที่จะจูบหล่อนอีกครั้งและอีกครั้งซ้ำๆ กัน เพราะถ้าอยากจูบอีกก็คงจูบ
Guest
