"คุณยังอยากจะมีผมอยู่ข้างๆ ไหม" มือหนาเอื้อมไปลูบผมของเธอเบาๆ เพราะกลัวว่าจะไปกวนให้ตื่น แต่จังหวะนั้นดวงตางามค่อยๆ ลืมขึ้นมา ที่จริงเธอยังไม่หลับ
ทั้งสองมองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ปิ่นมุกก็รีบหลบสายตานั้น เธอกำลังจะหันหลังให้ แต่ถูกมือของอีกฝ่ายคว้าร่างให้หันกลับมา
เปรี้ยง! เสียงฟ้าดังลงมาอีกครั้ง คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจจนเผลอซุกใบหน้าเข้าไปกับลำตัวของอีกฝ่าย
นิ้วแกร่งเชยคางเรียวให้เงยขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมกับแนบจูบลงไปแบบจงใจ
ครั้งนี้เธอนิ่งมากไม่ปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้ตอบสนอง ลิ้นหนาแทรกเข้าไปสัมผัสโพรงปากหวาน
ดวงตางามค่อยๆ หลับลงช้าๆ เมื่อสัมผัสนั้นเร่าร้อนขึ้น
มือหนาเริ่มอยู่ไม่นิ่ง สอดเข้าไปลูบคลำหน้าอกอวบอิ่มของอีกฝ่ายเบาๆ เห็นเธอไม่ว่าอะไรเขาก็ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อชุดนอนตัวบางออก
ปิ่นมุกกำลังต่อสู้กับตัวเองอยู่ ความโหยหาอาวรณ์ และความกลัวที่เขาเคยทำไว้กับเธอ พอคิดมาถึงตรงนี้คนตัวเล็กก็สะดุ้ง
"ไม่นะ" มือเรียวรีบผลักอีกฝ่ายให้ออกห่าง เพราะเธอจะปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีกไม่ได้แล้ว
แต่นอร์เวย์ไม่สามารถที่จะหยุดตัวเองได้ เขาต้องการและโหยหาในเรือนร่างของเธอมาก ชายหนุ่มค่อยๆ แทรกกายเข้าไป...
"ซี๊ดด"
"อื้อ..ไม่นะคุณนอร์เวย์" เสียงที่สั่นระริกดังออกมาจากลำคอระหงเบาๆ แม้แต่เรี่ยวแรงที่จะห้ามเขาก็ไม่มีเลย
"ปิ่น ซี๊ดด" มือหนาลูบไล้ผมของเธอแบบอ่อนโยน ในขณะที่ความเป็นชายไม่ได้หยุดที่จะขยับ
"อือ" หญิงสาวยังคงไม่ตอบสนอง เธอเคยมอบร่างกายนี้ให้เขาไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่ในครั้งนั้นมันกลับเป็นแค่การเล่นตลกกับชีวิตของเธอ "ปล่อย!"
ตุ๊บ! ตุ๊บ!! ปิ่นมุกรวบรวมแรงที่มีอยู่ทั้งหมด ทุบลงลำแขนของอีกฝ่ายเพื่อให้เขาหยุด แต่มันกลับยิ่งเป็นแรงกระตุ้น ให้เลือดในกายเพิ่มสูงขึ้นจนเขาเร่งความเร็ว
"อ๊าา ปิ่น ผมไม่ไหวแล้วว" ชายหนุ่มเร่งจังหวะอยู่เพียงไม่นานก็หยุดทุกอย่างไว้..
"คุณนอร์เวย์!" หญิงสาวตกใจเมื่อเขาปล่อยสิ่งนั้นเข้ามาในร่างกายเธอ..
Guest
