" สองปีแล้วนะพิมพ์ " เขาเตือนเพื่อนสาว " แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่คืบหน้า " เจมส์ยิ้มกรุ้มกริ่ม
" หมายถึงอะไร ? "
" ... " เงียบ แต่ยิ้มได้น่าสงสัยมาก
.
.
" อะไรที่นายคิดว่าดี ? " หญิงสาวถามอย่างไม่เข้าใจ รถเคลื่อนมาจอดที่หน้าตึกสูงที่สุดพอดี แต่เธอก็ยังไม่ลง เพราะยังคุยกับเจมส์อยู่ ถึงแม้รถด้านหลังจะบีบแตรไล่ก็ตามที หญิงสาวยกมืดขึ้นมาแล้วดีดนิ้วเบา ๆ เป๊าะ! ทุกอย่างหยุดนิ่ง
เจมส์ยังคงยิ้มด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ แล้วเอ่ยสิ่งที่จะทำให้ชีวิตหญิงสาวเปลี่ยนไป
" ใช้บทรักในนิยายล่อลวง ใช้เรือนร่าง หน้าตาอันสวยงาม ทำให้เขามีเธออยู่ในจินตนาการจริง ๆ ก็สิ้นเรื่อง ! "
" เรื่องจริงมันไม่ได้ง่ายเหมือนนิยายนะ " เธอขมวดคิ้ว จากนั้นจึงเห็นว่าเจมส์กลอกตาใส่ หมุนจนครบรอบนาฬิกาจึงได้เอ่ยขึ้น
" ยัยจอมมนตราปอดแหก ! "
" ... " โว๊ะ นี่ก็ขยันดูถูก
.
.
. " เจ็บหน่อยนึง " เขาเคลื่อนกายเพื่อจูบหญิงสาวอีกครั้ง พร้อมใช้แกนกายของตนถูไถตรงตำแหน่งของร่างงามเช่นกันใบหน้างามเหยเกเล็กน้อย เขาเข้าใจว่ามันจะตึง และเจ็บ เพราะขนาดที่ต่างกันมาก " ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ผมอนุญาตให้กัดผมได้นะ "
ปลอบใจคนใต้ร่าง แต่ส่งสายตาวิบวับ
" ... " ปฏิเสธอะไรได้มั้ยละ เจ็บก็เจ็บสิ แต่เจ็บแค่ครั้งแรกไม่ใช่หรือไงกัน จดจำได้ว่าเพื่อนสาวเคยบอกไว้แบบนั้น " จะอดทน "
.
.
ต้องกลับแล้ว กลับไปเป็นเลขาที่เจ้านายชังน้ำหน้าคนนั้น...
" ... "
ลับร่างที่จางไป แววตาอ่อนไหวใต้เปลือกตาหนาเปิดขึ้นเต็มตา มองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตั้งแต่เธอขยับตัวออกจากวงแขนแล้ว นี่เขาโดนผู้หญิงเทเหรอวะ...
เหลือเชื่อจริง ๆ
Guest
