แนะนำตัวละคร
โค้ดเนม : coke
สไนเปอร์มือหนึ่งของกองทัพ เป็นรูกกี้ที่มีพรสวรรค์ทางด้านการบู๊มากเป็นพิเศษ
นิสัย เป็นคนขี้รำคาญ รักสันโดษ ไม่ค่อยแคร์ใครและแพ้ลูกอ้อนทุกประเภท
ชื่อ : คิง
ลูกคนเดียวของหัวหน้ากองทัพ แต่ตาขวามองไม่ค่อยเห็นเลยต้องทิ้งความฝันในการอยากเป็นสไนเปอร์ไป
นิสัย เป็นคนไม่จริงจังกับชีวิต ไม่ชอบเล่นอะไรไร้สาระ เกลียดคำว่า กฎ มากที่สุด
---- เรื่องย่อ ---
คิงเด็กที่เป็นปัญหาระดับต้นๆถูกเลี้ยงมาโดยลูกน้องพ่อที่อายุห่างกันไม่มากอย่าง โค้ก
เพราะหน้าตาและร่างกายที่ดูอ่อนแอทำให้คิงไม่ชอบใจพี่เลี้ยงเท่าไหร่ เลยอยู่กันได้ไม่นานโค้กก็ขอลา
แต่มีอย่างหนึ่งที่คิงชื่นชมมันจากใจ
คือความสามารถทางด้านการยิงปืน คิงจึงทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับความฝัน
และได้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเมื่อตาขวาได้เกิดการมองไม่เห็น
ความพยายามตลอด 19 ปีพังทลายไป
คิงกลับมาทำตัวเหลวแหล่มากกว่าเดิม ก่อเรื่องที่ถึงขั้นที่พ่อของตนต้องสั่ง 'ตามล่า'
ด้วยความสามารถทางกายที่ค่อนข้างเหนือกว่าคนทั่วไปคิงจึงหลบการตามล่านั้นมาได้ถึง 3 ปี
แต่แล้วเหตุการณ์เริ่มไม่ตลกเมื่อคนที่ตนนับถืออย่างโค้กหันไรเฟิลใส่ตัวเขา
"ว่าไงไอ้เด็กเหี้ยไม่ได้เจอกันตั้งนานนะมึง"
"มึงไม่กล้ายิงกูหรอก"
ปัง! ลูกเหล็กจากปืนสั้นธรรมดาสีดำเฉี่ยวแก้มขาวเนียนของร่างโปร่งไปอย่างรวดเร็ว แต่กลับไม่สามารถทำให้คิงตกใจได้แม้แต่น้อย คิงเลิกคิ้วท้าทายผู้เปรียบเสมือนพี่ชายที่ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ
"โทษทีว่ะ จะบอกว่ามึงยิงกูไม่โดนหรอก"
"ไอ้สัส...ปล่อยกู!"
ร่างบางรีบผลักเด็กที่อายุห่างกันแค่สองปีที่มากอดตนออกด้วยใบหน้าไม่พอใจ ไอ้เด็กนี่มันหยามเขา มันกำลังหยามความสามารถที่น่าภาคภูมิใจของเขา
"มึงรู้ป่ะกูโคตรคิดถึงเสียงครางของมึงเลยนะ...แต่ดูมึงดิกลับมาหันปืนใส่ผัวซะงั้น"
"กูมาฆ่ามึงไม่ได้มาเป็นเมียมึงไอ้สัส!"
คิงยอมปล่อยแขนร่างบางที่ตนกอดอยู่อย่างง่ายดาย ยังไงก็ตามการยั่วโมโหโค้กไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่ เด็กหนุ่มใช้นิ้วโป้งปาดเลือดที่แก้มของตนออกช้าๆแล้วเลียมันเหมือนไม่ได้ลิ้มรสมานาน ดวงตาสีดำส่อแววดีใจก่อนจะเหยียดยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้า
"ฆ่ากูได้ก็ลองดู กูไม่ใช่เป้านิ่งหรอกนะไอ้โค้ก"
โค้กได้ยินก็เหยียดริมฝีปากตาม ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอให้กับคำยกตนเองนั้น เขาก็รู้แล้วล่ะว่าไอ้เด็กนี่มันไม่ธรรมดา ไม่อย่างงั้นคงจะหลบกองทัพที่ตามล่ามานานขนาดนี้ไม่ไหว มือยาวเสยผมของตนเองขึ้นพลางท้าทายกลับ
"เออเอาดิ กูให้เวลามึงหนีสามวัน ถ้ามึงรอดกูยอมเป็นเมียเด็กแบบมึงเลย"
"..."
"ไม่กล้าหรอวะ ป๊อดชิบหาย"
โค้กเลิกคิ้วเมื่อมือหนาตรงหน้าชูนิ้วกลางให้เขา ปากบางของคิงเอ่ยตอบแบบไม่เกรงกลัวฉายารู้กกี้สไนเปอร์แม้แต่น้อย
"นาทีเดียวก็พอ...อ้อ มึงคงไม่รู้มั้งว่าทำไมกูถึงรอดมาได้นานขนาดนี้"
ยิ่งเห็นใบหน้าเรียบนิ่งของโค้ก คิงยิ่งถูกใจ ชายหนุ่มร่างโปร่งรีบหยิบวัตถุสีดำด้านออกมาจากกระเป๋าแล้วจ่อที่หน้าผากของร่างบาง ในขณะเดียวกันโค้กก็ไม่ได้ตกใจอาศัยจังหวะนั้นใช้ปืนของตัวเองจ่อที่หน้าผากของคนตรงหน้าบ้าง
"เพราะกูแม่งเก่งไงไอ้เหี้ย"
ปัง!
เสียงปืนกระบอกหนึ่งดังลั่นสนั่นไปทั่วตรอก ตามด้วยเสียงของลอกกระสุนที่ตกกระทบกับพื้นคอนกรีต
Guest
