บัลลังก์สื่อรัก

คำเตือน นิยายเรื่องนี้มาจากจินตนาการของผู้แต่งล้วน ๆ  ไม่อ้างอิงประวัติศาสตร์และบุคคลในประวัติศาสตร์ ไม่อ้างอิงสถานที่ เนื้อหาเป็นแนวชายชาย มีคำหยาบคาย  เนื้อหาบางส่วนรุนแรง  

.

.

.

ท่ามกลางป่าเขียวชอุ่ม ที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยพรรณไม้นานาชนิดและน้ำตก ลำธาร  เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วลอยมาเป็นระยะ แสงอาทิตย์กำลังสาดส่องเข้าสู่ผืนป่าที่เคยมืดสนิทให้ค่อย ๆ สว่างขึ้น สัตว์น้อยใหญ่เริ่มพากันออกหากินในยายเช้า 

..... แค๊ก ๆ...แค๊ก ๆ...

“อืม...มินมิน อย่าแทะเล็บพาย ” 

....แค๊ก ๆ...แค๊ก ๆ... งั๊บ...

“โอ๊ย...มิมมินพายเจ็บนะ ” ชายหนุ่มดีดตัวลุกขึ้นจากการนอนรีบสำรวจดูนิ้วตัวเองที่มีอาการเจ็บแปลบ ๆ

“มินมินเห็นไหมเลือดซิบเลย ทำแบบนี้กับพายได้ไง”  ชายหนุ่มยื่นมือออกไปข้างหน้าหวังจะดุเจ้ามินมินแมวน้อยที่เลี้ยงไว้ แต่สิ่งที่ปรากฏข้างหน้านั้นกลับเป็นกระตายสีขาวขนฟู

“เฮ้ย...มินมินกลายเป็นกระต่ายไปได้ยังไง” ชายหนุ่มรีบมองสำรวจรอบตัว

“เฮ้ย... ป่า ! ไม่ใช้แล้ว ๆ นี่ฝันหรอ"

.

.

.

.

“อะไรวะเนี่ย....ไม่รู้แล้วเว้ยหนีก่อนตู” พูดจบไม่รอช้า ผมใส่เกียร์หมาวิ่งหน้าตั้งอย่างไม่ลืมหูลืมตา 

.

.

.

.

“ฉีหลิน ช่วยผมด้วย ผมอยากกลับบ้าน ...ฮือ ฮือ ฮือ ”

“เป็นผู้ชายอกสามศอก เสียน้ำตาง่าย ๆ ได้อย่างไร ”

.

.

.

.